Dit was Stonehenge Festival 2024.

August 4, 2024

Op zaterdag 27 juli was het 30e verjaardagsfeestje van Stonehenge. Maar liefst 24 bands brachten van ‘s ochtend 10.00u tot ‘s avonds 0.00u de klanken van de hel naar Steenwijk. Op een prachtige zonovergoten dag genoten we van metal en bier, en schreven we voor de ongelukkigen die er niet bij waren een stukje over de dag. Met elke 30 minuten een nieuwe band was het enigzins intens, maar zeker gezellig.

Scroll naar beneden voor meer foto’s van het festival.

Loyalty Ends Here trapte het festival af ‘s ochtends om 10u. De winnaars van de Nederlandse Wacken Metal Battle in 2023 had de kans om op Stonehenge te spelen. Ondanks het vroege tijdstip waren er toch al wat mensen komen opdagen. Met een nieuwe setlist en ondanks wat technische problemen een goeie energie op het podium, zet deze metalcore band een leuke show neer voor de start van de dag.

Op het andere podium begon klokslag half 11 de volgende Nederlandse band: Icons of Brutality. Met een vrij lange introtape beginnen terwijl je al op het podium staat, is een bijzondere keuze. Het optreden daarna was gelukkig energiek en wat genre betreft, passender bij deze vooral met death-metal gevulde dag.

Sun of the Suns was voor mij een welkome verassing. Progressieve deathcore betekent dikke riffs, vette cleans en natuurlijk headbangen op alle breakdowns. Als je zulk mooi haar hebt als de gitarist is dat natuurlijk extra leuk voor ons als publiek om naar te kijken.

En over haar gesproken; zonder haar kun je ook prima headbangen bewijst het eveneens Nederlandse Necrotesque. Inmiddels staat het gelukkig al iets voller voor het podium. Necrotesque geeft dan ook alles.

Het is nog steeds niet heel erg druk, maar voor Vendetta maakt dat niet uit. De vocalist springt midden in de pit en begint daar gewoon zijn eigen feestje. Daarmee weet hij de eerste moshpit van de dag voor elkaar te krijgen.

Vervolgens gaat het feest verder bij The Lucifer Principle, waar host van de dag Erik laat zien dat hij echt op het podium thuishoort als frontman. Hij weet het publiek goed mee te krijgen in een monster-walk en een moshpitje. Vervolgens moet hij natuurlijk wel Basement Torture Killings aankondigen, dus dat doet hij gewoon vanaf zijn eigen stage, zodat het publiek daarna de oversteek kan maken naar het andere podium.

Basement Torture Killings is vooral bijzonder te noemen. Helaas voor de band is het geluid niet in balans en zijn de gitaren nauwlijks te horene. Wat show betreft zit het echter wel goed, dit is zeker een band om naar te kijken. Maar het is wel jammer om de gitaar solo alleen te kunnen zien, en niet horen.

Het Vlaamse Coffin Feeder maakt dat gelukkig weer helemaal goed met hun technische deathcore. De bas staat ook zeker hard genoeg om de lekkere core riffjes te kunnen horen.

En over core gesproken; Inhume is een Nederlandse grindcore band. Hoewel niet helemaal mijn muziek, moet ik eerlijk toegeven dat ik die snelle riffs en totaal onverstaanbare grunts met een biertje in mijn hand in de zon toch zeker wel kan waarderen. Vooral heel tof om te zien dat het niet uitmaakt hoe oud je bent, om helemaal los te kunnen gaan op het podium. Host van de dag en zanger van The Lucifer Principle Erik doet ook nog even mee met een track, om het feestje compleet te maken.

En wederom van de ene Nederlandse act in de andere, maar dan wel met een totaal ander genre. Haliphron begint ook met een introtape, maar doet dit voordat ze op het podium komen, zodat het een stuk beter werkt.

De leden van Haliphron kennen we natuurlijk van andere projecten als Izegrim en Bleeding Gods. Hun versie van melodische deathmetal is aanstekelijk en de wall of sound staat als een huis. maar de extra maten die zorgen voor wat complexiteit maken headbangen soms wel net een beetje ingewikkeld.

Wat dat betreft is de muziek van Necrot soms wat beter te volgen. Simpeler, wellicht, maar absoluut br00tal.

Zo’n hele dag staan en bier drinken in de zon is wel wat veel, dus Carnation kijk ik vanaf een bankje. Dat kan gelukkig, want de podia staan zo opgesteld dat je eigenlijk precies in het midden van het terrein kan staan en dan beide podia nog net kan zien.

Bij Birdflesh sta ik echter weer vooraan, omdat ik deze Zweedse mannen met rare maskers toch wel graag van dichtbij wil meemaken. Again, blije grindcore die zichzelf zeker niet serieus neemt, maar wel een hele serieuze show neerzet.

En we blijven nog even snel, met de snelle thrash riffs van Defleshed. De gitarist speelt met een ketting als gitaarstrap, en ik kan alleen maar denken dat dit super oncomfortable moet voelen. Maar, een beetje SM on stage past dan ook wel weer bij de metalscene. Ondanks dat ze band vooral oude nummers speelt, hebben ze wat weinig interactie met het publiek.

Incantation doet dat gelukkig wel. Incantation is duidelijk een band die al langer meegaat in de scene. De band weet hoe ze moeten bewegen op het podium. Ze hebben meteen gekke bekken en poses naast hun strakke en foutloze riffs.

Ook deze band speelt vooral oudere tracks, en hoewel ik daar weinig van herken, gaat het publiek hier aardig goed los op. Dat kan ook niet anders met zo’n frontman. Een crowdsurfende rolstoeler wordt door de security snel naar beneden gemaand, ondanks dat de frontman het aanmoedigt.

Benediction is wat mij betreft denk ik het leukste optreden van de dag. Met een enorme hoeveelheid biertjes op het podium vraag ik me wel af wat er nog van de staat van de muzikanten over is, maar het hele optreden is retestrak.

De gitarist en de bassist zijn contant met elkaar aan het geinen op het podium. Het is duidelijk dat ze er zin in hebben. De geintjes van de gitarist zorgen er uiteindelijk voor dat de vocalist bijna over z’n nek gaat, maar de spanning die daardoor onstaat gaat snel weer over een gezelligheid.

Tot nu toe is de hele planning vlekkeloos verlopen. Maar doordat het niet lukt de backingtrack van Butcher Babies goed aan te sluiten, is even spannend of dit optreden uberhaupt door kan gaan. Het publiek laat ook duidelijk merken dat ze dit niet waarderen, en sommigen mensen haken al af voordat de band begint.

Met zo’n strakke planning betekent het voor de band helaas ook dat ze weinig speeltijd overhouden. Ondanks alle issues zetten ze een strakke, professionele show neer en laten ze in ieder geval op het podium niet zien dat ze hier last van hebben.

Suffocation begint gelukkig gewoon op tijd. Hier ontstaat dan ook de eerste echte moshpit van de dag, misschien omdat het nu wat minder warm is. Deze band bewijst ook dat je zonder click nog steeds retestrak kan spelen. Een samplepad bij de drummer zorgt voor de extra bassdrops, en een opblaastakkie in het publiek maakt het feest compleet.

Tijd voor wat black metal met Belphegor. Belphegor is vooral een leuke show om naar te kijken, met de duistere podiumaankleding en de facepaint van de band. Het is een fijne afwisseling met de vele deathmetal van vandaag. De band zet een goeie wall-of-sound, en eigenlijk ook een wall-of-incencse neer. Maar omdat ze zeichzelf heel serieus nemen, is er weinig interactie met het publiek.

I Am Morbid, wat eigenlijk natuurlijk vooral Morbid Angel is, heeft er ook duidelijk zin in. Ze vieren de verjaardag van twee albums dit jaar en spelen daar dan ook de meeste tracks van. Helaas heb ik geen fotos van het moment dat de shirtjes uitgingen tijdens de solos.

De mainact van vandaag, Deicide, is natuurlijk super iconisch, en de meeste mensen lijken ook speciaal voor deze band gekomen. Er wordt gecrowdsurft, er wordt gemoshed, en heel veel mee geschreeuwd. Deze band heeft ook de ruimste tijdslot, dus er is voldoende tijd voor een goeie mix van wat ouder en nieuwe werk.

Tot slot heeft het Nederlandse Graceless de moeilijke taak EN de eer om het festival te mogen afsluiten vanavond. Dat doen ze absoluut overtuigend, en ze maken hun podiumplaats meer dan waar. Wij moeten helaas naar huis, dus het einde van Graceless heb ik niet meer mee kunnen maken.

De tickets voor volgend jaar, en de eerste namen, zijn al bekend. Wij zijn er volgend jaar zeker weer bij. Jullie ook?