Vier jaar na het debuutalbum is de Tilburgse post-black metalformatie Noctambulist terug met een nieuwe langspeler. Op “De Droom” combineert het Brabantse vijftal net als op voorganger “Elegieën” onder meer blackgaze, post-metal en post-punk, maar lijkt er nog meer ruimte te zijn voor de shoegaze- en überhaupt niet-metalkant. De mannen beschrijven onder meer ogenschijnlijk onbereikbare dromen en hartzeer en beschilderen het sonische canvas met melancholiek en hoop.
De ondraaglijke last van de blackgazeband
Bands die zich ook maar enigszins begeven in het domein van de blackgaze en post-black metal hebben het sinds 11 juni 2013 net een tikkeltje zwaarder dan daarvoor. Vanaf die dag is het namelijk verplicht geworden voor iedere minder creatieve recensent in het hippere segment om te verwijzen naar en waar mogelijk een vergelijking te maken met “Sunbather” van Deafheaven.
Ik beloof hierbij plechtig dat ik dergelijke verwijzingen en vergelijkingen koste wat het kost zal mijden in deze recensie. Andere verboden woorden zijn onder meer “MØL”, “Alcest”, “Bosse-de-Nage” en “Harakiri for the Sky”. Het naast elkaar leggen van quasi-genregenoten doet immers tekort aan de eigen stijl waaraan de leden van Noctambulist hard hebben gewerkt en die zij hebben weten te bevatten in zo’n drie kwartier aan muziek. Wel plaats ik daar maar al te graag de kanttekening bij dat het voor liefhebbers van eender welke van de eerdergenoemde bands absoluut de moeite waard is om deze nieuwe lp van dit kwintet uit Kruikenstad eens aandachtig te gaan beluisteren. We trappen af!
De droom is dood en Petrichor
“De droom is dood” begint met rustig gestrumde gitaarakkoorden die niet zouden misstaan aan het begin van een Touché Amoré-plaat. Na een halve minuut sluiten de andere instrumenten en de vocalen ook aan en ontstaat er een heerlijk muzikaal samenspel dat je qua stijl ergens tussen dreampop en een bepaalde stroming emo zou kunnen plaatsen. Twee verzen over gestorven dromen, willen dansen en willen schreeuwen worden plechtig uitgesproken. De spoken word-intro maakt al gauw plaats voor het eerste volledige nummer van het album.
Bij de opening van “Petrichor” zwellen de gitaren aan gelijk een accelererende motor. Het geheel komt snel op tempo en de eerste krijs van de plaat maakt ondubbelzinnig kenbaar dat we begonnen zijn. De teksten beschrijven stedelijk verval en de thematiek van verloren gegane dromen komt direct al duidelijk naar voren. Na de post-black metal van de eerste minuten gaan de drums kortstondig over in een soort new wave- of post-punkdrumbeat, om vervolgens weer volop door te beuken. Het is een fraaie dynamiek die uiteindelijk opbouwt naar de verlossende coda. Samen met de intro is dit nummer een ijzersterk één-tweetje om de plaat mee af te trappen.
Petrichor verwijst overigens naar de geur die ontstaat als droge grond natgeregend wordt. Het is een geur waarmee we in Nederland met enige regelmaat worden geconfronteerd en die wordt geassocieerd met sterke nostalgische gevoelens. Gezien de tekstuele inhoud van niet alleen dit nummer, maar ook de rest van het album, is het een niet onlogische titelkeuze.
De singles
“Aderlater” was het eerste voorproefje van dit album dat in de herfst van 2024 als single online kwam. De openingsriff wordt omhuld door een goede laag galm en chorus en zou zo uit de koker van Robert Smith kunnen komen. De cleane zang van de coupletten maakt plaats voor karakteristiek black metal-geschreeuw in de refreinen; de vocalen beschrijven het continu spelen van een rol in het circus van het leven. Los van enige dikdoenerij is het soms ook op zijn plaats om domweg te zeggen: “vette plaat”, en daar is dan geen woord aan gelogen.
De singles “Lichteter” en “Gevoelsmens” laten ook voldoende ruimte voor wat kalmere instrumentele passages; gitaren en bas die niet altijd in standje tremolo staan en drums die even pauze nemen van blastbeats. Even pauze, want gelukkig zijn er nog genoeg momenten waarop Noctambulist heerlijk beukwerk presenteert. Thema’s omtrent het dromen over en verlangen naar betere tijden, toekomstig of in het verleden, lopen als een rode draad door het album. Ondanks de misère die in menig lied beschreven wordt, lijkt “De Droom” vaak ook juist erg hoopvol in toon. Het is een delicate balans.
Andere hoogtepunten
In “Godvormig gat” staat de worsteling met de plek die men op de wereld in kan of moet innemen en het in dat kader verkennen van theïsme centraal. Een dusdanig genuanceerde en level-headed verkenning van religie kom je maar zelden tegen in de black metal van weleer.
De gelaagde gitaren neigen erg naar de shoegaze-kant en roepen zo nu en dan herinneringen aan My Bloody Valentine op. Op dit lied komen de uiteenlopende inspiratiebronnen die Noctambulist heeft verzameld voor deze tweede langspeler prominent in beeld.
De voor velen ogenschijnlijk onbereikbare droom om een koophuis te bemachtigen komt aan bod in “Vinex”. Het toeval wil dat ik “De Droom” voor het eerst luisterde op de terugweg van de zoveelste bezichtiging op een markt waarop het lijkt alsof je een ton aan eigen geld nodig hebt om kans te maken op een huis in een hogere klasse dan “krot” of “opknapper”. Noctambulist weet deze treurnis kleurrijk te verpakken in rijke instrumentatie en gooit zelfs wat metalcore-chugs in de mix die een aangename verrassing waren.
Afsluiting
Natuurlijk zijn er nog veel meer gave aspecten van dit album om te benoemen: of het nu de prachtige sfeer op afsluiter “Lang leve de droom” is of het gebruik van het woord “bazuingeschal” op het emotionele “Duivenbloed & suiker”. Toch moet er ook nog wat overblijven voor alle potentiële luisteraars om zelf te ontdekken op dit prachtige album.
Buiten de digitale variant op streamingdienst of downloadwebsite naar keuze, heeft Noctambulist ervoor gekozen “De Droom” ook een fysieke vorm te geven. De plaat is namelijk op het in 2023 opgerichte Italiaanse label These Hands Melt uitgebracht (in zeer smaakvol roze vinyl!). Gelukkig heb ik zelf een exemplaar bij de (stijf uitverkochte!) releaseshow in de Tilburgse Little Devil weten te bemachtigen, want naar het schijnt was de eerste batch van de lp in no-time uitverkocht. Niet gek, want “De Droom” is een meer dan waardige opvolger voor het debuut uit 2021.
Meer weten over Noctambulist? Je vindt ze op socials.
