Slipknot plays with masks. Batushka tries to remain anonymous. And of course Sleep Token is the most recent band that tries to remain mysterious and anonymous while playing with masks. When No Kings Allowed contacted me to let me know that they are at least part Dutch, I kinda wondered why they let me know if they insist on staying anonymous. But to this day I at least have no clue about where these guys are from or who they are. Other than that they are, partly at least, from the Netherlands. Let’s dive into their album and at least figure out if we actually like this band enough to proudly claim them as a Dutch Metalband on MetalFromNL.
No Kings Allowed
Being an anonymous band not much is known about No Kings Allowed. They first showed up in November 2023 with their single The Will Of My God, which is still a favorite of this album for me. Shortly after, in December, they released Getting Along, with a pop-art cover art that reminded me of Marvel comics. Superheroes after all? This single didn’t make it onto the album, however.
Dethroned was released in the beginning of this month on the 8th of March. And I really have to say, I’m blown away by this debut album. The overall quality is really high. As is the quality of this band’s media presence. If you for instance check out their Instagram, it’s a well thought-out image. All the photos and videos have a similar style, gritty, bold, and portraying a raw energy that we would love to see on stage. That’s the same energy that’s heard on the album as well. In an age where media presence is everything, these guys understood the brief well.
Then again, as I said, not much is known. There isn’t a bio, there is no explanation for the album, no lyrics, no origin story. No Kings Allowed just ‘is’. And that is intriguing. So let’s just discuss the music.
About the album
Dethroned consists of no less than 13 tracks, all of which are actual tracks, so no fillers in the 54 minutes of destruction No Kings Allowed brings us. With 13 tracks, I’m not going to discuss them all, so I’ll just discuss some highlights. The opening track No Kings Allowed has an opening sequence, however, so the song doesn’t really start till about 2 minutes in. The guitars are crisp and tight, and the production of the album is on point. The whole album is filled with catchy riffs, aggressive vocals and enough breakdowns and solos to keep it interesting. With various layers of guitars, drums, and the necessary samples, the tracks are well-balanced and performed without flaws. Judging from their video and overall style, No Kings Allowed really does deliver the full package; these guys (or girls?) are more than ready to climb the stage.
The Will Of My God
As I said in the beginning, The Will of My God is still my favorite track of the album. It feels like a party track with the fast riffs and the catchy chorus. We get a glimpse of the electronic influences during the break as well, as well as some nice chuggah chuggah breaks. The break and the part right after are my favorite parts of the track, aside from the chorus. It was smart of No Kings Allowed to release this track first, it’s a great hit to start your musical career with.
Judas Kiss is another one of my favorites. It has a different vibe, since it starts a whole lot slower. It starts off as somewhat of a power ballad, but it’s not long before we head back into up-tempo riffs again. Again, a track layered with catchy riffs and a good balance between moshpit riffs and a slower, more emotive chorus.
Dethroned
Dethroned, which the band released a video for as well, has a bit of the same energy as The Will of My God. Again a memorable riff that will stick to your brain like a fly to honey. It’s something No Kings Allowed does well; interesting, recognizable riffs. It’s hard to write good hooks, and No Kings Allowed has plenty. We get treated with a guitar solo on this track as well. The sweeping start is nice, but it feels like there could have been a little more work put into the solo. We don’t mind though, it’s just a small nit-picky thing to say about an overall great track.
We March starts off with some samples, and features some female vocals on the track as well. It has an epic vibe, and could have been the soundtrack to a movie or game. It shows us another aspect of this band, without losing the aggression and tightness we’ve come to enjoy so far on the album.
Final Thoughts
Sometimes you come across an album that you keep on playing. Dethroned is like that. I’ve played this album at least 20 times before starting this review, and I’m still not tired of hearing it. Two tracks made it to my personal favorites playlist, and that’s certainly not the case with everything I review. Of course, there are some tracks that are ‘just nice’ and not necessarily the best of the album, but overall, this album is of such high quality that I can’t help but wonder who is behind these masks. We will hopefully never find out. I hope the band remains a mystery but will be getting to the stages near us pretty soon!
Arluna is a relatively new symphonic metal band formed around Leiden. The band has been around for a while, but didn’t release much of their music up till the 8th of March, when they released the first single from their now fully released album Universal Destiny. The band did have a demo online, but that was more of a callingcard towards venues and promotors, however it did gave us some insight in how the band has grown over time. Let’s dive into Universal Destiny.
Beyond the Pale is een Nederlandse death metal band met een verleden. Afgelopen weekend, op 9 maart, presenteerde de band hun debuut EP ‘Monument in Time’ tijdens Metalcafe Live in Hilversum. Die EP komt, met reden, pas officieel op 27 april uit. We spraken de band over het ontstaan van de EP, de (Nederlandse) metalscene en de leukste plek om te spelen.
Voor de mensen die onder een steen geleefd hebben, wie zijn jullie en wat doen jullie?
Johnny: “Wij zijn Beyond the Pale, een Nederlandse metalband uit Utrecht met voormalig leden van Bloodgod, Container, Paper Doll Decay en Martyr.”
Ik kan niet een interview met jullie doen en het niet even over Jeroen hebben. Het is niet voor niets dat het album officieel pas op 27 april uitkomt. Voelt het voor jullie ook als een goede afsluiting van een waarschijnlijk toch wel zware periode?
Janneke: “Het is natuurlijk ook een therapeutisch iets als je als je zoiets meemaakt en je besluit heel snel we gaan door als band. Dat had hij ook gewild. Maar ja, dan is t dus op een gegeven moment oké, maar dan willen we die nummers wel opnemen.
Hij is er altijd bij, dus t is altijd een gemis. En voor mezelf weet ik of ik voor de andere kan spreken, maar voor mezelf had ik het ook wel weer even moeilijk toen ik eenmaal dat album even in handen had en de tekst weer zag van oh ja, maar hij is er niet meer. Dus ja, aan de ene kant voelt als een afsluiting, maar aan de andere kant is het ook wel een vereeuwiging.
En ik denk wel dat ie trots zal zijn.”
Frank: “Het is inderdaad een uh een afsluiting, maar ook wel weer juist door de afsluiting de start van de 2.0 versie van Beyond the Pale. We zijn nog bezig met nieuwe muziek dus het staat allemaal klaar. Maar voordat we echt verder kunnen en kunnen beginnen dan moet dit gewoon afgerond worden op de op de enige manier die kan. En dat is zorgen dat zijn muziek voor eeuwig en altijd er is en blijft bestaan en dat hebben we nu naar ons beste kunnen geprobeerd te doen en nu gaan we voorwaarts.”
Boudewijn: “Eigenlijk zijn alle nummers op de EP hij in den beginne ontstaan door Jeroen en Johnny. We hebben nu al een beetje eigen twist aangegeven met mij en Geoffrey, de nieuwe gitarist. Maar daarom ja is dit ook mooi, dit is gewoon een eerbetoon aan Jeroen en dat we zijn werk vast kunnen leggen. En ja zoals Frank al zei zijn nu druk bezig met met nieuwe nummers maar we proberen wel de Jeroen metal vibe erin te houden. Dat is wel de blauwdruk van een band.”
Een een interview zag ik Janneke, dat je jezelf als stubborn omschrijft. Dat je door blijft gaan hoe moeilijk het ook wordt. Stonden jullie er allemaal achter dat de band door moest gaan na zijn overlijden of kwam dat vooral bij jou vandaan?
Janneke: “Nee, dat was dat was heel erg unaniem. Dat hadden we echt tegelijkertijd, dat was echt elkaar aankijken en de blikken zeiden al genoeg. Van we gaan wel door toch? Ja, we gaan door. Dus uh, daar had mijn koppigheid op dat moment gelukkig niet zo veel mee te maken.”
Frank: “Vrij snel waren ook al over uit dat we het moesten opnemen. Dit konden we niet laten gaan. En er zijn nog veel verschillende varianten langsgekomen van: hoe gaan we dit opnemen? Een nummer hadden we ook al opgenomen voor DB’s dus we hadden bedacht dat we zijn originele gitaar track bijvoorbeeld konden hergebruiken en nog verder aanvullen. Bevriende gitaristen vragen om de nummers in te spelen, bijvoorbeeld. Er zijn heel veel varianten geweest en het ging sowieso vastgelegd worden, alleen hoe daar waren we nog niet uit. Maar ik denk met de komst van Geoffrey toen was de band gewoon weer compleet en af.
En uh, daarmee hebben we het afgemaakt. Dus de nieuwe Beyond the Pale eert de oude Beyond the Pale eigenlijk. Tijd voor een frisse start.”
Ik las een interview in de Aardschok vorig jaar. Daarin stond dat het album waarschijnlijk in september uit ging komen. Waarom is dat toen niet gebeurt?
Frank: “ Nou, ik denk dat elke band die wel eens een album heeft opgenomen en het hele traject doorgaat van opnemen, masteren, mixen dit herkent. Je hebt ook nog die stap van labels zoeken en die onderhandelingen. En dan moeten de cd’s gedrukt worden. Je hebt af en je hebt uitbrengen. Daar zit heel veel tijd tussen.
We hebben dat in juni al opgenomen, we hebben zelfs de videoclip al opgenomen.
Ja en dan begint het. Masteren, wachten, labels benaderen. Dat kost gewoon gewoon heel veel tijd.
En toen zaten we in het nieuwe jaar en was er eigenlijk maar één datum die mogelijk was: 27 april. Dus we hebben de cd’s al mee vandaag. Dus je kan ze vandaag hier al kopen ter plekke. Da’s eigenlijk de enige manier om ze te krijgen. De pre-order via Bandcamp begint binnenkort geloof ik. En we gaan langzaam aan ook een paar nummers releasen al dus we bouwen er naartoe. Maar 27 april is is voor heel veel redenen gewoon de officiële releasedatum waarbij waarbij hij uitkomt.”
Jullie zijn allemaal, in ieder geval voor mij, bekende namen in de Nederlandse metalscene. Volgens mij is de hele Nederlandse scene een beetje incest, veel mensen zitten in meerdere bands of hebben in meerdere bands gespeeld. Hoe zit dat bij jullie?
Frank: “Ik ben ongeveer vijf jaar geleden even gestopt met basgitaar spelen om redenen. En toen werd ik weer ergens gekieteld om te spelen en toen kwam ben ik bij Disquiet gaan solliciteren. Als bassist was ik toen net niet geworden. Maar ja, toen jeukte het. Zag ik op facebook een berichtje van Johnny die zei: “Bloodgod zoekt nog een bassist.” Dus ik vroeg Johnny is dat een leuke band? En hij zei ‘das mijn band’ dus sindsdien zit ik bij Bloodgod.
Uiiteindelijk ging Koen Romijn bij Disquiet weg. Toen ben ik alsnog bassist geworden bij Disquiet. En met Disquiet had ik al meerdere keren opgetreden met PaperDollDecay en ik heb altijd wel een leuke klik gehad met Janneke. Was altijd super gezellig. En toen was ik op vakantie in Terschelling en Johnny belde me en sprak mijn voicemail in met de vraag of ik hem wilde terugbellen. Dat doet Johnny nooit dus ik dacht paniek. Maar hij zei ‘Joh, we hebben een zangeres gevonden voor Beyond the Pale, maar ze heeft een een secundaire arbeidsvoorwaarde en dan ben jij”. Dus ik ja, nou, ok. En ik kijk m’n vriendin aan en die zegt “joh uh je vindt het altijd gezellig, altijd leuk met Johnny je komt altijd blij thuis. Dus doe maar gewoon.” Ja en sindsdien heb ik dus drie bands.
Dus het is inderdaad heel incestueus. Ons kent ons, maar dat is ook gewoon … Je treedt op als een band, je spreekt mensen, je leert mensen kennen en automatisch weet je precies wie de leuke mensen zijn, wie de toffe mensen zijn, met wie er een klik is. Dan zijn de lijntjes kort.”
Is de metalscene veranderd in de afgelopen jaren? Ik heb het idee dat er na corona ineeens veel meer beweging in zit, meer nieuwe bands, meer plekken waar je kunt spelen. Herkennen jullie dit?
Frank: “Als je op een moment ook in in Engeland speelt in in t buitenland dan kom ik er achter dat Nederland echt wel heel goed geregeld is.
In Engeland mag je blij zijn als je t podium mag gebruiken,moet je je eigen bier aan de bar kopen. Er zijn goede zalen en misschien hebben we wel te veel luxe. Er zijn te veel bands en te veel zalen, misschien is het een beetje overkill. Al die zalen vullen is gewoon heel lastig. En wat ik ook zie is dat de scene begint te verouderen. Ik zie vooral veel mensen van mijn leeftijd en ik mis de jeugd. Het zijn dezelfde mensen als 20 jaar geleden die naar concerten gaan.”
Janneke: “Ik snap wel dat er meer uh sinds Corona meer band zijn ontstaan. Je bent in één keer gedwongen om na te denken over hoe ga ik m’n passie uitbrengen terwijl ik nergens naar kan. Ik zit opgesloten, ik mag helemaal niks en we konden ook nergens heen. En dan ga je out of the box denken. En dan ja, dan ga je toch kijken van hoe kan ik een band vormen en wie heb ik daar nog voor nodig. Voor mezelf ben ik de landsgrenzen over gegaan.
Ik had voor mezelf zoiets en ik heb naast Beyond the Pale geen band nodig die per se in Nederland binnen een straal van zoveel kilometer van mijn huis zit, waarbij ik elke week kan oefenen. Dat is niet meer nodig tegenwoordig. De wereld wordt kleiner, dus mensen durven verder te kijken en ik denk dat de corona pandemie daar wel aan heeft bijgedragen denk ik.”
Je zegt net dat je nog steeds dezelfde mensen ziet bij concerten als 20 jaar gelden. Wat dat betreft, hoe krijgen we weer meer jeugd in de Metalscene? Heb je daar ideeen over?
Janneke: “Ik denk dat t vooral begint bij, en dit gaan mensen echt niet leuk vinden dat ik dit zeg, maar ik denk echt dat begint bij dat festivals een keer leren niet elk jaar dezelfde bands te boeken. Het is altijd Testament het is altijd Iron Maiden. En ik begrijp het want die trekken veel publiek maar geef andere bands ook een kans en geef de jeugd ook meer een kans. Waarbij de jeugd denkt ook waarschijnlijk bij zichzelf met Iron Maiden zou ik die ouwe gasten willen zien?”
Frank “Dan heb je tien bands en dan acht van die oude grijze knarren die veel publiek trekken? Wat ik ook snap. Want dan komen ook de oudere mannen die toch geld zat hebben. Maar weet je, gooi de balans een beetje om, gooi er wat nieuwere bands in en geef het lokale Nederlands talent ook gewoon een kans.”
Das wel vet om te zien bijvoorbeeld in podcasts of de loodzware jongens. Van Kink Distortion. Die hebben heel veel aandacht voor de Nederlandse scene en er is hele vette muziek in het land. Maar ja, als je als zo’n band nooit de kans krijg om op te treden, voorbij een gemiddelde kroeg of een jongerencentrum, ja dan houdt het ook op.
Er is ook een soort glazen plafond. Ja, en dat is voor bands heel moeilijk om heen te breken en dat ligt deels aan bands, maar ook heel veel aan zalen en festivals en dat soort dingen.
Janneke: Want ja, als je niet groot genoeg bent dan kom je er gewoon niet bij en dan is het ook weer ons kent ons. Als je de programmeurs niet kent, je bent er geen beste maatjes mee. Ja, vergeet het dan maar.”
Wat zijn leuke plekken om op te treden in Nederland?
Johnny: “Wat maakt t leuk om te spelen. Dat is sowieso als er publiek is natuurlijk. Verder als we het idee hebben dat de mensen die het organiseren dat ook doen met passie, met enthousiasme. Dus niet omdat ze d’r toevallig geld mee verdienen, maar op een vergelijkbare manier als wij zelf er in zitten namelijk: Het is vooral super tof om te doen. En wat t ook leuk maakt is dat je gewoon niet alleen op het podium maar ook daarnaast een klik hebt en dat je t leuk en gezellig hebt. Want als je met z’n allen in de auto richting Groningen moet rijden en je zit twee uur in de auto, da’s een lange rit. Want je moet ook weer twee uur terug.
En waarom wij DB’s leuk vinden is denk ik vooral omdat het echt een community is. Het is een oefenruimte complex waar heel veel bands oefenen, waaronder wij zelf. Bij bij het wisselen kom je elkaar tegen bij de bar. En over bar gesproken, ze hebben een goed bier aanbod. Ze hebben wisselende exposities en misschien wel t belangrijkste ze hebben een toffe concertzaal. En daarmee is t eigenlijk een hele mooie kraamkamer voor opkomend talent.
Voor bands die nog niet toe zijn aan AFAS, maar wel supergoed zijn en gewoon ervaring willen opdoen en willen doorbreken. Ik denk dat dat soms onderschat wordt. Dat zalen van die capaciteit zoasl dB’s en zo zijn er nog wel een paar wat die betekenen voor de muziekscene. Niet alleen voor de metalscene, maar voor de muziekscene, omdat dat wel echt de opstap is waarin bands echt groter kunnen worden en kunnen uitgroeien tot bijvoorbeeld wel AFAS of stadions of Europese tournees.”
En wat maakt DB’s dan zo’n leuke plek?
Frank“Waar DB’s heel goed in is, het is vooral een no nonsens doe het je zelf zaal. Het gaat niet om grote namen, ze willen gewoon leuke mensen met leuke bands hebben. En qua hospitality hebben ze het gewoon heel goed begrepen voor heel veel bands. Het gaat niet alleen maar om gages, het gaat ook om hoe je behandeld wordt als muzikant en DB’s is daar gewoon ontzettend goed in. Je wordt zo geknuffeld en in de watten gelegd qua eten, qua drinken, het is allemaal super top geregeld. Bij DB’s voel je je gewoon meteen thuis.”
Waar willen jullie nog staan met Beyond the Pale?
Frank: “Duitsland. Nederland is is stiekem best wel klein en ik denk dat we ook echt wel heel veel leuke shows gaan doen in Nederland. Maar ik heb wel een paar keer in Duitsland opgetreden en ik moet zeggen de metalscene is daar echt anders dan Nederland. In Nederlands kun je een show doen in een volle zaal en dan zie je achterin iemand met z’n hoofd schudden. En dan sta je bij de bar en dan hoor je achteraf dat ze het een supervet optreden vonden. En in Duitsland kan je in een kroeg staan met drie man, maar staan dan wel voor het podium en breken de hele tent af. Dat is gewoon anders.”
Janneke: “Ik wil nog een keer op Inferno Metalfest staan.“
Frank: “We hebben het net gehad over festivals omdat het heel moeilijk is om bekend te worden als band. Je moet een situatie creëren waarin mensen jou gaan zien als band, terwijl ze jou nog niet kennen. Dus de enige plek om dat goed te doen zijn ook festivals.”
Jullie zijn al met nieuwe nummers bezig. Gaan we die binnenkort ook horen? Misschien wel vanavond?
Janneke: “Nou het was in eerste instantie wel de bedoeling. Maar we gaan het nog niet doen, we moeten nog even de puntjes op de i zetten.”
Boudewijn: “Maar ja die is wel 90% af. Dus ja, er zit veel in de in de pijpleiding. Geof en ik hebben veel dingetjes liggen en het is altijd de uitdaging om het in een goeie vorm te gieten, in een goed liedje te gieten. En daar zit ook t meeste tijd in denk ik.”
Zijn de nieuwe nummers heel anders dan wat er nu op Monuments in Time staat? Of ligt het wel in dezelfde lijn?
Boudewijn: “Het zit wel in dezelfde lijn. Maar iedereen heeft toch z’n eigen creativiteit. En dat is dat is heel persoonlijk. Maar het is wel Jeroen metal.”
Johnny: “Waar Jeroen heel goed in was is riffjes bedenken die je zo mee kan fluiten en die blijven hangen in je hoofd. Daar hebben we zelf ook last van als we na het oefenen naar huis rijden dan heb je altijd nog die liedjes in je hoofd zitten. Maar ze zijn bedrieglijk eenvoudig, als je ze probeert na te spelen dan denk je oh d’r zit toch meer achter dan ik dacht en het is dan toch net wat ingewikkelder. Dat was de kracht van Jeroen. En als je vraagt naar nieuwe muziek dan is dat vooral nu aan Geoffrey en Boudewijn, die eigenlijk letterlijk genomen tot dusver in een coverband zaten, want die hebben altijd de liedjes van Jeroen moeten spelen.”
Op 27 april komt de EP Monuments in Time uit. Hou tot die tijd de socials van Beyond the Pale in de gaten, want binnenkort gaat de voorverkoop van start. En we krijgen binnenkort dus alvast een single- en videoclip als voorproefje op de nieuwe EP.
Bedlamite is the debut album by Unlocked, a new death metal band from Eindhoven. Though this formation might be new, their members have earned their fame in the Dutch metal scene through various other bands. If the name ‘Prostitute Disfigurement’ doesn’t scare you, strap in for a tour of the mentally unstable in Bedlamite.
With members who graduated from the Metal Factory, we aren’t surprised another band emerges from Eindhoven. Vrode is a young Blackened Pagan Folk band, and they released their debut album ‘Ostracized’ about a month ago. We had the track ‘Bezekers Deception’ in our latest releases playlist for a while, but now it’s time to discuss the full album.
About Vrode
In line with what another Dutch band, Solarcycles, does, Vrode is all about the source of life; nature and earth. Nordic Mythology and Nordic instruments are combined with haunting vocal melodies and a layer of black metal. Vrode has their imagery on point; from logo to band photos and stage presentation, they deliver on the Pagan vibe.
Ostracized is a concept album about a Viking Warrior and the war that occurred to his village. He sets out to make things right, in the hope of maybe revenge or redemption. Since it’s a bit hard to follow the lyrics, I’m not sure how the story ends. But vocalist Yanou explains at least the concept behind the first two tracks on YouTube so that we might get the rest of the story there as well!
Ostracized
Ostracized starts with the track Sykdomsfjell, an opening track that sets the mood for the rest of the album. It sounds almost like a movie soundtrack, with haunting voices and birds in the background, and of course the use of different instruments. With Striith the album really starts. Well, actually we first have to listen to another intro, since the track doesn’t really kick off till about two minutes in. It makes sense, in this track, since the first part of the track is the preparation for the battle to come. We hear the sounds of battle in the background to add to the story. Other than that, the track is a bit bland. Too much repetition, so Vrode doesn’t manage to surprise me yet.
Ostracized, the title track of the album, is much more Black Metal influenced. What Vrode does well, as well as on the previous track by the way, is the use of multiple vocalists. We have two types of female vocals, layered with heavy grunts. There are also more interesting chord progressions and melodies on this track. The intro and outro of this track are really nice, and luckily we get a lot more of that on the album.
Speaking of; the album is a mix of slower, more melodic, Pagan tracks and a few heavier, more up-tempo, Black Metal influenced tracks. There is however a lot of repetition, in a trance-like way, probably in the same way Heillung does, but it doesn’t really work on all tracks yet.
Sometimes, Vrode shines though. Heritage of the Highlighlands is a great example of that. The multiple vocals, the throat singing, the melodies, and the use of instruments is great. No wonder it’s one of the most-played tracks on the album according to Spotify. Berserkers’ Deception is another example, though in the other direction. Where Heritage of the Highlands is heavy on the Pagan side, Beserkers’ Deception is more on the black metal spectrum. This track is probably also one of the heavier of the album. The shouting vocals are powerful on this track, and the melodies haunting to add to the anxiety. Even with this track though, after hearing it six or seven times, the vocals feel too repeating to me. It’s also because the vocal melodies are a little too monotonous, again, maybe trance-inducingly so.
Speaking of heavy tracks, MordBrann starts as probably the heaviest track. It translates to ‘Arson’ and I assume this is the redemption track for our main character. After the fast, heavy intro, midway through the song, the tempo drops, and the song changes completely. It makes for an interesting listen and this is another track where Vrode manages to surprise me.
The album ends with Silent Prayer. It’s the appropriate ending to this album, concluding the tale of battle. Yanou shows her vocal versatility well with a beautiful melody on this short concluding track, but I secretly wish these vocals would have been on the rest of the tracks as well, to make it a little less monotonous.
Final thoughts
Vrode released a great debut album, and I’m certainly curious to hear more from this band. It isn’t the perfect album yet though. I see where they were trying to go with this, but there is some room for improvement. The more I hear it, the more that grows on me. The parts with multiple vocals and pagan instruments are great, but on the more black metal parts, the vocals are too much of the same. Even though I like the shouting vocals since they are powerful, and Yanou shows us with Silent Prayer she is more than capable of great melodies. That being said; it’s great that we have a Blackened Pagan band from our own soil, since the Dutch scene is still lacking Pagan and Folk bands. And I would love to hear more!
Tracklisting:
Sykdomsfjell Striith Ostracized Ascending Heritage of the Highlands Beserkers’ Deception Mordbrann A Silent Prayer
You can find Vrode on Facebook and of course on Spotify. Want to hear more Dutch black metal bands? Check out our database.
We have previously reviewed Beenkerver’s EP ‘Twee Wolven’, so we were very excited to learn that Beenkerver is releasing more new music. For those who don’t know, Beenkerver is a solo project by Niels Riethorst. He has previously released a full-length, Ontaard, and the EP mentioned before. Now Beenkerver is back with another full-length, ‘De Rode Weduwe’. Let’s dive into the tale of Sophia, the prettiest girl from Gelderland.
The album
De Rode Weduwe is an original story by Beenkerver, but it feels like it could have been a myth of old. Niels did take inspiration from old folklore and stories but made sure this story had no likeness with existing ones. The whole album is more or less a tragic, dark fairytale. And while you can listen to the full album without listening to the lyrics, or listen to the tracks on their own, it makes much more impact to listen to it like a fairytale. The lyrics add another layer to the already impressive music. Oh, and make sure to listen to it on good speakers or good headphones, because there is layer upon layer to create a massive wall of sound, that has new intricacies every time you listen to it. Beenkerver has a dark, but well-pronounced grunt that adds a layer of darkness while allowing you to follow the lyrics.
De Rode Weduwe
While I’m not going to spoil the whole story of De Rode Weduwe, the main thing is this. Women who were a little different were quickly seen as witches in history. Sophia is murdered for it but ends up taking revenge on everything and everyone. So, in a way, a dark victory in the end nonetheless.
The album starts with the track De Rode Weduwe (The Red Widow), and surprisingly it starts with a woman screaming, setting the tone for a fast and heavy track. This is the story of what happened to Sophia, so it makes sense that it’s up-tempo. The middle part slows down a bit, but the moment the action in the lyrics pick up again, so does the music. Again, this is an example of how the lyrics really add another layer to the music. Melodically, there are plenty of interesting layers and melodies, taking heavy inspiration from Scandinavian black metal bands.
Bring me her head
Breng mij haar hoofd (Bring me her head) is one of the two longer tracks on this album. It starts a little slower since most of the action has already happened in the previous track. Some time for introspection for our main character, but not for long, sadly. The sadness and loneliness seep through in the melodies as well. I love the middle part of this track; that riff is intense, and you almost feel Sophia’s fear in those moments.
After Breng mij haar hoofd, it’s again time for a more up-tempo track with Vel over Been (skin and bone). This feels like an old-school black metal track which I’m sure a lot of people will love. Again, the lyrics about hate and revenge fit the track perfectly. There are some subtle (and not so subtle) screams in the vocals as well, which, together with multiple layers of guitars and synths, add to the ghostly darkness this track portrays. This is probably also the hardest track on the album.
Decaying Roses
As you probably guessed by now, even without me spoiling the lyrics, Sophia dies in the story. Vergane Rozen (Decaying Roses) is the track in which she gets beheaded. It starts almost like an old-school rock balad, with crunchy guitars and again a slow, slow vibe. We hear the voice of Sophia coming through in this black metal ballad, portrayed by Floor Vandenbrande. It’s a great collaboration because Floor makes Sophia sound almost angelic in comparison to the dark grunts and music. The break in the middle, just after Sophia stops talking, reminds me of The Color Of Rain’s track Ocean’s Above, with a similar chord progression and again layered with synths. Lyric wise by the way, it reminds me of that track as well. But again, no spoilers. This is a emotional track, and I’m glad Beenkerver used over 7 minutes to tell this part of the story.
The story could have ended there. With an outro of almost a minute, it feels like the album ends there, too. But no. We need a redemption song, and Haar Wraak is Prachtig (Her Revenge is Beautiful) is just that. Even though the lyrics are again quite dark, the music makes us feel like there is hope, and, in a way, there is, since this is Sophia’s redemption.
Finale to the story
Somehow she doesn’t get revenge on all the important players in the story, so with Oktober, we get the story of the one that got away. And again it makes perfect sense that this is again another banger, in stark contrast to the hope-filled tunes of Haar Wraak is Prachtig. All the lyrics are in Dutch, and one of the pearls of this album can be found in this track. How beautiful is the line: In zijn hoofd was het herfst, de bladeren vielen van de boom des levens’. It roughly translates to ‘It his head fall had started, and leaves fell of the tree of life”. It fits the narrative of a man becoming insane with guilt and bereavement so well.
Of course, it can’t end well for that man either, so in De Biecht van een blinde (The Confession of a blind man) he tries to make things right, only to learn that he will soon join Sophia. Where that is, you can find out on your own. De Biecht van een blinde is the perfect conclusion to this dark tale. This track feels like a summary of everything Beenkerver offered on the album and ends the story nicely. If you only listen to one track of this album (which I don’t recommend), this might be a good option. There is enough room for melodic passages, as well as the old-school black metal riffs that the whole album is filled with. It leaves me with a feeling of sadness, and I’m glad it does. Good music is supposed to invoke emotion, so I’m glad to have experienced this story. And where the album opens with Sophia screaming, it ends with her laughing to fully close the cycle.
Final thoughts
Usually, I give a one-track recommendation in this section of the review. This time I won’t, because I feel you need to experience this album as a whole. You have to follow the story to appreciate the tracks, even though musically they stand on their own well enough. Beenkerver seems to be inspired by old-school black metal (think Dimmur Borgir, Darkthrone), so if you’re a fan of the genre, you should definitely check this album.
Check out Beenkerver on his linktree or on Facebook. Looking for more Dutch Black Metal? Make sure to check out the rest of our database for interesting other bands.
Tracklist:
De Rode Weduwe Breng Mij Haar Hoofd Vel Over Been Vergane Rozen Haar Wraak Is Prachtig Oktober De Biecht Van Een Blinde
A Knight Under Maria’s Altar, or AKUMA for short, has released their debut album Heresy of Horror on the 17th of February during a live show. This deathcore formation, meaning they have a fluid line-up, leans heavily on the anime aesthetic. Which is why AKUMA is probably a suitable name for the band, going forward in this review. This album has been a year in the making, so let’s not linger any longer dan dive in.
AKUMA
AKUMA is a deathcore/metalcore collective. The mission of founder Akuma Jin is to unite raw individual talent, to create a space where the full potential of these individuals is realized. To make that happen, AKUMA has a few core members but a lot more quest appearances on their tracks. The total headcount that worked on Heresy of Horror is according to the internet about 20. That includes members from Braces, Nephylim, Another Now and Sugar Spine.
Heresy of Horror
The lyrics for Hersey of Horror are about the dire state the world currently is in. With titles such as A Living Mistake and Violence With Consent, we are not in for rainbows and sunshine. Instead, Heresy of Horror, even though the sparse moments of clean vocals, is one heavy wall of sound that grinds just as harshly as the lyrics.
The album starts with a short intro track that sets the mood for the album. The use of electronic influences is heard in every track on the album, and the track transits smoothly into I’d Rather Be. What follows is half an hour filled with mainly metalcore tracks with some deathcore parts. I’ve listened to a lot of metalcore and deathcore lately since there is so much in these genres nowadays, but for some reason, AKUMA doesn’t do it for me, yet. The vocals might be part of the reason because I like the tracks that don’t feature the clean vocals a lot more.
The clean vocals on this album might be a love-it / hate-it thing. For me personally, I don’t like them. And it’s not only the clean vocals by themselves, sometimes it’s also the placement of these vocals. For instance, in A Living Mistake, these vocals appear right at the heavy blast beat section of the track. To me, it doesn’t fit at all.
Another reason why I might not be into this album that much is that on a lot of the tracks, it feels incoherent. Like there are too many ideas put into one track. It breaks the flow of the track and just feels a little too chaotic.
Let’s talk about the tracks I did like on this album first. Sin Ov Pride is the first track that was released by AKUMA, and still one of my favorites. This is a good example of what AKUMA tries to do. Hard, fast, melodic, and tight AF. This track flows well and the breakdowns are as low as they can go. There are the necessary blast beats on this track, but it complements the track instead of hindering it like in A Living Mistake.
Consciousness is a Sin is another track I did like. It’s very heavy on the death metal side of the spectrum. And even though there are still a lot of ideas in this track, it feels more coherent than some of the other tracks. The drums drive the track forward, and the synths add another layer to the darkness in this track. This might be the darkest track on the album, by the way. Of course, it ends with a heavy breakdown, and that’s the perfect end to this otherwise fast and heavy track.
Then onto the tracks that I didn’t like. Again, it is probably just me, so please check it out yourself and make your conclusions. Violence with Consent starts on a good note with an interesting fast riff. There are some clean vocals on this track as well, but more sparsely used and that works a lot better for me. I still don’t like the vocals at around 1 minute in, but the rest of the track makes up for that. Especially the breakdowns.
Abyss of Malevolence has an interesting ending to the track, and that heavy riff is heard at the start of this track as well. But again, with this track, it’s the middle part that’s killing it for me. It feels too incoherent. Also, the fact that the guitar follows the vocals feel maybe too poppy. And finally; the thing that makes Metalcore so interesting is the emotion in the clean vocals. All the clean vocals feel a little too flat for me, not monotonous, but maybe emotionless is the word.
By the time we reach Unchained Harakiri, I’m not really in the mood anymore to objectively listen to the music. So while I certainly appreciate the screams in the beginning of the track, because I’m faced with again the same clean vocals, I had to really force myself to listen to the rest of the music. Again, the music is great. Clean, tight AF, heavy. Also, this track feels a lot more coherent than some of the others, and it flows a lot better because of it.
Now Will Pass sits in the middle for me as well. There are some clean vocals on here, but because they fit the underlying music a lot better than the rest of the tracks, I’m not as bothered by it. Also, they are accompanied by heavy screams. And, it’s probably a different vocalist, who can put a bit more emotion in the delivery. As with Violence With Consent, the rest of the track more than makes up for the vocal part. Again the heavy breakdowns, the heavy screams in the beginning of the track (which DO convey a lot of emotion), and the buildup towards a circle pit are great.
Final Thoughts
I like the idea behind A Knight Under Maria’s Altar and the fact that they had so many people working on one album is an accomplishment in itself. It might be just me, but Heresy of Horror doesn’t really for me yet. The clean vocals are a big part of that, but the chaos that comes from trying to put in too many ideas is probably another reason. The production of the album is really good, as is the skill level of the various artists who worked on this album. But to me, there is some room for improvement. My favorite track is probably Consciousness is a Sin.
The Unspoken Heresy I’d Rather Be A Living Mistake Sin Ov Pride Consciousness is a sin Violence with Consent Abyss of Malevolence Now Will Pas Unchained Harakiri
Female Fronted Symphonic Metal is a genre the Netherlands is known for. More so, outside of our tiny country, cause Within Temptation is one of our greatest export products. Soon we might add Pandora’s Key to that list. With their latest album Yet I Remain they prove that the Netherlands should still be known for great symphonic metal besides just tulips and cheese. Let’s dive into this 45 minute-long symphonic album and see what we think.
Tigerknife and Menacer, two hardcore bands from Rotterdam, have put their hands together to release the Rotterdam Split EP. In the words of the bands: “Rotterdam Split is a (too) long-awaited collaboration of friends who want to put their city on the map”. For both bands, it’s the 3rd EP they’re releasing. Tigerknife came out with Prying Eyes last year, Revolt was the latest EP for Menacer. Let’s dive into this Rotterdam Split to hear what these bands have to offer us this year.
In Dutch we have a saying: ‘onkruid vergaat niet’, which roughly translates to ‘weeds will persist’. It’s a perfect saying for Deadly Alliance, who, after some rough years of bandmembers quitting and finding others, are still standing. And not only that, according to their latest EP, are flourishing. So lets untie our hair, and get ready for a good old headbanging session while we listen to Into Depth, the latest EP from Deadly Alliance.
