Last friday was finale tourdate of the Nephylim album release tour in Vorstin, Hilversum. We were there to take a few pictures, write a few words, and interview the bands. Stay tuned for the report, that will be release later this week. And enjoy the pictures! These are the pictures of Hallowed Fire – stay tuned for more!
Traditiegetrouw presenteren de heren van Cryptosis hun nieuwe release bij Poppodium Metropool. Van de kleine zaal in Metropool Hengelo tijdens hun EP Release nu een Headliner productie in de grote zaal van Metropool Enschede. De heren namen The Rifts en Nephylim mee als voorprogramma.
We lopen de zaal binnen en het eerste wat ons opvalt zijn hekken voor het podium. Menig bezoeker van Metropool weet dat die er normaliter nooit staan. Ons oog valt direct op de rookmachines en de pyro die staan te pronken voor op het podium, dat belooft wat. Een groot hoog drumpodium prijkt in het midden van het podium. De backdrops voor Nephylim en Cryptosis hangen.
The Rifts opent de avond, een alternatieve rockband opgericht in 2023 uit Enschede, op de line-up een beetje een vreemde eend in de bijt; de enige rockband van de avond. Het is het tweede live optreden van de band. Ze lopen zelf rustig het podium op om het eerste nummer in te starten. De zaal is nog niet erg gevuld, dat maakt zo te zien voor de band niets uit. De zanger, Maikel van Helsdingen staat energiek op het podium, al beperkt de microfoonstandaard hem wel in zijn bewegingsvrijheid. Vocaal doet het mij erg denken aan Nirvana, muzikaal meer rock met een soms wat meer funky bass sound van basist Douwe Hofstra. Het nummer I don’t like you wordt energie bijgezet door het refrein met zijn vieren te zingen. Met een goede portie energie brengen zij hun nummers aan het publiek. De gitarist geeft aan dat hun EP sindskort op Spotify staat, ben je nieuwsgierig geworden zoek ze dan op want in de metalscene zullen we de heren niet vaak tegenkomen.
Na The Rifts is het tijd voor Nephylim, een vijfkoppige melodic deathmetal band uit het zuiden van het land. Na het winnen van de Dutch Wacken Metal Battle en een 4e plek in de internationale Wacken Metal Battle in 2022 en de Rockcircus Talenttour in 2023 timmeren de heren van Nephylim flink aan de weg. Begin maart bracht de band hun nieuwe album ‘Circuition uit’. Ondanks dat alles hebben de heren nog niet eerder in Twente gespeeld. Tijdens de change over wordt het podium omgekleed en komt de vibe van Nephylim duidelijk naar voren, door aankleding met takken en de backdrop wordt er een sfeer gecreëerd die aansluit bij de stijl van Nephylim.
Het wordt steeds drukker in de zaal, de intro start en geeft een theatrale sfeer, het kondigt een machtige set aan. Vier bandleden betreden het podium en de krachtige vocals klinken door de zaal. Later blijkt inderdaad dat we goed hebben geteld en dat het vijfde bandlid, basist Rens van de Ven, ziek is en helaas de show moest missen. Desalniettemin heeft Nephylim de bas op backingtrack uitstekend weten te mixen en konden zij zo toch nog zorgen voor een optimale set. Na het verzoek van Tijn voor een Wall of Death deelt het publiek zich keurig in tweeen, echter blijft de Wall of Death zelf uit. Het lijkt erop dat het publiek toch liever mee headbangt dan een moshpit start; de volledige front row gaat los en headbangt er stevig op los.Ondanks dat de band nog niet eerder in Twente heeft gespeeld, heeft een deel Nephylim al eerder mogen aanschouwen, voor het merendeel is dit de eerste keer. Tijn verwelkomt de mensen in de Nephylim Familie. De set is krachtig en wordt goed ontvangen door het publiek, zelfs zo krachtig dat Martijn Paauwe tijdens het laatste nummer zijn drumstok door midden slaat. Al met al laat Nephylim met een sterke set zien en maakt duidelijk waarom zij een gedegen naam zijn in de Nederlandse metalscene. Met het nieuwuitgebrachte album, en de strakke set zullen we zeker meer van deze band gaan zien in de toekomst.
Hierna is het eindelijk tijd voor Cryptosis, een headliner production show, een nieuw album, het beloofd iets heel gaafs te worden. Het machtige drumpodium is een echte blikvanger, de grote backdrop, microfoonstaandaarden en twee banners geven direct al een bepaalde sfeer. Celestial Death is de titel van het album, met de lichten en aankleding komt deze vibe ook duidelijk naar voren. Het belooft iets gaafs te worden. We zijn zeer nieuwsgierig naar wat het drietal heeft bedacht.
Het intro start, en in combinatie met de lichten en de aankleding wordt er een futuristische, ‘celestial’ vibe gecreëerd, een soort extase. Iedereen lijkt zeer onder de indruk, het is een nieuwe vibe, iets wat we nog niet eerder hebben gezien. Dit is echt uniek! Lang tijd om dit op ons in te laten werken hebben we niet, want dan blijkt dat de heren zeker grootst hebben uitgepakt en zetten de zaal letterlijk in vlammen. Terughoudend met de pyro’s zijn ze zeker niet de vlammen blijven maar komen, heel erg gaaf!
Integraal komen de nummers van Celestial Death voorbij. In ‘Silent Call’ geven de backingvocals van Frank nog extra kracht bij. De balans tussen de vocalen van Frank en Laurens geven een extra laag met kracht en agressie maar ook energie komen allen duidelijk naar voren. Het vormt de sound van Celestial Death(metal).
Aan de rode wangen van de heren te zien moet dit op het podium ook ontzettend warm zijn, tussendoor vraagt Laurens aan het publiek of ze het al warm hebben, ‘zij in ieder geval zelf wel.’ Hierna volgt het nummer ‘Absent Presence’ met wat meer doom metal invloeden, maar alsnog met een opbouw naar een vlotter tempo. Het geeft een fijne afwisseling tussen de nummers.
Hierna volgt een kort dankwoord, opluchting; het album is er eindelijk na jarenlang er hard aangewerkt te hebben. Century Media als label wordt bedankt, maar ook de mannen achter de schermen van de productie en Metropool. Daarnaast overheerst er met name trots, trots dat ze dit mogen neerzetten in hun hometown, met overwegend veel bekenden, familie, vrienden, maar ook zeker fans!
Ondanks dat de heren met z’n drieen zijn, weten ze het podium te vullen, de rookmachines, de pyro ook maar het machtige spel en de cohesie met de backingtracks van de heren maakt dat er echt iets neer wordt gezet, het podium wordt gevuld en een machtige sound wordt overgebracht.
De heren lopen het podium af, Celestial Death is ten gehore gebracht. Maar dat lijkt niet alles te zijn, de de backingtracks houden de spanning in de zaal hoog. Benieuwd wat er nu gaat komen. We zien Marco het podium weer betreden en start ‘Prospect of Immortality’ een nummer dat we al van het vorige album Bionic Swarm herkennen. Wat mij ook deze keer weer opvalt naast het strakke en technische drumspel is plezier, genieten van hetgeen wat er is neergezet en genieten van de beleving van de muziek zelf.
Tijdens het een na laatste nummer ‘Conjuring the Egoist’ ook van het album Bonic Swarm ontstaat een moshpit. Men kiest ervoor om de show te bewonderen, mee te juichen, en flink te headbangen. Maar toch lukt het hen niet om volledig stil te blijven staan waardoor een goede moshpit toch nog zijn intrede doet.
Ook tijdens het laatste nummer ‘Transcendence’ wordt er nog even flink gebruik gemaakt van de aanwezige rookmachines en pyro. Het publiek juicht de band toe en klapt hard wanneer de laatste noten zijn gespeeld. De heren maken nog een foto met het publiek, waarbij ook een gevoel van trots overheerst. Ze geven aan even een wat minder bezweet shirt aan te trekken waarna ze richting de merchandise komen. Hier zien we ook dat zij alle tijd uittrekken voor hun fans, familie en vrienden om een praatje te maken, de nodige foto’s te schieten en handtekeningen te zetten.
Cryptosis heeft deze avond laten zien waar zij toe in staat zijn; een hele dikke strakke en vlammende headliner production show met een eigen sound en vibe! Hier gaan we over de hele wereld zeker nog meer van terug zien!
Meer weten over Cryptosis? Je vindt ze op hun eigen website.
Op 7 maart kleurde de Vorstin, Hilversum weer zwart voor METALCAFE. Dit terugkerend metalfeestje in de Vorstin trekt nog steeds metalheads uit de wijde omgeving, en ook vanavond stond de zaal vanaf het begin al weer goed vol. Wij waren erbij voor foto’s en een verslag, en natuurlijk om de bands te interviewen. Stay tuned voor de 666 interviews, die volgen later!
HESKEN
Het was al weer even geleden dat we HESKEN gezien hadden; Hedon Zwaar Nieuwjaar in Januari was de eertse keer dat we Jelle, de nieuwe drummer, live zagen. Ook vanavond werd duidelijk dat de band een waardige opvolger heeft gevonden; niet alleen is hij een hele goede muzikant, maar ook qua energie matched hij de andere gasten van HESKEN goed.
Dat is het toffe aan HESKEN; ze maken hele technische, gecompliceerde muziek, maar doen dat op een manier dat ze iedereen in de zaal meekrijgen met moshpits, headbangen en bewegen. Aan alles is te zien dat ze het super leuk vinden op het podium, en die energie werkt aanstekelijk.
Qua setlist speelt HESKEN vanavond vooral nummers van hun debuut album Architect of Chaos, maar we weten inmiddels dat er ook wat nieuwe nummers op de plank liggen.
Onkt
Dit was een ingewikkeld optreden voor Onkt. Vorig weekend zou het eerste optreden zijn met nieuwe vocalist Raaf. Helaas werd drummer Michiel ziek, en moest dat optreden gecancelled worden. Het was nog maar de vraag of ze vandaag wel zouden kunnen spelen, maar gelukkig voelde hij zich goed genoeg om wel te spelen.
Het publiek in de zaal was op de hoogte van de situatie, en de slordigheidjes die af en toe de kop op staken, werden voor lief genomen. Iedereen had respect voor het feit dat de band er ondanks alles, toch gewoon stond. Voor de mensen die Onkt nog niet kennen (heb je onder een steen geleefd?); Onkt is een djent/math metal band uit omgeving Noord Holland. Ze laten zich vooral inspireren door Meshuggah, en speciaal voor de gelegenheid speelden ze vanavond ook een Meshuggah cover.
Technische riffs, groovy bass riffs, ingewikkelde maatsoorten en heavy grunts zorgden er wel voor dat de zaal niet goed wist hoe ze zich moesten gedragen – het is wat lastig headbangen voor de meeste mensen als er niet gewoon een vierkwartsmaat gespeeld wordt. Het mocht de pret niet drukken; het optreden was een waardige introductie van de nieuwe zanger.
Inferum
Inferum sloot de avond af, en waar het bij Onkt een beetje zoeken was naar de groove om te headbangen en te moshen was dat bij Inferum geen enkel probleem. Er waren zelfs wat dappere bezoekers die een poging tot crowdsurfen waagden. De rest van het publiek was echter te druk bezig met lol hebben, dus dat kwam (letterlijk) niet echt van de grond.
Het is een tijdje stil geweest rondom Inferum, maar de band is dit jaar helemaal terug, en bezig met nieuwe muziek. Vanaf de eerste noten was duidelijk dat hier een meer-dan-ervaren band op het podium stond. Van uitstraling tot strakheid, het hele plaatje klopt.
Ik was persoonlijk vooral onder de indruk van de skills en de expressie van de zanger – en tegelijkertijd vraag ik me af hoeveel spierpijn hij heeft aan het einde van zo’n gig, want hij stond bijna het hele optreden in een squat houding.
Inferum is hard. Heel hard. Ze weten die hardheid goed af te wisselen met melodische gitaarriffs en groovy breaks. De muziek die op Spotify staat, vertelt maar de helft van de ervaring, want live is dit nog zoveel harder, strakker, beter en energieker. Hou ze in de gaten, want later dit jaar volgt nieuwe muziek!
Op 14 februari was het dit jaar geen tijd voor een romantisch valentijnsdiner, maar voor romantische onderonsjes in een moshpit in Alkmaar. In Victorie opende Skyloth daar de voorronde van de Noord Hollandse voorronde van de Wacken Metal Battle Nederland. Samen met Damnation, Scar en HYLA zorgden zij voor een goed gevulde avond vol gitaren en headbangtracks. Lees mee in dit korte verslag, maar bekijk vooral de foto’s van de avond. Dan weet je waarom je volgend jaar gewoon zelf aanwezig moet zijn bij de voorronde!
Voor alle foto’s, scroll naar beneden!
Ode aan de host: Maarten
De avond in Victorie werd, zoals inmiddels verwacht, vakkundig aan elkaar gepraat door Maarten Hensen, verder bekend als de gitarist van de Haarlemse hardcoreband None Shall Fall. Deze blije ADHD’er kondigde elke band van te voren aan met een anekdote, korte info over de band en over de metal battle als organisatie, en zorgde ervoor dat het publiek precies wist waar ze aan toe waren. Ik heb persoonlijk altijd respect voor organisaties die een host regelen om de avond te begeleiden, omdat het ervoor zorgt dat de avond veel meer EEN geheel wordt, en het publiek weet waar ze aan toe zijn. En eerlijk; iemand die dit doet op een manier die niet zou misstaan in een standup comedy show, verdient sowieso een applausje. Die ontving Maarten dan ook, ook omdat hij dit inmiddels al meer dan 10 jaar doet. Hopelijk is hij er volgend jaar ook weer bij.
Skyloth
De leden van internationale band Skyloth wonen inmiddels allemaal al een aantal jaar in Nederland, dus mag zichzelf tegenwoordig een Nederlandse band noemen. Omdat de zanger het Nederlands nog niet zo machtig is als zijn moedertaal, Russisch, zijn de teksten wel nog allemaal in het Russisch. Dat maakt meezingen wat lastig, maar dat geeft niet. Skyloth lost dat goed op door niet alleen zelf meerstemmige vocals in te zetten, maar ook mensen te vertellen wat ze WEL mee kunnen schreeuwen op de momenten dat het kan.
Skyloth maakt een mix van post-metal, black metal en technische riffjes. Dat deze mannen stuk voor stuk podium ervaring hebben is duidelijk te zien, al is het vooral de bassist die de show steelt, samen met de frontman. Omdat de band later begon doordat de organisatie eerst nog de avond wilde openen, was er wat onduidelijkheid over de laatste track, en voelde het alsof het optreden voortijdig werd afgekapt. Jammer voor het publiek, dat halverwege de set toch aardig opgewarmd was en inmiddels in grote getalen was komen opdagen in deze uitverkochte avond.
Damnation
Voordat de deuren van Vicorie uberhaupt geopend waren, hoorden we binnen de fans van Damnation al joelen. Dat beloofde feest te worden. De fans stelden zeer niet teleur, zo bleek later, toen voor de soundcheck de moshpits en crowdsurfers al waren begonnen. En op het moment dat Damnation moest soundchecken, werd dat niet slechts een half nummer, maar begonnen de mannen van Damnation gewoon vast aan hun set. Dat was natuurlijk niet helemaal de bedoeling, dus Maarten riep de heren even tot de orde, waarna ze officieel aangekondigt konden worden en ze echt van start konden met hun set.
Met een mix van thrash, death en groove metal, met behoorlijk wat technische skills op alle intstrumenten, zette Damnation een goede set neer. De interactie met het publiek werkte aanstekelijk, en ze zette met recht de zaal op hun kop. Met de gemiddelde leeftijd van slechts 16 jaar, was dit met recht een impressive optreden. Dat niet alles even strak was, hier en daar de nummers wat te simpel met net iets te weinig variatie nemen we voor lief; dit is zeker een band die je in de gaten moet houden!
Hyla
Na Damnation was het de beurt aan Hyla. Het optreden van Damnation overtreffen leek een lastige taak, maar aan de mannen van Hyla wel besteed. De cleane, bijne etherische zang van hun vocalist stond in schril contrast met de grunts en de energie van Damnation, maar het duurde niet lang voordat Hyla ook die kant van hun muziek liet zien. De momenten waarop zowel de frontman als de bassist hun strot opentrokken, waren juist vanwege het contrast met de voorgaande, meer melodische progressieve stukken, vet genoeg om iedereen te overtuigen. Helaas voor ons moeten we het doen met de videobeelden – er staat nog geen muziek van deze band online. Voor degene die er niet bij waren; mix Porcupine Tree en Leprous met bijvoorbeeld Architects, en je komt aardig in de richting.
Scar
De avond werd afgesloten door de blije jaren 90 trash van SCAR. Met slechts drie man op het podium wisten zij de energie van de vorige bands makkelijk te matchen en zelfs te overtreffen. Voor wie nog een lesje in podium presentatie wil; SCAR is een goed voorbeeld van hoe je WEL op het podium moet bewegen. Spelen aan het einde van de avond heeft echter altijd als nadeel dat het publiek moe en dronken is, en minder gefocust op je muziek. Niet dat SCAR daar last van had, maar het was minder druk in de moshpit dan bij de bands hiervoor.
Na een kort jury overleg, en een rondje tips en tops voor alle bands, werd uiteindelijk Hyla als winnaar van de avond gekroond. Op 22 maart gaan zij in de Beuk, Barendrecht te strijd aan tegen de winnaars van drie andere voorondes. Wie weet staan ze daarna in de finale op 19 april in Estrado, Harderwijk. Wij zijn er dan in ieder geval ook weer bij!
Gelukkig nieuwjaar! Op zaterdag 4 januari trapte Hedon Zwaar het nieuwe metal jaar af met een zeer druk bezochte nieuwjaarsborrel met als titel Hedon Zwaar NieuwJaar. Met een dikke line-up van Nederlandse en internationale acts was dit een mooie start van 2025. Wij waren er (een deel van de avond) bij en maakte wat foto’s.
Voor de foto’s, scroll naar beneden
HESKEN
HESKEN heeft een bewogen jaar achter de rug met het uitkomen van hun plaat Architect of Chaos en het vertrek van de drummer. Het vinden van een nieuwe drummer die hun muziek aankan heeft even geduurd. Inmiddels is de line-up weer compleet. Voor mij was dit het eerste optreden waar ik de nieuwe drummer live zag, en ik kan alleen maar zeggen dat de wisseling van de wacht wellicht nog wel eens goed kan uitpakken voor de band.
De vorige drummer was goed, maar hier zit duidelijk veel talent achter de trommels. Met vooral veel accentjes en cymbals op de juiste plaats weet Jelle absoluut te overtuigen.
HESKEN speelt een thuiswedstrijd hier in Zwolle, en de kleine zaal staat ondanks het relatief vroege begin vol. En sterker nog, doet ook gewoon gezellig mee met de moshpits. Je begint het nieuwe jaar goed, of niet. Hoewel we nog geen nieuwe muziek horen van de mannen deze set, weet HESKEN wel weer te overtuigen met tracks als Conspiracy, Desolation en natuurlijk Curtain Call. Hopelijk krijgen we in 2025 weer nieuwe muziek van de mannen voorgeschoteld, maar dit was een mooi begin van de avond.
Haliphron
Ook Haliphron speelt deze avond nummers van hun meest recente plaat, Anatomy of Darkness. Deze tweede plaat van de relatief nieuwe band kwam 25 oktober uit, en scoorde hoge ogen. De introtrack duurt, net als op Stonehenge, misschien nog steeds net een beetje te lang. Hier staat de band nog niet op het podium dus dan komt het in ieder geval beter over. Het is wel echt een band die thuis hoort op het hoofdpodium.
Ze hebben het ook duidelijk naar hun zin; vocaliste Marloes blijft ons maar vragen of we genoeg te drinken hebben en maakt grapjes tussendoor, om vervolgens een enorme strot open te zetten bij tracks als Feasting on Flesh en Silent Escape.
Naast tracks van de nieuwste plaat duikt Haliphron ook nog even terug in de archieven voor de titel track van hun debuutalbum, Prey. Het zou me niet verbazen als we Haliphron binnenkort op de zomerfestivals gaan zien.
Insurrection
Uit Friesland overgevlogen Insurrection zagen we afgelopen jaar in Vorstin, Hilversum voor METALCAFE. Daar hadden we ook een interview met deze gasten, dus houd onze YouTube in de gaten daarvoor. Hun laatste EP, Exiled to Earth, is inmiddels al weer meer dan een jaar uit. Later dit jaar komt er voor de veramelaars onder ons wel een re-release van deze EP, op casetten, MET niet eerder gebrachten 8-bit versies van deze tracks als toevoeging. Hoe vet is dat!
Insurrection gaat al meer dan 10 jaar mee, en als ze was oude nummers spelen blijkt dat in ieder geval de eerste drie rijen van de zaal de tekst keihard meer kunnen schreeuwen. Het enthousiasme van frontman en bassist Pieter werkt aanstekelijk, ook als je de tekst nog niet zo goed kent.
Zijn bijzondere stemgeluid is misschien niet voor iedereen, maar maakt wel dat, naast scheurende gitaren en interessante gitaarsolo’s, Insurrection een heel eigen sound weet neer te zetten. Het optreden is hoe dan ook van het begin tot einde feest. Dat is ook duidelijk te zien aan drummer Douwe, die de glimlach de hele set niet van zijn gezicht krijgt.
Bezerker Legion
Bezerker Legion speelde op Hedon Zwaar vandaag hun allereerste show in Nederland ooit. Deze all-star deathmetal band, met leden uit Asphyx, Dark Funeral en Hypocrisy kwam in 2020 en 2023 met een album, maar 2024 bleef het stil. Dat de band nog actief is bewijzen ze vanavond in Zwolle. Met misschien wel het beste geluid van de avond blazen ze de grote zaal omver en zetten een ijzersterke show neer.
Ik had persoonlijk nog niet eerder van deze band gehoord, maar de Gothenburg inspired deathmetal van deze mannen smaakt zeker naar meer. Dat ze dit live overtuigend neer weten te zetten is met deze namen natuurlijk geen verassing.
Verder op de avond speelde Keitzer, Bloodbath en Teethgrinder nog. Ik heb deze bands helaas overgeslagen, omdat ik nog veilig thuis wilde komen met de verwachte sneeuwval. De avond was sowieso hoe dan ook geslaagd, ook zonder de legends van Bloodbath te zien. Volgende keer beter!
Zaterdag 14 december speelden Loyalty Ends Here, Tenuem en No Kings Allowed in het slachthuis in Haarlem. Waar het een aantal weken geleden voor de EP release van Ecocide bomvol stond, was het deze avond iets minder vol. Dat had er ongetwijfeld mee te maken dat er veel meer metal te beleven was dit weeken, onder andere in Eindhoven tijdens Eindhoven Metal Meeting. Voor degene die er niet bij was; je hebt wel echt wat gemist. No Kings Allowed zou op 20 December in Belgie hun eerste gig ooit spelen, maar deze gig in Haarlem kwam er toevallig voor. Mazzel voor ons! Maar voordat we dieper ingaan op hoe dat optreden verliep, eerst tijd voor de opener van de avond: Tenuem.
Tenuem
De blackened deathcore formatie Tenuem heeft eerder dit jaar hun debuut EP Singraven gereleased. Daar waren we best enthousiast over, dus ik was blij dat ik deze band vandaag ook een keer live kon meemaken. De voorbereiding liep niet helemaal vlekkeloos voor de band; laptop problemen gooiden roet in het eten en het optreden kon bijna niet doorgaan. Gelukkig werkte alles net op tijd, en terwijl de zaal langzaam voller stroomde, begon Tenuem aan een energieke set.
De trage headbangriffs van de break in Singraven zorgen voor een mooie headbang les van de mannen op het podium, en hoewel het publiek nog niet echt los komt, zien we hier al genoeg hoofden heen en weer bewegen. De band doet in ieder geval zijn best vol overtuiging een strakke set neer te zetten en het publiek te betrekken. Het zal niemand verbazen dat Sten tijdens Teeth het podium beklimt om mee te schreeuwen.
(voor meer foto’s, scroll naar beneden)
Loyalty Ends Here
En om de spanning nog maar even wat meer op te bouwen; eerst even de beurt aan Loyalty Ends Here. Deze mannen hebben net een nieuwe videoclip uit voor hun track Medicate Me For Silence (check m op Youtube) en hebben behoorlijk wat optredens achter de rug in het afgelopen jaar. Met toffe gigs op festival en grote podia op hun naam, is het mooi te zien dat de energie die ze daar neerzetten ook nog steeds goed vertaald naar een klein podium zoals het Slachthuis. Ik heb ze inmiddels al vaak gezien en ik moet ook nog thuis komen, dus ik heb niet hun hele gig meegmaakt dit keer.
Ten opzichte van de energie en de overtuiging die No Kings Allowed neerzet vanavond, blijft Loyalty, ondanks de productie en het geluid, wat achter. Dat komt vooral doordat No Kings Allowed overduidelijk, zowel op het podium als ernaast, lol heeft in dit optreden. Ook Loyalty had technische problemen vanavond en het lijkt erop dat ze dat toch niet helemaal los kunnen laten in hun performance. Wellicht dat er later in de set meer gezelligheid van het podium straalde, dat heb ik helaas niet meer gezien. Niet dat het overigens afbreuk doet aan de kwaliteit; feit blijft dat de muziek van Loyalty staat als een huis. Het wordt, wat dat betreft, wel tijd voor een nieuwe set, dus nieuwe muziek in 2025, boys?
(voor meer foto’s, scroll naar beneden)
No Kings Allowed
Het moment waar we, althans, ik, allemaal op wachten: No Kings Allowed. Sinds het uitkomen van Dethroned volg ik deze onbekende band met leden uit Nederland en Belgie. Het is de band tot nu toe gelukt om anoniem te blijven en ook ik weet niet in welke projecten deze gasten hiervoor hebben gespeeld. Twee albums uitbrengen en dan pas het podium op gaan is een bijzondere keuze. Ik had dan ook hele hoge verwachtingen van het debuut optreden van deze band. Safe to say dat deze absoluut waargemaakt zijn. In gesprek met de band vooraf merkte je dat er zeker wel wat zenuwen waren, maar daar was op het podium absoluut niets van te merken.
Vanaf de eerste klanken staat de band voor de volle 100% aan. Geen foutje te ontdekken, de vocals krachtig en met overtuiging, en goed contact met het publiek. De gitaristen komen van het podium af om voor het podium met het publiek mee te doen, zoeken interactie met het publiek, de bassist pakt z’n moment met een bassolo en staat net zo hard voor op de egorisers. Ook onderling is er veel interactie, en het is, ondanks de maskers, duidelijk dat de volledige band met een grote glimlach aan het genieten is van het feit dat het publiek los gaat. Mooi om te zien ook dat het publiek steeds dichter naar het podium toe kruipt, waar ze in het begin van de avond behoorlijk wat afstand hielden. Terecht ook, want de kwaliteit die hier staat matched bands als Born of Osiris en Shadow of Intent.
De band sluit af met Scourge of the North en ik kan alleen maar met een hele grote glimlach zeggen: deze band wordt groot. Heel groot.
Live zien? Op 20 december speelt No Kings Allowed (met Loyalty in het voorprogramma) in Belgie. Het is een eindje rijden, maar absoluut de moeite waard!
Het verjaardagsfeestje van 35 jaar Zaanse deathmetal. Je zou bijna denken dat de Zaanstreek de belangrijkste bakermat is voor de Nederlandse deathmetal scene, als je ziet (en vooral hoort) hoeveel death metal er uit deze regio komt. Voor de laatste editie van NH Metalfest stonden maar liefst 5 deathmetal bands uit de regio op het podium. Een groot familiefeest, waar vooral heel veel overlap in de bands zit en de vriendschap onderlin van het podium spat. Wij waren er op deze regenachtige zaterdagavond bij om te kijken bij dit familiefeestje.
Voor de foto’s scroll down.
Dennis Jak, organisator van NH Metalfest in podium de Flux in Zaandam, heeft een leuke, maar zware avond achter de rug. Niet alleen was hij de drijvende kracht achter de avond; ook stond hij bij elke band op het podium, omdat hij in elke band gitaar heeft gespeeld. Over overlap gesproken. Als ik de bandleden, en vooral ook de ex-bandleden, van alle bands die vandaag het podium betraden bekijken, zie ik toch een aantal namen terugkomen.
Met name Dennis Jak en Manoloxx zijn actief geweest in de meeste bands die vandaag op het podium staan, maar ook Emiel, Toep en Marco hebben het niet bij een band gehouden. Overigens, als je er wat verder in zou duiken zal je zien dat deze mannen actief zijn of zijn geweest in nog veel meer (brutal)death, black en grindcore projecten. We zeiden het eerder over de regio rondom Eindhoven, maar, wat zit er in dat water in de Zaan? Zouden de zware metalen uit de rook van IJmuiden toch invloed hebben hier?
Vanaf de eerste tonen van Cardinal staat de Flux, ondanks het slechte weer, tot de nok toe vol. Het is duidelijk dat het publiek niet slechts een band support, en het is ook heel duidelijk dat het vooral een vriendenfeestje is. Iedereen kent elkaar, iedereen heeft het gezellig, en ik zie veel bekende gezichten uit de Nederlandse metalscene.
Cardinal trapt de avond af met een korte set extreme / technical deathmetal. De snelle riffs en vooral hele technische riffs zetten de toon voor de avond. Beuken is het thema van de avond. Deze mannen met baarden zijn niet alleen een imposante verschijnen, ook de gitaar solo’s smeken naar meer.
Cardinal is oorspronkelijk begonnen onder de naam Consolation, heeft vervolgens onder de naam Cardinal gespeeld, en is volgens Metal Archives inmiddels weer actief als Consolation. De band (met Michiel van Man As Plague) heeft in 2003 een EP uitgebracht van 20 minuten, en kijkend naar de tijd die de band op het podium stond, kunnen we ervan uitgaan dat ze ongeveer de hele EP hebben gespeeld.
Dauthuz volgt Cardinal op op het podium. De band zou vandaag hun nieuwste album presenteren, maar helaas heeft de plaat wat vertraging opgelopen. Gelukkig voor ons spelen ze wel een aantal tracks van die nieuwe plaat en ik kan je zeggen; die wordt zeker de moeite waard. Om vast een sneak peek te geven; de track Morbid Delight begint als een snelle trash-death riff, om vervolgens in een zware groovy riff te eindigen.
Natuurlijk werden ook tracks van hun voorgaande albums gespeeld. Onder andere het vandaag toepasselijke Cold passeerde de revue. Het is vooral leuk om te zien hoe zanger Mike van humor en onzin omschakelt naar total chaos en destruction op het moment dat de tracks beginnen. Om het familiefeestje compleet te maken, nodigt zanger Mike Manoloxx en Hans Bijland (van Arising Rebellion) uit om Face the Fury te spelen op het podium.
Consolation speelt vanavond hun allerlaatste gig, en ook zij lenen een aantal bandleden om hun performance compleet te maken, want ook hier heeft de zanger van Cardinal een rol in gehad. Consolation is een deathmetal / grindcore band met, ik moet zeggen, best wel wat core invloeden. Deze band bestond sinds 1989, en houdt er vandaag na een lange carriere van 35 jaar mee op. Ook hier weer voor ons bekende gezichten op het podium, met onder andere Robert van der Mijle en Toep Duin van Aum Zorion.
De keerzijde van mijn anxiety is dat ik grote groepen mensen die ik niet ken, nogal ingewikkeld vind. Mijn sociale batterij voor de avond was dan eigenlijk aan het begin van de avond ook al leeg, en tijdens de set van Consolation ben ik weer richting huis gegaan. Helaas heb ik daardoor het eerste en tevens laatste optreden van de Zaanse blackmetal band Unlord moeten missen, net als de set van Nembrionic. Ook die twee sets waren ongetwijfeld een gezellig feestje.
Stay tuned voor de volgende editie van NH Metalfest in de Flux; er zijn nog genoeg regionale bands om de programmering mee te vullen!
Changing Tides was zondag 10 november weer terug in 013. In 2022 stond de Nederlandse metal/deathcore band uit Noord-Brabant al eens in de Tilburgse zaal. Toen deed de 5-koppige band hun release show van hun eerste album ”Impair the Vision”. Nu staan ze er na 1,5 jaar weer met een release show, maar dan van hun tweede album: ‘Amidst the Gray’ dat begin november uit is gekomen. Voor de release show zijn hun vrienden uit de scene Deeproot, Knives to a Gunfight en Sugar Spine aanwezig om er een feestje van te maken.
Changing Tides was zondag 10 november weer terug in 013. In 2022 stond de Nederlandse metal/deathcore band uit Noord-Brabant al eens in de Tilburgse zaal. Toen deed de 5-koppige band hun release show van hun eerste album ”Impair the Vision”. Nu staan ze er na 1,5 jaar weer met een release show, maar dan van hun tweede album: ‘Amidst the Gray’ dat begin november uit is gekomen. Voor de release show zijn hun vrienden uit de scene Deeproot, Knives to a Gunfight en Sugar Spine aanwezig om er een feestje van te maken.
