We should have posted this tiplijst last week, but I was away on holiday so that would have been a little bit difficult. Instead, this week I’m releasing two! Some of these tracks have already been removed from the latest releases playlist, because I try to keep that at 20 tracks so it stays relevant. However, I still felt these tracks deserved some love, so here we are!
Tracklist:
Death Moth – R.I.N. Athena’s Warship – Hell Elizium – Shadow & Dust Changing Tides – Sands of Time (feat Adam on Earth) Unnerve – Filter Ecocide – Embers Betonblok – B.O.B. Klaiton – Scavenger XII Thorns – Exsilium
You can listen to the tiplist on Youtube, or on Mixcloud.
Op 10 oktober had ik een online interview met Ward, ofwel Kaos, de bassist en vocalist van Asgrauw en Floris, ofwel Batr, de drummer. Vaal, de andere gitarist, kon er helaas niet bij zijn. We hadden het over hun aankomende nieuwe plaat Oorsprong, en de inspiratie achter die plaat. Op 1 november presenteert Asgrauw hun nieuwe plaat in de Pul in Uden tijdens een releaseparty. Goed voorbereid erheen? Lees hieronder het interview.
Liever kijken? Dat kan. Het hele interview is terug te zien via Youtube.
Naast Asgrauw zitten jullie allebei ook nog in andere projecten. Daar gebruik je vaak je eigen naam, terwijl jullie voor Asgrauw allemaal een stagenaam hebben. Waarom is dat?
Ward – Waarschijnlijk omdat Asgrauw het enige project is wat optreedt, haha.
Floris – Dat is het denk ik, maar ook omdat Asgrauw zo’n twaalf jaar geleden is ontstaat. In die tijd was dat vrij normaal om te doen als black metal band. Meslamtaea is natuurlijk nog ouder, maar dat is als eenmans project ontstaan. En voor mij persoonlijk, Floris is een prima naam om op een cd-hoesje te zetten.
Ward – Ik denk dat het bij Asgrauw ook meer was omdat we het als band deden. Vanuit die eenheid hebben we allemaal een andere identiteit aangenomen. En dat kan je op het podium ook uitdragen. Ik moet wel echt in een andere rol komen, en ergens is dit ook gewoon een rol van mezelf.
Op 31 oktober, op Halloween komt jullie zesde album, of zevende plaat, “Oorsprong” uit. Waarom op die dag?
Ward – We hadden bedacht dat de nieuwe plaat in Oktober uit moest komen, als een mooi punt na de zomer. Na het festivalseizoen vonden we een mooi moment om een album te releasen. En ik ben van mening dat je beter aan het einde van de maand kan releasen. Dan hebben de meeste mensen net loon gehad. En hebben ze wellicht iets extra’s over om een album te kopen. En als je dan toch al eind Oktober zit, waarom dan niet op de 31e.
Jullie tracklist voor de nieuwe plaat was al online te vinden. Er staan wat titels op waarvan ik niet helemaal weet wat het betekent. Ik had bijvoorbeeld Apada even opgezocht, toen die track net uitkwam. Ik kwam uit bij dat het Hindi is voor ‘catastrophe’.
Ward – Dat zou best kunnen, maar nee. Apada is een vertaling van de naam die aan de eerste mens is gegeven. De eerste mens heette Adama, in bepaalde boeken beter bekend als Adam. Het bekent iets als ‘uit de grond geboren’. Waar het voor mij over gaat is de creatie van de mens.
Een andere die je misschien lastig vond om te begrijpen is waarschijnlijk Redres. Dat betekent een soort van reset. Iets kapot maken om opnieuw te kunnen beginnen. En het nummer Weeral gaat dan ook vooral over het opnieuw beginnen. En ook Kapoeres betekent verloren gegaan, kapot.
Het gaat dus vooral over ‘opnieuw beginnen’. Is dat dan het overkoepelend thema voor ‘Oorsprong’?
Ward – Het overkoepelende thema is eigenlijk de Anunnaki theorie. De reset, de Redres die wij hierin hebben omschreven, ook wel bekend als de Great Flood, kan je als de ark van Noach zien. En dan krijg je daarna de Weeral, hoe de aarde opnieuw ingedeeld moest gaan worden. En Kapoeres gaat meer over dat bijvoorbeeld een Atlantis zou zijn vertrokken omdat de aarde kapot ging.
Floris – In feite gaat het album over de theorie die Erich van Däniken heeft omschreven in zijn boeken. Dat de mensheid is geschapen vanuit een buitenaards ras, dat door de mens als ‘Goden’ werd beschouwd. De bijbel en heel veel andere heilige boeken die omschreven dat op een religieuze manier. Maar dit album is, zeg maar, een alternatieve vertelling daarvan.
Je noemt nu Erich van Däniken als inspiratie. Hoe is Oorsprong dan tot stand gekomen?
Floris – Ik heb zelf eigenlijk al jarenlang de boeken van Erich van Däniken in de kast. Toen Ward eens bij mij was is hij dat gaan lezen. Ward is vervolgens veel dieper in die materie gedoken.
Ward – Ik heb geloof ik ergens in de twintig boeken gelezen voor dit album.
Neem je dan al die boeken ook echt als inspiratie voor je teksten?
Ward – Het is een hele grote theorie. Er zijn vast ook wel boekjes die de hele theorie in een klein compact verhaal weten te maken. Maar dan ga je dus iemand’s verhaal op cd zetten. Daar ben ik zelf niet zo van. Ik wilde alle informatie hebben om daar mijn eigen vertaling van te kunnen maken.
Floris – De basisvraag van de theorie is ‘Waren de goden Kosmonauten’? En die Anunnaki theorie is daar eigenlijk een soort uitleg van, hoe het zou kunnen zijn geweest.
Als ik de muziek luister die nu al van Oorsprong beschikbaar is, is het bijna een soort positieve blackmetal. Heeft dat ook met die theorie te maken?
Floris – De muziek wordt voornamelijk in basis geschreven door Dyon, onze gitarist. Hij haalt vooral ook inspiratie uit de Finse en Noorse scene, folk en Pagan. Het klinkt trots. Als je die Pagan invloeden mixt zoals wij dat doen met een beetje punk- en hardcore invloeden, krijg je iets wat best uplifting kan zijn.
Vergeleken met jullie vorige album heb ik wel het idee dat het jullie iets meer de rust opzoeken met Oorsprong.
Ward – Ik weet niet of het of het of het rust is. Ik snap wel wat je bedoelt. De vorige plaat was echt gewoon pissed off, die was gewoon boos. Vol gas vanaf het begin eigenlijk. En deze plaat? Die is wat meer atmosferisch. Die vorige plaat is in de Corona periode opgenomen. Die is echt in heel veel losse sessies opgenomen, want dan mochten we weer niet bij elkaar.
Floris – Het is gewoon wat er op dat moment uitkomt en waar we op dat moment zin in hebben. Dat nemen we op. En als er toevallig iets meer rustige nummers zijn dan is dat zo. En we zijn nu ook weer met nieuw werk bezig en dat is juist weer van begin tot eind doorstampt.
Hoe zit dat dan bij jullie, dat schrijfproces? Aan de ene kant zeg je ‘het komt zoals het komt’ maar je hebt wel heel erg nagedacht over het verhaal dat je wil vertellen.
Floris – Ik denk wel dat we daar heel erg mee bezig zijn. Als we een album schrijven met acht nummers en we hebben vier nummers klaar, dan inventariseren we op de helft ongeveer wat we hebben, welke sferen het zijn. Welke nummers hebben we en op welke plek komen die ongeveer op het album. En dan merk je vanzelf of je nog meer snellere nummers of wat meer atmosferische nummers nodig hebt. Dus dat doen we wel vrij bewust. Maar als we schrijven, zitten we wel echt in het moment.
De artwork van jullie nieuwe plaat is een schilderij van Ronarg. Hoe is die samenwerking ontstaan?
Ward – Ik kende hem al en had zijn artwork gezien voor de Azaghal plaat, die vond ik heel tof. Ik heb een minimale schets gemaakt en hem verteld waar de plaat over gaat. En toen hij heeft dit schilderij gemaakt.
Kunnen we nog hele verassende dingen verwachten op jullie nieuwe plaat? Of als we Kosmische Strijd luisteren, dan heb je wel ongeveer alles te pakken?
Floris – Voor Asgrauw doen we nooit echt hele bijzondere dingen die je niet van ons zou kunnen verwachten. We hebben wel een keer een split gemaakt met Meslamtaea waar we een uitstapje maakten naar een andere thematiek en andere stijl.
Qua muziek is Oorsprong vergelijkbaar met de 4-way split met Hellevaerder, Duindwaler en Schavot, maar qua thematiek totaal niet. Voor die split zijn alle vier de bands echt in de Nederlandse volksverhalen gedoken. s
Ward – Die split EP was eigenlijk een verlengde van ons derde album Gronspech, die had een vergelijkbaar thema. En muzikaal gezien, Schijngestalten was een veel ruwere versie van de muziek die we tegenwoordig maken. Vanaf Schijngestalten zijn we ieder album beter geworden zowel op technische gebied, als op opname kwaliteit en sound.
Floris – Schijngestalten is bijna een live opname. In een middagje hebben we de drums opgenomen, en ook de gitaren en zang zijn in een middagje gedaan. Tegenwoordig nemen we heel ruim de tijd voor de opnames. We zijn nu wel een jaar bezig. En dat hoor je ook in de sound terug. Het is gepolijst, het is wat perfecter. Dat is ook het fijne van alles zelf doen. Dan kun je gewoon de tijd nemen om het goed te maken. En dan maand of twee later luister je dingen terug en dan ga je net zo lang schaven tot het perfect is.
31 oktober komt Oorsprong officieel uit. Daarvoor kun je hem al online horen, geloof ik?
Ward – Even uit mijn hoofd komt het album 29 oktober op Youtube. Via Black Metal Promotions is hij dan volledig te horen. De dag daarvoor is hij al te horen op Bandcamp met een listening party. Dan kan je hem alleen in een bepaald tijdslot horen en daarna is hij weer weg. En op 1 november hebben we de album release in de Pul, in Uden. Er zijn nog wel wat extra shirtjes te koop.
Bedankt weer voor het interview! Check de eerste drie tracks van het album vast op Spotify, en hou de band in de gaten voor meer updates!
Het gaat goed met de Nederlandse deathmetal. Niet alleen hebben we in Nederland een aantal toffe underground festivals zoals Stonehenge en Graveland festival waar een breed scala aan deathmetal bands staat, ook zijn er steeds meer death metal bands die toffe dingen uitbrengen. Deadspeak liet eerder dit jaar al van zich horen met een aantal singles van hun debuut album en op 20 september kwam Plagues Of Sulfur Bound dan officieel uit. Ingeborg ging er goed voor zitten. In hoe verre het lukte om te blijven zitten lees je hieronder.
Entering Realms Infernal
We beginnen met een welkom in de (Entering) Realms Infernal. Een instrumentaal begin van 1:48 op deze EP. Het is duister, onheilspellend en het zet dan ook meteen de toon van Plagues of Sulfur Bound.
Plagues of Sulfur Bound
Na de instrumentale interlude, gaan we door met de self titled track Plagues of Sulfur Bound van dit album. De oldschool deathmetal sound is meteen goed hoorbaar. Ik zet mijn volume een tandje harder en ga op in de vibe van dit album. Lekkere groove zet de toon en de welbekende stankface komt tevoorschijn. Ik ben gecharmeerd van het algemene geluid en de productie, de vocalen liggen er goed in (en niet te veel op) en wordt nog getrakteerd op een smaakvolle solo.
Parallel Existence
De dubbele bass zet in en mijn hoofd gaat dan ook meer op en neer. En ik wordt wederom weer getrakteerd op een heerlijk potje stevige deathmetal. Wat mij nu al opvalt, is dat de sound van dit album echt zo tussen het rijtje ‘klassiekers’ past. De sound klinkt wel van nu maar met een knipoog naar de sound van de jaren 90. Mij hoor je niet klagen want ik hoor ineens een phaser in de verte en ineens is daar weer een solo. De drums zetten weer in, de vocalen bulderen weer verder en we eindigen weer met onheilspellend. Is dit een aankondiging voor wederom een instrumentaal nummertje?
Tidal Disruption & Knee Deep in Death
Zagen, zagen en nog eens zagen! Tidal Disruption & Knee Deep in Death zijn toch wel mijn persoonlijke favorieten van Plagues of Sulfur Bound. Het is lekker lomp, zwaar, de gitaren snijden er heerlijk doorheen en de vocalen klinken goed. Het geheel wordt afgewisseld met de nodige tremolo’s en een tasty solo’s. En blijven zitten wordt inderdaad steeds moeilijker, want een moshpitje in de huiskamer zou nu best goed van pas komen eerlijk gezegd.
Polarisation in Times of Disposession
Ja, daar is hij dan zoals ik al had voorspeld bij Parallel Existence, de muzikale interlude. Nog onheilspellender en duisterder dan de eerste maar ook ergens teder en beetje hoopvol?
Into Endless Divinities
Het intro van Into Endless Divinities zou zo een nummer van de begintijden van George bij Cannibal Corpse kunnen zijn. Ik ben enthousiast! De vocalen zijn in dit nummer bijzonder sterk moet ik zeggen, er zit wat meer variatie en emotie in dan bij de andere nummers. I like.
Death Shall Rise
We knallen er uit met Death Shall Rise. Het einde van dit verhaal en dit erg solide album. Het geheel wordt weer sterk aan elkaar gebreid met als einde het geluid van een ijzige wind die je achterlaat in een leegte. Ik ben enthousiast.
Tot slot
Een dijk van een album. Punt. Deze moet je zeker in je collectie hebben als je fan bent van de oldschool death metal legendes. De productie is top en de nummers wijken niet te veel van elkaar af wat het 1 solide geheel maakt. Niks meer aan toe te voegen.
Downcast Collision opende Metalcafe Live in de Vorstin deze avond. Vanaf het begin zat de sfeer er al lekker in, en stond het aardig vol. De band heeft al een tijdje geen nieuwe muziek meer uitgebracht, maar is duidelijk wel bezig met nieuwe tracks. Ze openen dan ook met een track die ik in ieder geval nog niet eerder van ze had gehoord. Deze gasten hebben duidelijk veel ervaring op het podium. Niet alleen het geluid staat vanaf de eerste seconden als een huis, ook de podium presentatie zit goed in elkaar.
Frontvrouw Monica neemt de leiding over de zaal en steekt iedereen aan lekker mee te doen en mee te headbangen. Het publiek moet er wel nog even inkomen, maar aan de band ligt het absoluut niet. Na in een hoog tempo een aantal tracks van hun album Rise Up afgewerkt te hebben, sluit de band af met het vorig jaar uitgekomen ‘Boys’. Tegen dit nummer zit iedereen er lekker in, en is de zaal zeker weten opgewamt voor Axis Mundi.
Axis Mundi
Wat line-up betreft, is het gek dat Axis Mundi op de tweede plek staat. Insurrection als headliner snap ik. Deze band doet het super goed in het buitenland, met name in Duitsland, en gooide hoge ogen met hun laatste plaat. Axis Mundi daarintegen heeft sinds 2022 niet zo heel veel meer van zich laten horen. Al geldt dat natuurlijk ook een beetje voor Downcas Collision. Maar feit is wel dat de leden van Downcast Collision door hun jarenlange ervaring in andere bands, wel weten wat er nodig is. Axis Mundi is op plaat super vet, maar live valt het nog wat tegen. De muziek staat nog steeds als een huis, maar wellicht heeft de band nog wat meer oefening op het podium nodig om ontspannen voor publiek te kunnen staan.
Qua muziek, zijn er overigens weinig bands die deze symphonische, progressieve, technische muziek neer kunnen zetten, laat staan in Nederland. Overigens had Axis Mundi ook goed op de vorige editie, met folk metal, kunnen staan. Ook daar passen ze prima bij. Wat dat betreft gun ik ze vooral heel veel meer optredens, om ook die skills verder te kunnen ontwikkelen.
Insurrection
Tot slot tijd voor Insurrection. Waar het bij Axis Mundi wellicht nog de vraag was of de band er zelf wel zin in had, was daar bij Insurrection absoluut geen twijfel over. De thrashy energieke punk uitstraling van de bandleden draagt daar natuurlijk ook aan bij. Maar het feit dat de band een videoclip met kippen maakt, zegt ook wel wat over de instelling van de band.
Hun live set is een mooie mix van de laatste twee platen van de band, en natuurlijk ontbreken The End of Honesty en Crimson Skies niet. Verassend genoeg sluit de band af met een track die ze al sinds het begin van de band spelen. Insurrection is live minstens net zo goed als op album, misschien wel leuker omdat de energie die ze meebrengen toch lastig naar album vertaalt.
Meer metal in Hilversum beleven? De volgende editie van metalcafe, met dj’s dit keer, staat al weer gepland. Zet 29 november maar vast in je agenda. Daarnaast heeft Metalcafe de primeur in Nederland met de enige vertoning van Heavier Trip in FilmTheater Hilversum. Deze once-in-a-livetime screening wil je niet missen, dus ook 25 oktober kun je in je agenda noteren. Hou verder de socials van Metalcafe in de gaten voor meer events.
De allereerste aflevering van onze nieuwe podcast Ondergronds Kabaal! Naast de MetalFromNL Tiplijst wilden we een ander soort podcast starten… waarom? Dat hoor je in deze eerste aflevering! We bespreken nieuwe (en oude) muziek van Nederlandse bodem. Natuurlijk komt ook de concert agenda even aan bod. Graag horen we wat je er van vindt, laat ons dat vooral weten!
Tracks deze eerste aflevering:
Canyon Literature – Age of Sin Ecocide – Embers Drovich – De Stoarm Behind Closed Doors – Prichitat | Stabat Filius Klaiton – Scavanger Unnerve – FILTER Deeproot & Changing tides – Blackwall Protocol The Infamous Nameless – Crossroad Of Time Alvader – Broerderband Serotonia – Hate
Deafened To Death is een Nederlandse hardcore band uit Friesland. Ze brachten dit jaar hun self-titled debuut album. We spraken drie leden van de band over hun muziek, hun journey so far, en wat waar ze als band naar toe willen.
Let op: dit is een verkorte versie van het interview. Wil je niets missen? Check dan het hele interview op Youtube!
https://youtu.be/Izf1HSef6to
Voorstelrondje!
Wij zijn Deafened To Death, uit Leeuwarden. Een hardcore band die al bezig is sinds ongeveer 2020. Ik ben Olav, de bassist en mede-oprichter van de band. Ik ben Jim, de drummer van de band. Ik ben er iets later bij gekomen, niet lang nadat Olav en Dylan het idee hadden om een hardcore band te beginnen. We begonnen eerst met z’n drieën en daarna zijn er zangers bijgekomen. En ik ben Arend, de huidige zanger van Deafened to Death, sinds 2, a 3 maanden.
Kun je wat meer vertellen over de samenstelling van de band en hoe jullie elkaar hebben gevonden?
Olav: Het is allemaal begonnen bij mij en Dylan, onze gitarist, die er vandaag niet bij is. Dus een shout-out naar Dylan! We waren met het idee begonnen en na een tijdje zijn er zangers bijgekomen. Eerst hadden we wat problemen, want de eerste twee zangers kwamen niet opdagen. Uiteindelijk vonden we Arend, die onze huidige zanger is.
Jim: Ja, met Arend klikte het gelijk goed. We hadden al wat ervaring met verschillende zangers, maar toen hij erbij kwam, viel alles op z’n plek.
Hoe zouden jullie jullie muziek omschrijven?
We maken hardcore. Dat is echt waar we voor staan, ruwe en energieke muziek. Het is een genre dat voor ons veel betekent, en we proberen onze eigen draai eraan te geven. Onze muziek is energiek en het geeft ons de mogelijkheid om ons uit te leven. We werken nu aan nieuwe nummers, en dat is een proces waarin we steeds beter op elkaar ingespeeld raken.
Kunnen jullie meer vertellen over de boodschap achter jullie teksten?
Onze teksten komen voornamelijk van Arend, onze zanger. We hebben hem de vrijheid gegeven om te schrijven wat hij wil, en hij heeft dat heel goed gedaan. Hij schrijft over controversiële onderwerpen zoals verslaving, religie, huiselijk geweld en ongewenste aandacht. Dat zijn zware thema’s, maar ze zijn relevant en resoneren met mensen die hier mee te maken hebben.
Het kan soms zwaar zijn om naar te luisteren, maar muziek is voor ons ook een manier om dingen te verwerken. Voor mij is het fijn om te horen dat iemand over die onderwerpen schreeuwt; het geeft een gevoel van herkenning.
Jullie hebben ook een opvallende visuele stijl, zoals die horror-schedel met vier ogen. Waar komt dat idee vandaan?
Het voelde gewoon passend. De schedel heeft iets smerigs, en hij houdt zijn handen voor zijn oren die hij niet heeft, wat een mooi symbolisch beeld is. We wilden er niet te veel over nadenken, het moest gewoon kloppen met het gevoel dat we overbrengen.
Hoe is jullie album tot stand gekomen? En hoe verloopt het schrijfproces binnen de band?
Olav: We zijn eigenlijk gewoon de studio ingegaan en zijn nummers gaan schrijven. Het schrijfproces is een groepsinspanning. Meestal komen de muzikale ideeën van mij of Dylan, en dan werken we dat samen uit. De teksten, zoals ik eerder zei, zijn echt Arend zijn ding.
Jim: We werken heel organisch. Soms hebben we ideeën die spontaan ontstaan tijdens een jam, en andere keren brengen we gestructureerde stukken mee naar de repetities. Het belangrijkste is dat we altijd de energie en het gevoel erin willen leggen.
Wat kunnen we verwachten van Deafened to Death als we jullie live zien?
Olav: Het gaat voor mij over echtheid en agressie, maar niet op een destructieve manier. Het is meer een uitlaatklep, een manier om onze emoties te uiten zonder dat we iemand kwaad willen doen. Het draait echt om oprechtheid. Elke keer dat we spelen, geven we alles. Dat voel je als je ons live ziet.
Wat zijn jullie ambities voor Deafened To Death?
Voor nu willen we even rusten na deze drukke periode en focussen op het schrijven van nieuwe muziek. We willen niet overhaast iets uitbrengen, maar we blijven zeker doorgaan.
We willen een goede balans vinden tussen creatief bezig zijn en het rustig aan doen. We hebben ook allemaal andere projecten waar we ons mee bezighouden. Maar Deafened To Death blijft zeker doorgaan, en er komt absoluut meer aan.
Volg ons op Spotify en Instagram, je kan ons niet missen! En als je ons live wilt zien, spelen we op 26 oktober in Neushoorn bij FajtFest. Dat wordt een vette show, dus kom zeker langs!
Meer weten over Deafened to Death? Check ze op Instagram.
Ik kende Klaiton al, voordat ik ook maar een track van ze had gehoord. Dat kwam omdat ik de gasten van Inherited interviewde voor MetalFromNL, en zij heel enthousiast vertelden over de band van hun ouders. Klaiton. Een technische oldschool deathmetal band, die echt MOEST luisteren. Maar ja, er stond nog geen muziek online. Tot nu. Tijd om er eens voor te gaan zitten en te horen waar de winnaars van de Metal Battle hun talent vandaan hebben.
Over Klaiton
Klaiton is een band uit het zuiden van Nederland. Uit de resten van Polluted Inheritance en Burial ontstond in 2013 de nieuwe band Klaiton. Opgericht door Erwin Westdorp (de vader van) en Stefan Verdoorn, aangevuld met dummer Ronald Camonier (ook een vader van) en Steven Vrieswijk ontstond de technische oldschool deathmetal band. De zanger werd uiteindelijk gevonden bij onze zuiderburen, en het plaatje was compleet. In de lokale scene hebben de mannen inmiddels een cultstatus opgebouwd. Het kan dan ook niet anders dat Kashfest, waar de mannen hun debuut EP presenteren, helemaal vol zal staan op 12 oktober.
Behind the Ritual & Fearing the Other
We knallen er meteen met een lekker tempo in en beginnen met Behind the Ritual op deze E.P. Er valt niet omheen te draaien dat Klaiton voor de Oldschool Death Metal sound is gegaan maar met een moderne productie. De HM2 op standje 10 is niet te missen & de zang ligt er lekker op. Het geheel zit goed in elkaar. Behind the Ritual is nog maar een opwarmertje want daarna rammen we door met Fearing the Other. In mijn oren, 1 woord; heerlijke bak herrie. De flow zit er goed in en het tempo neemt dan ook niet af. Ik zit dan ook terwijl ik dit type lekker mee te deinen.
Scavenger
Ik denk toch wel mijn favo van deze EP. We beginnen met een audiosample waar we daarna gelanceerd worden in bruut Death Metal geweld. Heerlijk! Het rappe begin wordt moeiteloos afgewisseld met een lomp maar zeker stankface waardig tempo en bijpassend gitaargeweld. Na dat je je gezicht weer terug in vorm hebt gedrukt gaan we door met een smaakvolle solo die weer moeiteloos over gaat in standje boos kijken. De vocalen op dit nummer vind ik bijzonder sterk trouwens. Chapeau voor de producer.
Silence & Testament to Greed
Er is niks stil aan het nummer Silence. Dit nummer, die wat rustiger van tempo is, is net zo mee-dijnwaardig als de rest van deze E.P. Het voelt bijna doom aan tot de drums het oppakken en het tempo wordt opgevoerd en de solo erover heen walst. Silence is voor mij duidelijk een nummer met wat gemixte stijlen maar de boven toon blijft Death Metal. Het laatste nummer is Testament to Greed, je wordt letterlijk omver geblazen door de thrash beïnvloede riffs en drumwerk. Verder een nummer wat perfect past bij de rest van de E.P. Ik voorzie dat dit nummer live de nodige moshpits zal opleveren trouwens. Neem maar een verbanddoosje mee bij een volgende show van Klaiton, je zal het nodig hebben.
Eindoordeel.
Bruut, lomp en een flinke dosis kettingzaag. Zo kan ik het beste Behind The Ritual van Klaiton omschrijven. Zware gitaren die afgewisseld worden met smaakvolle solo’s en denderende vocalen. Overall; twee duimpjes omhoog voor de papa’s van Inherited, niks meer aan toe te voegen.
Tracklist:
Scavenger Silence Testament To Greed Fearing The Other Behind The Ritual
