(English below)
Niels Riethorst is de man achter Beenkerver, een solo project met inmiddels twee full-lenghts en een EP op zijn naam. Twee Wolven was de eeste plaat die wij van deze act hoorden, en aangezien we daar heel blij van werden, was het dan ook feest toen we hoorden dat er nieuwe muziek aan zat te komen. We stelden Niels vragen over Beenkerver, De Rode Weduwe en katten. En omdat Beenkerver alles in het Nederlands doet, moest het interview natuurlijk ook in het Nederlands!
Beenkerver is een studio project. Dat geeft je aan de ene kant veel vrijheid om alles op jouw manier te doen, maar zorgt er ook voor dat je het lastig live kunt brengen. Ik begreep uit je live streams dat je dat ook liever niet wil. Waar komt dat vandaan?
Klopt, ik zie mezelf niet op korte termijn terug op het podium staan. Dat komt enerzijds door de hoeveelheid tijd en werk die het zal kosten om de juiste muzikanten te vinden en ‘in te werken’, maar voornamelijk omdat ik met mijn angststoornis en introvertheid zoveel mentale energie kwijt zou raken, ik zou dat momenteel niet kunnen plaatsen in mijn leven. Maar, zeg nooit nooit! Wie weet brengt iemand me op andere gedachten.
Ik ben nog steeds enorm fan van De Dromer, de openingstrack van je vorige EP. En elke keer als ik m hoor, doet die intro me denken aan een andere black metal track maar ik kan er niet achterkomen waar het me aan doet denken. Super annoying. Waar doet het jou aan denken? Of wat zijn jouw inspiratiebronnen (zodat ik daar weer in kan zoeken haha).
Dankjewel! Blijft ook voor mij een gaaf nummer, maar geen idee op welk andere black metal track deze lijkt, haha. Er zitten wat duidelijke second wave of black metal vibes in, maar tijdens het schrijven had ik geen heel duidelijke muzikale inspiratie eigenlijk. Ik probeer vooral geen black metal te luisteren als ik zelf met een nummer bezig ben. Voor het gevoel dat ik in de nummers wil stoppen luister ik wel graag naar o.a. 80’s new wave/dark wave, sfeervolle melancholische muziek met een duister randje, maar toch catchy.
De Rode Weduwe is een zelfverzonnen verhaal over een vrouw uit Gelderland. Is muziek voor jou een manier om je verhalen te delen met de wereld?
Absoluut. Zonder enorm uit de hoogte te willen klinken, maar ik zie mezelf soms ook meer als een verhalenverteller dan muzikant. Waar dat bij de Twee Wolven EP (en deels ook op m’n eerste album Ontaard) vooral verhalen uit mijn eigen emotie en ervaringen waren, wilde ik mezelf uitdagen door een fictief verhaal te schrijven in muzikale vorm. De onderliggende boodschap van het omarmen van onze duistere kanten, onrechtvaardigheid, en ook feminisme, zijn belangrijke thema’s waar ik me graag aan wilde wagen.
Waar komt de inspiratie voor Sophia vandaan? Is dat puur verhalen die je gelezen hebt, of haal je ook inspiratie uit je eigen omgeving? Hoewel je het zelf bedacht hebt, lijkt het haast wel een mythe of sage, of een historisch verhaal.
In principe is het verhaal 100% fictief en zelf bedacht, hoewel er ongetwijfeld invloeden van lokale (Nederlandse) legendes in terug komen. Als uitgangspunt kun je het citaat van William Congreve (vaak verkeerd toegekend aan William Shakespeare) ‘hell hath no fury like a woman scorned’ zien. In een tijd waarin iedere vrouw die een pas uit de maat zette als heks werd bestempeld, wilde ik doorgronden hoe dat onrecht iemand daadwerkelijk gek kan maken. Later in het verhaal wordt een tweede persoon gek, maar ditmaal terecht (en als je meer wilt weten, alle lyrics staan in het CD en LP boekje ;-)).
Ik heb tevens een tijd geleden een project gedaan met de horror-auteur Thomas Olde Heuvelt, en zijn ‘doorbraak-boek’ Hex heeft me bijvoorbeeld enorm geïnspireerd om zelf de stap te zetten om een fictief verhaal te vertellen. Natuurlijk helpt het door de Veluwe als achtertuin te hebben. Een wandeling door de bossen en heide ademt de geschiedenis van deze streek.
De Rode Weduwe luistert haast als een duister luisterboek. Wat dat betreft is black metal misschien het meest geschikte genre om op deze manier verhalen te vertellen. Het is in die zin wel heel anders dan Twee Wolven, waar veel meer emotie in de vocalen lijkt te zitten. Klopt het wat ik hoor?
Een duisterboek, dus! Misschien wel een mooi nieuw genre 😉 Ik snap wel wat je zegt over de emotie in de vocalen. De Twee Wolven EP kwam echt uit mijn diepste emotie, dat zal ongetwijfeld terug te horen zijn in de manier hoe ik die heb ingezongen, maar ook hoe alles in de mix is geplaatst. Toch denk ik dat de zang op De Rode Weduwe ook minstens even sterk is, zij het meer op een vertellende manier.
Ik begreep dat je kat Zelda heet dus ik vermoed dat je (stiekem?) een gamer bent. Haal je ook inspiratie uit (fantasy)films en games?
Dat klopt helemaal, Zelda staat ook vrij prominent op de cover van De Rode Weduwe (en nogmaals in het boekje!). Ze is inderdaad vernoemd naar de prinses uit de gelijknamige games. Ik ben werkzaam als docent in o.a. game design en speel al sinds mijn prille jeugd spellen, waardoor ik absoluut ben beïnvloed. De manier hoe een game een verhaal vertelt waarbij je zelf de consequenties van je keuzes ervaart, is een ongeevenaarde ervaring vind ik. Ik voel eenzaamheid en wanhoop tijdens het spelen van Shadow of the Colossus, ik voel vrijheid en het gevoel iets episch mee te maken tijdens Zelda, ik voel verdriet en machteloosheid/macht tijdens verhalende spellen als Life is Strange. Door films wordt ik wel iets minder creatief beïnvloed, hoewel ik ook gek ben op dat medium hoor. Van 80’s comedies als Coming to America tot gritty distopische verhalen zoals Children of Men, fantastisch.
Over katten gesproken: In een van de livestreams (volgens mij tot nu toe allemaal) ging het over katten. Waarom zijn katten zo populair binnen de metalscene?
Haha, ik denk misschien de eigenzinnigheid? De link tussen katten en heksen uit de middeleeuwen? Ik weet het echt niet! Niet alleen katten overigens hoor, ik heb gemerkt dat de meeste metal-muzikanten die ik ken een huisdier hebben en hier veel om geven. Ik kan enkel voor mijzelf spreken, en voor mij is Zelda echt zo dierbaar en terwijl ik dit schrijf kruipt ze even op schoot om wat aandacht te vragen.
Gezien de hoeveelheid samenwerkingen die je tot nu toe hebt gedaan heb je best een groot metalnetwerk. Wie staan er nog op je lijstje om een track mee te maken?
Pfoe, ik zou met zoveel mensen wel eens willen samenwerken! Wel het liefst met mensen die ik óf al ken, of waar ik het goed mee zou kunnen vinden door overlappende visie op bepaalde zaken. Concreet lijkt het me geweldig om iets met Zachary Kerr van de Amerikaanse band Anagnorisis te doen (hint, we zijn zelfs al iets samen aan het doen) maar ook met Miranda en/of Hellevaerder lijkt me gaaf. Ook zou ik dolgraag eens een schrijfproces met Bizarrekult willen meemaken, ik ben weg van die band. Of ik ga een heel andere kant op en zou een nummer willen doen met een Nederlandstalige singer/songwriter. Wie dat dan zou worden, het liefst iemand als Eefje de Visser. Ik denk dat dat niet snel zal gebeuren hoor, haha. Maar het idee fascineert me.
Onze review van De Rode Weduwe is hier te vinden. Verder vind je Beenkerver op zijn linktree, of natuurlijk Facebook.
Niels Riethorst is the man behind Beenkerver, a solo project with two full-length albums and an EP to his name. Two Wolves was the first record we heard from this act, and since we liked it a lot, we were happy to hear new music was on the way. We asked Niels questions about Beenkerver, De Rode Weduwe, and cats. And because Beenkerver does everything in Dutch, the interview naturally had to be in Dutch too!
Beenkerver is a studio project. On one hand, it gives you a lot of freedom to do everything your way, but it also makes it difficult to perform live. I understood from your live streams that you also prefer not to do that. Where does that come from?
That’s right, I don’t see myself returning to the stage in the short term. This is partly due to the amount of time and work it would take to find and ‘train’ the right musicians, but mainly because with my anxiety disorder and introversion, I would lose so much mental energy, I couldn’t currently fit that into my life. But, never say never! Who knows, someone might change my mind.
I’m still a huge fan of De Dromer, the opening track of your previous EP. And every time I hear it, the intro reminds me of another black metal track but I can’t figure out what it reminds me of. Super annoying. What does it remind you of? Or what are your sources of inspiration (so I can look there again haha)?
Thank you! It remains a cool song for me too, but I have no idea which other black metal track it resembles, haha. There are some clear second wave of black metal vibes in it, but I didn’t have any very clear musical inspiration while writing it actually. I especially try not to listen to black metal when I’m working on a song myself. For the feeling that I want to put into the songs, I like to listen to, among others, 80’s new wave/dark wave, atmospheric melancholic music with a dark edge, but still catchy.
De Rode Weduwe is a self-created story about a woman from Gelderland. Is music a way for you to share your stories with the world?
Absolutely. Without wanting to sound overly conceited, but sometimes I see myself more as a storyteller than a musician. While with the Two Wolves EP (and partly also on my first album Ontaard), the stories were mainly from my own emotions and experiences, I wanted to challenge myself by writing a fictional story in musical form. The underlying message of embracing our dark sides, injustice, and also feminism, are important themes that I wanted to tackle.
Where does the inspiration for Sophia come from? Is it purely stories you’ve read, or do you also draw inspiration from your own environment? Although you invented it yourself, it almost seems like a myth or legend, or a historical story.
In principle, the story is 100% fictional and self-created, although there are undoubtedly influences of local (Dutch) legends in it. As a starting point, you can see the quote from William Congreve (often wrongly attributed to William Shakespeare) ‘hell hath no fury like a woman scorned.’ In a time when any woman who stepped out of line was labeled a witch, I wanted to understand how that injustice can actually drive someone insane. Later in the story, a second person goes mad, but this time rightfully (and if you want to know more, all the lyrics are in the CD and LP booklet ;-)).
I also did a project with the horror author Thomas Olde Heuvelt a while ago, and his ‘breakthrough book’ Hex has inspired me enormously to take the step to tell a fictional story myself. Of course, it helps to have the Veluwe as a backyard. A walk through the woods and heath breathes the history of this region.
De Rode Weduwe almost listens like a dark audiobook. In that respect, black metal may be the most suitable genre to tell stories in this way. It is in that sense very different from Two Wolves, where there seems to be much more emotion in the vocals. Is that what I’m hearing?
A dark book, indeed! Maybe a nice new genre 😉 I understand what you’re saying about the emotion in the vocals. The Two Wolves EP really came from my deepest emotion, which will undoubtedly be heard in how I sang it, but also how everything is placed in the mix. However, I think the vocals on De Rode Weduwe are at least as strong, albeit more in a narrative way.
I understood that your cat is named Zelda so I suspect you’re (secretly?) a gamer. Do you also draw inspiration from (fantasy) movies and games?
That’s absolutely correct, Zelda is also quite prominent on the cover of De Rode Weduwe (and again in the booklet!). She is indeed named after the princess from the eponymous games. I work as a teacher in, among others, game design and have been playing games since my early childhood, so I am definitely influenced. The way a game tells a story where you experience the consequences of your choices yourself is an unparalleled experience in my opinion. I feel loneliness and despair while playing Shadow of the Colossus, I feel freedom and the feeling of experiencing something epic during Zelda, I feel sadness and powerlessness/power during narrative games like Life is Strange. Films influence me a bit less creatively, although I also love that medium. From 80’s comedies like Coming to America to gritty dystopian stories like Children of Men, fantastic.
Speaking of cats: In one of the livestreams (I think all of them so far) you talked about cats. Why are cats so popular within the metal scene?
Haha, I think maybe the quirkiness? The link between cats and witches from the Middle Ages? I really don’t know! Not just cats, by the way, I’ve noticed that most metal musicians I know have a pet and care a lot about them. I can only speak for myself, and for me, Zelda is really so dear, and as I write this, she crawls onto my lap to ask for some attention.
Given the number of collaborations you’ve done so far, you have quite a large metal network. Who else is on your list to make a track with?
Phew, I’d like to collaborate with so many people! Preferably with people I either already know, or with whom I would get along well due to overlapping views on certain things. Specifically, it would be great to do something with Zachary Kerr from the American band Anagnorisis (hint, we’re already working on something together) but also with Miranda and/or Hellevaerder would be cool. I would also love to experience a writing process with Bizarrekult, I’m a fan of that band. Or I could go in a completely different direction and do a song with a Dutch singer/songwriter. Whoever that would be, preferably someone like Eefje de Visser. I don’t think that will happen quickly, haha. But the idea fascinates me.
Check out the review for De Rode Weduwe hier.
