Category: News

(English below)

Op Jera on Air speelde Another Now uiteindelijk op de mainstage op zaterdag. We spraken met vocalist Stef Rikken over hun optreden, het schrijfproces van HEX en meer. Scroll down voor de foto’s. Liever het interview bekijken op Youtube? Dat kan ook!

Jullie komen net van het podium af op Jera on Air. Hoe was het? 

Dat was geweldig. Als je op de mainstage mag spelen, dat is gewoon geweldig. Die mensenmasa, dat je kijkt in een zee van hoofden,dat is gewoon geweldig. We hebben vaker dat soort shows mogen spelen, waarbij we voor groter publiek staan. En dat blijft een speciaal gevoel. Ook hier. Dit is de tweede keer dat we op Jera op de mainstage stonden. De eerste keer was in 2019, toen we de Guts&Glory battle hadden gewonnen. En nu sta je hier weer, dat is gewoon insane. Super leuk festival, een van de leukste festivals die Nederland heeft op alternatief vlak. 

In eerste instantie zouden jullie tegelijk met Changing Tides spelen. Wat vond je van die planning?

Dat vonden we in eerste instantie moeilijk. Dat had er meer mee te maken dat wij de Nederlandse scene willen supporten. Wij gunnen hun, en zij gunnen ons ook, het meeste publiek. Dus dat was wel zuur. Maar dat had er ook mee te maken dat wij gewoon geprogrameerd waren en zij hebben die bandbattle gewonnen. Er had ook een punkband kunnen winnen. En nu stonden er twee bans van hetzelfde genre, dat was wel jammer. Maar uiteindelijk is het goedgekomen. Toen wij het nieuws ook kregen heb ik ook Changing Tides gebeld, we kennen elkaar, dat is toch een beetje Brabants eigen,

2024 is tot nu toe wel echt het jaar van Another Now. Hoe voelt dat voor jullie?

Er zijn veel ontwikkelingen in 2024. We hebben ieder jaar altijd wel highlights gehad waarbij we elke keer denken ‘what’s next’. In 2024 hebben we natuurlijk ons nieuwe album HEX uitgebracht, dus dat is een geweldige highlight. En dan komen er na onze tour nog shows bij waarbij we in het voorprogramma mogen staan van Machine Head. Dat was insane, in de 013, wat altijd een droom van ons geweest is.

En dan hebben we nog Jera, wat ook altijd een highlight is. Dat wekt ook wel een bepaalde drive in ons van, we gaan door. We gaan nog harder werken, in de hoop dat we nog veel gavere dingen kunnen doen. Of dat we dit kunnen doorzetten. Want uiteindelijk is dit waar we het voor doen. Liveshows spelen. En op dit formaat is dat geweldig. 

Jullie hebben net iets meer dan twee maanden geleden jullie tweede album HEX uitgebracht. Was het proces om HEX te schrijven heel anders dan voor OMNI?

Ja zeker weten. OMNI was heel erg doordacht, van begin tot eind. Ieder woord in de lyrics was doordacht. Ook de vibes van de tracks waren heel erg met voorbedachte rade geschreven. Daar zijn we volledig vanaf gestapt met HEX. OMNI ging over mental health en het ging heel erg over anderen. Ik ben in mijn werk ook hulpverlener in de GGZ, dan ben ik ook altijd met anderen bezig. Ik heb altijd de focus op anderen, dus ook schrijven over anderen is dan heel makkelijk. Maar als je het op jezelf gaat betrekken, als je gaat reflecteren op jezelf, de dingen waar je mee struggled, dat is dan weer moeilijker. Dat was wel de stap bij HEX, dat we ons veel kwetsbaarder zijn gaan opstellen.

En zo is dat bij iedere track gegaan. We hebben wel steeds bedacht bij elk nummer wat de betekenis erachter moest zijn. We hebben eerste alle instrumentale nummers gemaakt. En daarna hebben we iedereen een micorfoon gegeven en gekeken van, wie kan de juiste flow vinden. Op basis daarvan zijn we gaan schrijven. En we merkte dat dat voor ons een hele natuurlijke vibe was. Ook in het bandproces.

Waar we heel erg van houden is elkaar laten lachen. Uiteindelijk kwamen er ook hele gekke ideeen, waar wij heel erg van houden. Juist die onverwachte u-bochten konden we in die improvisatie helemaal exploren, dus dat was super leuk om te doen.

Is het anders om te zingen, als het zo persoonlijk is?

Nee, dat denk ik niet. Maar dat heeft er ook mee te maken dat Engels niet je moedertaal is. Je voelt dan toch altijd een bepaalde afstand in de lyrics. Voor mij hebben bepaalde nummers wel een bepaalde lading. Bijvoorbeeld als we de titletrack HEX spelen, dan voel ik nog steeds wel die frustratie en die woede. Maar in het moment kan ik dat ook niet meer volledig voelen, want je staat gewoon op een supervet  festival te spelen. Dus dan overheersen die positieve emoties.

Behalve muzikale inspiratie, waar laten jullie je nog meer door inspireren? Er zit bijvoorbeeld behoorlijk wat scifi invloeden in jullie videoclips. 

Wij houden heel erg van bliepjes en bloepjes. Inderdaad die scifi invloeden. Electronics in het algemeen, en al die samples. Wij houden allemaal ook van andere muziekgenres. Rik is ook actief geweest in het produceren van Drum ‘n Bass achtige tracks. Heel veel mensen zijn opgegroeid met ouders die naar Queen luisteren. Dat heb ik niet, ik ben opgegroeid met ouders die naar DJ Tiesto luisteren, die naar Sensation White gingen. De liefde voor electronische muziek is daar voor mij wel ontstaan. En als je dat kan verwerken in je muziek is dat gewoon heel gaaf.

We zien het ook echt als een extra kanaal. Het moet niet alleen gitaren en andere insturmenten zijn, maar de electronics zijn net zo’n belangrijk onderdeel. Juist die electronische lagen maakt het super dimensionaal. Juist die details. We luisteren ook andere muziek heel erg in detail. En elk detail dat je kan toevoegen maakt het extra gaaf. 

Zijn jullie ook perfectionistisch dan?

Ja, zeker weten. Waar wij heel goed in zijn is heel lang doen over tracks schrijven en dan kijken naar wat wel- en niet werkt en waarom. Dat pluizen we helemaal uit. OMNI was wat dat betreft wel perfectionistischer dan HEX. Maar ik denk wel dat HEX op basis van ervaring weer wat sterker is in de delivery. Van front to back, ook op visueel vlak, alles doen we zelf. We zijn steeds bezig met wat we mensen mee willen geven en wat onze branding is. 

Waar haal je wat dat betreft inspiratie vandaan? Ik zag bijvoorbeeld de making off reel van de album cover – hoe kwamen jullie op dat idee?

Wij vinden de komst van AI en de mogelijkheden die het biedt; het is mooi, maar het voelt ergens afstandelijk, weinig emotie, lading. AI is prima om in te zetten als een tool, maar niet als volledig eindproduct. Je haalt er inspiratie uit. Nou hebben we dat met HEX niet gedaan. Maar een organische manier van creeeren is zoveel mooier. Dat vind ik echt. Ook als ik kijk naar andere bands die met albumcovers komen, dat je ook ziet van, dit heeft een Midjourney vibe. Dat is iets wat wij juist niet willen.

We willen heel erg eigen zijn. We houden vooral van fotografie. Als je het fotografeert krijg je toch een bepaald randje, wat het net wat organischer maakt. Wij houden ervan om ook visueel dingen te bedenken. En ook daar, we pakken gewoon de camera op en we hebben een idee, of meerdere ideeen, en we gaan het gewoon doen. Ook dat met die spiegel. Volgens mij was het Gideon of Rik die met dat idee is gekomen. En we hadden zoiets van, ja, als het niets is dan hebben we het geprobeerd. En uiteindelijk het resultaat zijn we heel erg blij mee. 

Je noemde net ook al Changing Tides. Zijn er andere bands die wat jullie betreft een shout-out verdienen?

Sowieso een shoutout naar onze buddies in Reformist, Torn From Oblivion, SugarSpine, en er zijn nog veel meer vette Nederlandse bands. For I Am King zijn ook echt grote matties van ons. Maar ook Reaching As We Fall. Eigenlijk gewoon de hele scene, ik ken jullie allemaal, en jullie kennen mij. Dat wereldje is klein. Iedereen support elkaar en dat is juist zo mooi om te zien. Daarmee hopen we ook juist de kwaliteit van Nederlandse core en metal te kunnen vergroten.

Er is een hele lange tijd geweest dat het heel moeilijk was om op te bouwen, om dat laddertje omhoog te klimmen. En nu hebben we dat punt bereikt van, wow, de lokale scene brengt zoveel kwaliteit met zich mee. Mensen kunnen zelf recorden, mensen kunnen zelf aan de slag met visuals, dat is super gaaf om te zien. Ik ben er heel erg trots op om te zien dat we allemaal elkaar aan het pushen zijn om beter te worden. Dat is een hele gezonde vibe. 

Wat kunnen we na 2024 van Another Now verwachten? Jera dit jaar, Graspop volgend jaar?

We zijn wat shows aan het plannen. We willen graag naar het buitenland dus daar zijn we nu mee bezig. Hopelijk kunnen we daar snel concrete plannen in maken. We zijn ook weer bezig met nieuwe muziek. Wie weet komt er een deluxe versie aan van HEX met weer wat vette tracks met vette features. Daar zijn we mee bezig. En een vet toekomstplan. Wij willen alleen maar verder bouwen. We willen ons brand graag pushen naar de wereld. Dat het niet enkel een band is, maar een hele experience.

Meer weten over Another Now? Check hun eigen website of volg ze op hun socials!

At Jera on Air, Another Now finally played on the main stage on Saturday. We spoke with vocalist Stef Rikken about their performance, the writing process of HEX, and more. Scroll down for the photos!

You just came off the stage at Jera on Air. How was it?

It was amazing. Being able to play on the main stage is just incredible. Seeing that sea of heads, it’s just fantastic. We’ve had the opportunity to play those kinds of shows more often, where we stand before a larger audience. That always remains a special feeling, even here. This is the second time we’ve been on the main stage at Jera. The first time was in 2019 when we won the Guts&Glory battle. And now we’re here again, it’s just insane. Such a fun festival, one of the best alternative festivals in the Netherlands.

Initially, you were supposed to play at the same time as Changing Tides. What did you think of that scheduling?

At first, we found it difficult. It was more about our desire to support the Dutch scene. We wish them, and they wish us, the largest audience. So that was a bit disappointing. But it also had to do with the fact that we were just programmed, and they won that band battle. A punk band could have won too. And now there were two bands of the same genre, which was a bit unfortunate. But in the end, it worked out. When we got the news, I called Changing Tides because we know each other, that’s kind of a Brabant thing.

2024 seems to be Another Now’s year so far. How does that feel for you?

There have been a lot of developments in 2024. We always have highlights every year where we think, ‘what’s next’. In 2024, we released our new album HEX, which is a fantastic highlight. And then after our tour, there are more shows where we get to open for Machine Head. That was insane, at 013, which has always been a dream of ours.

And then there’s Jera, which is always a highlight. It generates a certain drive in us to keep going. We work even harder, hoping to do even cooler things or continue this momentum. Because ultimately, this is what we do it for. Playing live shows. And at this scale, it’s incredible.

You released your second album HEX just over a month ago. Was the process of writing HEX very different from OMNI?

Yes, definitely. OMNI was very well-thought-out, from start to finish. Every word in the lyrics was deliberate. The vibes of the tracks were also very intentionally written. We completely abandoned that with HEX. OMNI was about mental health and was very much about others. I also work as a caregiver in mental health, so I’m always focused on others. Writing about others is then very easy. But when you start reflecting on yourself, the things you struggle with, that’s harder. That was the step with HEX, making ourselves more vulnerable.

The studio process was also very different. OMNI was very well-thought-out; HEX was about diving into the studio and seeing what the moment brought. Inspiration led the whole process. So if we came into the studio with a mindset of, “I’m fucking pissed,” we’d write a super angry song. And that’s how every track was created. We always considered what the meaning behind each song should be. We first made all the instrumental tracks. Then we gave everyone a microphone and saw who could find the right flow. Based on that, we started writing. We found that this was a very natural vibe for us, even in the band process. What we love is making each other laugh. Ultimately, we came up with crazy ideas, which we love. Those unexpected U-turns were something we could fully explore in that improvisation, so it was super fun to do.

Is it different to sing when it’s so personal?

No, I don’t think so. But that’s also because English isn’t your native language. You always feel a certain distance in the lyrics. Some songs do carry a certain weight for me. For example, when we play the title track HEX, I still feel that frustration and anger. But in the moment, I can’t feel it fully because you’re playing at an awesome festival. So the positive emotions prevail.

That makes people wonder how real the tracks are. Well, super real. In the studio, everything is dissected—how we feel. But then as an artist, you also build a certain muscle memory. Eventually, you go on autopilot, which is somewhat nice. You don’t have to think about timing or worry about getting too emotional. Everything flows naturally, and that allows you to enjoy the moment more.

Besides musical inspiration, what else inspires you? For example, there are quite a few sci-fi influences in your videos.

We love bleeps and bloops. Indeed, those sci-fi influences. Electronics in general, and all those samples. We all love different music genres. Rik has been active in producing Drum ‘n Bass-like tracks. Many people grew up with parents who listened to Queen. I didn’t; I grew up with parents who listened to DJ Tiesto and went to Sensation White. That’s where my love for electronic music started. And if you can incorporate that into your music, it’s just great.

We see it as an extra channel. It shouldn’t just be guitars and other instruments; electronics are just as important. Those electronic layers make it super dimensional. Those details. We also listen to other music in great detail. And every detail you can add makes it even cooler.

Are you perfectionists then?

Yes, definitely. We’re really good at taking a long time to write tracks and then looking at what works and what doesn’t and why. We dissect it completely. OMNI was more perfectionist than HEX in that regard. But I think HEX, based on experience, is stronger in delivery. From front to back, also visually, we do everything ourselves. We’re always thinking about what we want to convey and what our branding is.

Where do you get inspiration for that? I saw the making-of-reel for the album cover—how did you come up with that idea?

We find the advent of AI and the possibilities it offers interesting; it’s beautiful, but it feels somewhat distant, lacking emotion and impact. AI is fine to use as a tool, but not as a complete end product. You get inspiration from it. We didn’t use it for HEX. An organic way of creating is so much better. I really believe that. When I look at other bands that use AI for album covers, it has a Midjourney vibe. That’s something we don’t want.

We want to be very unique. We especially love photography. When you photograph it, it gets a certain edge, making it a bit more organic. We love coming up with visual ideas too. We just pick up the camera and have an idea or multiple ideas and just do it. Also, with the mirror idea, I think it was Gideon or Rik who came up with it. We thought, yeah, if it doesn’t work, we tried. And in the end, we were very happy with the result.

You mentioned Changing Tides earlier. Are there other bands you think deserve a shout-out?

Definitely a shout-out to our buddies in Reformist, Torn From Oblivion, SugarSpine, and many more awesome Dutch bands. For I Am King are also really good friends of ours. But also Reaching As We Fall. Basically, the whole scene, I know you all, and you know me. That world is small. Everyone supports each other, and that’s so great to see. We hope to enhance the quality of Dutch core and metal.

It used to be very difficult to build up and climb that ladder. Now, we’ve reached a point where the local scene brings so much quality. People can record themselves, work on visuals themselves; it’s super cool to see. I’m very proud to see that we’re all pushing each other to get better. It’s a very healthy vibe.

What can we expect from Another Now after 2024? Jera this year, Graspop next year?

We’re planning some shows. We want to go abroad, so we’re working on that now. Hopefully, we can make concrete plans soon. We’re also working on new music. Who knows, there might be a deluxe version of HEX with some cool tracks and features. We’re working on that. And a cool future plan. We just want to keep building. We want to push our brand to the world, making it not just a band but a whole experience.

Fotos van Jera on Air

(For English, scroll down)

Op vrijdag 2 augustus komt de debuut EP ‘Zenith’ van Sietse de Krieger uit. En gelukkig net op tijd is het eindelijk gelukt even met deze talentvolle gitarist te zitten voor een interview. Je zal maar zo druk zijn. Liever kijken? Dat kan ook!

Ik weet nog dat je de track Divided uitbracht, die postte je toen in de MetalFromNL groep en toen was ik al meteen heel enthousiast. Vooral ook omdat je uit het niets kwam, ik had nog nooit van Sietse de Krieger gehoord.

En toen was daar ineens Divided. Maar je bent stiekem al veel langer bezig.

Ja, klopt. Als gitarist zijnde ben ik begonnen denk ik op mn zevende. Dat heb ik van m’n vader, die speelde al gitaar en dan rol je er toch een beetje in. M’n broer die drumde altijd en ik zat eigenlijk altijd op zijn drumkit. Dus m’n ouders dachten ‘hij zal ook wel op drumles willen gaan’.  Maar nee, het werd toch gitaar. Ik ben nu 22, dus ik speel inmiddels al 15 jaar. Maar ik ben pas de laatste paar jaar, eigenlijk sinds corona tijd, zelf dingen aan het schrijven en produceren. 

Vanwaar de stap naar ‘alleen gitarist’ naar ook producer? 

Het is natuurlijk een kunst om echt goed te kunnen spelen. Maar het is ook een beetje je creatieve uitlaatklep. Je kunt wel iets naspelen, maar probeer het maar eens te schrijven. Dat is nog veel moeilijker. En dan alles eromheen. Je kunt het misschien wel schrijven, maar het zet het maar eens neer als een echt eindproduct. Dat vond ik wel echt een uitdaging. En ik heb misschien ook wel teveel vrije tijd gehad ergens. En dan ga je gewoon proberen en dan slaat het aan, en dan wil je er ook steeds beter in worden. 

Hoe ziet jouw creatieve proces er dan uit?

Dat verschilt echt. De ene keer heb ik nummers die ik goed ken aan staan in de auto maar op een heel laag volume, en dan ga je dingen die je niet goed hoort in de mix een beetje eigen invulling geven. En dan kom ik soms met een melodie die veel vetter is maar helemaal niet op die plaat staat. Meestal begint het wel met een gitaar riffje. Het is zelden dat ik een bepaalde drumbeat in mn hoofd heb, of een zanglijn, en dat ik vanuit daar een nummer ga maken. Ik kan ook totaal niet zingen. 

Toen je net begon waren je filmpjes, en zelfs je logo, nog niet zo gepolished als dat ze nu zijn. Je logo is ook echt heel vet trouwens. Kan je iets vertellen over je ontwikkeling als artiest?

De eerste, Divided, is eigenlijk begonnen als een schoolproject, voor de minor van een vriend van mij. Die deed music managent als minor en die moest voor zijn minor vanuit een label positie een kleine artiest begeleiden met het opbouwen van een image. Een beetje branding, die dingen. En naar een release pushen. Maar dat was allemaal fictief, en het moest vooral op papier goed kloppen. Maar hij had zoiets van ‘als je het vet vind, kan je ook daadwerkelijk een nummer schrijven en dan gaan we het gewoon op die manier doen’. Dus zo is Divided eigenlijk ontstaan. 

En daarna dacht ik eigenlijk, het is wel leuk om te doen. Zeker ook het releasen op Spotify en alles er omheen, daar heb ik heel veel van geleerd. En toen dacht ik, ik vind het eigenlijk wel leuk dus ik ga het gewoon doen. 

Waar wil je als Sietse de Krieger naartoe met je muziek?

Dat is wel een lastige, want de laatste tijd gaat er natuurlijk ook heel veel tijd zitten in SugarSpine. Het is super vet wat we daar allemaal mee mogen gaan doen. En dat heeft altijd prioriteit. En natuurlijk kun je je eigen muzikale visie niet altijd binnen een band kwijt. Ik denk niet dat ik ieder jaar een EP kan releasen. Maar ik wil wel zeker regelematig, misschien eens in de twee jaar, een EP uitbrengen. Met allemaal andere artiesten eromheen, goeie vrienden. Gewoon leuke dingen maken. 

Naast je solo werk speel je ook in SugarSpine en maak je muziek met Crisis Theory. Je hebt ook nog even in Wake of Dawn gezeten. Waren dat je eerste bands, of heb je daarvoor ook in bandjes gespeeld?

Ik heb nog in een lokaal bandje, Lunaticity gezeten. Vorig jaar heb ik ook nog ingevallen bij Three Eyed Kid, zjj maken een combinatie van hiphop en metal. Daar heb ik vorig jaar twee festivals voor ingevallen. Dus mijn toppunt vorig jaar was ook in zes projecten tegelijk zitten.  Het is ook een beetje een meme geworden binnen de muzikanten in Nederland. ‘Oh Sietse zit in ieder project’. Maar op een gegeven moment moet je keuzes maken. SugarSpine kwam op mn pad, en op een gegeven moment moet je gewoon focussen op een ding en daar vol voor gaan. Dus dat heb ik gedaan. 

Heb je nog wel tijd voor andere dingen als je zo druk bent met muziek? Want ik neem aan dat je hiernaast ook nog gewoon een baan hebt? 

Het is prioritetien stellen I guess. Ik werk normaal gesproken vier dagen in de week, dus ik heb sowieso een hele dag voor muziek. En meestal zitten mijn weekenden ook wel vol met muziek. 

Je gaat nu voor het eerst, na losse tracks, ook een solo EP uitbrengen, Zenith.  Hoe is die EP tot stand gekomen? 

Ik wilde een beetje de uitdaging aan gaan. Vooral om meerdere tracks te schrijven die een beetje in een richting liggen. Ik merkte bijvoorbeeld met Divided en Proton, dat waren compleet verschillende tracks. En nu wilde ik gewoon vijf of zes tracks maken die bij elkaar horen. Het plan was eigenlijk om zes tracks te schrijven voor de EP. Maar de eerste vijf heb ik in hele korte tijd geschreven. En toen heeft er een beetje een gat tussen gezeten en toen lukte het niet meer om in de juiste flow te komen. 

Je zei net al dat je niet kan zingen. Heb jij dan wel de zanglijnen geschreven? Of heb je dat aan de vocalisten overgelaten? 

Dat heb ik eigenlijk overgelaten aan iedere zanger. Zelfs de teksten. De enige tekst die ik zelf geschreven heb ik Zenith. Ik heb eigenlijk tegen iedereen gezegd ‘dit is een beetje het onderwerp, doe je ding’. Want ik vind wel dat een zanger een zanglijn uit moet kunnen dragen met een melodie die bij die persoon past, maar ook de lyrics moeten sterk zijn. 

Wat was de inspiratie voor Zenith? Want er zit wel een verhaal achter. 

Het gaat over iemand die een beetje in een tweestrijd zit. We kennen het allemaal, nu met social media zie je de hele tijd overal meningen. En soms is het heel lastig om je eigen mening vast te houden of uberhaupt te bedenken wat je van iets vind. En niet allemaal gestuurd worden door meningen en inzichten van anderen. Dat is een beetje waar heel de EP om draait. 

We hebben The Weakest Predator, die gaat eigenlijk over veganisme. Dat de mens eigenlijk het zwakste roofdier is. Dan hebben we The Worst. Dat gaat over iemand die zichzelf aan het verbeteren is, iemand die terugblikt op zichzelf en denkt ‘ik ben nog niet perfect, maar ik ben beter dan de oude versie’.  Zenith is echt de track die alles bij elkaar raapt. Die gaat echt over dat je vastgeketend zit aan meningen van anderen, en dat je dat los moet laten om je eigen weg te kunnen vinden. 

Disgrace was volgens mij de eeste track waar je iets met vocals ging doen. 

Disgrace is een apart verhaal eigenlijk. Die heb ik uitgebracht als instrumental. En Chris, van Crisis Theory, die hoorde die track en zei ‘waarom heb je daar geen vocals onder gezet’. Maar ja, ik kan niet zingen. Maar toen heeft hij er een Crisis Theory remix van gemaakt, we hebben Fabio, onze zanger, erop gegooid. En Leon. En Chris heeft nog wat dingen herhaald en toegevoegd. Zij gingen er helemaal los op. 

Is dat dan ook een beetje het begin van deze EP geweest?

Dat denk ik wel, daardoor zag ik wel dat op mijn muziek ook gewoon vocals kunnen. Want het is natuurlijk als instrumental geschreven. Dus het was wel apart om daar vocals op te horen. Maar ik vond het eigenlijk heel erg vet. En als ik dan toch de ambitie heb om een EP te maken, dan wil ik die niet instrumental doen. Maar gewoon vocalisten zoeken die dat vet vinden om te doen. Zo is dat balletje misschien een beetje gaan rollen. Zo heb ik ook Josh leren kennen, wan ik had al bedacht dat hij The Weakest Predator zou doen voordat uberhaupt ter sprake kwam dat ik bij SugarSpine zou gaan. 

Divided was best wel een technische track. Ben je nu ook anders gaan schrijven, omdat je vocals erbij wilde? 

Ja, zeker. Ik laat bewust wat meer ruimte in de refreintjes omdat ik daar dan nog vocals op wil. En ook qua synthesizers, want ik prop alles meestal nogal vol. 

Wat was de leukste samenwerking voor de EP?

Ik denk dat dat Zenith is geweest. Ik had de tekst voor Zenith geschreven, maar dat was een half boek, die was veel te lang. En toen ben ik met Josh en Mees bij DB’s gaan zitten en hebben we eigenlijk samen die tekst afgemaakt en opgenomen. We hebben heel veel op afstand opgenomen. Zenith was eigenlijk de enige waar we met z’n allen bij elkaar waren. En dat was wel echt heel leuk. Dus dat heb ik ook geleerd, fysiek opnemen is veel leuker om te doen. 

Je bent ook onderdeel van Aristides. Hoe ben je daarbij terechtgekomen?

Eigenlijk via de gitarist van Delain. Timo Somers, die speelde destijds op een Aristides en die gaf een clinic op de muziekschool waar ik les had. En ik ben qua beroek ingineur, dus dan vind je techniek ook vet. Weten hoe iets gemaakt is. En hij vertelde dat die gitaren zijn gemaakt van glasvezel, carbon fiber, epoxy. Er komt geen splinter hout bij kijken. Dat vond ik interessant. En ik vond de sound heel vet.

En toen ben ik ooit bij Aristides terecht gekomen. Het is een Nederlands merk ook, ze komen uit Haarlem. Tim (van Man As Plague) heeft volgens mij al mijn gitaren gemaakt. En ja, je blijft een beetje contact houden met die gasten. Op een gegeven moment zeiden ze ‘we vinden het heel vet wat je doet, als je via onze socials iets wil delen, stuur maar door’. En zo is die samenwerking begonnen. 

Je noemde eerder al een aantal Nederlandse bands. Welke bands zou je aanraden op dit moment?

Ik denk inderdaad Braces, Another Now, Reformist. Dat zijn voor mij denk ik drie bands waarbij ik zoiets had van, ‘deze gasten zijn wel serieuze dingen aan het doen’. Another Now heb ik ook een show mee mogen spelen met SugarSpine, die hebben live ook een hele goeie productie. Changing Tides is trouwens ook heel vet. 

Ga je ooit het podium op met je eigen werk, denk je? Het zou best makkelijk te regelen moeten zijn, met zoveel support uit de community.

Ja ik zou het graag willen, maar of ik daar echt de tijd voor heb en daar prioriteit aan ga stellen, dat weet ik nog niet. Maar zeg nooit nooit. Josh zei eerst ook over SugarSpine dat het vooral een soloproject was. Maar uiteindelijk is dat nu ook een band geworden. Time will tell. 

Op vrijdag 2 augustus komt Zenith uit. Wat kunnen mensen die m nog niet gehoord hebben, verwachten van de laatste twee nieuwe nummers?

De laatste twee nummers zijn ook weer totaal anders. Een van de tracks, Illusions, is samen met Mike Evans van Profiler. Qua gitaren is het een iets meer technisch nummer, maar het is zeker niet te vol gepropt. Ik heb die bewust ook wat kaler gelaten qua synthesizers, en de vocals een beetje ruimte gegeven. Er zitten cleans op, er zitten screams op, dus redelijk gevarieerd. 

En de laatse track is met twee vocalisten, Josh en Mees. Dat is verstand op nul, en gewoon gaan. Eigenlijk had ik die track gewoon voor de fun geschreven, ik dacht ik ga gewoon boze muziek maken. En toen was het eigenlijk best vet. Ik liet het aan Josh horen en die wilde er heel graag vocals op doen.  En toen heb ik gevraagd of hij dit samen met Mees wilde doen en iedereen was helemaal excited om dat te doen. 

Stay tuned, 2 Augustus horen we de laatste twee tracks van Zenith. Blijf Sietse de Krieger volgen voor meer nieuwe muziek, want er komt ongetwijfeld meer aan!

Je vind Sietse op socials of in onze database.

I remember when you released the track Divided; you posted it in the MetalFromNL group, and I was immediately excited. Especially since you came out of nowhere—I had never heard of Sietse de Krieger before.

And then there was Divided. But you’ve actually been at this for much longer.

Yes, that’s right. I started as a guitarist when I was about seven. I got it from my father; he already played guitar, so I just kind of fell into it. My brother always played the drums, and I was always on his drum kit. So my parents thought, “he’ll probably want to take drum lessons too.” But no, it became the guitar. I’m now 22, so I’ve been playing for 15 years. But it’s only in the last few years, really since the COVID era, that I’ve been writing and producing my own stuff.

Why the transition from just a guitarist to also being a producer?

Playing well is, of course, an art. But it’s also a bit of a creative outlet. You can play something by ear, but try writing it. That’s much harder. And then there’s everything around it. You might be able to write it, but try turning it into a finished product. I found that to be quite a challenge. And I probably had too much free time at some point. So you just start experimenting, and when it clicks, you want to keep getting better at it.

What does your creative process look like?

It really varies. Sometimes I have songs I know well playing in the car at a very low volume, and then you start filling in the gaps in the mix with your own ideas. Sometimes I come up with a melody that’s much cooler but isn’t in the original track at all. Usually, it starts with a guitar riff. It’s rare that I have a particular drum beat or a vocal line in my head and build a song around that. I also can’t sing at all.

When you first started, your videos and even your logo weren’t as polished as they are now. Your logo is really cool, by the way. Can you tell us about your development as an artist?

The first, Divided, actually started as a school project for a friend’s minor. He was doing music management as a minor and had to guide a small artist from a label position, building an image, branding, and pushing towards a release. But it was all supposed to be fictional, mainly on paper. But he said, “if you think it’s cool, you can actually write a song and we’ll do it that way.” So that’s how Divided was born.

And then I thought it was fun to do. Especially releasing on Spotify and everything around it, I learned a lot from that. And then I thought, I actually enjoy this, so I’ll just keep doing it.

Where do you want to go with your music as Sietse de Krieger?

That’s a tough one, because lately a lot of time has also been going into SugarSpine. It’s super cool what we’re getting to do there. That always has priority. And of course, you can’t always express your own musical vision within a band. I don’t think I can release an EP every year. But I definitely want to regularly, maybe every two years, release an EP. With different artists around me, good friends. Just make cool things.

Besides your solo work, you also play in SugarSpine and make music with Crisis Theory. You also played in Wake of Dawn. Were those your first bands, or did you play in bands before that?

I also played in a local band, Lunaticity. Last year I filled in for Three Eyed Kid, they combine hip-hop and metal. I filled in for two festivals last year. So my peak last year was being in six projects at once. It’s also become a bit of a meme among musicians in the Netherlands: “Oh, Sietse is in every project.” But at some point, you have to make choices. SugarSpine came along, and at some point, you just have to focus on one thing and go for it. So that’s what I did.

Do you still have time for other things when you’re so busy with music? Because I assume you also have a job?

It’s about setting priorities, I guess. I usually work four days a week, so I always have a whole day for music. And my weekends are usually filled with music as well.

You’re about to release your first solo EP, Zenith, after releasing single tracks. How did this EP come about?

I wanted to take on the challenge, especially of writing multiple tracks that are somewhat in the same direction. I noticed with Divided and Proton, for example, they were completely different tracks. And now I just wanted to make five or six tracks that belong together. The plan was actually to write six tracks for the EP. But I wrote the first five in a very short time. Then there was a bit of a gap, and I couldn’t get into the right flow to write the sixth one.

You already mentioned that you can’t sing. Did you write the vocal lines yourself? Or did you leave that to the vocalists?

I actually left that to each singer. Even the lyrics. The only text I wrote myself was for Zenith. I basically told everyone, “this is the theme, do your thing.” Because I think a singer should be able to convey a vocal line with a melody that suits them, but the lyrics should also be strong.

What was the inspiration for Zenith? Because there’s a story behind it.

It’s about someone who is caught in a dilemma. We all know it, especially with social media, where you’re constantly bombarded with opinions. And sometimes it’s very difficult to hold onto your own opinion or even to figure out what you think about something. And not be influenced by the opinions and insights of others. That’s basically what the whole EP is about.

We have The Weakest Predator, which is actually about veganism. That humans are actually the weakest predators. Then we have The Worst, which is about someone improving themselves, looking back, and thinking, “I’m not perfect yet, but I’m better than the old version.” Zenith is really the track that ties everything together. It’s about being chained to the opinions of others, and that you have to let go of that to find your own way.

Disgrace was, I believe, the first track where you did something with vocals.

Disgrace has an interesting story. I released it as an instrumental. And Chris from Crisis Theory heard it and said, “why didn’t you put vocals on it?” But yeah, I can’t sing. But then he made a Crisis Theory remix, we put Fabio, our singer, on it. And Leon. And Chris repeated and added some things. They really went wild on it.

Was that kind of the start of this EP?

I think so, because I realized that vocals could work on my music. It was originally written as an instrumental. So it was strange to hear vocals on it. But I thought it was really cool. And if I had the ambition to make an EP, I didn’t want it to be instrumental. But to find vocalists who think it’s cool to do. So that’s how that ball started rolling. That’s also how I met Josh. I had already planned for him to do The Weakest Predator before it even came up that I would join SugarSpine.

Divided was quite a technical track. Have you also started writing differently now that you want to include vocals?

Yes, definitely. I deliberately leave more space in the choruses because I want to put vocals there. And also with synthesizers, because I tend to fill everything up quite a lot.

What was the most fun collaboration for the EP?

I think it was Zenith. I had written the lyrics for Zenith, but it was like half a book, much too long. So I sat down with Josh and Mees at DB’s, and we finished and recorded the text together. We recorded a lot remotely. Zenith was the only one where we were all together. And that was really fun. So I also learned that physically recording is much more fun to do.

You’re also part of Aristides. How did you get involved with them?

Actually through the guitarist of Delain. Timo Somers was playing an Aristides at the time and gave a clinic at the music school where I was taking lessons. And I’m an engineer by profession, so I also find the technology cool. Knowing how something is made. And he mentioned that those guitars are made of fiberglass, carbon fiber, epoxy. Not a splinter of wood involved. I found that interesting. And I liked the sound.

And then I ended up at Aristides. It’s also a Dutch brand, they come from Haarlem. Tim (from Man As Plague) has made all my guitars, I believe. And yeah, you keep in touch with those guys. At some point, they said, “we think what you’re doing is really cool, if you want to share something through our socials, just send it over.” And that’s how that collaboration started.

You mentioned a few Dutch bands earlier. Which bands would you recommend at the moment?

I think Braces, Another Now, Reformist. Those are three bands where I thought, “these guys are doing serious things.” I also got to play a show with Another Now with SugarSpine, and they have a really good live production. Changing Tides is also very cool.

Do you think you’ll ever go on stage with your own work? It should be pretty easy to arrange with so much support from the community.

I’d love to, but whether I’ll actually have the time and make it a priority, I don’t know. But never say never. Josh initially said that SugarSpine was mainly a solo project. But eventually, it’s now a band. Time will tell.

On Friday, August 2nd, Zenith will be released. What can people who haven’t heard the last two new tracks yet expect?

The last two tracks are again completely different. One of the tracks, Illusions, is with Mike Evans from Profiler. In terms of guitars, it’s a bit more technical, but it’s definitely not too crowded. I’ve deliberately left it a bit more bare in terms of synthesizers, giving the vocals some space. There are clean vocals, there are screams, so it’s quite varied.

And the last track is with two vocalists, Josh and Mees. I originally wrote that track just for fun; I thought I’d make some angry music. And then it turned out really cool. I showed it to Josh, and he really wanted to do vocals on it. And then I asked if he wanted to do it together with Mees, and everyone was super excited about it.

Stay tuned, on August 2nd we’ll hear the last two tracks of Zenith. Keep following Sietse de Krieger for more new music, because there’s undoubtedly more to come!