Het is koud en mistig buiten, het perfecte weer voor een portie black metal. Er staat dan ook vooral veel black metal in de playlist van deze aflevering van Ondergronds Kabaal. Dit keer ook iets meer tracks uit oude doos en niet alleen maar nieuw werk, daar hebben ten slotte de Tiplijst al voor. Verder hebben we het over onzin, waarom platen beter zijn dan Spotify, en draaien we een verzoekje van Vidarr.
Zelf een track aandragen? Of wil je meedoen met de uitzending? Laat het ons weten!
Tracklist: Beenkerver – De Dromer Vidarr – Eternal Suffering Inhume – Unforeseen Annihilation None Shall Fall – The Last Time Terzij de Horde – Cheiron Shagor – Afschynsel Gorefest – For the Masses Undawn – Dear Son
De tweede vooronde dit jaar vond afgelopen vrijdag, 18 januari plaats in de Pit, Terneuzen. Jormungandr ging er met de winst vandoor. Met de winst van Inherited vorig jaar was te verwachten dat er vanuit Zeeland weer een nieuwe jonge band op zou staan om het stokje over te nemen. Wie zijn deze gasten uit Zeeland? Check hier het mini interview met de winnaars van de Zeeuwse voorronde!
Wie zijn jullie, wat doen jullie en waar zouden mensen jullie van kunnen kennen?
Wij zijn Jørmungandr, een hardcore trash band uit zeeuws-vlaanderen (zeeland)
We zijn met 4 man en samen met de andere lokale bands zoals Inherrited en Unchained doen we ons best om de scene in takt te houden.
Hoe zag jullie voorbereiding eruit voor de metalbattle?
We hebben geprobeerd zo veel mogelijk samen te komen om de set zo strak mogelijk te krijgen en te kijken wat er aangepast moest worden, ook namen we onze tijd om bijvoorbeeld socials en de performance te bespreken.
Hoe ging het optreden?
Heb je wat aan de tips en tops die je hebt gekregen van de jury?
De voorrondes is tot nu toe ons optreden waar wij en ook zeker het publiek de meeste energie gegeven heeft, ook speelden we hoe we wilden spelen en is hetgene waar we op geoefend hebben goed uitgepakt. De tips en tops die we gekregen hebben komen zeker van pas, we gaan nu dus zeker ons best doen om doormiddel van deze tips en tops ons klaar te maken voor de halve finale
Als jullie niet gewonnen hadden, wie had er volgens jullie moeten winnen?
De behaalde punten van de bands zaten zo dicht bij elkaar dat je op basis van hoe goed iedereen speelde je niet kan kiezen.
Dit gezegd hebbende zouden we het onze vrienden van Unchained heel erg gegund hebben, omdat ze nog niet vaak opgetreden hebben, maar heel strak speelde met een mooie show.
Wat kunnen we van jullie verwachten tijdens de halve finale?
We gaan hard aan de slag om het een onvergetelijke show te maken en ons spel en performance nog verder te verbeteren waar dat nodig is. Ook zullen we de zelfde energie van ons en het publiek meenemen naar Barendrecht!!!
Check Jormungandr verder op Instagram en Facebook, en tot de halve finale!
De tweede aflevering van de MetalFromNL Tiplijst van dit jaar staat online. Check weer 5 recente tracks van Nederlandse bodem die zeker de moeite waard zijn om te luisteren. Een tip aandragen mag altijd, dus laat me vooral weten welke track ik gehoord moet hebben!
Inner Cabala was the first band that won a preliminary round for the Wacken Metal Battle Netherlands. Since this is an international band, they answered the questions to our interview in English. Let’s get to meet Inner Cabala!
For those who don’t know you yet, please introduce yourselves! Who are you, what do you do, where might people know you from?
We are Inner Cabala, an international post-metal band based in Groningen. Our members come from the Netherlands, Romania and Italy. You may have crossed us at one of our shows (for instance during last year’s ESNS) or at other local shows – we try to follow the local scene as closely as possible.
What did your preparation for the Metal Battle look like?
Some of our members now live out of town so we all do homework alone, to make rehearsals as efficient as possible when we manage to meet. The preparation for the metal battle was just in line with our usual preparation routine.
How did the performance go?
Do you have any use for the tips and tops you received from the jury?
We had a couple of technical issues, which is something that can happen when you have very little time to build the stage, but apart from that we were quite satisfied with our performance and with the crowd’s reaction! We will keep in mind the suggestions we received from the jury for the next round, of course, and we would like to thank them once again for the positive feedback.
If you hadn’t won, who do you think should have won?
We liked all the other bands, we were all covering quite different genres. Atmoran had very loud and clear riffs and BP9 very good energy on stage, but what we found Drovich the band with the most interesting ideas, they give black metal a nicely original and different twist.
What can we expect from you during the semi-finals?
We will work on tightening our performance both in terms of execution and stage presence even further. Our debut album will be released in the coming months so we’re looking forward to unfolding (part of) it in front of a dedicated audience such as the one from the Metal Battle!
If you haven’t yet, check out Inner Cabala on Facebook, and of course, listen to their music on Spotify. See you in the semi-finals!
Daar zijn we weer! Vanaf deze week ook elke twee weken een nieuwe aflevering van Ondergronds Kabaal, met uitzondering van vakantie periodes enzo. We bespreken de aankomende gigs, wie we verwachten dat er uit de voorrondes van de MetalBattle gaat komen, hebben het over releases en draaien natuurlijk metal van Nederlandse bodem. Check Ondergronds Kabaal op Youtube, Spotify of Mixcloud. En vind je het tof wat we doen? Subscribe voor onze kanalen 🙂
Op 4 oktober tijdens METALCAFE in Hilversum spraken we met Insurrection. Helaas bleek achteraf dat de audio niet helemaal goed is opgenomen, maar niet getreurt! We hebben het interview met de band gewoon voor jullie uitgeschreven, zodat je toch nog kennis kunt maken met de melodische deathmetal band uit het Noorden van het land.
Voor de mensen die jullie nog niet kennen; wie zijn jullie en wat doen jullie?
Douwe: Wij zijn Insurrection, we bestaan al sinds 2010, eigenlijk sinds 2008. De band is ooit begonnen met Marten, onze gitarist. We zijn van origine een Noordelijke band. We hebben in 2015 de EP Catatonic uitgebracht. In 2019 kwam Circles of Despair, en eind 2023 kwam de laatste release, Exiled to Earth.
Jullie bestaan al meer dan tien jaar. Is de muziek die jullie nu maken heel anders dan in het begin?
Armand: Ja, wel een beetje
Marten: Ik denk dat we over het algemeen best wel stijlvast zijn gebleven. De basis heeft altijd wel in de melodic metal gelegen. De thrashinvloed begint er een beetje uit te gaan. We worden wat ouder. Maar ik denk dat we best wel veel invloeden van toen, nog steeds als onze invloeden zouden beschrijven.
Jullie eerste EP kwam uit in 2015, toen een album in 2019 en de volgende EP pas in 2023. Daar zit best wel een gat tussen. Hoe komt dat?
Marten: Ik denk dat we over het algemeen een band zijn die best wel de tijd nemen om dingen goed te doen. En we hebben met de show van vandaag erbij 123 shows gespeeld.
Wat is het leukse optreden dat jullie hebben gehad? Wat maakte dat zo leuk?
Pieter: Goeie vraag
Douwe: Er zijn meerdere shows die te gek zijn geweest, maar een show wil ik zeker nog even benoemen. Dat was een show in Duitsland, daar speelden we in een kroegje. Een kelder was het. Er was eigenlijk niemand toen we daar aankwamen. Het was echt in de middle of nowhere en we vroegen ons af of er uberhaupt mensen zouden komen. Maar die Duitsers zijn zo stipt. De boel begon om 20.00 u en er kwam me toch een rij aan mensen binnen. Pieter eindigde de avond op tafel daar met z’n basgitaar, mensen te instrueren. De mensen stonden haast tussen de bandleden in, zoveel mensen waren daar.
Pieter: Vijf en half jaar geleden hebben we ook hier in de Vorstin gespeeld. Dat was ook heel cool, want volgens mij stond er toen een bejaardenhuis in de fik, en toen waren we klaar met onze show, en toen kwamen we weer beneden om even rond te kijken en toen stond het vol met bejaarden. Ze hebben niet onze shirts gekocht helaas, dat was weer een beetje jammer.
Exiled to Earth is heel goed ontvangen, ik las vorig jaar overal enthousiaste reviews van die plaat. Heeft dat ook toffe optredens opgeleverd?
Douwe: Zeker, we hebben aan het begin van 2024 een handjevol te gekke optredens kunnen doen. We hebben op Drachten Deathfest gespeeld met Napalm Death, we speelden in Goes in ‘t Beest met Bodyfarm onder andere. We hebben ook nog een show gespeeld in Rotterdam, op Festerfest in Baroeg, voordat het afgebroken werd. We hebben onder andere ook weer twee shows in Duitsland gespeeld begin dit jaar. Zo zijn er zeker een aantal shows uit voortgekomen. En sommigen komen ook nog. We spelen onder andere in Hedon, begin januari, samen met Bloodbath, we spelen volgend jaar nog een show in Hardenberg, met Overruled en er komen nog wat shows aan maar die mogen we nog niet bekend maken. Maar die zijn ook niet allemaal in Nederland.
Is het leuker om in het buitenland te spelen?
Pieter: Buiten Friesland bedoel je hahaha
Armand: Eigenlijk is de hele beleving er om heen wat het leuker maakt.
Voor jullie track Crimson Skies hebben jullie kippen zo ver gekregen om een videoclip op te nemen?
Marten: Met heel veel liefde. Ze waren eigenlijk best meegaand.
Armand: Maar vooral met voedsel.
Marten: Ik denk dat de kippen nog nooit zoveel hebben gegeten als die dag. De makkelijkste manier om ze te laten bewegen was toch om ze te lokken met een lekkernij. Dus dat hebben we veelvuldig gebruikt.
Pieter: Big Macs.
Konden jullie je instrumenten nog gebruiken nadat de kippen eraan hadden gezeten?
Marten: we hadden wel een doekje nodig. Ik ben ook echt een hele dag bezig geweest met papier om alle poep weer op te ruimen.
Hoe kwamen jullie uberhaupt op dit idee?
Marten: dat kwam uit de koker van ons creatieve brein.
Armand: Ja dat was eigenlijk gewoon een brainfart. Ik denk dat de inspiratie onbewust een beetje bij Igorr vandaan kwam. Die hebben ook ooit een clip gemaakt met een piano en een kip.
Douwe: We kenden natuurlijk het nummer al helemaal uit ons hoofd, en we vonden het leuk om er een twist in te doen. Vandaar dat we het orchestrale stuk gebruikt hebben om ons te ontdoen van de kippen en aan het einde van de clip uiteindelijk zelf het podium op te gaan. Dat ontstaat ook een beetje als je met z’n allen aan het ouwehoeren bent. En we hadden een regisseur erbij, Twan Bosman. Die heeft kippen geregeld en een goeie cameraman erbij gehaald. En weet je, als je aan het ouwehoeren bent, de een komt weer op een idee. We hebben het gewoon geprobeerd. Ik heb wel zelf de clip gemonteerd. Dat was een flinke klus, daar ben ik bijna twee weken mee aan de slag geweest. Er zitten 267 clipjes in om toch de indruk te wekken dat die kippen daadwerkelijk aan het spelen waren.
Naar welke bands luisteren jullie ter inspiratie voor jullie muziek?
Armand: Axis Mundi, die spelen vanavond ook, haha. Voor mij is het vooral heel veel Death geweest, denk ik. Dingen als Dark Tranquility. Vooral melodische Death metal. En een beetje thrashmetal ook. Iedereen neemt weer een hele andere invloed mee.
Pieter: Ja, want mijn inspiratie komt tegenwoordig meer uit de elektronische muziek. Dat is niet iets wat ik meteen in onze muziek kan toepassen, maar elektronische muziek is vaak meer gefocust op hooks en refreintjes, catchyness. En dat probeer ik wel heel erg toe te passen in mijn zanglijnen vooral. Dat het niet alleen maar brullen is, maar dat je na het liedje nog kan onthouden waar het liedje over gaat. Dat vind ik wel heel belangrijk. En ik vind eigenlijk dat er vooral in moderne metal weinig gebruik van wordt gemaakt. Een goeie hook, daar staat of valt een nummer echt mee.
Marten: Van origine komt mijn inspiratie meer uit de proghoek van de metal, ik ben opgegroeid met Dream Theater en Symphony X. Ik moet zeggen dat ik dat de laatste tijd niet heel veel meer luister. Ik probeer Douwe nog altijd uit te dagen een of andere rare maatsoort te drummen. En hij probeert mij daar zoveel mogelijk in af te remmen.
Hoe ziet jullie schrijfproces er uit?
Douwe: iedereen heeft z’n eigen inspiratiebronnen. Insurrection is gewoon de cocktail van ons vieren. En we gaan ook wel echt met z’n allen gezamenlijk aan de slag om die nummer samen te stellen. We beginnen altijd met de riffs. Meestal voeg ik daar dan drums aan toen. En dan gaan we met z’n allen eerst kijken: is dit wat we ongeveer willen. De doelstelling is wel altijd om catchy nummers te schrijven die het live ook goed doen. Ik denk dat we daar in de loop der jaren steeds beter in zijn geworden. Het is altijd een proces van bijschaven. Ik denk dat dat ook terugkomt op die vraag die je eerder had, hoe het komt dat er zo’n tijd tussenzit. Dat komt omdat we allemaal een stel mierenneukers zijn die gewoon het beste willen. Dus we zijn heel lang bezig tot wij vinden dat een nummer af is. We willen geen troep uitbrengen. We willen alleen maar dingen uitbrengen waarvan wij denken: dit is goed. En dat kost tijd.
Vanavond staan jullie waarschijnlijk niet voor een lege zaal. Maar ook bij een kleiner publiek; hoe zorg je ervoor dat je je publiek meekrijgt?
Pieter: Door vooral heel veel stomme grapjes te maken. Vooral zorgen dat het een beetje interactief blijft, ook niet te veel, het moet niet een trucje worden. Maar uiteindelijk gaat het toch om de muziek. Ze komen voor de muziek, dus laten we vooral muziek maken.
Meer weten over Insurrection? Je vindt ze op Facebook.
Gelukkig nieuwjaar! Op zaterdag 4 januari trapte Hedon Zwaar het nieuwe metal jaar af met een zeer druk bezochte nieuwjaarsborrel met als titel Hedon Zwaar NieuwJaar. Met een dikke line-up van Nederlandse en internationale acts was dit een mooie start van 2025. Wij waren er (een deel van de avond) bij en maakte wat foto’s.
Voor de foto’s, scroll naar beneden
HESKEN
HESKEN heeft een bewogen jaar achter de rug met het uitkomen van hun plaat Architect of Chaos en het vertrek van de drummer. Het vinden van een nieuwe drummer die hun muziek aankan heeft even geduurd. Inmiddels is de line-up weer compleet. Voor mij was dit het eerste optreden waar ik de nieuwe drummer live zag, en ik kan alleen maar zeggen dat de wisseling van de wacht wellicht nog wel eens goed kan uitpakken voor de band.
De vorige drummer was goed, maar hier zit duidelijk veel talent achter de trommels. Met vooral veel accentjes en cymbals op de juiste plaats weet Jelle absoluut te overtuigen.
HESKEN speelt een thuiswedstrijd hier in Zwolle, en de kleine zaal staat ondanks het relatief vroege begin vol. En sterker nog, doet ook gewoon gezellig mee met de moshpits. Je begint het nieuwe jaar goed, of niet. Hoewel we nog geen nieuwe muziek horen van de mannen deze set, weet HESKEN wel weer te overtuigen met tracks als Conspiracy, Desolation en natuurlijk Curtain Call. Hopelijk krijgen we in 2025 weer nieuwe muziek van de mannen voorgeschoteld, maar dit was een mooi begin van de avond.
Haliphron
Ook Haliphron speelt deze avond nummers van hun meest recente plaat, Anatomy of Darkness. Deze tweede plaat van de relatief nieuwe band kwam 25 oktober uit, en scoorde hoge ogen. De introtrack duurt, net als op Stonehenge, misschien nog steeds net een beetje te lang. Hier staat de band nog niet op het podium dus dan komt het in ieder geval beter over. Het is wel echt een band die thuis hoort op het hoofdpodium.
Ze hebben het ook duidelijk naar hun zin; vocaliste Marloes blijft ons maar vragen of we genoeg te drinken hebben en maakt grapjes tussendoor, om vervolgens een enorme strot open te zetten bij tracks als Feasting on Flesh en Silent Escape.
Naast tracks van de nieuwste plaat duikt Haliphron ook nog even terug in de archieven voor de titel track van hun debuutalbum, Prey. Het zou me niet verbazen als we Haliphron binnenkort op de zomerfestivals gaan zien.
Insurrection
Uit Friesland overgevlogen Insurrection zagen we afgelopen jaar in Vorstin, Hilversum voor METALCAFE. Daar hadden we ook een interview met deze gasten, dus houd onze YouTube in de gaten daarvoor. Hun laatste EP, Exiled to Earth, is inmiddels al weer meer dan een jaar uit. Later dit jaar komt er voor de veramelaars onder ons wel een re-release van deze EP, op casetten, MET niet eerder gebrachten 8-bit versies van deze tracks als toevoeging. Hoe vet is dat!
Insurrection gaat al meer dan 10 jaar mee, en als ze was oude nummers spelen blijkt dat in ieder geval de eerste drie rijen van de zaal de tekst keihard meer kunnen schreeuwen. Het enthousiasme van frontman en bassist Pieter werkt aanstekelijk, ook als je de tekst nog niet zo goed kent.
Zijn bijzondere stemgeluid is misschien niet voor iedereen, maar maakt wel dat, naast scheurende gitaren en interessante gitaarsolo’s, Insurrection een heel eigen sound weet neer te zetten. Het optreden is hoe dan ook van het begin tot einde feest. Dat is ook duidelijk te zien aan drummer Douwe, die de glimlach de hele set niet van zijn gezicht krijgt.
Bezerker Legion
Bezerker Legion speelde op Hedon Zwaar vandaag hun allereerste show in Nederland ooit. Deze all-star deathmetal band, met leden uit Asphyx, Dark Funeral en Hypocrisy kwam in 2020 en 2023 met een album, maar 2024 bleef het stil. Dat de band nog actief is bewijzen ze vanavond in Zwolle. Met misschien wel het beste geluid van de avond blazen ze de grote zaal omver en zetten een ijzersterke show neer.
Ik had persoonlijk nog niet eerder van deze band gehoord, maar de Gothenburg inspired deathmetal van deze mannen smaakt zeker naar meer. Dat ze dit live overtuigend neer weten te zetten is met deze namen natuurlijk geen verassing.
Verder op de avond speelde Keitzer, Bloodbath en Teethgrinder nog. Ik heb deze bands helaas overgeslagen, omdat ik nog veilig thuis wilde komen met de verwachte sneeuwval. De avond was sowieso hoe dan ook geslaagd, ook zonder de legends van Bloodbath te zien. Volgende keer beter!
We starten het nieuwe jaar goed met een eerste Tiplijst! Hoera voor goeie voorbereiding want op het moment dat deze online komt ligt waarschijnlijk zelf nog lekker in bed. Vanaf vandaag elke twee weken een nieuwe MetalFromNL tiplijst, met iets minder tracks dan je van ons gewend was, maar WEL absoluut de moeite waard zijn om geluisterd te worden. En, te volgen via Youtube, Mixcloud en Spotify. Alleen de muziek horen, en niet mijn gelul? Ook mogelijk. Abboneer je dan op de MetalFromNL tipijst playlist.
Distant is niet meer weg te denken uit de Nederlandse en internationale Deathcore scene. Na hun Amerika tour met niemand minder dan Fit for an Authopsy, Sylosis, Bodysnatcher en Judicairy heeft de Nederlandse Deathcore band op 22 november hun tweede EP opnieuw uitgebracht.Tsukuyomi: The Origin is het album waarmee de band terugblikt op waar ze vandaan komen en wat ze de afgelopen 7 jaar hebben bereikt.
Over de band Distant
Distant is een 4-koppige downtempo deathcoreband met leden uit het Sloveense Bratislava en het Nederlandse Rotterdam. Na de release van hun eerste EP Slither in 2015, brachten ze in 2017 de EP Tsukuyomi uit. Tsukuyomi heeft DIstant op de kaart gezet in de Nederlandse metalscene. Met de release van Tyrannotophia in 2019 wist de metal/deathcorescene over de wereld dat er een nieuwe band is om rekening mee te houden. En dat is ze goed gelukt! Ze touren door Europa en Amerika en hebben nummers samen met verschillende artiesten zoals Will Ramos van Lorna Shore. Ook heeft WaveMind Audio in samenwerking met gitarist Nouri Yetgin een Distant Tone Suite uitgebracht.
The Origin
In 2017 bracht Distant de Tsukuyomi EP uit. Deze EP bestond uit 5 nummers en had verschillende features zoals de Nederlandse band Colombian Necktie. De 2024 versie heeft de 5 nummers van de EP en 7 nieuwe nummers. Een van de verschillen tussen deze en de release uit 2017, zijn de feature artiesten. In plaats van Nederlandse bands, zijn dit artiesten zoals Matthew K. Heafy van Trivium en Ibaraki, Alex Erian van Despised Icon, Travis Worland van Enterprise Earth en David Simonich van Signs of the Swarms. Ook kun je duidelijk horen dat de mix flink is veranderd sinds 2017.
The Pale moonlight
Het album opent met een EDM/trap beat die langzaam opbouwt naar een zware breakdown. Na ongeveer anderhalve minuut komen de eerste vocals schreeuwend de track binnen.
Fleshweaver
Het tweede nummer begint met vocals, pitchshifter/tremolo riff, snelle drums en een breakdown. Hiermee zet het nummer gelijk een zware toon en groove neer die het hele nummer doorgaat. Dit nummer heeft alles waar een deathcore fan van kan houden. Snelle en zware riffs, veranderingen van tempo en een snelle solo die weer eindigt in een zware breakdown.
Feast of Misery begint met een snelle opbouw en couplet naar een steady groove. Het refrein biedt de vocals en gitaren genoeg ruimte om een mooie scape te maken en de ruimte op te vullen. Daarna slaat dit weer om in een zware breakdown.
Torturous Symphony ft. Matthew K.Heafy
Het nummer begint met een Japanse sample en slaat daarna om in een blastbeat groove. De zanger van Trivium en Ibaraki, hoor je het meest duidelijk tijdens het refrein. Ook proef je dat er een klein hintje Trivium in de solo zit verwerkt qua sound.
Cradled in Shards of Glass
Cradled in Shards of Glass laat goed horen waarom Distant een downtempo deathcore band is. Hoewel het aantal bpm niet hoog is, vermaakt de drummer zich goed met snel voetenwerk. Ook zorgt de downbeat accenten ervoor dat het nummer zwaar aanvoelt. De laatste paar breakdowns worden er extra vocal effecten gebruikt om extra zwaar effect mee te geven.
Loveless Suffering
Als Loveless suffering als zesde nummer aan de beurt is en voelt net wat anders dan de andere nummers. De vocals van dit nummer hebben net een andere techniek waardoor de track net een andere agressieve sfeer krijgt. Het nummer lijkt erg op het materiaal van Within Destruction en dat is niet geheel toevallig. In de credits van de videoclip wordt Howard Fang van Within Destruction genoemd als een van de producenten van het nummer.
Ook Loveless Suffering heeft ook een videoclip op YouTube. Let wel op: de video heeft een triggerwarning.
The Undying
The Undying begint vrij rustig voor een deathcore nummer, maar bouwt op naar een zware breakdown waar ze ook alles bij uit de kast halen. Snelle drums, pitchshifters, tempoveranderingen. Daarna glijdt het nummer door naar een langere solo met veel ambience. De solo voelt meer metalcore dan deathcore, maar door de ambient effecten is het een goede afwisseling. Er is genoeg ruimte voor de gitaar en alle ruimte wordt ook gebruikt tijdens de solo. Het nummer eindigt uiteindelijk in een breakdown die steeds langzamer en langzamer gaat.
De nummers Apex, Acolytes of Damnnation, Tsukuyomi, Malice en Broken Cross komen van de originele Tsukuyomi EP uit 2017. Door de nieuwe mix en de andere feature artiesten, klinken deze 5 nummers een stuk harder, heftiger en bruter dan hun voorgangers. Helemaal als je de oude en nieuwe tracks na elkaar luistert, hoor je duidelijk de verschillen. In hun nieuwe sound zijn de gitaren meer aanwezig, heeft de drum een flinke boost gekregen en zijn de vocals nog agressiever dan op de oude versie.
Eindoordeel
Tsukuyomi: The Origin is een mooi eerbetoon aan de groei van Distant van de afgelopen 7 jaar. De nummers op het album en de mix in vergelijking met de versie uit 2017, laten zien dat de band tijdens het schrijven, touren, mixen en releasen veel heeft geleerd. Ook met de features laat de band zien dat ze niet net begonnen zijn, maar al bijna 10 jaar hard aan het werk is. Het zou mij niets verbazen als het album net zo’n goede indruk gaat maken als dat het 7 jaar geleden deed. De nieuwe mix voegt een nieuwe ervaring toe aan de originele nummers en de extra nummers geven meer content om van te genieten. Mijn favorieten van dit album zijn Fleshweaver, Loveless suffering, Acolytes of Damnation en Tsukuyomi.
Wil je ook horen hoe deze nieuwe 2024 versie klinkt? Luister het album dan op Spotify. Volg ook Distant op Instagram, Spotify, YouTube of een van hun andere kanalen voor de nieuwste updates van de band, hun muziek en de tours. Vrijdag 31 januari staat Distant samen met Enterprise Earth, The Last Ten Seconds Of Life en Harbinger in 013 voor een show die je niet snel gaat vergeten. Voor de show zijn nog tickets beschikbaar op de website van 013.
Tracklist:
The Pale Moonlight
Fleshweaver
Feast of Misery
Torturous Symphony (feat. Matthew K. Heafy)
Cradled in Shards of Glass
Loveless Suffering
The Undying
The Apex
Acolytes of Damnation (feat. Alex Erian of Despised Icon)
Tsukuyomi ( Feat. Travis Worland of Enterprise Earth)
Malice (feat. David Simonich of Signs of the Swarms)
Net op tijd voor de jaarwisseling, komt er TOCH nog een nieuwe plaat uit van Nederlandse bodem. Reality Spill, een metalcore band uit Deventer, lanceert vandaag op 28.12.2024 hun debuut album ‘The End Of The World’. Met 8 tracks is het een mooie kennismaking met de band, voor wie de naam nog onbekend is. We mochten er vast naar luisteren, en vanaf vandaag kunnen jullie dat ook, dus check vast welke tracks je niet mag missen!
Ik ken Reality Spill sinds ze vorig jaar de single ‘Make Waves’ de wereld in stuurden. Die track, met hele technische riffs, hardcore vocals, en vooral veel rauwe energie smaakte naar meer. De heavy breakdowns gecombineerd met de technische snelle riffs is een sound die we in metalcore Nederland verder niet echt voorbij zien komen. Maar toen dit jaar Spoils of an Empire uitkwam, een totaal andere track wat sound betreft, werd ik helemaal enthousiast. Niet alleen vanwege de totaal andere sound, maar Spoils of an Empire is mijn top track van afgelopen jaar. Dat is vooral vanwege de goeie melodielijn waar het nummer mee begint en afsluit, en die ook weer terugkomt in de chorus. Na die track was ik dan vooral benieuwd welke kant het album op zou gaan; meer zoals Make Waves, of meer zoals Spoils of an Empire?
Allereerst krijgt Reality Spill bonuspunten, omdat ze geen waterfall release hebben gedaan. Op ‘The End of the World’ vinden we gewoon 8 nieuwe tracks, 7 als je de losse release van de titeltrack niet meerekent. Van die 8 tracks is het grootste deel gewoon hard, maar een vergelijking met Make Waves of Spoils of an Empire is eigenlijk niet te maken. Reality Spill is een hele veelzijdige band, en zet met The End Of The World een goed samenhangend album neer, met een sound die herkenbaar is, maar afwijkt van wat we eerder dit jaar van de band hoorden. Behalve wellicht de titel track, die met de toevoeging van de synths en het herkenbare chorus toch wel aan Spoils of an Empire doet denken.
Een herkenbaar chorus vind je ook terug in The Storm, wat qua sound doet denken aan Loyalty Ends Here, maar vanwege de clean melodie in de chorus toch weer totaal anders. Door die chorus brengt het me eerder terug naar de 90’s van, bijvoorbeeld, Sum41. Want niet alle tracks zijnhard en agressief.
Aftermath is de punkrock anthem van de band, en hoewel totaal anders in stijl, een welkome break aan al het geweld. Aftermath doet vooral denken aan bands als Sum 41 en Blink 182, en is met recht een blije partytrack, die het goed doet op een roadtrip naar een festival in de zomer.
Het album zit vol groovy riffjes, hardcore vocals, af en toe wat technische gitaar riffs. Het geheel is vooral hard, beukend, aggressief. De toevoeging van de synths op sommige stukken is meer een aanvulling om het geluid nog voller en dikker te maken, in plaats van dat het een eigen melodielijn toevoegt. Wat melodien betreft trouwens, er zitten vooral veel dissonante chords in dit album, wat bijdraagt aan de agressieve vibe. Mask On is daar trouwens een goed voorbeeld van.
Ook met de drie tracks aan het einde van het album krijgen we weer iets meer ademruimte. Stargazing (overture) is een korte interlude, en een warm-up voor Until The Sky Falls Down. Dat is dan misschien ook wel mijn favoriete track van dit album, vanwege de herkenbare chorus, de goede melodielijnen. Vergis Het is met bijna 4 minuten ook de langste track van het album.
Het album wordt afgesloten met de outtro track And Nothing Remains (coda). Ik snap dat ze dit als losse track op het album hebben gezet, zodat je ‘m kan skippen. Zo’n track werkt natuurlijk live heel goed aan het einde van je set, ik had hem zelf misschien gewoon aan Until The Sky Falls Down vastgeplakt, want als losstaande track slaat het niet echt ergens op.
Final Thoughts
The End of the World is een toffe, diverse debuutplaat van Reality Spill, waarin ze vooral hun rauwe energie goed over weten te brengen. Met tracks als The Storm en daarna Aftermath weet de band me absoluut te verassen. Reality Spill komt binnen met een eigen geluid, en weet zich in het (best wel volle) core landschap van Nederland wel te onderscheiden. Favoriete track van dit album is denk ik Until The Sky Falls Down, maar ik moet eerlijk toegeven dat Aftermath inmiddels toch wel mijn guilty pleasure is.
