Categories
Interviews

Fearwell – Welcome to the Well of Fear

Een paar weken geleden was ik voor MetalFromNL in de studio bij de gasten van Fearwell, om te genieten van hun muziek en om met ze in gesprek te gaan. We hadden het over het ontstaan van de band, hun debuutplaat Well of Fear, en waarom die dit jaar pas fysiek uitkomt. Maar eerst, een voorstel rondje!

Wil je dit interview op Youtube bekijken? Dat kan hier!

Voorstel rondje! Wie ben je, wat doe je en waarom moeten mensen naar Fearwell luisteren? 

Johan: Ik ben Johan, ik ben de zanger, en wat ik doe is eigenlijk niet zo gek veel eigenlijk. Een beetje m’n bakkes opentrekken en that’s it eigenlijk. 

Yuri: Ik ben Yuri, ik ben de bassist van Fearwell, en waarom je naar Fearwell moet luisteren: omdat het nieuwe muziek is uit een klassiek jasje.

Job: Ik ben Job, ik ben de drummer.

Jeremy: Ik ben Jeremy, ik ben gitarsist/zanger, schrijver ook. En waarom je naar Fearwell moet luisteren? Omdat het fucking awesome is. 

Diego: Ik ben Diego, ik ben toetsenist, ik verzorg alle rare geluidjes, en waarom je naar Fearwell moet luisteren? Het is gewoon lekker klassieke muziek inspired en heftig. 

Brian: Ik ben Brian, ik ben ook gitarist, af en toe help ik met opnemen.

Ik weet nog toen jullie plaat uitkwam dat het werd aangekondigd als All-Star band. De heavy metal scene is niet helemaal mijn scene misschien, maar waar kent de rest van metal Nederland jullie van? 

Johan: Ik heb in meerdere bands gezeten. Hellbender, Wrecking Crew, Inner Sanctum, daar ben ik eigenlijk mee begonnen. Ik zit er al een jaar of 300 in of zo. Ik ben wel degene met de meeste ervaring in de muziek. Met Jeremy heb ik een aantal projecten gedaan, we hebben ook samen in Wrecking Crew gezeten. 

Jeremy: Ik zit al heel lang in de Iron Maiden tribute band scene. Allstar verwees eigenlijk meer naar het niveau van de muziek. Het is best wel moeilijke muziek, en bijna iedereen in deze band is echt een virtuoos. Ikzelf zit in Pieces of Maiden, dat is best wel een goed lopende Iron Maiden tribute band in Nederland, Duitsland en Belgie. 

Yuri: Ik kom uit een best wel ander milieu qua muziek. Ik speelde voornamelijk classic rock, met een band genaamd Steimers hebben we veel door Belgie en Duitsland gespeeld. Eigenlijk was vier jaar geleden toen Jeremy mij vroeg ‘joh heb je zin om in een metalband te spelen’ het eerste moment dat ik metal ging spelen. Het is mijn favoriete muziekstijl dus waarom niet. 

Jullie kwamen eind 2022 ineens met jullie debuut album Well of Fear. Inmiddels zijn we zo’n anderhalf jaar verder. Wat heeft anderhalf jaar Well of Fear jullie gebracht tot nu toe?

Jeremy: Heel veel, met de release hadden we ook gelijk een releaseoptreden in Lazaru’s en vanaf toen hebben we op veel mooie plekken gespeeld. We stonden ook op grotere festivals zoals in Brugge, we stonden op Metal Experience Fest samen met Burning Witches en Bodyfarm. Dit jaar staan we ook weer op een festival in Belgie, en we hebben Fuizenfest gestaan, dat was echt een heel erg mooi moment. Sam Tothman van Dragonforce was daar ook aanwezig, die vond het awesome, daar zijn we nog mee op de foto geweest. We stonden daar ook met Sisters of Suffocation. We hebben het eerste jaar echt iets van 15 optredens gehad, dat ging echt heel snel.  

Waarom eigenlijk eerst digitaal en daarna pas fysiek uitbrengen?

Jeremy: Geld haha. Maar er was ook een bedrijf waar we het zouden gaan drukken en die was op een gegeven moment in zo’n tv programma. Daar werd onderzoek naar gedaan want dat bleek allemaal oplichting te zijn, dus ik ben blij dat we het uiteindelijk niet hebben gedaan. We zaten best wel krap bij kas, muziek levert natuurlijk niets op. We hebben nu eindelijk wat geld bij elkaar geraapt dus daarom is nu het plan om van de zomer de fysieke release te doen. 

Jullie hebben Well of Fear in eigen beheer uitgebracht, was dat dan vooral vanwege geld of was dat ook omdat je de kwaliteit in eigen hand wilde houden?

Johan: Eigenlijk beide. Een kennis heeft een thuisstudio, daar hebben we alles opgenomen. We hadden daardoor ook ruim de tijd om alles op te nemen zoals wij het wilden hebben. Dus dat was wel een van de redenen. En wat we voor het volgende album gaan doen weet ik nog niet, want dat hebben we nog niet besproken. Volgende maand ga ik samen met Jeremy schrijven voor het tweede album. Je kan nog veel van ons verwachten, we hebben nog zat ideeen en zat inspiratie. 

Het hele album is echt een geheel – is er een iemand die jullie muziek schrijft of hebben jullie wel allemaal een eigen inbreng? 

Jeremy: Het meeste is door mij geschreven, maar ik heb Ocean of Anger samen met Johan geschreven. Hij heeft ook de teksten van Alone geschreven, Hypocrite heeft hij de tekst van geschreven. Muzikaal gezien klopt het wel dat het samenhangt, ik ben zelf eigenlijk hiermee begonnen in 2012 toen ik echt net begon met gitaarspelen. Toen ben ik ook de nummers gaan schrijven, en later heb ik iedereen erbij gehaald. Op het volgende album gaat de rest ook zeker meer meeschrijven. 

Battle in the Bay of Mantazas staat een beetje op zichzelf, met een haast nog epischer geluid, sowieso is die track ook 13 minuten lang. Hoe is die track tot stand gekomen? 

Jeremy: Dat is een beetje een knipoog naar Iron Maiden. Ik zit natuurlijk in een Iron Maiden tribute band, ik heb heel erg een Iron Maiden verleden, dat is ook de reden dat ik gitaar ben gaan spelen. Rime of the Ancient Mariner is een nummer wat we altijd speelden, en dat vind ik echt een vet nummer. En ik wilde ook zo’n soortgelijk nummer hebben om de set mee af te sluiten.

Iron Maiden heeft het altijd over geschiedenis enzo en ik dacht, Nederlandse geschiedenis: Piet Hein en de zilvervloot. 

Live is ‘ie wat minder vet vind ik, want als jij een uur speelt en een kwart daarvan is een nummer, dan raak je de aandacht soms kwijt. 

De inspiratie voor deze track was dan geschiedenis. Wat is de inspiratie voor de rest van de nummers? 

Johan: voor Ocean of Anger, ik was met mijn dochter op het strand, ze was nog klein toen. En ik zie mijn lieve kleine meisje spelen in de branding en ik zie al die golven zo aankomen en het eerste wat in mij opkwam was Ocean of Anger. Ik had daar een paar dingen van opgeschreven. En dat was heel toevallig, we waren samen aan het schrijen en Jeremy zegt ‘Ik heb een vet idee voor een nummer, Ocean of Anger’. Dus ik ‘No fucking way, kijk wat ik heb’.  Dus alles is wel vrij autobiografisch. Ik blijf het liefst dicht bij mezelf. Dingen die ik lees, dingen die ik zie. Daar heb je een mening over en ik vind het heel fijn om dat te kunnen uiten in muziek. 

Jullie zijn nu ook bezig met nieuwe muziek. Kan je daar al iets over vertellen? 

Jeremy: Well of Fear was voor mij echt een periode, ik moet emotioneel zijn om goed te kunnen schrijven. Dat kan boosheid zijn, dat kan blijheid zijn. Ik ben heel perfectionistisch, ik heb altijd duizenden opnames waar ik helemaal niets mee doe. Dat had ik voor Well of Fear, ik wilde eigenlijk alles weggooien omdat ik het niet goed genoeg vond. En bij het tweede album is dat eigenlijk erger geworden. 

Maar ik moet zeggen, de nummers waar we nu mee bezig zijn, zijn best wel catchy. Ook heftig, wat dat betreft gaan we zeker op dezelfde voet verder. 

Waar kennen jullie elkaar van? Hoe zijn jullie bij elkaar gekomen? Want het leeftijdsverschil is natuurlijk enorm. 

Johan: Jeremy ken ik van mijn vorige bandjes. De rest was voor mij ook nieuw. 

Diego: Ik ben zelf een beetje opgegroeid in de muziekschool. Ik speelde eerst in bandjes van mijn vader mee. En op een gegeven moment kwam Job daarbij. Toen hebben we in ons eerste metalbandje samen gespeeld: Live, Love, Lobotomy. Maar ik studeer hiernaast ook scheikunde, en Jeremy deed ook die opleiding. Ik zat eigenlijk niet bij hem in de klas maar ik had een inhaaldag. En toen kwam ik hem tegen en dacht ‘jij ziet er wel uit als een metalhead’. Toen toen hoorde ik dat hij nog een toetsenist en een drummer zocht, dus dat kwam mooi uit. Toen heb ik Job meegesleurd en het klikte wel geloof ik. 

Job: Ik moest echt dagen lang oefenen om mee te kunnen spelen, voor mij was het wel een technisch niveau hoger. Inmiddels gaat het wel veel beter, maar van tevoren was het wel echt strijden. Ik was echt drie uur per dag alleen maar Fearwell aan het spelen. 

Diego: Ja we kregen een plaat van een uur om te leren, dat is wel gewoon veel. En op een gegeven moment wordt dat second nature maar in het begin ben je echt noot voor noot alles aan het leren. 

De plaat was dus al af toen jullie erbij kwamen?

Jeremy: Ja de ideen waren al af. Ik heb de toetsenpartijen voor de plaat voor het grootste deel ook geschreven. Qua drums; we hebben hiervoor ook nog een drummer gehad, die ook in Pieces of Maiden zit. Die had al wat ideeen en dingetjes. Daar heb ik wel mijn inspiratie uitgehaald, samen met Michel, waar we het album mee hebben opgenomen. En toen heeft Job gewoon alles goed gespeeld en nu is het heel awesome. Het is ook echt hele moeilijke muziek om te drummen; voor iedereen is het moeilijk maar ik voor de drummer wel extra. Er zitten stukken tussen op 280 bpm double bass, dat is insane.

Er is nu best wel veel metal in Leiden en er gebeurt best veel. Is dat altijd zo geweest? 

Johan: Het is nu wel minder dan toen ik net begon, toen was die metalscene veel groter. Je had natuurlijk Scum, je had in Wassenaar de Twilight Zone, je had meerdere plaatsen waar je kon spelen. Dat is wel een stuk minder geworden, maar de laatste paar jaar is de metalscene weer een beetje omhoog gekropen. 

Jullie zijn wat mij betreft wel een band die zo’n beetje overal zouden moeten kunnen spelen, maar dat lijkt nog niet helemaal te lukken. Waar ligt dat aan? 

Jeremy: Ik zou het echt niet weten, het is echt een grote frustratiebron. 

Brian: We zijn ook echt een beetje een mix van verschillende genres, waardoor het ook best wel lastig is om ons te plaatsen met andere bands. We hebben heel veel influences van powermetal, deathmetal, blackmetal, dingetjes van waar mensen mee komen omdat we het grappig vinden. En daarom is het lastig, want als je ons bij een deathmetal band zet dan zijn we vaak net weer te soft. En voor een powermetal band zijn we vaak weer te heftig. 

Jeremy: En we hebben ook gewoon heel veel pech gehad. Echt, vanaf het moment dat ik mensen bij elkaar aan het zoeken was. Ineens kon de drummer niet meer. En toen hadden we eindelijk een band bij elkaar, toen kwam Corona. En dan wilden we optreden maar toen ging het weer niet door. We hadden eindelijk een label gevonden, maar die liet niets meer van zich horen. We hebben ook gewoon echt pech. Ook grote optredens die gecancelled worden. We hebben nu ook zoiets van, als er iets positiefs aan komt, dan zeggen we al ‘ah joh, gaat vast niet door’. 

En of we nou voor 20 mensen of 120 mensen staan, wij gaan gewoon door. 

Jullie hebben als band ook wel echt een groot podium nodig

Jeremy: Ja en daar komt ook nog eens bij dat we als band ook wel een bepaalde show willen brengen. We hebben op het podium bijvoorbeeld nepvlammen, we hebben een pop, we hebben een backdrop. En ik vind ook, we moeten er compleet staan, dus alles gaat ook altijd mee. Dan gaan we toch proberen ook al is er geen ruimte. Of dan ga ik zelf naast het podium staan. 

Dat ga ik trouwens niet meer doen. We hebben een keer ergens gespeeld, en gewoon elk nummer gingen ze moshen. En elke keer viel er weer iemand met z’n bier over onze gear heen. 

Klinkt wel als een leuk optreden! 

Iedereen: Ja dat was ook heel leuk!

Johan: Jeremy kreeg nog een microfoonstandaard recht in z’n bakkes. Er ontstond ook echt een onwijze circlepit en ik zag er een zo door de lucht heen vliegen. Al m’n water ging over vloer, het was echt een zooitje. Maar het was wel een onwijs vet optreden! 

Met welke band zou je nog een keer het podium willen delen? 

Johan: Vorig jaar hebben we in de oefenbunker gestaan met Vicious Rumours. Daar had ik al een keer eerder mee gespeeld met Inner Sanctum. Dus ik was erg verbaasd dat we weer met hun stonden, dat was wel heel gezellig. En met welke band ik nu op het podium zou willen staan..

Jeremy: Ik weet er wel een paar hoor. We staan binnenkort dan met Tygers of Pan Tang. Maar waar ik echt mee zou willen staan, Dragonforce, Iron Maiden, dat is echt mijn allergrootste droom natuurlijk, en ja, dat kan helaas niet meer, Children of Bodom. Kalmah, lijkt me ook wel tof. Dream Evil. Een beetje bands in ons genre.

Brian: Ik heb dan nog Sonata Arctica, of Stratovarius. Heel wat meer aan de softere kant, maar Twilight Force lijkt me ook heel tof. Alestorm lijkt me heel leuk. Ik heb ze al een paar keer gesproken maar ik zou er ook wel een keer samen mee op het podium willen staan. 

Wil je meer weten van Fearwell,  blijf ze volgen op socials. Vanaf deze zomer is hun debuut album Well of Fear ook fysiek bij hun optredens (en misschien op de webshop) verkrijgbaar! 

Je vind Fearwell op hun eigen website of in onze database.

Categories
Interviews News

Ilaender – “They said I was nothing…”? (interview)

Ilaender is a new alternative metal project from the East of the Netherlands. On May 3rd, they played as the opener for Grey Daze in Metropool, their second gig ever. The band also just released their debut single ‘I know nothing’. MetalFromNL was at Metropool to take photos, and we asked the band some questions about their music and their story so far.

See all pictures below the interview. Pictures and interview by Jose Ferreira.

As a new project, your artistic vision is continuously evolving. How would you describe the essence of the band’s sound, especially in terms of the emotions you aim to evoke? 

When we started the band our vision was pretty clear. We all have a huge heart for the late 90’s, early 00 rock/metal period and a common love for the band ‘Deftones’. Due to that, it was pretty easy to start writing the first few ideas. But indeed, it is also a long process of getting to know each other musically and as individuals. As soon as we felt that we were all on the same page, it got easier with every song to dig deeper into our own sound too. I (Martin) prefer to write lyrics about personal topics I have dealt with in life so far. It will probably evoke a certain melancholia, a feeling of frustration but also hope. Everything you deal with inside your head and heart is worthwhile to put on a piece of paper.   

What brought the band together and what inspired you to embark on this project? Was there a specific event that sparked the formation of the band?”

As said before, one of the elements was our common youth companion ‘Deftones’. 

I myself come from a rather pop/rock-based band Ten Times A Million, but always had the dream to start a much rougher project. When talking to my good friend Karel (Guitars + vocals) about starting this sort of band and Michiel and Oscar (Guitars + Drums), they had the same idea independently. I didn’t really know them much by that time, but how fate miraculously works sometimes, all of them play in the band No Gods No Master where they started talking about that idea. 

We met after their rehearsal randomly at our all-time favorite pub ‘Cafe Rocks’ in Enschede and that’s where it all began. We finally asked Frank (bass/Cryptosis) if he wanted to join the party and ILÆNDER was a fact.

Apart from music, are there any other artistic or conceptual elements that contribute to Ilaender’s identity? This could include visual concepts, like graphic style’s, photography, stage presence, and so on.

ILÆNDER is the last name of my grandfather. He stood for things such as integrity, family and friendship, eagerness, his passion for making music together and he was, and still is, my definition of a superhero. Everybody in the band could identify with these values easily. It’s like a code to live by. The band’s logo artwork is the engraving of a signet ring I inherited after he passed away. 

​​In your latest single, the lyrics express: ‘Give me a chance to understand what I’ve become.’ Taking this into consideration and looking towards the future, what does Ilaender aim to become?

In simple words: we just want to play as many shows as possible and have a good time with each other. Besides that, we surely want to leave our footprints in the (heavy) music scene. 

Now is the time to finish our first record and drop a few singles along the way until the record release at the end of this year. We further want to summon people around us that share the same passion of music and keep on growing with every step.  

Could you talk about the creation process of the recently released single? What is the message behind the music and what was the inspiration for it?

It’s funny to me because the first idea of the song was the drum groove during the riffs, which is btw. still my favorite element of the song. With that groove, the rest of the song almost wrote itself. Everything fell in the right places naturally. 

‘I Know Nothing’ is a song about not giving up, even if no one else believes in you anymore;  about a new start and leaving everything behind, as hard as it might be; It’s about taking your fate into your own hands. I’m still working and fine-tuning lyrics together with my good friend and lyric-writer Jim Irvin (Nothing But Thieves etc.) After I’d sent him the first draft of a lyric, he answered this: 

“…but what if the song were about someone who was once called Nothing, as in

“They said I was nothing..”?

So, I Know Nothing means, “I was this guy and came through it….” 

“It’s over when I say” is therefore empowerment, not suicidal (!)

 but “My nothinghood ends now…”

I loved this idea so much and used it as a guideline throughout the whole song. 

Music is a beautiful and powerful art form, capable of conveying profound messages and evoking intense emotions. How do you believe metal distinguishes itself from other musical genres in terms of emotional and creative expression?

Wow, this is a deep question. To me, metal music is the element of chaos I need to stay sane in today’s life. It’s a place where you can leave and scream out your anger, frustration, panic and pain. You can easily share these moments with fellow metalheads by just screaming together and without knowing taking each other’s weights off one’s shoulders. I really don’t want to miss this in my life. 

At the second concert, held at the mystical Metropool with a significant opening act and a full house once again, how does partnering with Metropool impact the band’s growth and the music scene in the Oversjisseel region?

It is always important to partner up / become friends with people who organize festivals or concerts. It doesn’t matter if it’s a small rock pub like Cafe Rocks or larger venues like Metropool, every stage is important! 

We have the obligation to deliver a show that justifies their trust in giving us these unique opportunities. 

But yeah, Twente is our home, and especially Metropool has a special place in our hearts. We are extremely grateful for their massive support. 

Thank you so much Ilaender for your answers!

You can find the band on their socials.

Categories
Interviews News

Gutslasher – We hebben het al gemaakt (interview)

(English below)

Op zaterdag 11 mei zat ik met Gutslasher op de bank in de Grootte Weiver, net voor hun 2e optreden. Helaas is de audio van het filmpje mislukt dus moeten we het doen met een geschreven interview. We spraken de gasten over de opleving van de metalscene en hun inspiratie. Voor een impressie van hun optreden, chec de foto’s, of de aftermovie van de avond. Het volledige interview staat wel op Youtube, mocht je dat toch graag willen horen. Het filmpje vind je onderaan deze post.

We doen even een heel kort voorstelrondje. Wie ben je en wat doe je? 

Colin: Wij zijn Gutslasher, we spelen oldschool death metal. Ik ben Colin en ik ben de drummer.

Stefan: Ik ben Stefan, ik ben de vocalist en ik maak gootsteengeluiden en ik speel gitaar.

Miguel : Ik ben Miguel en ik speel bas.

Bram: Ik ben Bram en ik speel leadgitaar in Gutslasher. 

Vorige week was jullie debuut optreden in Utrecht. Hoe was dat? 

Colin: Dat was echt een super leuk optreden. Het was ook uitverkocht, super bedankt daarvoor. En al die bands waren gewoon geweldig. Qua geluid, maar ook gewoon super aardige gasten. We zijn daar ook super goed ontvangen. Er werd veel gemosht, dus wat kan je nog meer wensen voor een debuut show.

Stefan: Dit was beyond our wildest dreams. We begonnen met een wat langzamer nummer, toen stond de hele zaal al te headbangen, toen hadden we al zoiets van ‘what the hell’. We hadden dezelfde dag nog een demo gedropt, blijkbaar heeft iedereen die geluisterd. En het tweede nummer was een wat sneller nummer en toen brak er een pit uit en die hield de hele show gewoon aan. Dus we waren echt flabbergasted. Dus iedereen enorm bedankt voor die energie, dat hadden we echt niet durven dromen.

Miguel: ik denk dat Colin en Stefan het al goed samenvatten. We hadden niets beters durven dromen. Moshpits, crowdsurfers, wall of death zelfs, dat hadden we echt niet verwacht.

Bram: Waar we vooral mee zaten was hoe reageert het publiek erop. En ja, dat heeft fantastisch uitgepakt. Het ging echt top. 

Hadden jullie voor dit optreden met Gutslasher ook al podiumervaring? 

Colin: de enige ervaring die ik had, was de metaljam. Daar heb ik wel vaak gejamd. Voor de rest eigenlijk niet. Dus dit was een beetje een sprong in het diepe.

Bram: Ik heb met andere bandjes wel vaker live gespeeld. Maar ik heb zeker als gitarist nog nooit in een deathmetal band gezeten. Dus het was zeker new territory voor mij.

Miquel: ik heb wel eerder op het podium gestaan, ik heb ook in een coverbandje gezeten. Ik wilde eigenlijk heel lang in een metalband spelen en dat is nu eindelijk gelukt.

Stefan: Het is voor mij echt heel lang terug dat ik een show heb gespeeld met een band. Ik heb op de metaljam wel heel vaak lopen klooien, maar de laatste keer dat ik met een band opgetreden had was 2018. Dus ik had ook geen idee wat ik moest verwachten na zo’n lange tijd. Dus voor mijn gevoel hebben we dit ook helemaal doodgeoefend. We hebben echt zitten hamere op strakheid, het moet goed overkomen, energiek overkomen. En blijkbaar heeft dat zn vruchten afgeworpen. 

Julie eerste demo staat online, Gallery of Gore. Qua titel deed het mij meteen denken aan Cannibal Corpse. Is dat ook de richting die jullie op willen met Gutslasher? 

Unaniem: Ja 🙂 

Is Cannibal Corpse dan ook een van jullie main invloeden?

Bram: voor mij wel in ieder geval. Colin: Ik probeer in mn drum ook wel van die grooves te verwerken. Ik probeer ook dingen uit Sepultura te pakken, ook uit het hardcore genre, en ook thrashmetal. Ik heb eigenlijk heel veel invloeden. En dat probeer ik dan een beetje te deathmetalizeren. Cannibal Corpse is natuurlijk DE deathmetalband. EIgenlijk als je dan een andere band pakt, die hebben ook weer inspiratie opgedaan van Cannibal Corpse. Dus eigenlijk komt het altijd weer bij Cannibal Corpse terug. 

Luisteren jullie dan ook wel eens naar Nederlandse Deathmetal? Jullie speelden natuurlijk met Ecocide op jullie debuut optreden.

Stefan: Ja, zeker. Ik heb ook altijd heel veel Pestilence geluisterd, dat is natuurlijk wel meteen een van de grote jongens. Muziek is natuurlijk ieders eigen ervaring. Voor mij hangt Pestilence ook een beetje aan Death. Dat is ook wel iets wat we proberen erin te verwerken maar ik weet niet of dat meteen terug te horen is. Gutslasher is wel veel lomper dan dat. 

Voordat jullie je eerste gig speelden, hadden jullie al het hele plaatje compleet. Vette fotoshoot, demo online, vette merch, met patches en shirts. Hoe belangrijk is dat, dat je dit allemaal goed geregeld hebt voordat je gaat spelen. 

Bram: Als we iets doen, dan doen we het gelijk 100%, dat is wel ons motto denk ik. We willen het goed doen. En als metalband moet je patches hebben. Dat is zo’n ongeschreven regel eigenlijk.

Stefan: ik denk dat we ook veel geleerd hebben van andere bands. We hebben heel veel rondgekeken van hoe andere bands dingen aanpakken. Een band als Headless Hunter is bijvoorbeeld een band  waar ik stiekem een beetje tegenop kijk. Als je kijkt naar hoe die dat doen, qua merch en social media, ook hoe je het spreid en hoe je het verdeeld, dat is belangrijk. En veder is het een beetje balanceren, je moet wel iets goeds uitbrengen, maar je moet er ook niet te lang op broeden, want anders wordt het weer zo’n 8 jaren project. 

Over liedjes gesproken, jullie hebben nu net een demo uitgebracht. Komt er binnenkort meer aan? Hoeveel liedjes hebben jullie eigenlijk al?

Colin: In principe hebben we een hele setlist, waaronder een cover. Qua muziek zijn we ook nog bezig met opnemen, we zijn aan het werken naar een EP. Dat wordt ook echt een goed gemixt en gemasterde EP, zodat we ook meteen goed binnenkomen. Met die demo kunnen mensen een beetje zien wat ze van ons kunnen verwachten. En we blijven natuurlijk verder schrijven. 

Jullie zijn allemaal nog best wel jong. Heb je het idee dat de metalscene weer een beetje begint te leven? 

Colin: Vooral met zo’n initiatief als de metaljam zie je dat helemaal opbloeien weer. Bands zoals Violent Silence, Rectum Stretchers, dat zijn allemaal jonge gasten en ik denk dat dat ook deels door de Metaljam komt. Ik zie steeds meer jonge gasten bands vormen, en naar shows komen, en dat is gewoon geweldig. De connecties die mensen vormen in al die groepsapps is echt heel erg leuk, het bloeit echt weer op.

Stefan: Dat is ook een ding van deze tijd, heel veel gaat online ook, via whatsappgroepen. Instagram ook, heel veel metalbands zitten op Instagram. Het volgt elkaar allemaal. Dat is ook iets waarvan ik vroeger dacht, met al die kleurtjes, is dat wel metal. Maar eigenlijk is het heel belangrijk. In de oude scene ging er ergens een postertje op de muur in het cafe en dan hoopte je dat mensen dat zagen, en nu gaat dat allemaal online. En ik denk dat dat er ook wel voor zorgt dat metalheads elkaar sneller ontdekken, ook jonge metalheads. 

Laatste vraag. Wat is de droom voor Gutslasher

Bram: Het is sowieso m’n droom om van muziek m’n werk te kunnen maken. Touren, opnemen, live spelen,

Miguel: Voor mij hetzelfde, met goeie bands samen spelen en op festivals staan. Stefan: Het is misschien een beetje een zweverig antwoord, maar ik ben eigenlijk al heel blij met waar we nu zijn. Als je kijkt wat we eigenlijk in een half jaar al hebben bereikt, ik ben eigenlijk heel benieuwd waar dat heen gaat. Ik laat me verassen, we gaan het zien.

Colin: Wat Stefan ook zegt, ik ben heel blij met waar we staan. Maar ik denk wel dat er zeker nog hele leuke dingen aan kunnen komen. Het is ook echt wel de droom om op een festival te staan, in het buitenland spelen, toeren, dat lijkt me super leuk. Maar in essentie, weet je, hier staan, dan heb je het al gemaakt. Dan ben je er al. We zien wel waar het schip strand. 

Als je Gutslasher nog niet gecheckt heb, volg ze dan op hun socials en check hun eerste demo op Spotify. Stay tuned voor meer over deze band! 

English Version

On Saturday, May 11, I sat down with Gutslasher on the couch at Grootte Weiver, right before their second performance. Unfortunately, the audio from the video didn’t work, so we had to rely on a written interview. We talked to the guys about the revival of the metal scene and their inspiration. For an impression of their performance, check out the photos. The after movie of the evening will also be online soon.

Let’s start with a brief introduction. Who are you and what do you do?

Colin: We are Gutslasher, we play old-school death metal. I’m Colin and I’m the drummer.

Stefan: I’m Stefan, I’m the vocalist, I make guttural sounds, and I play guitar.

Miguel: I’m Miguel, and I play bass.

Bram: I’m Bram, and I play lead guitar in Gutslasher.

Last week was your debut performance in Utrecht. What was that like?

Colin: That was a really great show. It was sold out, so thank you very much for that. All the bands were just awesome. In terms of sound, but also just super nice guys. We were really well received there. There was a lot of moshing, so what more could you wish for a debut show?

Stefan: This was beyond our wildest dreams. We started with a slower song, and the whole room was already headbanging, so we were like ‘what the hell’. We had just dropped a demo that day, and apparently, everyone listened to it. The second song was a faster one, and a pit broke out that lasted the whole show. So we were really flabbergasted. Thanks so much for that energy, we never could have dreamed of that.

Miguel: I think Colin and Stefan summed it up well. We couldn’t have dreamed of anything better. Mosh pits, crowd surfers, even a wall of death, we really didn’t expect that.

Bram: Our main concern was how the audience would react. And yeah, it turned out fantastic. It went really great.

Did you have any stage experience with before this performance Gutslasher?

Colin: The only experience I had was the metal jam. I jammed there often. Otherwise, not really. So this was a bit of a leap into the deep end.

Bram: I’ve played live with other bands before. But I’ve never been in a death metal band as a guitarist, so it was definitely new territory for me.

Miguel: I have been on stage before, I was also in a cover band. I’ve wanted to play in a metal band for a long time, and now that’s finally happened.

Stefan: It’s been a really long time since I played a show with a band. I fooled around a lot at the metal jam, but the last time I performed with a band was in 2018. So I had no idea what to expect after such a long time. I feel like we really practiced this to death. We really hammered on tightness, it had to come across well, come across energetically. And apparently, that paid off.

Your first demo, Gallery of Gore, is online. The title immediately made me think of Cannibal Corpse. Is that the direction you want to go with Gutslasher?

Unanimously: Yes 🙂

Is Cannibal Corpse one of your main influences?

Bram: For me, at least.

Colin: I try to incorporate those grooves into my drumming. I also try to take things from Sepultura, the hardcore genre, and thrash metal. I actually have a lot of influences. And I try to “deathmetalize” that a bit. Cannibal Corpse is, of course, THE death metal band. If you look at other bands, they were also inspired by Cannibal Corpse. So it always comes back to Cannibal Corpse.

Do you also listen to Dutch death metal? You played with Ecocide at your debut performance.

Stefan: Yes, definitely. I’ve always listened to a lot of Pestilence, which is, of course, one of the big names. Music is everyone’s own experience. For me, Pestilence is also a bit related to Death. That’s something we try to incorporate, but I don’t know if it’s immediately noticeable. Gutslasher is a lot more brutal than that.

Before your first gig, you already had the whole package complete. Cool photoshoot, demo online, cool merch with patches and shirts. How important is it to have this all arranged before you start playing?

Bram: If we do something, we do it 100%, that’s our motto, I think. We want to do it right. And as a metal band, you have to have patches. That’s like an unwritten rule.

Stefan: I think we’ve also learned a lot from other bands. We’ve looked around a lot to see how other bands do things. A band like Headless Hunter is a band I secretly look up to. If you look at how they handle merch and social media, how they spread and distribute it, that’s important. It’s a bit of a balancing act, you have to release something good, but you shouldn’t brood on it for too long, or it becomes an 8-year project.

Speaking of songs, you’ve just released a demo. Is there more coming soon? How many songs do you already have?

Colin: We basically have a whole setlist, including a cover. We’re also working on recording more music, working towards an EP. It’s going to be a well-mixed and mastered EP so we can make a good impression right away. The demo gives people an idea of what to expect from us. And of course, we keep writing.

You’re all quite young. Do you feel like the metal scene is starting to come alive again?

Colin: Especially with initiatives like the metal jam, you see it blooming again. Bands like Violent Silence, Rectum Stretchers, they’re all young guys, and I think that’s partly because of the metal jam. I see more and more young guys forming bands and coming to shows, and that’s just great. The connections people make in all those group chats are really nice; it’s really blossoming again.

Stefan: That’s also a thing of this time, a lot goes online now, via WhatsApp groups. Instagram too, a lot of metal bands are on Instagram. It all follows each other. I used to think, with all those colors, is that metal? But it’s really important. In the old scene, a poster would go up on a café wall, and you’d hope people would see it, and now it’s all online. And I think that helps metalheads discover each other faster, including young metalheads.

Last question. What’s the dream for Gutslasher?

Bram: My dream is definitely to make a living from music. Touring, recording, playing live.

Miguel: The same for me, playing with good bands and performing at festivals.

Stefan: It might sound a bit airy, but I’m already very happy with where we are now. If you look at what we’ve achieved in half a year, I’m really curious where it’s going. I’ll let myself be surprised, we’ll see.

Colin: As Stefan said, I’m very happy with where we are. But I think there are definitely more great things to come. It’s really a dream to play at a festival, to play abroad, to tour, that seems super fun. But essentially, you know, being here means you’ve made it. You’re there. We’ll see where the ship strands.

If you haven’t checked out Gutslasher yet, follow them on their socials and check out their first demo on Spotify. Stay tuned for more about this band!

Categories
News Interviews

Phrasing – About inspiration and more (interview)

Phrasing stond in de voorronde van de Metal Battle in Alkmaar dit jaar. Deze realitief nieuwe band heeft 15.000 streams op Spotify voor hun track Controlling Chaos voor elkaar weten te krijgen. We spraken de band over hun ontstaan, hun inspiratie en meer. 

English below.

Hoe zijn jullie begonnen als band? 

Justin – Vanuit de studentenvereniging was er een project ontstaan waarin we allerlei rare covers deden. Bon Jovi, Metallica, metalversies van de Spice Girls. En een paar jaar geleden zijn we eigen muziek gaan maken. Ben – Uiteindelijk als je een cover een beetje goed wil neerzetten kost dat ook best wel veel moeite. Dan kan je net zo goed eigen werk maken, en dat vinden we ook leuker. 

Justin – Ik ben met een paar andere mensen deze band begonnen. Ik heb hiervoor al eerder met Ben in een deathmetal band gezeten. Rond de lockdown stopte de vorige bassist en de zangeres. Toen heb ik Ben gevraagd of hij zin had om deze muziek te komen spelen.  Natasha – Ik zag een advertentie: ‘zangeres gezocht’ en daar heb ik op gereageerd. Justin – en toen hadden we ineens ook een gitarist erbij. 

Was je ook van plan gitaar te gaan spelen in deze band?

Natasha – Ik heb als zangeres auditie gedaan maar in mn vorige band zong ik ook terwijl ik gitaar speelde. 

Hoe is jullie schrijfproces?

Natasha – De nummers die we nu uitgebracht hebben waren al geschreven in de vorige setting. Op dit moment zijn we wel echt samen nummers aan het schrijven. Ik heb de teksten van de huidige nummers wel echt eigen gemaakt en hier en daar wat teksten aangepast, zodat ik het ook goed kan overbrengen. 

Zou Phrasing ook bestaan zonder jullie zangeres?

Justin – Phrasing bestond al. Oorspronkelijk hadden we eigenlijk een zanger. Daarna hadden we een zangeres en dat was weer heel anders, dat vonden we allemaal wel een gave combinatie met de melodieuze dingen die we doen en de harde metal stukken. Maar nu is het wel heel anders, omdat Natasha echt die screams erin gooit. Daardoor is er ook meer afwissling in de muziek. 

Jullie hebben ook echt een eigen geluid.

Natasha  – Ik denk dat dat ook mooi is aan deze band, omdat we allemaal net een beetje uit een andere richting komen, waardoor het een compleet ander genre wordt. Zij zijn meer van de thrash metal, maar ik ben ook meer van de symphonische metal en de metalcore en de poppunk en van alles en nogwat. En Res is ook weer een heel ander soort drummer. En dat maakt het ons eigen genre. In plaats van, we zijn allemaal metalcore, kom we gaan metalcore maken. Ik denk dat dat juist onze sound ook uniek maakt, dat we allemaal onze eigen invloeden hebben.

Res – en dat ook bij elkaar willen brengen. Niemand wil echt alleen maar z’n eigen ding doen. Het moet wel bij elkaar passen. 

Welke bands vinden jullie dan vet? 

Ben – Ik denk dat er een paar bovenaan staan die we allemaal wel vet vinden, dingen zoals Alter Bridge en Halestorm. Trivium hoort daar ook wel bij denk ik. En Killswitch Engage en Lamb of God. En verder loopt het heel er uiteen. Ik vind zelf de hardere dingen ook wel heel vet, zoals Fleshgod Apocalypse en Aborted. 

Gaan jullie dan qua muziek nu ook een beetje meer die hardere kant op?

Natasha – Ik denk dat we wel veel positieve reacties krijgen als Justin ook meedoet, dat het wat heavier is. De nieuwe nummers hebben ook wat hardere riffjes. Justin – Je hebt nu vaak mensen die na de show naar ons toekomen en die vinden dan vaak de latere nummers echt vet. Het laatste nummer wat we uitgebracht hebben, Throw You Out, is echt een wat harder nummer vergeleken met wat we hiervoor hebben gedaan. 

Toen ik met deze band begon wilde ik wat meer de hardrock kant op gaan. Ik heb altijd in een thrashmetal band gespeeld. Ik wilde wel iets technisch, maar ook melodieus. In het begin was het misschien wat meer Alter Bridge achtig, ook wel technische riffs maar heel erg melodieus en toegankelijk.  Maar hoe meer nummers ik schrijf hoe meer toch ook mijn thrash metal achtergrond naar voren komt. Het is ook maar net waar de inspiratie vandaan komt. We zijn toevallig ook met een wat rustiger nummer bezig. Balads kunnen heel mooi zijn, maar het moet niet saai worden. Als we dan iets rustigs doen dan wil ik er ook wel iets vets en onverwachts in. 

Hoe is het om zo kwetsbaar op het podium te zijn? 

Natasha – Op zich als ik op het podium sta, dan ben ik mezelf niet. Dan gaat er echt een knop om. Dan ben ik echt in die vibe, dan vind ik het niet erg om mezelf te uiten. Dat geeft me juist energie. Dat vind ik juist fijn om te doen, dat doe ik liever dan zingen over bloemetjes en bijtjes. Ik heb liever dat ik een boodschap overbreng en in mijn emotie zit dan dat ik iets doe waar ik niet achter sta. 

Waarom de bloten voeten? 

Natasha – Dat is een hele goeie haha! Ik heb eigenlijk altijd al een hekel aan schoenen gehad. Maar je draagt ze want iedereen doet dat. En op een gegeven moment dacht ik ‘nee, ik doe het niet meer’. Met werk kon het heel makkelijk en bijvoorbeeld een kleine wandeling naar de supermarkt. En toen deed ik nog wel met festivals en andere dingen schoenen aan maar op een gegeven moment dacht ik, ‘festivals is gras, waarom doe ik schoenen aan’. Dan doe je ze ook uit. Op gegegeven moment is het groter geworden. 

Ben – Ik heb het op een warme zomeravond geprobeerd.  En toen heb ik gelijk mijn kleine teen zo lelijk gestoten dat die gekneusd of gebroken was. Dus het is voor mij een slecht idee haha. 

Kunnen we binnenkort meer video’s van jullie verwachten?

Ben – Een videoclip zeker. We zijn nu bezig om een nieuw nummer uit te brengen waarvoor we ook zeker een video willen opnemen. Dat wordt net als bij Controlling Chaos echt weer een videoclip. We proberen daarin heel veel zelf te doen, maar we hebben wel mensen die ons helpen met filmen en editten. 

Zijn de audio opnames dan ook in eigen beheer?

Ben – Een hoop wel. We hebben veel in Duitsland gedaan, in ieder geval de bas en de gitaren. En de zang van een aantal nummers hebben we hier opgenomen. Daarvoor hebben we zelf een vocalbooth gemaakt en dat klonk best ok. En voor twee nummers heeft Natasha de vocals thuis opgenomen. Dat helpt wel als je in een wat meer professionele setting zit, dan kunnen mensen ook thuis de dingen goed opnemen. 

Justin – En vervolgens sturen we het dan naar een studio voor het mixen en masteren. En dan wordt het heen en weer gestuurd tot het echt af is. 

Komt er binnenkort ook nieuwe muziek aan? 

Res – Het duurt nog even maar het is wel de moeite waard om te wachten. Justin – ik denk dat het voor het volgende nummer ook vooral wachten is op de videoclip. We zijn nu aan het proberen een locatie te regelen. We willen het nummer gewoon met de clip uitbrengen. Het nummer zelf kan in principe zo gemixt worden. 

Gaan jullie dan ook een EP uitbrengen?

Natasha – We hebben er momenteel wel veel vraag naar. Het idee was eerst om per single uit te brengen, omdat je dan die hele promotie kan doen en ook continue bezig blijft. En zodat iedereen je ook actief kan blijven volgen in plaats van elke twee jaar een cd. Maar we krijgen heel veel vragen van mensen die een cdtje willen kopen. Dus dat is uiteindelijk wel het plan. 

Controlling Chaos heeft 15.000 streams op Spotify. Hoe hebben jullie dat voor elkaar gekregen?

Natasha – Heel veel promotie. Daar hebben we echt heel veel tijd en energie in gestoken. Mensen laten weten dat het uit was en vragen of ze het wilden luisteren, naar radio’s opgestuurd. Res – en ook de kwaliteit, de kwaliteit is gewoon heel goed. De kwaliteit van het spelen, van het mixen, van de videoclip. Het verkoopt zichzelf. De kwaliteit is gewoon heel goed voor een beginnende band. 

Lukt het om gigs te regelen?

Natasha – Het ene moment heb je veel gigs en het andere moment is het wat lastiger. Soms vraag je een locatie of je kan komen spelen en dan krijg je meteen reactie. En soms ook helemaal niet. Cpunt bijvoorbeeld hebben we maanden geleden gemaild en daar hadden we nooit reactie op gekregen. En nu mailden ze ons dat ze een bandavond organiseren en dat ze ons graag wilden hebben, dus ergens waren we toch op een lijstje beland blijkbaar. Maar ze reageren dan niet.  

Res – Ik denk dat we nu wel elke maand ergens spelen in ieder geval. Justin – en ik denk ook dat het meer gaat worden komende tijd. Hoe meer nummer we uitbrengen en hoe meer volgers we krijgen, hoe interessanter je ook bent voor een zaal. 

Wat was jullie leukste gig?

Justin – De Metal Battle was wel een hele leuke. Res – Ik vond het zo leuk, ik stond op het podium en werd naar voren gebracht. Justin – hij kreeg een compliment, hij was echt helemaal tevreden. En de Nobel in Leiden was ook heel leuk. Ben – En die in Pijnacker was ook leuk, dat was geloof ik ons tweede optreden. Justin – Eigenlijk waren ze allemaal leuk. 

Ben – Ons eerste optreden was er een backline, die moesten we zelf regelen, dat was ook wel weer interessant. Justin – Maar het verschilt enorme. We speelden dan ook op de MetalBattle, daar heb je dan meer van die diehard metalfans. Bij de harde nummers merk je gewoon dat ze daar meer op reageren. En we hebben ook wel eens ergens bij een motorclub gespeeld, toen kwam na ons een country-band en waren wij eigenlijk de hardere band. 

Hoe krijg je het publiek mee?

Justin – Gewoon zelf lekker veel bewegen. Ik ga gewoon los, ook als we voor weinig mensen spelen. Ik ben dan nog steeds vol aan het headbangen en rond aan het rennen, ik zweet me kapot, ookal gebeurt er verder niet zo veel. Het is ook leuk om het publiek te betrekken. Ik probeer altijd helemaal voor aan het podium te staan, een beetje naar mensen toe te leunen en ze mee te krijgen. We hebben ook wel leuke dingen die we op het podium doen, zoals onze eigen lichtboksen, ook met rookmachine ingebouwd. Dat geeft mensen ook wel iets om naar te kijken. We proberen er wel echt een interactieve show van te maken. Natasha – En anders gaan we zelf het publiek in. 

Wat staat er nog op het programma voor Phrasing

Natasha – Nu eerst veel optredens. 18 mei staan we in de Cave in Amsterdam, en daarna hebben we een hele leuk op Surfrock. Dat is een wat groter festivalletje. Die hebben ook echt gevraagd of we aan het einde van de dag willen spelen op het hoofdpodium, dus dat is heel leuk. En daarna gaan we naar Duitsland. Ook een lokaal festival, maar Duitsers gaan sowieso altijd meer los dan hier in Nederland. En verder veel opnemen. 

Wil je meer zien van Phrasing? Check hun video’s op Youtube, en luister natuurlijk naar hun muziek op Spotify. Je vind Phrasing op Facebook en in onze database.

Phrasing was in the preliminary round of the Metal Battle in Alkmaar this year. This relatively new band has managed to get 15,000 streams on Spotify for their track “Controlling Chaos.” We spoke to the band about their origins, their inspiration, and more.

How did you guys start as a band? 

Justin – It all started from the student association where we began a project doing all sorts of weird covers. Bon Jovi, Metallica, metal versions of the Spice Girls. And a few years ago, we started making our own music. Ben – Ultimately, if you want to perform a cover well, it takes quite a bit of effort. So, you might as well create your own work, which we also find more enjoyable.

Justin – I started this band with a few other people. Before this, I was in a death metal band with Ben. Around the lockdown, the previous bassist and singer quit. That’s when I asked Ben if he wanted to play this music. Natasha – I saw an ad: ‘singer wanted’ and I responded to that. Justin – and suddenly we also had a guitarist.

Were you also planning to play guitar in this band? 

Natasha – I auditioned as a singer, but in my previous band, I sang while playing guitar.

What’s your writing process like? 

Natasha – The songs we’ve released were already written in the previous setup. Right now, we’re really writing songs together. I’ve really made the lyrics of the current songs my own and tweaked some lyrics here and there, so I can convey them well.

Would Phrasing exist without your singer? 

Justin – Phrasing already existed. Originally, we had a male vocalist. Then we had a female vocalist, which was quite different, and we all found it to be a cool combination with the melodic things we do and the hard metal parts. But now it’s quite different because Natasha really throws those screams in, which adds more variety to the music.

You have a unique sound. 

Natasha – I think that’s what’s beautiful about this band because we all come from slightly different directions, making it a completely different genre. They are more into thrash metal, but I’m also into symphonic metal, metalcore, pop-punk, and all sorts of things. And Res is also a very different kind of drummer. That makes it our own genre. Instead of saying, “We’re all metalcore, let’s do metalcore,” I think that’s what makes our sound unique, that we all have our own influences.

Res – and wanting to bring those influences together. Nobody really wants to do just their own thing. It has to fit together.

Which bands do you guys think are cool?

Ben – I think there are a few at the top that we all find cool, like Alter Bridge and Halestorm. Trivium is also up there, I think. And Killswitch Engage and Lamb of God. And then it varies a lot. I personally also like the harder stuff, like Fleshgod Apocalypse and Aborted.

Are you moving towards a heavier musical direction now? 

Natasha – I think we get a lot of positive reactions when Justin also participates, making it a bit heavier. The new songs also have some harder riffs. Justin – Often after the show, people come up to us and really like the later songs. The last song we released, “Throw You Out,” is a bit harder compared to what we’ve done before.

When I started with this band, I wanted to lean more towards hard rock. I’ve always played in a thrash metal band. I wanted something technical but also melodic. In the beginning, it might have been a bit like Alter Bridge, with technical riffs but very melodic and accessible. But the more songs I write, the more my thrash metal background comes through. It also depends on where the inspiration comes from. We happen to be working on a quieter song now. Ballads can be very beautiful, but it shouldn’t be boring. If we do something calm, I want there to be something cool and unexpected in it.

What’s it like being vulnerable on stage? 

Natasha – When I’m on stage, I’m not myself. A switch flips, and I’m really in that vibe. I don’t mind expressing myself. It energizes me. I prefer doing that rather than singing about flowers and bees. I’d rather convey a message and be in my emotion than do something I don’t believe in.

Why barefoot? 

Natasha – That’s a good one haha! I’ve always hated shoes. But you wear them because everyone does. At some point, I thought, ‘no, I’m not doing it anymore.’ It was easy with work and even for a short walk to the supermarket. And then, I still wore shoes for festivals and other things, but at some point, I thought, ‘festivals are on grass, why wear shoes.’ And then you take them off. At some point, it became bigger.

Ben – I tried it on a warm summer evening. And then I immediately banged my little toe so badly that it was bruised or broken. So, it’s a bad idea for me haha.

Can we expect more videos from you soon? 

Ben – Definitely a music video. We’re currently working on releasing a new song for which we definitely want to shoot a video. It’ll be like Controlling Chaos, another music video. We try to do a lot ourselves, but we have people helping us with filming and editing.

Are the audio recordings also in-house? 

Ben – A lot of them. We did a lot in Germany, at least the bass and guitars. And we recorded the vocals for a few songs here. For that, we built our own vocal booth, and it sounded pretty okay. And Natasha recorded vocals at home for two songs. It helps when you’re in a somewhat more professional setting; people can also record things well at home.

Justin – And then we send it to a studio for mixing and mastering. And then it goes back and forth until it’s really finished.

Will there be new music soon? 

Res – It’ll take a while, but it’s worth the wait. Justin – I think for the next song, we’re mainly waiting for the music video. We’re currently trying to arrange a location. We just want to release the song with the video. The song itself can be mixed right away.

Are you also planning to release an EP? 

Natasha – There’s currently a lot of demand for it. The idea was initially to release singles, so you can do the whole promotion and stay active continuously. So that everyone can keep following you actively instead of releasing a CD every two years. But we’re getting a lot of requests from people who want to buy a CD. So, that’s ultimately the plan.

Controlling Chaos has 15,000 streams on Spotify. How did you manage that? 

Natasha – A lot of promotion. We really put a lot of time and energy into it. Letting people know it was out and asking them to listen, sending it to radios. Res – and also the quality, the quality is just very good. The quality of playing, mixing, the music video. It sells itself. The quality is just very good for a starting band.

Is it challenging to arrange gigs? 

Natasha – Sometimes you have a lot of gigs, and sometimes it’s a bit harder. Sometimes you ask a venue if you can play, and you immediately get a response. And sometimes not at all. For example, we emailed C-point months ago and never got a response. And now they emailed us saying they’re organizing a band night and they’d like to have us, so apparently, we ended up on a list somewhere. But they don’t respond.

Res – I think we’re playing somewhere every month now, at least. Justin – and I think it’ll be more in the coming time. The more songs we release and the more followers we get, the more interesting we are for a venue.

What was your favorite gig? 

Justin – The Metal Battle was really fun. Res – I liked it so much, I was on stage and got brought forward. Justin – he got a compliment, he was really satisfied. And the Nobel in Leiden was also great. Ben – And the one in Pijnacker was also fun; I think that was our second performance. Justin – Actually, they were all great.

Ben – Our first performance had a backline; we had to arrange that ourselves, which was interesting. Justin – But it varies enormously. We played at the MetalBattle, where you have more die-hard metal fans. You notice that they respond more to the harder songs. And we once played at a motorcycle club, and after us, there was a country band, and we were actually the harder band.

How do you engage the audience? 

Justin – Just move a lot yourself. I just go wild, even when we’re playing for few people. I’m still headbanging and running around, sweating like crazy, even if not much else is happening. It’s also fun to involve the audience. I always try to stand right at the front of the stage, lean towards people, and get them involved. We also do fun things on stage, like our own light boxes, also with built-in smoke machine. That gives people something to watch. We really try to make it an interactive show.

Natasha – And if not, we’ll go into the crowd ourselves.

What’s next for Phrasing? 

Natasha – Lots of performances for now. We’ll be at the Cave in Amsterdam on May 18th, and then we have a really nice one at Surfrock. It’s a bit bigger festival. They asked if we’d like to play at the main stage at the end of the day, so that’s very nice. And then we’re going to Germany. Also a local festival, but Germans always go crazier than here in the Netherlands. And a lot of recording.

Categories
Interviews News

Inherited – Pleur je telefoon weg en pak een instrument (interview)

Op 20 april speelde Inherited in de finale van de Wacken Metal Battle. Ze kwamen, zagen en overwonnen met grote meerderheid. Niet alleen was het een hele energieke show, de nummers van de band zitten goed in elkaar en de technische skills van deze gasten is echt bijzonder. We spraken de band de dinsdag na hun winst, over hun ervaring en over hoe ze uberhaupt in de metalscene terecht zijn gekomen. Scroll naar beneden voor de Youtube video.

(English below)

Voor de mensen die jullie nog niet nog steeds niet kennen, doe even heel kort voorstelrondje. 

Marvin – Ik ben Marvin, ik ben de gitarist samen met Midas. Neal –  Hoi, ik ben Neal ik ben de drummer en uh ik ik trommel graag. Midas – Ik ben de andere gitarist. Lucas – Ik ben Lucas, Ik ben de bassist. 

We missen voor dit interview helaas Jamie, de zanger. Die kon er helaas niet bij zijn. 

Zijn jullie een beetje bijgekomen van de Metal Battle?

Marvin – Ja, ik ben nog steeds wel een beetje moe, maar echt moe. Het is nog wel even beseffen dat we ook echt op Wacken gaan spelen en al die andere festivals in Nederland. Dat snap ik echt nog steeds niet dat dat zo is. Na vier optredens inderdaad is dat nog wel lastig te beseffen ja.

Hoe kijken jullie terug op die hele Metal Battle periode? 

Marvin – Ja dat was echt vet.  Het was echt vet dat we die kansen kregen. Om bijvoorbeeld in de Baroeg te spelen net voordat die met de grond gelijk gemaakt werd om daar te spelen en een stickertje te hangen. Dus dat was wel vet natuurlijk. En ja, Estrado was ook een hele vette zaal. 

En eigenlijk begon het allemaal hier zo bij de Pit om gewoon een keertje in de Pit te staan. Het was al fijn dat we daar mochten spelen. Midas – We hadden niet echt met grote ambitie meegedaan. We wilden gewoon een keer optreden.  Lucas – Het was heel onverwachts eigenlijk. Neal – Helemaal niet dat we de Baroeg gingen winnen, dat hadden we echt niet verwacht.  Midas – Ja we dachten, een show in  Baroeg spelen das vet. En ik had helemaal niet verwacht dat we daar zouden winnen. Lucas – Het was eigenlijk na deze winst, hier in de PIT, dat we een beetje serieus werden. En toen kregen we ook te horen wat we eigenlijk konden winnen, dat wist ik van te voren niet. 

Midas – Ik wist pas nadat we in de Pit gewonnen hadden hoorden we dat het om Wacken zou gaan. Marvin – Ik weet nog heel goed dat Neal zomaar die gymzaal binnen kwam lopen, in onze repetitieruimte en zei ‘Ja, we gaan ons aanmelden voor de Metal Battle, dan kunnen we spelen in de Pit. Neal – Ja een vriend van ons zei: ‘Als je in de Pit wil spelen moet je je aanmelden’. Dus wij hadden zoiets van, okay, doen we.  Marvin – Dat was wel echt bijzonder. Echt raar dat we wonnen. 

Wordt je inmiddels al helemaal doodgegooid met interviews en en aanvragen van mensen die jullie nu willen spreken? Of valt het nog mee?

Midas – Nog niet echt met interviews, maar ik merk dat dat het een stuk drukker is in onze mailbox. Maar er zijn wel serieus veel mensen die iets van ons willen en we zijn ook veel meer zichtbaar. 

In Estrado zag ik volgens mij ook jullie ouders meekomen. Wat vinden die ervan dat jullie nu door zijn naar Wacken Open Air? 

Marvin – Ik merk wel dat mijn pa een klein beetje jaloers is. Maar ze zijn vooral heel enthousiast. En superblij voor ons natuurlijk.  En ja, zonder hun hadden we het ook niet kunnen doen. Met die bus alleen al. En dan als je dan op het podium komt, dan ben ik nog aan het zoeken naar wat er allemaal in mijn tas zit. En dan heeft mijn pa al een versterker aangesloten en twee gitaren gepakt. Neal – het is echt heel fijn dat ze kunnen komen helpen. Lucas – Ik hoor ook vaak dat ze dan zeggen ‘het is net alsof  ik weer jong ben’ zeg maar. 

Hebben zij dan ook ervaring dan in in bands en op het podium?

Marvin – Ja de vader van mij en Lucas en de neef van Neal die zaten vroeger in Poluted Inheritance. Very Technical Deathmetal.  Dat was wel een succes vroeger. 

En nou Klaiton,  daar spelen we op Cashfest ook in de Pit mee. 

Jullie hebben het dan ook wel van je ouders een beetje meegekregen. Die hele metalscene dan? 

Marvin  – Ja, daar kwam ook eigenlijk de naam vandaan. 

Wat zijn bands die jullie zelf heel vet vinden zeker?

Iedereen – Machine Head en Sepultura. Vooral die twee eigenlijk.

Hoeveel uur oefenen jullie met z’n allen? Want jullie hebben wel echt skills. 

Neal – Ik oefen af en toe ook gewoon thuis als ik me verveel ofzo. Ik heb toch niks anders te doen en dit vind ik leuk. Midas- Ik oefen thuis best wel veel. Lucas – En als band wel een keer per week denk ik. En soms de hele dag. Neal – Maar voor de Metal Battle ook, dan was hij weer naar Oosterijk toch leuk. Dat was weer ja dan was hij weer naar Oostenrijk, en toen konden we ook alleen de dag zelf nog oefenen. En toen hadden we al twee weken voor die finale niet gerepeteerd dus ja, dat was wel te merken

Jullie zijn volgens mij allemaal vrienden van elkaar. Was dat al voordat jullie met elkaar in een band gingen? 

Marvin – Midas z’n vader. Die kwam altijd hout brengen voor ons om in de kachel te gooien. En dan kwam die wel eens binnen zitten en dan speelden we samen Minecraft. Dus  vooraf kende ik Midas al een beetje. Maar ik had er echt op dat moment nooit geld op durven te zetten dat hij bij mij in de band zou zitten en dat we dan  ook nog eens naar Wacken zouden gaan. Dus ja, dat is eigenlijk bijzonder. 

En Lucas en ik kennen elkaar echt al super lang, we kwamen vroeger wel eens op verjaardagsfeestjes en zo. Toen zei ik eens een keer tegen hem en nadat ik een gitaar had opgepakt van mijn pa van ‘leer jij ook eens gitaar spelen?’ Heeft ie uiteindelijk voor de basgitaar gekozen. En toen via een vriendin van mij kwam ik Neal tegen. Die zeiden daar moet je een keer mee spelen. Neal  – Ja daar is het toen een beetje mee begonnen, met Marvin en Geen Peter. Marvin – ja Lucas heet Geen Peter. En uiteindelijk heb jij toen Midas erbij gehaald volgens mij.  

Neal – Ik kende Midas omdat m’n pa hem gitaarles gaf. Dat was dus niet zo, en zei Marvin dat hij een nieuwe gitarist had gevonden en dat was Midas. Marvin  – En uiteindelijk heb jij dan Jamie erbij gehaald omdat die bij jou in de band speelde.

Midas – Ja dat is wel het bijzonderst eigenlijk. Hij zingt echt nog helemaal niet lang. Ik zit met hem in een andere band, Four in Blood, en hij speelt bas. En als we niet aan het repeteren waren dan zaten we muziek te luisteren en dan schreeuwde hij soms mee, en ik dacht, dat klinkt wel vet. We waren op zoek naar een zanger. En eigenlijk kende Lucas ook nog iemand. Maar die was niet zo van de metal eigenlijk. Maar als we het een week eerder hadden besloten dan was Jamie er nooit bijgeweest denk ik. Neal – En toen waren we op Festrock en toen hadden we het echt vastgelegd dat Jamie de zanger zou worden. Midas – volgens mij was dat echt een maand voor de Metal Battle. Marvin – Hij is ook echt heel erg vooruit gegaan in korte tijd. We zijn eigenlijk allemaal een stelltje beginners. 

Hoe gaat het met schrijven van jullie? Is er een iemand die schrijft of doe je dit allemaal met iedereen bij elkaar?

Marvin – Meestal is het Midas of ik die komt met ‘ik heb weer een riff bedacht’. En dan gaan we dat een beetje spelen en dan verzint de ander weer iets wat daarbij past. Midas  – Ja meestal komt een van ons met een riff en dan zegt de ander ‘nee dat vind ik niet vet’ en dan wordt het uiteindelijk echt een compleet ander nummer. Neal – De enige keer dat het wel in een keer lukte is Denial, het laatste nummer in de set. Marvin kwam met een riff en Midas zo ‘ja, die kunnen we wel meteen gebruiken’. Marvin  – Ja dat nummer is wel het soepelst gegaan van allemaal. 

Hoe gaat dat dan met lyrics? Doen jullie dat ook samen of is dat vooral Jamie.

Neal – Nee dat is echt Jamie. Hij schrijft het in de bus als hij naar school gaat, dat doet hij ook echt snel. 

Waar gaan jullie teksten over? 

Iedereen – Het gaat over iets, maar het gaat niet echt over iets. Het is wel een heel verhaal. Het verschil heel erg. Wat bij Shitfaced dat gaat over een of andere geest die vastzit aan de aarde. En bij Failed to Resist gaat het weer over een drugsverslaafde die doodgaat. Dat is echt een heel verhaal. De ene heeft wat meer betekenis dan de ander. Shitfaced is ook een heel verhaal. 

Zit er ook echt ‘eating spagetthi’ in de tekst van Shitfaced?

Neal  – ja hij kwam ook echt zo naar me toe van ‘Neal, zal ik eating spagetthi in het nummer doen’. Lucas – volgens mij zij hij dat ook gewoon omdat hij het lekker vond klinken. 

Hoe kijken mensen hier in jullie omgeving naar en naar jullie als band? Vinden ze het vet dat jullie dat doen? 

Midas – Ze willen ons het liefst op Zaamslag op het plein openbaar executeren? Marvin – Ik heb drie buren en die zijn allemaal inderdaad zwaar gelovig en sommigen waarderen het niet zo dat ik dit soort muziek speel. Maar ja, het is ook maar gitaren met een beetje distortion eroverheen. Het is ook niet dat we Satanistische zijn of zo. Lucas – Persoonlijk heb ik het idee dat we best wel veel support hebben. Neal – ja we hebben echt onwijs veel support van iedereen.

Hoe komt het dat het zo leeft in Zeeland? Jullie hadden een bus met 90 man mee naar de finale. 

Neal – Ja, ik denk dat het gewoon de scene een beetje aan het terugkomen is. Midas  – Ja, door Frats he, dat is serieus.  Het was in 2020 denk ik, net na Corona, toen was er zo’n talentenjacht in Hulst. Ik deed daar aan met met Four in Blood. En toen kwamen er gewoon steeds meer mensen die muziek maakten. Die wilden ook in een band en die gingen ook optreden. En zo zijn we eigenlijk allemaal bevriend geraakt met mensen die muziek maken.

Neal –  We kennen bijna wel elk bandje hier zo in de regio. Marvin – maar dat is ook het leuke, iedereen die hier in die metalscene zit die ken je ook en daar ben je ook bevriend mee. Neal – We hebben gewoon echt een hele grote groep vrienden met alleen maar metalheads die ook allemaal in metalbandjes spelen. Marvin – Maar ook van de generatie van Polluted Inheritance en Klaiton enzo. Lucas – Het heeft ook altijd een beetje in die groep gezeten, in die vriendegroep van elkaar, en ze hopen dat het terugkomt. Misschien dat ze daarom ook allemaal zo enthousiast zijn. Neal – ik heb ook wel random mensen in Terneuzen gesproken en die zeiden ook ‘ik ben wel blij dat het na 30 jaar eindelijk weer aan het terugkomen is’. 

Hebben jullie tips voor bands die meer richting de randstad wonen om metalheads van jullie leeftijd meer te bereiken?

Midas – Nou, ik zou zeggen omdat we zelf jong zijn, dat is het hele ding denk ik. Marvin – Ik zou zeggen pak gewoon je kans want er zijn er nu genoeg. En ik weet niet of mensen bang zijn dat hun vrienden het niet leuk vinden, maar doe het gewoon lekker. Neal  – Pleur je telefoon weg en pak een instrument. 

Jullie zijn een beetje achterstevoren begonnen, de volgorde van een beginnende band is meestal niet eerst alle grote zalen spelen. Heb je enig idee wat je hierna gaat doen met Inherited? 

Neal  – We hebben eigenlijk niet echt een plan, we willen gewoon zo veel mogelijk spelen. Marvin – Ja gewoon lekker lekker spelen en alles wat op ons afkomt. En ook weer die kansen pakken zeg maar.

Waarschijnlijk gaan jullie nu wel voor minder publiek in kleinere zaaltjes spelen

Neal –  Ja, dat vinden we ook prima. Het is ook niet per se te doen voor geld. Optreden zelf is gewoon leuk.  Midas – Ja dat is zo, maar eerlijk is eerlijk, je wilt wel gewoon doorbreken en je wilt wel groot worden. Ik wil gewoon dat mensen Metal weer leuk vinden. Neal – maar inderdaad net zoals toen we hier in de platenzaak speelde dat was ook harstikke leuk. En daar stond 60 man binnen ofzo. 

Zetten jullie dan ook zo’n zelfde show neer als het zo klein is? 

Marvin – Ja, geen excuus. Neal – Midas kon iets minder springen. Het was kleiner, dat was het enige eigenlijk. 

Wat vinden jullie van de Nederlandse metal? Jullie kennen dus best wel veel bands uit de omgeving. En ken je ook bands van buiten Zeeland? Of eigenlijk niet veel?

Neal  – Pestilence. Ik hou van Pestilence. Marvin – Ik hou ook heel erg van Pestilence. Neal – Ja we kennen nog wel meer bands, Bodyfarm enzo. Midas – ik zal eerlijk zijn ik kende ze nite voordat we ermee zouden op gaan treden. 

Wat luisteren jullie verder zelf dan? Machine Head en Sepultura?

Marvin  – Ik ben echt heel erg fan van Meshuggah. Ik vind dat echt  een hele vette band. Neal – Ik ben fan van Sepultura en Machine Head, maar ook heel veel Death Metal. Entombed en Obituary enzo. Marvin – Gojira is ook wel echt een hele grote inspiratiebron voor mij denk ik. En Midas luistert punk. Midas – ja, Dead Kennedys. Marvin – Dat is ook wel een beetje terug te horen denk ik in de muziek. Midas– we moeten Jamie niet vergeten, Jamie luistert naar stoner.  

Wat vind je van bijvoorbeeld Lorna Shore en Distant?

Midas – Distant gaan we mee spelen. Dat is echt vet. Neal – Lorna Shore vind ik zelf niet heel leuk. Midas – hoe vaker ik ernaar luister, ik begin het wel te waarderen. Ik vind Distant nog beter eigenlijk. 

De rest van het interview was vooral een shout-out naar de favoriete snackbar van de gasten van Inherited. Kijk dat vooral even terug op Youtube.  Super bedankt voor het interview jongens, ik hoop dat jullie ver gaan komen op Wacken Open Air! 

Je vind Inherited op Instagram en Facebook

On April 20th, Inherited played in the final of the Wacken Metal Battle. They came, they saw, and they conquered by a large margin. Not only was it a very energetic show, but the band’s songs are well put together, and the technical skills of these guys are truly remarkable. We spoke with the band the Tuesday after their win, about their experience and how they ended up in the metal scene in the first place.

For those who still don’t know you, could you briefly introduce yourselves?

Marvin – I’m Marvin, I’m the guitarist along with Midas. Neal – Hi, I’m Neal, I’m the drummer, and uh, I like to drum. Midas – I’m the other guitarist. Lucas – I’m Lucas, I’m the bassist.

Unfortunately, Jamie, the singer, couldn’t join us for this interview.

Have you recovered a bit from the Metal Battle Finals?

Marvin – Yeah, I’m still a bit tired, but really tired. It’s still sinking in that we’re actually going to play at Wacken and all those other festivals in the Netherlands. I still can’t believe it. After four performances, it’s still difficult to grasp, yeah.

How do you look back on the whole Metal Battle experience?

Marvin – Yeah, it was really awesome. It was really cool that we got those opportunities. For example, playing at the Baroeg just before it was demolished to play there and hang a sticker. So that was cool, of course. And yeah, Estrado was also a really cool venue.

And it all started here at the Pit, just to stand in the Pit once. It was already nice that we were allowed to play there. Midas – We didn’t really participate with big ambitions. We just wanted to perform once. Lucas – It was quite unexpected actually. Neal – We never expected to win at the Baroeg, really. Midas – Yeah, we thought, playing a show in Baroeg is cool. And I never expected us to win there. Lucas – It was actually after this win, here in the PIT, that we became a bit serious. And then we were also told what we could actually win, I didn’t know that beforehand.

Midas – I only knew after we won at the Pit that it would be about Wacken. Marvin – I remember very well that Neal just walked into the gymnasium, into our rehearsal room, and said ‘Yes, we’re going to sign up for the Metal Battle, then we can play at the Pit. Neal – Yeah, a friend of ours said, ‘If you want to play at the Pit, you have to sign up.’ So we were like, okay, let’s do it. Marvin – That was really special. Really strange that we won.

Are you already being bombarded with interviews and requests from people who want to talk to you now? Or is it not too bad yet?

Midas – Not really with interviews yet, but I notice that our mailbox is a lot busier. But there are seriously a lot of people who want something from us, and we are also much more visible now.

I saw your parents helping out in Estrado. What do they think now that you’re through to Wacken Open Air?

Marvin – I notice that my dad is a little jealous. But they are mainly very enthusiastic. And super happy for us, of course. And yeah, we couldn’t have done it without them. With that bus alone. And then when you get on stage, I’m still searching through my bag for what’s in there. And then my dad has already connected an amplifier and grabbed two guitars. Neal – it’s really nice that they can come and help. Lucas – I also often hear them say ‘it’s like I’m young again’, you know.

Do they also have experience in bands and on stage?

Marvin – Yes, my father and Lucas’ father, and Neal’s cousin, they used to be in Poluted Inheritance. Very Technical Death Metal. That was quite a success back then. And now Klaiton, we’re playing with them at Cashfest in the Pit.

So you basically grew up in the metalscene.

Marvin – Yes, that’s actually where the name came from.

What are some bands that inspire you?

Everyone – Machine Head and Sepultura. Especially those two, actually.

How many hours do you all practice together? Because you really have skills.

Neal – I practice occasionally at home when I’m bored or something. I don’t have anything else to do and I like this. Midas – I practice a lot at home. Lucas – And as a band, maybe once a week I think. And sometimes the whole day. Neal – But for the Metal Battle too, then he was back in Austria, right? That was again, yeah then he was back in Austria, and then we could only rehearse on the day itself. And then we hadn’t rehearsed for two weeks before that final, so yeah, that was noticeable.

You all seem to be friends. Was it like that before you started the band together?

Marvin – Midas’s father. He always used to bring wood for us to throw in the stove. And then he would come inside and we would play Minecraft together. So I already knew Midas a bit beforehand. But at that moment, I would never have bet that he would be in my band and that we would even go to Wacken. So yeah, that’s actually special.

And Lucas and I have known each other for a really long time, we used to go to birthday parties and stuff. I once asked him, after I had picked up a guitar from my dad, ‘do you want to learn to play guitar too?’ He eventually chose the bass guitar. And then through a friend of mine, I met Neal. They said you should play with him sometime. Neal – Yeah, that’s how it started, with Marvin and Not Peter. Marvin – Yeah, Lucas is called Not Peter. And eventually, you brought Midas with you, I think.

Neal – I knew Midas because my dad gave him guitar lessons. So that wasn’t the case, and Marvin said he had found a new guitarist and that was Midas. Marvin – And then you brought Jamie because he played in your band.

Midas – Yeah, that’s the most special thing actually. He hasn’t been singing for very long. I’m in another band with him, Four in Blood, and he plays bass. And when we weren’t rehearsing, we were listening to music, and sometimes he would sing along, and I thought, that sounds cool. We were looking for a singer. And actually, Lucas also knew someone. But he wasn’t really into metal. But if we had decided a week earlier, Jamie wouldn’t have been there, I think. Neal – And then we were at Festrock and then we really confirmed that Jamie would be the singer. Midas – I think that was really a month before the Metal Battle. Marvin – He has really improved a lot in a short time. We are actually all a bunch of beginners.

What is your writing process like? Does one person write or do you do it all together?

Marvin – Usually it’s Midas or me who comes up with ‘I’ve come up with a riff again’. And then we play that a bit and then the other one comes up with something that fits. Midas – Yeah, usually one of us comes up with a riff and then the other one says ‘no, I don’t like that’ and then it eventually becomes a completely different song. Neal – The only time it worked right away was Denial, the last song in the set. Marvin came up with a riff and Midas was like ‘yeah, we can use that right away’. Marvin – Yeah, that song went the smoothest of all.

What about lyrics? Do you all write those together or is it mostly Jamie?

Neal – No, that’s really Jamie. He writes it on the bus when he goes to school, he does it really quickly.

What are your lyrics about?

Everyone – It’s about something, but it’s not really about something. It’s a whole story. There’s a big difference. Like Shitfaced, that’s about some kind of spirit trapped on earth. And with Failed to Resist it’s about a drug addict dying. That’s really a whole story. Some have more meaning than others. Shitfaced is also a whole story.

Is there really ‘eating spaghetti’ in the lyrics of Shitfaced?

Neal – yeah, he really came up to me like ‘Neal, should I put eating spaghetti in the song’. Lucas – I think he just said that because he liked the sound of it.

How do people in your area look at you as a band? Do they think it’s cool what you’re doing?

Midas – They’d rather see us publicly executed on the square in Zaamslag? Marvin – I have three neighbors and they’re all indeed very religious and some of them don’t appreciate me playing this kind of music. But yeah, it’s just guitars with a bit of distortion. It’s not like we’re Satanists or anything. Lucas – Personally, I think we have quite a bit of support. Neal – yeah, we really have a lot of support from everyone.

Why is it so active in Zeeland? You had a bus with 90 people to the final.

Neal – Yeah, I think the scene is just starting to come back a bit. Midas – Yeah, thanks to Frats, seriously. It was in 2020 I think, just after Corona, there was a talent show in Hulst. I participated with Four in Blood. And then more and more people who made music came. They also wanted to be in a band and they started performing too. And that’s how we all became friends with people who make music.

Neal – We almost know every band around here in the region. Marvin – but that’s also the fun part, everyone in the metal scene here, you know them and you’re friends with them. Neal – We just have a really big group of friends with only metalheads who all play in metal bands. Marvin – But also from the generation of Polluted Inheritance and Klaiton and so on. Lucas – It has always been a bit in that group of friends, in each other’s friend group, and they hope it will come back. Maybe that’s why they’re all so enthusiastic. Neal – I’ve also talked to random people in Terneuzen and they also said ‘I’m glad it’s finally coming back after 30 years’.

Do you have any tips for bands that live more towards the Randstad to reach more metalheads of your age?

Midas – Well, I would say because we’re young ourselves, that’s the whole thing I think. Marvin – I would say just seize your chance because there are enough of them now. And I don’t know if people are afraid that their friends won’t like it, but just do it. Neal – Throw away your phone and pick up an instrument.

You started a bit backwards, the usual order of a starting band is usually not to play all the big venues first. Do you have any idea what you’re going to do next with Inherited?

Neal – We don’t really have a plan, we just want to play as much as possible. Marvin – Yeah, just play and take advantage of everything that comes our way.

You’ll probably play for smaller audiences in smaller venues now.

Neal – Yeah, we’re okay with that too. It’s not necessarily about the money. Performing itself is just fun. Midas – Yeah, that’s true, but let’s be honest, you do want to break through and you do want to become big. I just want people to like metal again. Neal – but indeed, just like when we played here in the record store, that was also really fun. And there were like 60 people inside or something.

Will you put on the same show if it’s that small?

Marvin – Yeah, no excuses. Neal – Midas could jump a little less. It was smaller, that was the only difference actually.

What do you think of Dutch metal? You know quite a lot of bands from the area. And do you also know bands from outside Zeeland? Or not really?

Neal – Pestilence. I love Pestilence. Marvin – I also really love Pestilence. Neal – Yeah, we know some other bands, like Bodyfarm and so on. Midas – I’ll be honest, I didn’t know them before we were going to perform with them.

What do you listen to besides Machine Head and Sepultura?

Marvin – I’m really a big fan of Meshuggah. I think they’re a really cool band. Neal – I’m a fan of Sepultura and Machine Head, but also a lot of Death Metal. Entombed and Obituary and so on. Marvin – Gojira is also a really big inspiration for me, I think. And Midas listens to punk. Midas – yeah, Dead Kennedys. Marvin – You can hear that a bit in the music too, I think. Midas – we shouldn’t forget Jamie, Jamie listens to stoner.

What do you think of bands like Lorna Shore and Distant?

Midas – We’re going to play with Distant. That’s really cool. Neal – I don’t really like Lorna Shore myself. Midas – the more I listen to them, the more I start to appreciate it. I actually like Distant even better.

The rest of the interview was mostly a shout-out to the favorite snack bar of the guys from Inherited. Definitely check that out on YouTube. Thank you so much for the interview, guys, I hope you’ll go far at Wacken Open Air!

Check out Inherited on Instagram or Facebook

Categories
Interviews News

No Kings Allowed – Who are these guys? (interview)

No Kings Allowed was just there, out of nowhere. They suddenly appeared online, and shortly after, released a banger of an album. We had the chance to sit down with these guys and ask them more about their inspiration, how they got together, and of course, the masks.

Read the interview below, or just watch it to see the guys live.

Can you please introduce yourselves? 

Well, we’re no kings allowed. A metalcore/deathcore band based in the Netherlands and Belgium. We try to remain anonymous. That’s why we’re wearing the masks. And we’re talking English, you know, because obviously. Otherwise, you’d guess, according to our accent, where we’re from. And who’s on the couch, you can tell by the color of our masks. 

Red – Yeah. well, I’m red, basically, and I’m the lead guitar player. And I’m also the mixing mastering engineer. That’s kind of what I do.

Green –  And I think, I do more like, the planning stuff. Everything about, arrangements for the video clips, the shows, everything from the planning and I’m the rhythm guitar player for No Kings Allowed. 

You already released an album. But your lineup wasn’t complete until, well, after the album or maybe right before. How did your band come together?

Red – so it basically started with just the two of us as a project. We were not actually planning on becoming, like, a full band. We wrote a couple of songs, and then, Green here, he got into contact with our lead singer, Gold, and he kind of, like, put vocals on some of the demo tracks that we just like we made, which was, I think in May, June, like last year.

And, we were like, okay, so this is really cool. Perhaps we could do something with this. In just like two months time, we basically wrote the entire album Dethroned and our vocalist put vocals on it.  We thought okay, let’s just start releasing and slowly but steadily, the whole process came together and we decided that we wanted to become a full band.

When we started to get at least some recognition on the internet, we didn’t want to just be a studio project. So then we started to look for band members, which was Green’s thing. So you can tell us more about that.

Green – I just searched the internet for people. And then, eventually, it all came together. I think in two weeks time, we finally found everybody.

I think we’re like a group of guys now that are becoming truly friends. It didn’t take as long as expected. So, now we’re working on a second album with the guys, and everything is going well.

So you two started the band. Do you also write most of the music? 

Red – So basically, almost all of the tracks are written by us together, so we just like book studio time. Well, basically it’s just in my studio. We sit down and write the songs, from start to finish. Drums, guitars, samples, synthesizers, like everything. The vocals are done by Gold, so he gets the instrumental track and then it’s up to him. Sometimes we bring up our own ideas as well. 

So the album, Dethroned, was written by the two of us. And the vocals were written by Gold. Right now, since we’re a full band now, we want to get everyone’s input. So on the second album you’ll be hearing a lot more of the other guys influences as well. But we’re still the main writers of the songs.

Is the second album going to be really different from the first, or is it still going to be mostly the same stuff? 

Red – I think, we wanted to prove something in the second album and we wanted to go a little bit heavier. I think this album is a little bit more going towards metalcore. I think it’s almost the same vibe, but we wanted to go heavier and we wanted to sound a little bit harder. I think especially also for the shows we wanted to bring in some more punch. I think it’s it’s going more to the core side, symphonic deathcore side, something like that.

Your current album Dethroned, it’s more like symphonic metal, melodic death metal maybe than actual, metalcore or deathcore. 

Red – There’s definitely some of that as well. I think. It’s always hard because everyone wants to put you in some sort of box. What kind of genre is your band? And we never really thought about that. We were just like, okay, we’re going to write music. This is the music that we come up with and that we like. And we’re not really interested in, like, okay, we want to be a metalcore band or a deathcore band. So it’s I think for the second album it will also be melodic, but everything is a little bit more, darker.

we also dropped a bit in tuning, I think I can say that, so it will be heavier. There’s more technical stuff going on, like, technical breakdowns. And we wrote the second album, keeping in mind that we want to play the songs live. And how would the songs, affect the audience? That’s that’s basically our whole mindset. So we always say, okay, we’re going to write another banger. For the first album, I think we had perhaps 14, 15 songs and 12 made it on the album. Now we’re already at like 20 songs, and we know that they’re not all going to be on the album.

We, we heard like, we were metalcore, we were progressive, progressive deathcore. We were progressive. I think it’s a good thing about the music that we write that you cannot place it in like one corner? I think that is something that we really like about our music. It’s just the riffs that we write and the and the drum parts and the and the bass line. It’s not about like, let’s stay in that genre or go with that. We’re just going like from a vibe. And it’s a vibe that we want to push through  to the podium.

You haven’t actually performed as No Kings Allowed yet. Do you have any stage experience as individuals or maybe in some other, projects without spoiling, any names? 

Red – We do have we do have some experience. But also, this entire year we are really focusing on rehearsals to make surein 2025, we’re going to hit the stage that the whole show will be, I wouldn’t say perfect, but, we want to make a damn good show. So, we don’t have the stage experience in this group, but each band member has been on stage in the past. and it’s also a reason why we do a lot of live rehearsals and all that just to, you know, get used to, the fact that people are, watching you.  Stage presence is will be a very important thing for us.

We really want to make a show that people can go to and think holy shit, this band is crazy. And they’re just so high energy on the stage. We think it’s really important and we’re going to be working really hard to achieve that this year.

I can see, I can see in the videos that you posted online that there is quite a lot of energy with you guys.

Red – He’s got ADHD. Like this guy is all over the place. I’m the calm one. 

Green – This is just, where I put all my energy. And I think that, like, now that we are getting to know each other, us as guys, it’s not always just like playing music together. It’s also when we meet and, we do other things together. I think we are starting to feel like a true band, like mates from each other. And I feel like in the last rehearsal that we had, the energy was just fucking going. And I think that’s what we want, and that’s what we want to create on stage as well. We want to keep it going. It should be like a whirlwind on the stage.

What bands are you inspired by both musically and maybe, like stage presence and stuff like that? 

Red – so, for me personally, I’d say, I grew up listening a lot to Trivium and As I Lay Dying, Killswitch Engage, and even some Children of Bodom. Also, Parkway Drive is one of one of my biggest influences. But also deathcore bands like Suicide Silence. And currently I’m listening a lot to bands like Shadow of Intent, sometimes stoner. I think you can hear that, in the music. Oh and Slipknot, before I forget. And with the stage performance, I don’t know. I think it’s Parkway Drive.  because I also have the high energy vibe. 

And you were asking where the symphonic influence came from, I’d say Shadow of Intent. When I was a little boy, I was listening to Within Temptation and Delain. You know, like those bands perhaps.

Green – For me it’s something else because I started listening more to power metal, Masterplan. Stratovarius and all that kind of stuff. And then I went more to In Flames, the old stuff from In Flames. And then I got to know this guy and he just put me down and told me what to listen to haha. So, I think, my influences were mostly because of this guy. Parkway Drive is our common love. 

Have you ever seen them live?

Red – So you actually have a funny story about that.

Green – We wer at Graspop last year. Ans we were watching some shows together. And then I met a girl.  And then we separate but we never found each other again until, after Slipknot. So we never saw it together.

Red – And that’s the last time you’ll ever do that.

Why the mystery? Why the masks? Why the secret? Why, why keep the mystery going? 

Red – How did we come up with this again? I think it was Blue and Gold. We decided to to wear the masks, so I think I think it’s more like an influence of, know Slipknot. I think being anonymous on stage also gives you more freedom to do whatever you want on stage.

I think, that that was the main factor to do it.

Green – yeah, maybe also a little bit  Sleep Token vibes, to keep the mystery. I think that was the two main reasons to to keep on the masks.

In earlier stuff you put out on Instagram, we really couldn’t see you guys at all. Not even your eyes. And you had your hands covered with black stuff. And then I saw, I think, in your most recent video, I’m not sure which one it was, but, at least one of you with the black glass out of the mask, and then you could see the eyes. Was that an accident, or is that on purpose? 

Red –  actually, speaking to you right now, everything is just condensed. We cannot see anything on the guitar or stuff. So what we wanted to do is we wanted to take out the glasses. Are we going to schmink our eyes for on stage. Because it’s absolutely not possible to play with the glasses, because everything gets so condensed in here that you cannot see anything.

It’s just like practical reasons. And also, during video shoots, we always put the glasses in during rehearsals. We want to get used to the idea of, okay, how is it to play with a mask on? And we just so like after two songs, it’s so foggy you can’t see shit, basically. We might upgrade to other type of masks that will be more practical for on stage, but because obviously it’s very cool if you wear a mask and all that, but you have to be able to perform.

You’re actually doing things like the other way round, because normally, bands get together, they start rehearsing, they start putting maybe one song out, play some gigs, and then, yeah, grow like that. You actually came out of nowhere with a banger of an album, with no shows yet. How is that working for you? Because I saw you have quite some streams on Spotify with the album as well. How’s your fan base growing without playing any, shows?

Green – I can answer that. Because we had a strategy. We’ve had some experience in other bands and we did  the usual thing, as you said.  And usually it would lead to playing shows for like 10 to 20 or 30 people. And it was all great fun. But our goal is obviously to hit the bigger audience and we’re like, okay, how are we going to do that? And we thought, if we succeed to put out an album and build an audience online already, that’s a great start. Obviously, we still have to, I’d say start from the bottom and, you know, like, work your way up from there, hopefully.

But, yeah, we just thought it made sense. And also because we write really quickly, we were able to write the album and yeah, we did everything ourselves. So I kind of think this is just what works for us. And I think it’s also very important to get known on the internet before you play shows, because if you’re just a band and you don’t put out the content, I don’t think people will start to know.

And I think we also want to show a little bit of ourselves in our content. And we want to do some stupid things and some funny things also. But nowadays, you have to get a little bit more known on the internet before you go live.

You’re partly Dutch and partly from, Belgium. Is there, a big difference in the metal scene in both countries, or is it more or less the same?

Red –  I think it’s more or less the same. We’re both known somehow in the local communities. And I think in the metal community is usually, you need to have the connection. But mostly people are pretty supportive. We both sometimes go out and see local bands, and I think it’s very important to support your local scene and then go to the bands that are playing in your local community. But in 2025 we have shows planned in the Netherlands and Belgium. I hope people will be supportive. 

I’m doing an interview with Inherited as well. They won the Metal Battle and they got, I think a touring car of 90 kids from from Zeeland to go to their shows. So there probably is a large metal crowd around here?

Red – Yeah there is in Zeeland and Belgium. We’re thinking about also playing the metal battle maybe next year, if we’re allowed. And also, well done Inherited. 

Back to Dethroned, your first album. Can you explain a little bit what the album is about or what the inspiration behind the Dethroned was? 

Red – This should be a question for our lead singer, Gold. But, the whole idea came from, our band’s name. I’d say No Kings Allowed. We wanted it to feel like a medieval story. When we were searching for the name, I wanted to mix the more modern with the more medieval stuff. And then Gold took that inspiration and made it really awesome. 

So final question. what’s in store for No Kings Allowed in the coming year?

Red – I’m going to start off by saying that in November, think 22nd of this year, we will be releasing our new album, which is not official announced yet. We haven’t decided what name it will be. So, 2025, we’re gonna, hit the stages. We’re gonna play shows. Hopefully, we’ll be playing a lot of shows.

So if you’re a venue, you want to book us, just go to our website, look on our contact details to send us information. I think the main goal after releasing our album will be playing live. I think that will be our main goal. We’re also doing a big investment in, materials that we need and stuff that we need to to play live. And we want, really want to put down a big show for you guys. So let’s go buy the album. And there will be merch soon.

So basically conquer the world. That’s our goal, that’s basically every band’s goal. Rise to conquer the world. 

Check out No Kings Allowed

You can find No Kings Allowed on Facebook. You can also find the video interview here.

Categories
News Interviews

Bildtstar – what is it like on stage?

Last Sunday, Bildtstar performed in Iduna, Drachten. With a lot of shows under their belt and their debut album dropping the 26th op April, it was time to have a little talk with these guys. We had Jose live at the venue to take some amazing pictures to go with these questions. Let’s get to know these guys a bit better, and maybe they’ll tell us what we can expect of their album release show the 27th in Neushoorn, Leeuwarden!

©Jose Luis Ferreira, follow on Instagram @foto.morfose

See all the pictures of the show below the interview.

What is your routine on the day of a concert? Who is always last to arrive and delays the bands’ schedule?

Simon – That depends on the show. Sometimes we have multiple shows in one day. We meet up at the studio where we rehearse to drink some coffee, and load in our gear. Get our stuff to the venue. Sometimes it’s plug ‘n play, and then we play, put everything back in the car, and onto the next. Sometimes we get to drink a beer after the show. 

In terms of people being late, it’s probably me, the vocalist. I think vocalists are always a bit later. 

Do you have any pre-stage rituals?

Simon – I think the only pre-stage ritual that we have; sometimes we give eachother a hug. But most times we just drink a couple of beers. I as a singer like to warm up, but that’s about it.

What’s the secret to getting the audience in a good vibe? 

Simon – I think the secret to getting the audience in a good vibe is experience. We’ve played over 150 shows now. When you just start out, you might be a bit shy on stage, you don’t know what to do. But there comes a certain point where you realize you are in control, you need to be in control of the audience. From the first moment, if you flip that switch in your head, running on stage shouting ‘Are you ready to rock’ then you have ‘em. Then you’re in a certain flow. And I think that’s a key factor in getting the audience going. 

What do you enjoy most about interacting with the audience? (for example, when we sing along with you) How does that influence the atmosphere of the show? 

Simon – I discovered that I really love to play with the crowd. We have multiple times in our show where we play with the crowd, and get them to sing along. I love it when you can warm them up. You start with a more familiar song, and it’s easy to sing along. Then there comes a certain point in the show where you get everyone to put their hands in the sky, screaming ‘Hey, hey’. That’s stage two.

And then at a certain point, we go to one of our own songs, ‘Burning After Midnight’, we released that two months ago, and then you say ‘Okay, now I know you guys can sing, let’s do this one together’ and then you tell ‘em what to sing. I go one, they go two, I go one, they go two. And then they all know what to do and they sing. And I love it. It’s such an amazing feeling if people are singing along to your own songs. 

And sometimes that even happens naturally, people just start singing. Which is really cool. They sing along and they scream and go crazy. That is a huge boost for the band. That’s what keeps us going, to give more and more and more, and put up the best show we can. 

Have you experienced something really funny or unexpected during a concert due to interaction with the crowd? Can you share an example? 

Simon – There once was a festival where we played with a couple of other bands. And in the middle of the show, someone walked up to the stage with a big present in their hand, and we opened it up and it was a big diamond painting of us, a gigantic diamond painting that she made of a photo of us. And she worked on that for almost 3,5 months to give it to us at that show. And I almost started crying at that moment, it was very special to see people do that, they do that for us, you know.

That same show, like 15 minutes later, another person walks up to the stage, next song, and she comes out with a hand-drawn painting of our logo and everything that she had been working on for two months. And that was the same show and I was like, what the f**k is happening over here. So we are getting it more often that people are bringing presents to the stage, and that’s very nice. 

How do you deal with unforeseen events during a concert? 

In almost every show things go, and will go wrong. Small things, big things. I remember there was an outside show and we were headlining. And it was raining like hell. And at a certain point all the electricity cut out. So we didn’t have any electricity anymore to play the show. So, I went with my acoustic guitar in front of the stage, and I did Freddy Mercury’s ‘Ey–ooo, Ey – oo’ interacting with the crowd, make them sing. Luckily the electricity came back on, but then it happened again, almost three times that show. So we would stop, 3, 2, 1 there we go again. It became almost like a game. And afterward people said we handled that very professionally, with the crowd and everything. It’s just, don’t stop. Always keep on going. 

Is there any exciting news you can share with us regarding the upcoming album release?

All I can say about our album release show is that it’s the biggest show that we have done until now. It is a very, very big production. With lots of fire, special effects, a lot of things happening on stage. Very professional, big, new songs. You don’t want to miss this one, it’s going to be very, very nice!

Check out Bildtstar on their Facebookpage, and make sure to catch them at their album release show! More info on the releaseshow can be found here.

Pictures of Bildtstars live set @Iduna, Drachten on April 14th

All pictures were taken by Jose Luis Ferreira.

Categories
Interviews News

Loyalty Ends Here – Een jaar na de Metal Battle (interview)

Een jaar geleden was Loyalty Ends Here de winnaar van de Wacken Metal Battle Nederland. Inmiddels hebben ze een videoclip uitgebracht voor de nieuwe track Deadweight en komen ze op 18 mei met hun debuut album ‘The Darkest Red’. We spraken de band over de weg hiernaartoe en hoe je de volgende stap kunt maken als band.

Check Deadweight op Spotify en hou de socials van de band in de gaten voor meer updates!

Categories
Interviews News

Dance with Dragons – About Escape Into Darkness

In two weeks, the debut album ‘Escape Into Darkness’ by Dance With Dragons will be released. This symphonic metal band, with no less than four vocalists, has everything it takes to perform this epic music live, without a backing track. We asked the band some questions about their inspiration, their new album, and more.

I read an interview online with Femme Metal Webzine, where you already talked about recording an album. That was in 2021. Why did it take so long for this EP to come out?

That’s correct, during the corona period, we couldn’t practice for longer periods, so we wanted to use our time wisely by making recordings at home. (Perhaps somewhat overconfidently) we decided to record all the songs and make an album out of it. Although we had no experience in this, we tried to do everything ourselves. Eventually, we realized that this was not going to yield the desired result and we called upon the help of Stijn Donders from Raiko studio. For various reasons, we reduced the number of songs from ten to four, so it became an EP. Eventually, with Stijn’s help and tips, we re-recorded all the drums and instruments, after which he took care of the mixing. And now we are happily left with a result that we are very pleased with.

Your band hasn’t been together for very long, but the core of the band (Pim, Wouter, and Kenji) have been playing together for a long time. How has the metal scene in the Netherlands changed over time?

Trends can also be observed in metal, and certain genres do better at certain times than others. For example, at the beginning of the millennium, “gothic” was a huge hype, thanks to bands like Within Temptation and The Gathering. At that time, it was easy for a metal band with a female singer to get gigs because every festival or community center wanted a “gothic band”. Now that genre is not popular at all anymore, and you also see little influx of young people among the audience. It’s largely the same people as 20 years ago who come to watch. Interestingly, the quality of the (unknown) bands in the genre has (perhaps because of this?) greatly improved in my opinion.

What musical inspirations do you bring to the stage? Is that inspiration very diverse or are you all on the same track?

Quite diverse, Sanne is a big fan of the symphonic metal genre, but also a fan of Queen since childhood. Wouter is inspired by bands like Nightwish and Amon Amarth, but has also been a fan of Pink Floyd since a very young age. Michiel draws inspiration from bands like Marillion, Nightwish, and Skyclad, and Peter from bands in the symphonic and progressive metal genres. Kenji grew up with music ranging from classical to The Beatles and still likes to listen to everything from pop to metal. Pim draws his inspiration from the music he is working on rather than his musical preference.

What does the writing process look like? Is it a collaboration in the studio, or does someone provide a track that the rest then adds their own input to?

We write together in the rehearsal room. Usually, Wouter brings in a basic idea for a song that we shape together. We don’t limit ourselves to our own instruments, but the composition is also a group process.

It’s a conscious choice for you to be able to play everything live. How difficult is that, especially as a symphonic/melodic band? I mostly see bands in this genre playing with backingtracks, sometimes even with (terrible!) backing vocals on track! How do you manage to do it?

We balance a bit between different genres, one song more of one, the other more of the other. That’s why we stick to melodic metal with. We write our songs so that we can actually play them live. Of course, we have the luxury of having no less than four vocalists, which gives us more options. In the studio, we did add some backing vocals and extra lines, but nothing that would be indispensable live.

There’s a lot of energy at your performances. I also see a lot of costumes and a well-thought-out concept when I watch videos and photos. Do you decide that together as a band or are there one or two people who take the lead on that? And which bands are your inspiration for that?

We make all the big decisions as a group. Often there are one or two people who are more involved in working out the concept. So Sanne and Wouter took care of the style of the outfits, and Pim, for example, worked on the stage decoration.

Can you tell us something about Escape Into Darkness? What can we expect? What was the inspiration?

The title of the EP comes from the lyrics of the song “After Dark”. We chose this because it thematically fits well with the songs on the EP. The four songs are also a good example of our versatility, with “Judgment Day” as a catchy sing-along, “The Key” secretly being quite poppy, “After Dark” being more symphonic and bombastic, and “Mortality” being nice and heavy with a lot of grunts. When we looked at the lyrics of these songs from a distance, it turned out that they often dealt with being trapped and wanting to break free. Apart from the limitations imposed on you by the world, by others, but also by yourself.

Will there be a music video too? Or will it only be music for now?

That is certainly the plan! We just had so much to arrange for the EP release that we want to do that later. In any case, there will first be a lyric video, but a “real” music video is still on the wish list.

What else is on Dance With Dragons’ bucket list? What would you as a band really like to experience someday?

Performing at a (major) festival or as a support act for a big band would be really cool. And it would be even more amazing if the audience there would sing along to the chorus of, for example, “Judgment Day” or “Mortality” at the top of their lungs!

The EP Release of “Escape Into Darkness” is scheduled for April 14 at Bibelot, Dordrecht. Keep an eye on Facebook or check their own website for more updates from the band! Dance with Dragons is also in our band database.

Categories
Interviews News

Arluna – About Universal Destiny (interview)

(English below)

Arluna is een relatief nieuwe, symphonische metalband. Een week geleden hebben ze de eerste single van hun nieuwe album, Universal Destiny, gereleased. Tijd om de band wat vragen te stellen over hun inspiratie voor dit nieuwe album, en om ze beter te leren kennen.