Op 10 oktober had ik een online interview met Ward, ofwel Kaos, de bassist en vocalist van Asgrauw en Floris, ofwel Batr, de drummer. Vaal, de andere gitarist, kon er helaas niet bij zijn. We hadden het over hun aankomende nieuwe plaat Oorsprong, en de inspiratie achter die plaat. Op 1 november presenteert Asgrauw hun nieuwe plaat in de Pul in Uden tijdens een releaseparty. Goed voorbereid erheen? Lees hieronder het interview.
Liever kijken? Dat kan. Het hele interview is terug te zien via Youtube.
Naast Asgrauw zitten jullie allebei ook nog in andere projecten. Daar gebruik je vaak je eigen naam, terwijl jullie voor Asgrauw allemaal een stagenaam hebben. Waarom is dat?
Ward – Waarschijnlijk omdat Asgrauw het enige project is wat optreedt, haha.
Floris – Dat is het denk ik, maar ook omdat Asgrauw zo’n twaalf jaar geleden is ontstaat. In die tijd was dat vrij normaal om te doen als black metal band. Meslamtaea is natuurlijk nog ouder, maar dat is als eenmans project ontstaan. En voor mij persoonlijk, Floris is een prima naam om op een cd-hoesje te zetten.
Ward – Ik denk dat het bij Asgrauw ook meer was omdat we het als band deden. Vanuit die eenheid hebben we allemaal een andere identiteit aangenomen. En dat kan je op het podium ook uitdragen. Ik moet wel echt in een andere rol komen, en ergens is dit ook gewoon een rol van mezelf.
Op 31 oktober, op Halloween komt jullie zesde album, of zevende plaat, “Oorsprong” uit. Waarom op die dag?
Ward – We hadden bedacht dat de nieuwe plaat in Oktober uit moest komen, als een mooi punt na de zomer. Na het festivalseizoen vonden we een mooi moment om een album te releasen. En ik ben van mening dat je beter aan het einde van de maand kan releasen. Dan hebben de meeste mensen net loon gehad. En hebben ze wellicht iets extra’s over om een album te kopen. En als je dan toch al eind Oktober zit, waarom dan niet op de 31e.
Jullie tracklist voor de nieuwe plaat was al online te vinden. Er staan wat titels op waarvan ik niet helemaal weet wat het betekent. Ik had bijvoorbeeld Apada even opgezocht, toen die track net uitkwam. Ik kwam uit bij dat het Hindi is voor ‘catastrophe’.
Ward – Dat zou best kunnen, maar nee. Apada is een vertaling van de naam die aan de eerste mens is gegeven. De eerste mens heette Adama, in bepaalde boeken beter bekend als Adam. Het bekent iets als ‘uit de grond geboren’. Waar het voor mij over gaat is de creatie van de mens.
Een andere die je misschien lastig vond om te begrijpen is waarschijnlijk Redres. Dat betekent een soort van reset. Iets kapot maken om opnieuw te kunnen beginnen. En het nummer Weeral gaat dan ook vooral over het opnieuw beginnen. En ook Kapoeres betekent verloren gegaan, kapot.
Het gaat dus vooral over ‘opnieuw beginnen’. Is dat dan het overkoepelend thema voor ‘Oorsprong’?
Ward – Het overkoepelende thema is eigenlijk de Anunnaki theorie. De reset, de Redres die wij hierin hebben omschreven, ook wel bekend als de Great Flood, kan je als de ark van Noach zien. En dan krijg je daarna de Weeral, hoe de aarde opnieuw ingedeeld moest gaan worden. En Kapoeres gaat meer over dat bijvoorbeeld een Atlantis zou zijn vertrokken omdat de aarde kapot ging.
Floris – In feite gaat het album over de theorie die Erich van Däniken heeft omschreven in zijn boeken. Dat de mensheid is geschapen vanuit een buitenaards ras, dat door de mens als ‘Goden’ werd beschouwd. De bijbel en heel veel andere heilige boeken die omschreven dat op een religieuze manier. Maar dit album is, zeg maar, een alternatieve vertelling daarvan.
Je noemt nu Erich van Däniken als inspiratie. Hoe is Oorsprong dan tot stand gekomen?
Floris – Ik heb zelf eigenlijk al jarenlang de boeken van Erich van Däniken in de kast. Toen Ward eens bij mij was is hij dat gaan lezen. Ward is vervolgens veel dieper in die materie gedoken.
Ward – Ik heb geloof ik ergens in de twintig boeken gelezen voor dit album.
Neem je dan al die boeken ook echt als inspiratie voor je teksten?
Ward – Het is een hele grote theorie. Er zijn vast ook wel boekjes die de hele theorie in een klein compact verhaal weten te maken. Maar dan ga je dus iemand’s verhaal op cd zetten. Daar ben ik zelf niet zo van. Ik wilde alle informatie hebben om daar mijn eigen vertaling van te kunnen maken.
Floris – De basisvraag van de theorie is ‘Waren de goden Kosmonauten’? En die Anunnaki theorie is daar eigenlijk een soort uitleg van, hoe het zou kunnen zijn geweest.
Als ik de muziek luister die nu al van Oorsprong beschikbaar is, is het bijna een soort positieve blackmetal. Heeft dat ook met die theorie te maken?
Floris – De muziek wordt voornamelijk in basis geschreven door Dyon, onze gitarist. Hij haalt vooral ook inspiratie uit de Finse en Noorse scene, folk en Pagan. Het klinkt trots. Als je die Pagan invloeden mixt zoals wij dat doen met een beetje punk- en hardcore invloeden, krijg je iets wat best uplifting kan zijn.
Vergeleken met jullie vorige album heb ik wel het idee dat het jullie iets meer de rust opzoeken met Oorsprong.
Ward – Ik weet niet of het of het of het rust is. Ik snap wel wat je bedoelt. De vorige plaat was echt gewoon pissed off, die was gewoon boos. Vol gas vanaf het begin eigenlijk. En deze plaat? Die is wat meer atmosferisch. Die vorige plaat is in de Corona periode opgenomen. Die is echt in heel veel losse sessies opgenomen, want dan mochten we weer niet bij elkaar.
Floris – Het is gewoon wat er op dat moment uitkomt en waar we op dat moment zin in hebben. Dat nemen we op. En als er toevallig iets meer rustige nummers zijn dan is dat zo. En we zijn nu ook weer met nieuw werk bezig en dat is juist weer van begin tot eind doorstampt.
Hoe zit dat dan bij jullie, dat schrijfproces? Aan de ene kant zeg je ‘het komt zoals het komt’ maar je hebt wel heel erg nagedacht over het verhaal dat je wil vertellen.
Floris – Ik denk wel dat we daar heel erg mee bezig zijn. Als we een album schrijven met acht nummers en we hebben vier nummers klaar, dan inventariseren we op de helft ongeveer wat we hebben, welke sferen het zijn. Welke nummers hebben we en op welke plek komen die ongeveer op het album. En dan merk je vanzelf of je nog meer snellere nummers of wat meer atmosferische nummers nodig hebt. Dus dat doen we wel vrij bewust. Maar als we schrijven, zitten we wel echt in het moment.
De artwork van jullie nieuwe plaat is een schilderij van Ronarg. Hoe is die samenwerking ontstaan?
Ward – Ik kende hem al en had zijn artwork gezien voor de Azaghal plaat, die vond ik heel tof. Ik heb een minimale schets gemaakt en hem verteld waar de plaat over gaat. En toen hij heeft dit schilderij gemaakt.
Kunnen we nog hele verassende dingen verwachten op jullie nieuwe plaat? Of als we Kosmische Strijd luisteren, dan heb je wel ongeveer alles te pakken?
Floris – Voor Asgrauw doen we nooit echt hele bijzondere dingen die je niet van ons zou kunnen verwachten. We hebben wel een keer een split gemaakt met Meslamtaea waar we een uitstapje maakten naar een andere thematiek en andere stijl.
Qua muziek is Oorsprong vergelijkbaar met de 4-way split met Hellevaerder, Duindwaler en Schavot, maar qua thematiek totaal niet. Voor die split zijn alle vier de bands echt in de Nederlandse volksverhalen gedoken. s
Ward – Die split EP was eigenlijk een verlengde van ons derde album Gronspech, die had een vergelijkbaar thema. En muzikaal gezien, Schijngestalten was een veel ruwere versie van de muziek die we tegenwoordig maken. Vanaf Schijngestalten zijn we ieder album beter geworden zowel op technische gebied, als op opname kwaliteit en sound.
Floris – Schijngestalten is bijna een live opname. In een middagje hebben we de drums opgenomen, en ook de gitaren en zang zijn in een middagje gedaan. Tegenwoordig nemen we heel ruim de tijd voor de opnames. We zijn nu wel een jaar bezig. En dat hoor je ook in de sound terug. Het is gepolijst, het is wat perfecter. Dat is ook het fijne van alles zelf doen. Dan kun je gewoon de tijd nemen om het goed te maken. En dan maand of twee later luister je dingen terug en dan ga je net zo lang schaven tot het perfect is.
31 oktober komt Oorsprong officieel uit. Daarvoor kun je hem al online horen, geloof ik?
Ward – Even uit mijn hoofd komt het album 29 oktober op Youtube. Via Black Metal Promotions is hij dan volledig te horen. De dag daarvoor is hij al te horen op Bandcamp met een listening party. Dan kan je hem alleen in een bepaald tijdslot horen en daarna is hij weer weg. En op 1 november hebben we de album release in de Pul, in Uden. Er zijn nog wel wat extra shirtjes te koop.
Bedankt weer voor het interview! Check de eerste drie tracks van het album vast op Spotify, en hou de band in de gaten voor meer updates!
Deafened To Death is een Nederlandse hardcore band uit Friesland. Ze brachten dit jaar hun self-titled debuut album. We spraken drie leden van de band over hun muziek, hun journey so far, en wat waar ze als band naar toe willen.
Let op: dit is een verkorte versie van het interview. Wil je niets missen? Check dan het hele interview op Youtube!
Voorstelrondje!
Wij zijn Deafened To Death, uit Leeuwarden. Een hardcore band die al bezig is sinds ongeveer 2020. Ik ben Olav, de bassist en mede-oprichter van de band. Ik ben Jim, de drummer van de band. Ik ben er iets later bij gekomen, niet lang nadat Olav en Dylan het idee hadden om een hardcore band te beginnen. We begonnen eerst met z’n drieën en daarna zijn er zangers bijgekomen. En ik ben Arend, de huidige zanger van Deafened to Death, sinds 2, a 3 maanden.
Kun je wat meer vertellen over de samenstelling van de band en hoe jullie elkaar hebben gevonden?
Olav: Het is allemaal begonnen bij mij en Dylan, onze gitarist, die er vandaag niet bij is. Dus een shout-out naar Dylan! We waren met het idee begonnen en na een tijdje zijn er zangers bijgekomen. Eerst hadden we wat problemen, want de eerste twee zangers kwamen niet opdagen. Uiteindelijk vonden we Arend, die onze huidige zanger is.
Jim: Ja, met Arend klikte het gelijk goed. We hadden al wat ervaring met verschillende zangers, maar toen hij erbij kwam, viel alles op z’n plek.
Hoe zouden jullie jullie muziek omschrijven?
We maken hardcore. Dat is echt waar we voor staan, ruwe en energieke muziek. Het is een genre dat voor ons veel betekent, en we proberen onze eigen draai eraan te geven. Onze muziek is energiek en het geeft ons de mogelijkheid om ons uit te leven. We werken nu aan nieuwe nummers, en dat is een proces waarin we steeds beter op elkaar ingespeeld raken.
Kunnen jullie meer vertellen over de boodschap achter jullie teksten?
Onze teksten komen voornamelijk van Arend, onze zanger. We hebben hem de vrijheid gegeven om te schrijven wat hij wil, en hij heeft dat heel goed gedaan. Hij schrijft over controversiële onderwerpen zoals verslaving, religie, huiselijk geweld en ongewenste aandacht. Dat zijn zware thema’s, maar ze zijn relevant en resoneren met mensen die hier mee te maken hebben.
Het kan soms zwaar zijn om naar te luisteren, maar muziek is voor ons ook een manier om dingen te verwerken. Voor mij is het fijn om te horen dat iemand over die onderwerpen schreeuwt; het geeft een gevoel van herkenning.
Jullie hebben ook een opvallende visuele stijl, zoals die horror-schedel met vier ogen. Waar komt dat idee vandaan?
Het voelde gewoon passend. De schedel heeft iets smerigs, en hij houdt zijn handen voor zijn oren die hij niet heeft, wat een mooi symbolisch beeld is. We wilden er niet te veel over nadenken, het moest gewoon kloppen met het gevoel dat we overbrengen.
Hoe is jullie album tot stand gekomen? En hoe verloopt het schrijfproces binnen de band?
Olav: We zijn eigenlijk gewoon de studio ingegaan en zijn nummers gaan schrijven. Het schrijfproces is een groepsinspanning. Meestal komen de muzikale ideeën van mij of Dylan, en dan werken we dat samen uit. De teksten, zoals ik eerder zei, zijn echt Arend zijn ding.
Jim: We werken heel organisch. Soms hebben we ideeën die spontaan ontstaan tijdens een jam, en andere keren brengen we gestructureerde stukken mee naar de repetities. Het belangrijkste is dat we altijd de energie en het gevoel erin willen leggen.
Wat kunnen we verwachten van Deafened to Death als we jullie live zien?
Olav: Het gaat voor mij over echtheid en agressie, maar niet op een destructieve manier. Het is meer een uitlaatklep, een manier om onze emoties te uiten zonder dat we iemand kwaad willen doen. Het draait echt om oprechtheid. Elke keer dat we spelen, geven we alles. Dat voel je als je ons live ziet.
Wat zijn jullie ambities voor Deafened To Death?
Voor nu willen we even rusten na deze drukke periode en focussen op het schrijven van nieuwe muziek. We willen niet overhaast iets uitbrengen, maar we blijven zeker doorgaan.
We willen een goede balans vinden tussen creatief bezig zijn en het rustig aan doen. We hebben ook allemaal andere projecten waar we ons mee bezighouden. Maar Deafened To Death blijft zeker doorgaan, en er komt absoluut meer aan.
Volg ons op Spotify en Instagram, je kan ons niet missen! En als je ons live wilt zien, spelen we op 26 oktober in Neushoorn bij FajtFest. Dat wordt een vette show, dus kom zeker langs!
Meer weten over Deafened to Death? Check ze op Instagram.
Eind juni kwam de split EP van Meslamtaea en The Color Of Rain uit. Vorig jaar was The Color of Rain ons hoogtepuntje van het jaar, dus het was een no-brainer dat we deze split EP ook met open armen ontvingen. We spraken Floris Velthuis en Gerhans Meulenbeld online over hun projecten, de split EP en de Nederlandse scene in het algemeen. Liever kijken? Klik hier!
Waarom denk je dat het zo moeilijk is om aandacht te krijgen voor jullie muziek?
Floris: De black metal scene is al vrij klein en onze stijl bevindt zich echt in een specifieke niche. Wij hebben een ander geluid en een andere uitstraling dan de traditionele black metal. Het type publiek dat naar onze muziek luistert, zijn vaak mensen die naar festivals zoals Roadburn gaan. Ze zijn meer geneigd om buiten de gebaande paden te luisteren.
Gerhans, jij komt uit een andere muzikale hoek. Hoe is het voor jou om samen te werken met Floris en te experimenteren met verschillende stijlen?
Gerhans: Ik kom veel meer uit de hardcore en metalcore hoek. Mijn eerste bands waren allemaal meer in die richting. Toen ik met Floris ging samenwerken voor The Color of Rain, kon ik meer mijn ei kwijt betreft andere muziekstijlen waar ik graag naar luister. Zoals melodieuze- en technische death metal en black metal. Ik luister bijna exclusief naar metal, maar wel naar veel verschillende soorten.
Voor mij was de samenwerking een soort samensmelting van alles wat ik tof vind. Toen Floris me ook vroeg om de solo’s voor Meslamtaea op te pakken, voelde dat als een terugkeer naar de schoolboeken. Voor Meslamtaea moest ik echt zoeken naar die specifieke balans tussen weemoed en agressie.
Het was in het begin een uitdaging. Voor andere projecten komen de solo’s automatisch uit mijn vingers, maar voor Meslamtaea moest ik veel meer nadenken over hoe ik mijn gitaarspel moest benaderen. Toen ik eenmaal mijn stem had gevonden op de gitaar, kon ik een andere kant van mijn spel verkennen die aansluit bij de belevingswereld van Floris. Meslamtaea is natuurlijk erg zwartgallig qua teksten en thematiek, en ik vond het mooi om daar mijn eigen invloeden aan toe te voegen.
Hoe belangrijk is het voor jullie om deze emotionele diepgang in de muziek te hebben?
Floris: Het is voor ons cruciaal. Elk project biedt ons de ruimte om verschillende emoties en ideeën te verkennen. Meslamtaea stelt ons in staat om onze duistere thema’s te verkennen, terwijl we tegelijkertijd de muzikale expressie kunnen behouden die ons drijft.
Hoe is die muzikale ontwikkeling van Meslamtaea geweest? Floris, jij bent echt al heel lang geleden met Meslamtaea begonnen.
Floris: Ik ben met de fundering voor Meslamtaea begonnen rond ’96 of ’97. Metal Archives zegt dat ik in 1998 officieel ben begonnen, dus ik ga daar maar vanuit, want die hebben altijd gelijk.
In die tijd was ik vooral met schoolbandjes bezig als drummer. Maar die bandjes kwamen nooit echt van de grond, en het was ook niet helemaal de muziek die ik wilde spelen. Het was meer garage, rock en punk. Toen besloot ik: “Ik ga alles zelf doen.” Ik heb alles zelf leren spelen en ben in mijn slaapkamer gaan opnemen, gewoon met twee cassette recorders en een microfoon.
In die tijd luisterde ik naast black metal en technische death metal, ook veel naar metalcore en screamo. Vooral muziek uit België (H8000) en dat mixte ik met black metal. Zo is die eclectische stijl eigenlijk ontstaan. Daar kwam de eerste Meslamtaea uit voort en ik ben mijn eigen weg gaan zoeken in de muziek.
Hoe heeft je muzikale inspiratie zich ontwikkeld in de loop der jaren?
Floris: Ik bevond me op een gegeven moment in een tweestrijd tussen het maken van muziek zoals Death en Cynic of het creëren van black metal. Bands zoals Bal Sagoth met hun bombastische geluid inspireerden me ook evenals metalcore. Uiteindelijk heb ik een manier gevonden om dat allemaal te laten samenvloeien. Gaandeweg kwam daar ook jazz bij. Meslamtaea is een smeltkroes.
Veel mensen denken bij jazz aan saaie liftmuziek, maar als je de goede fusion eruit pakt, zit er vaak heel veel sfeer in en kan het heel donker klinken. Dat is iets wat Gerhans ook wel kan beamen, sinds ik hem Allan Holdsworth heb laten horen!
Hoe ziet je schrijfproces eruit voor de recente Meslamtaea-muziek?
Floris: Wanneer ik voor Meslamtaea schrijf, zie ik vaak eerst een beeld voor me van de sfeer die ik wil creëren. De laatste tijd is dat vooral de sfeer van een vervallen stad, de triestheid daarin, eenzaamheid, alcoholisme en drugs – echt de rafelranden van de maatschappij. Dat beeld probeer ik in mezelf op te nemen en te vertalen naar muziek. Ik pak een gitaar of een keyboard en er komt iets uit. Dit kan een lang proces zijn: soms ben ik een jaar bezig met een nummer. Het schrijven is heel anders dan bij bijvoorbeeld Schavot, waar ik gewoon aan een nummer begin en het afmaak. Bij Meslamtaea is het veel meer een collage van sferen die organisch moet ontstaan en rijpen.
Over andere projecten gesproken: Hoe is de split met The Color of Rain tot stand gekomen?
Floris: De nummers aan de Meslamtaea-kant waren eigenlijk al een jaar of drie in de maak. Het waren allemaal fragmenten van nummers die nog niet af waren. Op een gegeven moment had Gerhans ook nummers voor TCOR geschreven, die hij niet als een full-length album zag. Hij had het idee dat het meer een EP zou worden.
We zagen een overeenkomst in de thematiek van Meslamtaea en The Color of Rain. Beide bands delen muzikanten én hebben een soortgelijke eclectische muzikaal uitgangspunt. Dit zorgde ervoor dat we het idee kregen om onze muziek samen te voegen. We beschouwen het ook niet als twee aparte EP’s, maar echt als een gezamenlijk project.
Gerhans: Beide bands hebben een eclectische muzikale benadering. Hoewel de manier waarop we onze verhalen vertellen verschillen, hebben we beiden een gemeenschappelijk gevoel van neerslachtigheid en bijna een anti-menselijke thematiek in onze teksten. Dit maakte het gemakkelijker om de muziek samen te brengen.
Terwijl het idee voor een split ontstond, zorgde dat ook voor een versnelling in het schrijfproces voor The Color of Rain. We voelden de vibe van de split en we besloten dat we iets op het randje konden maken: iets dat misschien wat minder conventioneel was dan wat we normaal zouden doen voor een full-length album.
De nummers van de split zijn veel eclectischer en de basis drijft meer af van de post-black metal van ons vorige album, Oceans Above. De split was een geweldige kans om een andere kant van Color of Rain te laten zien.
Hoe hebben jullie dit visueel vormgegeven op de cover van de split?
Gerhans: Dat was ook een belangrijk aspect. Bram Bruyneel heeft de cover ontworpen en we hebben geprobeerd om de basis van zowel Color of Rain als Meslamtaea samen te laten vloeien. De rand van de cover is zwart-wit en grijzig, wat refereert aan het gevoel van de stad zoals dat in Meslamtaea naar voren komt, terwijl het midden een kleurrijke versie is van de thema’s van Oceans Above, met een vleugje kosmische horror.
Wat zijn belangrijke punten geweest voor de ontwikkeling van Meslamtaea? Het lijkt erop dat je sinds 2019 in een soort stroomversnelling zit.
Floris: Voorheen had ik echter te maken met veel obstakels in de productie en het opnemen van muziek. In die tijd – Meslamtaea was nog een éénmansproject – gebruikte ik een primitief opnameprogramma op de computer dat voortdurend vastliep. Het was frustrerend om te werken met een constant op de loer liggende ‘blue screen of death’, dat je zo’n blauw scherm met error en vreemde cijfertjes krijgt. Het duurde maanden om een nummer af te krijgen, en soms raakte ik gewoon het enthousiasme kwijt. Op een gegeven moment besloot ik om Meslamtaea in de ijskast te zetten en andere projecten te verkennen.
Toen kwam Alex van Zwaertgevegt bij me tijdens een optreden van Asgrauw. Hij vroeg me of ik nog steeds bezig was met Meslamtaea en vertelde dat hij het echt te gek vond. Hij bood aan om een uitgave van het project te doen, met het idee van een split met Asgrauw op zeven inch vinyl. Dat aanbod kon ik niet weerstaan! Hierdoor begon ik weer nieuwe nummers op te nemen, en dat resulteerde in de eerste vinylrelease van Zwaertgevegt. Het gaf me daarna echt de motivatie om het project weer op te pakken.
Hoe ben je toen verder gegaan?
Floris: In die tijd was ik nog steeds zoekende naar mijn muzikale stijl. Voorheen maakte ik black metal zoals ik dat in mijn jeugd deed. Maar nu, wat jaartjes later, wilde ik iets dat bij mijn huidige persoon past. Zo ben ik gaandeweg Meslamtaea opnieuw gaan uitvinden. Het idee van expressie en het experiment bleef echter centraal staan. Ik besloot om jazz en black metal te mixen en te kijken wat eruit kwam.
Bij black metal gaat het ook om de juiste chemie en toewijding. Ik geloof dat als je niet achter je eigen muziek staat, je het niet kan overbrengen. Het allerbelangrijkste bij het maken van muziek is dat ik erin geloof.
Soms begrijp ik niet waarom bepaalde bands tegen hun zin muziek maken die hun fans van hen verwachten. Het voelt vaak niet oprecht of authentiek aan; het komt over als iets dat voor anderen is gemaakt. De juiste vibe is iets dat in metal, en vooral in black metal, erg belangrijk is. Die muziek moet echt vanuit je hart komen. Het moet rauw en authentiek zijn. Als je zingt, moet het zo intens zijn dat het pijn doet aan je keel. En als ik drum staan vaak de blaren op mijn handen. Het moet gewoon echt vanuit je tenen komen. Anders moet je het eigenlijk niet doen.
Ward Theunissen van Asgrauw werd onderdeel van het project als tweede zanger. Later kwam Izzy erbij op trompet om de jazzinvloeden te versterken. Onlangs hebben we dus ook Gerhans toegevoegd. De expressie in onze muziek is essentieel. Bij Meslamtaea wil ik dat de teksten en thematiek serieus zijn en echt voelen.
Is dat ook de reden dat de teksten voor Meslamtaea in het Nederlands zijn?
Floris: De keuze om in het Nederlands te zingen komt voort uit het feit dat ik me daarin beter kan uiten. Het Nederlands biedt me de mogelijkheid om mijn thema’s authentiek en met de juiste nuance over te brengen. Engelse taal staat wat dat betreft iets meer op afstand.
De teksten van Meslamtaea gaan ook vaak over de staat van de wereld. De recente coronapandemie heeft hier ongetwijfeld invloed op gehad. Hoe heeft die periode je muziek beïnvloed?
Floris: Ja, de pandemie heeft een enorme impact gehad. Voor de wereld was het een crisis, maar voor mij persoonlijk was het, op creatief gebied althans, juist een zegen! Door de lockdown had ik meer tijd om thuis te werken, wat me twee uur reistijd per dag bespaarde. Ook vielen veel sociale verplichtingen weg. Hierdoor kreeg ik de ruimte om me volledig te concentreren op het maken van muziek. Projecten zoals Schavot, Stuporous en The Color of Rain zijn in die tijd ontstaan.
Gerhans: Aan de ene kant gebeurde er iets ingrijpends met de wereld, iets waar je geen grip op hebt. Dat roept een bepaalde creatiedrang op. Bovendien was er geen druk van buitenaf. De hoeveelheid muziek die in en na de pandemie is uitgebracht, was gewoon krankzinnig! Je had niet echt wat beters te doen, wat zorgde voor een extra motivatie om te creëren.
Wat betreft live optredens, heb je ambitie om Meslamtaea op het podium te brengen?
Floris: Het zou een complexe uitdaging zijn. De muziek van Meslamtaea is zo gelaagd en ingewikkeld dat het lastig is om dat live te vertalen. Ik kan geen bladmuziek schrijven en na een jaar weet ik vaak niet eens meer hoe ik iets heb gespeeld. Dus de kans dat Meslamtaea ooit live gaat is nihil. Ik ben op dat gebied meer gefocust op mijn andere project, Asgrauw, waar ik mijn live-energie in kwijt kan.
Je had het net over de Zwotte Kring. Wat maakt de Nederlandse black metal scene zo bijzonder en hecht?
Floris: Eerlijk gezegd weet ik niet of ik de Nederlandse black metal scene als ‘hecht’ zou beschrijven. Voor mij voelt het meer als een verzameling eilandjes, of groepjes muzikanten die samen in verschillende bandjes spelen. Wat ik wel zie, is dat er steeds meer kruisverbanden ontstaan tussen deze verschillende groepen.
Het lijkt wel alsof er een groeiende waardering is onder muzikanten voor elkaars werk. Ons Zwotte Kring collectief begon om die reden. Eigenlijk tijdens de coronaperiode, toen we vanuit de kring van Asgrauw en Meslamtaea merkten dat we ondanks onze muzikale verschillen dezelfde dingen deden. We begonnen elkaars muziek te promoten en er kwamen steeds meer muzikanten bij, zoals Gerhans, Izzy, Devi van Teitan en de heren van Grafhond. Iedereen heeft zijn eigen kwaliteiten. Of het nu gaat om muzikaal vlak, productie, fotografie of PR.
We bundelen onze krachten om samen muziek te maken en profiteren van elkaars kwaliteiten. We hebben een groep waarin we elkaars mixen beluisteren en feedback geven. Het is gewoon heel gezellig en nuttig. Ik zou andere muzikanten echt aanraden om dit ook te doen. Concurrentie is er namelijk niet; we spelen allemaal vanuit passie en hobby. Het gaat erom dat we elkaar helpen om naar een hoger niveau te tillen.
Je merkt ook dat er raakvlakken zijn, waardoor je kunt spreken van een Nederlandse school van black metal. Hoe zie jij dat?
Gerhans: Ja, dat klopt. Ondanks dat black metal bestaat uit kleine eilandjes, hebben we veel raakvlakken. De Nederlandse black metal scene maakt momenteel een opmars, vooral met bands zoals Fluisteraars, Laster, en Walg die het goed doen. Je ziet dat er ruimte is voor experimentatie en dat er een typisch Nederlands element aan deze muziek zit, wat uniek is.
Floris: Elke regio heeft zijn eigen sound. Bijvoorbeeld, de scene rondom Groningen en Friesland heeft zijn eigen identiteit met bands als Kjeld en Salacious Gods. Utrecht en Rotterdam hebben ook hun eigen unieke geluiden. In Zwolle is er ook een groep muzikanten. Er is veel onderling respect.
Hoeveel projecten hebben jullie zelf op dit moment lopen?
Floris: Ik zit momenteel in vier actieve projecten, Asgrauw, Schavot, Meslamtaea, en The Color Of Rain. Er zijn nog een paar andere dingen in de maak. Daarnaast zijn er nog Stuporous, Sagenland en Annwfyn.
Hoe zorg je ervoor dat al die projecten hun eigen identiteit behouden, vooral als je zoveel projecten naast elkaar hebt?
Floris: Elk project heeft zijn eigen identiteit, ook omdat elk project z’n eigen bandleider heeft. Neem bijvoorbeeld The Color of Rain, waarvan de basis echt vanuit Gerhans komt. Asgrauw muziek wordt voornamelijk geschreven door Dyon, terwijl Ward zich bezig houdt met de teksten. Sagenland is iets van Arjan en mij en een pure Ulver-worship. Meslamtaea, Schavot en Stuporous worden tenslotte door mijzelf geschreven maar hebben elk een volledig andere invalshoek.
Wat zijn de ambities voor The Color of Rain of Meslamtaea?
Gerhans: Voor The Color of Rain ben ik bezig met een tweede full-length album. Zowel muzikaal als tekstueel is er nog veel te zeggen en ook qua artwork. Bram Bruyneel is eigenlijk als een extra bandlid voor ons, dus conceptueel zijn er nog veel mogelijkheden.
Floris: Voor Meslamtaea moet ik nog alles uit mijn hoofd ontspruiten. Ik heb me recent vooral gericht op een nieuw Schavot album, dat in februari uit moet komen. Gerhans heeft ook een paar solo’s op dat album gedoneerd. Eind oktober komt een nieuw Asgrauw album uit. Met Asgrauw gaan we nu ook weer een live cyclus in. De albumrelease komt eraan, en daar zijn we veel tijd mee kwijt. Het zijn spannende dingen die eraan komen.
Luisteren jullie zelf nog naar Nederlandse metal?
Floris: Ik luister voornamelijk naar de metal van de jaren ’90 en begin 2000. Daar ben ik eerlijk gezegd een beetje in blijven hangen. Van recentere metal vind ik de Nederlandse en Belgische scene wel interessant omdat ik veel mensen ken en daardoor meer binding voel met muziek. Ik wil onze scene ook uiteraard supporten.
Gerhans: Voor mij is het anders omdat ik nog recensies schrijf en ook bij Delta FM draai. Ik luister naar veel nieuw werk, ook van Nederlandse en Belgische bands. Er gebeurt momenteel veel in de scene, en ik vind het leuk om nieuwe bands te volgen. Bijvoorbeeld Walg; zij maken echt hele vette muziek op dit moment.
Floris: De metalscene komt weer helemaal terug. Het is tof om te zien dat er zoveel jonge muzikanten zijn die nieuwe bandjes beginnen, zoals Veenlijk. Het lijkt erop dat er een nieuwe generatie muzikanten opstaat en dat hebben we nodig.
Hoewel ze dit jaar nog niet op Jera on Air stonden, waren de leden van Gallamesh er wel om naar andere bands te kijken. Deze nieuwe metalcore band kwam uit het niets met een EP van hoog niveau. Aankomende week staan ze in het voorprogramma van Born of Osiris. Wij spraken de band kort na het releasen van hun eerste EP: Conditions Part 1 over het ontstaan van de band en waar ze naar toe gaan.
Eerst de review lezen? Dat kan ook. Het interview is ook terug te zien op Youtube.
Voorstelrondje!
Kees – Wij zijn Gallamesh uit Amsterdam en wij zijn, ik zou zeggen een hardcore, metalcore band. Op dit moment hebben we onze eerste EP uitgebracht en we zijn hier nu als bezoekers (Jera On Air) enorm aan het genieten van al het al het moois hier en natuurlijk ook veel inspiratie opdoen voor de tweede en derde EP.
Zijn jullie die al aan het schrijven dan?
Kees – Nou ja, om eerlijk te zijn hebben we eigenlijk afgelopen weekend de laatste recordings gedaan voor de tweede EP. Dat materiaal ligt er allemaal. Het moet alleen uitgewerkt worden. En EP 3 is nog in de maak. Inderdaad. Ja, ja.
Jeroen – De opnames voor EP 2 zijn dus zo’n beetje klaar. Maar we hebben ook al een hele hoop nummers geschreven voor EP 3 of een album. Of nog twintig singles, maar wie weet.
Voor mij kwamen jullie een beetje uit het niets met jullie eerste singles Sting Rays. Waar hadden we jullie van kunnen kennen?
Jeroen – Wij hebben vroeger allemaal in de band X Raiders gespeeld. vroeger bekend als de Rectum Raiders en die band is in 2022 zijn we met met pauze gegaan en dus ja Guus, Niek en ik, wij zaten in die band en Kees was onze mascotte. Kees kan ook ontzettend hard schreeuwen, dus hij heeft een upgrade gekregen. We zijn gewoon een nieuwe band begonnen, want eigenlijk luisteren we alleen maar metalcore en heftige shit. We missen nu onze bassist, die is nu op Hellfest. Hij is ook de geluidsman van Textures dus die had een belangrijke afspraak.
Guus – Hij was overigens ook de geluidsman van de X-Raiders, dus het is wel een beetje hetzelfde kliekje gebleven. Maar des te beter werkt het eigenlijk met elkaar.
In de Nederlandse Metalcore scene kent iedereen elkaar ook. Kennen julie de rest van de metalcore bands ook al?
Jeroen – Eigenlijk niet zo heel goed? Want met de vorige bands zaten we echt meer in de rock scene. Toen zaten we meer in het hoekje van Peter Pan SpeedRock. En laten we eerlijk zijn, de metalcore scene in Nederland is ook best wel jong eigenlijk. Wij hebben al 10 tot 12 jaar ervaring met X-Raiders, dus eigenlijk voelen we ons ook niet per se jonkies meer in deze scene.
Dus als wij bands zoals Braces en Changing Tides zien dan denk ik af en toe wel oh sh*t. Volgens mij zijn die veel jonger dan wij. Maar eigenlijk hebben we niet zo heel veel connecties met die scene.
Niek – SwanSlaughter is bijvoorbeeld een band die wij allemaal heel vet vinden. Met hun zanger hebben we ook onze EP2, de drums daarvan in ieder geval opgenomen. Dat is bijvoorbeeld een band waar we bij heel graag zouden willen aanhaken. Ik vind het heel vet en volgens mij zitten ze ook lekker in de scene, dus zo proberen we een beetje de ingang in de scene te vinden om dus te kunnen aanhaken en de scene en de bands in de scene wat beter te leren kennen. Want dat is heel belangrijk, dat zie je ook hier op zo’n festival. Het is echt een scene en dat vind ik ook het mooie ervan. Wij allemaal denk ik.
Is die scene heel anders dan de scene waar jullie uitkwamen?
Kees – Ja, ik denk het wel. Ik denk het wel. Toch?
Jeroen – Ja, de scene waar we vandaan komen is heel erg TurboJugend. Dat is heel hecht, maar bestaat ook al een hele tijd. En ik kan me wel herinneren dat wij in 2018 naar Thy Art Is Murder in Patronaat waren, waar gewoon zo veel jonge mensen helemaal los gingen. En toen dacht ik wel van wow holy shit. En die energie, daar krijgen wij ook de meeste energie van en daarom spelen we deze muziek eigenlijk.
Kees – Wat ik ook heel vet vind is als bands bijvoorbeeld dingen zoals rap er in brengen of gewoon heftige synthesizers. Zoals bij Knosis, ze trapten het festival eigenlijk af, maar hoe zij synthesizers inzetten is inspirerend. Ik vind het ook interessant om te kijken naar hoe kan je samenwerken met juist mensen binnen de scene, maar ook buiten de scene.
Ik vind Nederlandse hiphop bijvoorbeeld ook echt heel vet. We hebben echt echt hoge kwaliteit hiphop in Nederland en voor mensen zoals Zwart Licht of Opgezwollen of zo. Als ik wild zou mogen dromen dan zou dat ook een scene zijn waar ik zelf meer interactie mee zou willen. Ik denk dat je daar echt hele vette shit mee zouden kunnen maken.
Waar halen jullie je inspiratie vandaan voor Gallamesh?
Kees – Ik denk dat wij best wel interessant zijn wat dat betreft. Want als ik echt heel erg mag stereotyperen Niek en Guus zijn meer een beetje de proggy guys. Jeroen is best wel overall, maar ik denk dat hij toch wel een soort van stiekem een voorliefde heeft meer voor hardcore en metalcore. Ik hou zelf heel erg echt van ja zelfs van esoterische black metal bijvoorbeeld Krallice. Ik weet niet of je dat kent, dat vind ik echt heel vet. Ik luister ook wel meer naar hardcore, maar inspiratie haal ik uit heel veel verschillende bronnen. Bijvoorbeeld Cypress Hill, Kublai Khan. Lamb of God, meshuggah. Ik kan nog wel even doorgaan.
Jeroen – Wij kennen elkaar nog van de middelbare school. En toen we 16 waren zijn we een keer naar 013 geweest, voor As I Lay Dying, Chimera en Lamb Of God. Dat was zo vet. Dat was onze eerste Wall Of Death et cetera. Ik denk dat daar stiekem wel de serieuze fundering in onze smaak ligt.
Niek – Dillinger Escape Plan is ook een hele grote inspiratiebron. We komen net van Better Lovers terug, waar natuurlijk Greg Puciato in zit de zanger van The Dillinger Escape plan. Ja, wat een band. We hebben die echt heel vaak live gezien, met zijn allen ook. En dan gaan we gewoon echt helemaal los zeg. Echt genieten!
Guus – We hebben eigenlijk allemaal wel een vrij brede muzieksmaak. En juist het leuke van van zo’n nieuwe band beginnen, ook na veertien jaar in een andere band gespeeld te hebben is juist dat je dan weer open kunt staan voor hele nieuwe inspiraties. Dus nu grijpen we ook eigenlijk alles aan wat we leuk vinden om te spelen, wat zich dan langzamerhand juist weer gaat kristalliseren in een bepaalde eigen stijl denk ik.
We zijn ook al denk ik 1,5 jaar flink aan het schrijven en aan het opnemen, sounds aan het proberen. Heel veel nummers die we bedacht hebben, zijn ook allemaal weer in de prullenbak verschenen. Gaandeweg het proces begint zich langzamerhand een beetje te kristalliseren, maar het is heel lastig te zeggen wat nu echt specifiek onze inspiratie is, omdat we juist ook allemaal zo breed georiënteerd zijn.
Niek – Maar ja, je zult dus ook van alle dingen die we net hebben genoemd zul je wat gaan terughoren. Waarschijnlijk in EP 2. En EP 2 gaat ook echt wel anders zijn dan EP 1. En dan ga je ook nieuwe dingen horen, zoals bijvoorbeeld om alvast wat te verklappen, wat hiphop. Dat is gewoon een grote inspiratiebron dus dat vinden we heel interessant.
Servants of Ira is voor mij het vetste nummer van de EP.Krijgen we meer van dat soort synthesizers in de komende EP’s?
Jeroen – Ja!
Guus – Ik denk ook dat er wel wat snellere uptempo nummers en stukken in zitten. In ieder geval. Dat het daar wel een klein beetje vernieuwend ook ten opzichte van de eerste EP gaat zijn. Ja, rustig afwachten.
Staan er veel live optredens op het programma?
Jeroen – Nog niet. We zijn zojuist een samenwerking aangegaan met Robbie Rebel Agency. Hij is vrij jonge boeker in het Nederlandse Metal landschap, maar er zijn juist weinig boekers voor jonge metalbands. Dat is wel fijn dat hij erbij komt. Hij heeft hier Nephilim, die had hij vandaag staan. Daar ben ik ook net wezen kijken en was heel vet. We hebben nu twee shows staan waar we heel blij mee zijn: het spelen in het voorprogramma van Born of Osiris. En Distant
Jeroen – En dan de dag daarna in het Doornroosje op 27 augustus en 28 augustus. Ja, dat is best wel eng, maar ook wel heel vet.
Kees – Ja, toen ik dat hoorde kreeg ik wel even kippenvel hoor. Distant is een recente band die ik veel luister en heel vet vind. En Born of Osiris natuurlijk ook.
Jeroen – In 2010 hebben we Born of Osiris gezien inderdaad met zn allen, in het Doornroosje.
En ik heb begin dit jaar Distant ook nog gezien, ook in het Patronaat trouwens, Maar ja die spelen nu overal zo’n beetje
Nog heel even terug naar jullie eerste EP, Wat zo’n structuur betreft maken jullie wel een bijzondere keuzes, want het is niet zo’n standaard schema. Is dat bewust?
Jeroen – Ja, ik denk dat we juist dat wel hebben eerlijk gezegd. Maar het ding is, als je verse chorus verse chorus doet en dan een bridge wil je eigenlijk niet teruggaan. Want de bridge is vaak een interessant stuk, dus je kan beter daar naar een climax toewerken en dan stoppen.
In onze ogen is doen we het wel op die manier. Het is niet zo heel complex, maar we proberen altijd wel op een hoogtepunt te eindigen. Elk nummer, dat is een beetje het idee
Niek – De nummers zijn best wel kort, dat is ook wel interessant. En er zit ook een filosofie achter, want ze moeten niet te langdradig zijn. Je wil juist dat mensen denken van: oh dat was vet, maar eigenlijk net iets te kort. En dat ze dat nummer nog een keer aanzetten.
Daarom willen we nummers niet te lang maken. Ook vanuit X-raiders hebben we ook de ervaring om een gewoon nummer snel te schrijven. En ze zijn allemaal niet te lang, dus dat dat hoort er ook een beetje bij. En voor ons gevoel zit de song structuur van couplet refrein er wel aardig in, maar ik vind het interessant dat jij dat dan anders ziet eigenlijk.
Wat staat er in de toekomst voor julie op de planning?
Guus – Op Jera staan in 2025.
Kees – Ja dat zou wel heel vet zijn ja.
Niek – Ja dat is toch wel het hoofddoel.
Kees – Ik denk, ik weet niet hoe normaal gaat bij andere bands. En eigenlijk, er is natuurlijk geen normaal, maar voor de hoeveelheid materiaal die we nu uit hebben gebracht, wat toch ook wel wat redelijk wat mensen heeft bereikt, vind ik nog wel dat wij ook gewoon live gewoon meer exposure moeten hebben. Dus ik heb zelf gewoon heel veel zin om gewoon heel veel shows te spelen en omdat ik gewoon weet dat wij dat gewoon heel goed kunnen deliveren allemaal
Voor mij persoonlijk is dat ook het belangrijkste. Live muziek dat heb ik ook zoals andere bands zo. Dat is de kern van de muziek.
Je vind Gallamesh op Facebook. Op 27 augustus staan ze in het voorprogramma van Born Of Orisis in Patronaat, op 28 augustus staan ze in Doornroosje.
Op Jera on Air speelde Another Now uiteindelijk op de mainstage op zaterdag. We spraken met vocalist Stef Rikken over hun optreden, het schrijfproces van HEX en meer. Scroll down voor de foto’s. Liever het interview bekijken op Youtube? Dat kan ook!
Jullie komen net van het podium af op Jera on Air. Hoe was het?
Dat was geweldig. Als je op de mainstage mag spelen, dat is gewoon geweldig. Die mensenmasa, dat je kijkt in een zee van hoofden,dat is gewoon geweldig. We hebben vaker dat soort shows mogen spelen, waarbij we voor groter publiek staan. En dat blijft een speciaal gevoel. Ook hier. Dit is de tweede keer dat we op Jera op de mainstage stonden. De eerste keer was in 2019, toen we de Guts&Glory battle hadden gewonnen. En nu sta je hier weer, dat is gewoon insane. Super leuk festival, een van de leukste festivals die Nederland heeft op alternatief vlak.
In eerste instantie zouden jullie tegelijk met Changing Tides spelen. Wat vond je van die planning?
Dat vonden we in eerste instantie moeilijk. Dat had er meer mee te maken dat wij de Nederlandse scene willen supporten. Wij gunnen hun, en zij gunnen ons ook, het meeste publiek. Dus dat was wel zuur. Maar dat had er ook mee te maken dat wij gewoon geprogrameerd waren en zij hebben die bandbattle gewonnen. Er had ook een punkband kunnen winnen. En nu stonden er twee bans van hetzelfde genre, dat was wel jammer. Maar uiteindelijk is het goedgekomen. Toen wij het nieuws ook kregen heb ik ook Changing Tides gebeld, we kennen elkaar, dat is toch een beetje Brabants eigen,
2024 is tot nu toe wel echt het jaar van Another Now. Hoe voelt dat voor jullie?
Er zijn veel ontwikkelingen in 2024. We hebben ieder jaar altijd wel highlights gehad waarbij we elke keer denken ‘what’s next’. In 2024 hebben we natuurlijk ons nieuwe album HEX uitgebracht, dus dat is een geweldige highlight. En dan komen er na onze tour nog shows bij waarbij we in het voorprogramma mogen staan van Machine Head. Dat was insane, in de 013, wat altijd een droom van ons geweest is.
En dan hebben we nog Jera, wat ook altijd een highlight is. Dat wekt ook wel een bepaalde drive in ons van, we gaan door. We gaan nog harder werken, in de hoop dat we nog veel gavere dingen kunnen doen. Of dat we dit kunnen doorzetten. Want uiteindelijk is dit waar we het voor doen. Liveshows spelen. En op dit formaat is dat geweldig.
Jullie hebben net iets meer dan twee maanden geleden jullie tweede album HEX uitgebracht. Was het proces om HEX te schrijven heel anders dan voor OMNI?
Ja zeker weten. OMNI was heel erg doordacht, van begin tot eind. Ieder woord in de lyrics was doordacht. Ook de vibes van de tracks waren heel erg met voorbedachte rade geschreven. Daar zijn we volledig vanaf gestapt met HEX. OMNI ging over mental health en het ging heel erg over anderen. Ik ben in mijn werk ook hulpverlener in de GGZ, dan ben ik ook altijd met anderen bezig. Ik heb altijd de focus op anderen, dus ook schrijven over anderen is dan heel makkelijk. Maar als je het op jezelf gaat betrekken, als je gaat reflecteren op jezelf, de dingen waar je mee struggled, dat is dan weer moeilijker. Dat was wel de stap bij HEX, dat we ons veel kwetsbaarder zijn gaan opstellen.
In de studio ging het ook heel anders. OMNI was heel erg doordacht, HEX was echt: de studio induiken, kijken wat het moment brengt. De inspiratie had de lead in dat hele proces. Dus als we de studio in kwamen met de mindset van, ik ben fucking pissed, dan schreven we gewoon een super boos nummer.
En zo is dat bij iedere track gegaan. We hebben wel steeds bedacht bij elk nummer wat de betekenis erachter moest zijn. We hebben eerste alle instrumentale nummers gemaakt. En daarna hebben we iedereen een micorfoon gegeven en gekeken van, wie kan de juiste flow vinden. Op basis daarvan zijn we gaan schrijven. En we merkte dat dat voor ons een hele natuurlijke vibe was. Ook in het bandproces.
Waar we heel erg van houden is elkaar laten lachen. Uiteindelijk kwamen er ook hele gekke ideeen, waar wij heel erg van houden. Juist die onverwachte u-bochten konden we in die improvisatie helemaal exploren, dus dat was super leuk om te doen.
Is het anders om te zingen, als het zo persoonlijk is?
Nee, dat denk ik niet. Maar dat heeft er ook mee te maken dat Engels niet je moedertaal is. Je voelt dan toch altijd een bepaalde afstand in de lyrics. Voor mij hebben bepaalde nummers wel een bepaalde lading. Bijvoorbeeld als we de titletrack HEX spelen, dan voel ik nog steeds wel die frustratie en die woede. Maar in het moment kan ik dat ook niet meer volledig voelen, want je staat gewoon op een supervet festival te spelen. Dus dan overheersen die positieve emoties.
Dat maakt dan ook dat mensen zich afvragen, hoe echt zijn de tracks. Nou, super echt. Want in de studio wordt echt alles ontleed, hoe voelen wij ons. Maar vervolgens ga je als artiest ook een bepaalde muscle memory opbouwen. Je gaat uiteindelijk op de automatische piloot en dat is ergens heel fijn. Je hoeft niet meer na te denken over timing, je hoeft niet bang te zijn dat je in emotie valt. Alles loopt heel natuurlijk, en dat maakt ook dat je vooral van het moment kan genieten.
Behalve muzikale inspiratie, waar laten jullie je nog meer door inspireren? Er zit bijvoorbeeld behoorlijk wat scifi invloeden in jullie videoclips.
Wij houden heel erg van bliepjes en bloepjes. Inderdaad die scifi invloeden. Electronics in het algemeen, en al die samples. Wij houden allemaal ook van andere muziekgenres. Rik is ook actief geweest in het produceren van Drum ‘n Bass achtige tracks. Heel veel mensen zijn opgegroeid met ouders die naar Queen luisteren. Dat heb ik niet, ik ben opgegroeid met ouders die naar DJ Tiesto luisteren, die naar Sensation White gingen. De liefde voor electronische muziek is daar voor mij wel ontstaan. En als je dat kan verwerken in je muziek is dat gewoon heel gaaf.
We zien het ook echt als een extra kanaal. Het moet niet alleen gitaren en andere insturmenten zijn, maar de electronics zijn net zo’n belangrijk onderdeel. Juist die electronische lagen maakt het super dimensionaal. Juist die details. We luisteren ook andere muziek heel erg in detail. En elk detail dat je kan toevoegen maakt het extra gaaf.
Zijn jullie ook perfectionistisch dan?
Ja, zeker weten. Waar wij heel goed in zijn is heel lang doen over tracks schrijven en dan kijken naar wat wel- en niet werkt en waarom. Dat pluizen we helemaal uit. OMNI was wat dat betreft wel perfectionistischer dan HEX. Maar ik denk wel dat HEX op basis van ervaring weer wat sterker is in de delivery. Van front to back, ook op visueel vlak, alles doen we zelf. We zijn steeds bezig met wat we mensen mee willen geven en wat onze branding is.
Waar haal je wat dat betreft inspiratie vandaan? Ik zag bijvoorbeeld de making off reel van de album cover – hoe kwamen jullie op dat idee?
Wij vinden de komst van AI en de mogelijkheden die het biedt; het is mooi, maar het voelt ergens afstandelijk, weinig emotie, lading. AI is prima om in te zetten als een tool, maar niet als volledig eindproduct. Je haalt er inspiratie uit. Nou hebben we dat met HEX niet gedaan. Maar een organische manier van creeeren is zoveel mooier. Dat vind ik echt. Ook als ik kijk naar andere bands die met albumcovers komen, dat je ook ziet van, dit heeft een Midjourney vibe. Dat is iets wat wij juist niet willen.
We willen heel erg eigen zijn. We houden vooral van fotografie. Als je het fotografeert krijg je toch een bepaald randje, wat het net wat organischer maakt. Wij houden ervan om ook visueel dingen te bedenken. En ook daar, we pakken gewoon de camera op en we hebben een idee, of meerdere ideeen, en we gaan het gewoon doen. Ook dat met die spiegel. Volgens mij was het Gideon of Rik die met dat idee is gekomen. En we hadden zoiets van, ja, als het niets is dan hebben we het geprobeerd. En uiteindelijk het resultaat zijn we heel erg blij mee.
Je noemde net ook al Changing Tides. Zijn er andere bands die wat jullie betreft een shout-out verdienen?
Sowieso een shoutout naar onze buddies in Reformist, Torn From Oblivion, SugarSpine, en er zijn nog veel meer vette Nederlandse bands. For I Am King zijn ook echt grote matties van ons. Maar ook Reaching As We Fall. Eigenlijk gewoon de hele scene, ik ken jullie allemaal, en jullie kennen mij. Dat wereldje is klein. Iedereen support elkaar en dat is juist zo mooi om te zien. Daarmee hopen we ook juist de kwaliteit van Nederlandse core en metal te kunnen vergroten.
Er is een hele lange tijd geweest dat het heel moeilijk was om op te bouwen, om dat laddertje omhoog te klimmen. En nu hebben we dat punt bereikt van, wow, de lokale scene brengt zoveel kwaliteit met zich mee. Mensen kunnen zelf recorden, mensen kunnen zelf aan de slag met visuals, dat is super gaaf om te zien. Ik ben er heel erg trots op om te zien dat we allemaal elkaar aan het pushen zijn om beter te worden. Dat is een hele gezonde vibe.
Wat kunnen we na 2024 van Another Now verwachten? Jera dit jaar, Graspop volgend jaar?
We zijn wat shows aan het plannen. We willen graag naar het buitenland dus daar zijn we nu mee bezig. Hopelijk kunnen we daar snel concrete plannen in maken. We zijn ook weer bezig met nieuwe muziek. Wie weet komt er een deluxe versie aan van HEX met weer wat vette tracks met vette features. Daar zijn we mee bezig. En een vet toekomstplan. Wij willen alleen maar verder bouwen. We willen ons brand graag pushen naar de wereld. Dat het niet enkel een band is, maar een hele experience.
Meer weten over Another Now? Check hun eigen website of volg ze op hun socials!
At Jera on Air, Another Now finally played on the main stage on Saturday. We spoke with vocalist Stef Rikken about their performance, the writing process of HEX, and more. Scroll down for the photos!
You just came off the stage at Jera on Air. How was it?
It was amazing. Being able to play on the main stage is just incredible. Seeing that sea of heads, it’s just fantastic. We’ve had the opportunity to play those kinds of shows more often, where we stand before a larger audience. That always remains a special feeling, even here. This is the second time we’ve been on the main stage at Jera. The first time was in 2019 when we won the Guts&Glory battle. And now we’re here again, it’s just insane. Such a fun festival, one of the best alternative festivals in the Netherlands.
Initially, you were supposed to play at the same time as Changing Tides. What did you think of that scheduling?
At first, we found it difficult. It was more about our desire to support the Dutch scene. We wish them, and they wish us, the largest audience. So that was a bit disappointing. But it also had to do with the fact that we were just programmed, and they won that band battle. A punk band could have won too. And now there were two bands of the same genre, which was a bit unfortunate. But in the end, it worked out. When we got the news, I called Changing Tides because we know each other, that’s kind of a Brabant thing.
2024 seems to be Another Now’s year so far. How does that feel for you?
There have been a lot of developments in 2024. We always have highlights every year where we think, ‘what’s next’. In 2024, we released our new album HEX, which is a fantastic highlight. And then after our tour, there are more shows where we get to open for Machine Head. That was insane, at 013, which has always been a dream of ours.
And then there’s Jera, which is always a highlight. It generates a certain drive in us to keep going. We work even harder, hoping to do even cooler things or continue this momentum. Because ultimately, this is what we do it for. Playing live shows. And at this scale, it’s incredible.
You released your second album HEX just over a month ago. Was the process of writing HEX very different from OMNI?
Yes, definitely. OMNI was very well-thought-out, from start to finish. Every word in the lyrics was deliberate. The vibes of the tracks were also very intentionally written. We completely abandoned that with HEX. OMNI was about mental health and was very much about others. I also work as a caregiver in mental health, so I’m always focused on others. Writing about others is then very easy. But when you start reflecting on yourself, the things you struggle with, that’s harder. That was the step with HEX, making ourselves more vulnerable.
The studio process was also very different. OMNI was very well-thought-out; HEX was about diving into the studio and seeing what the moment brought. Inspiration led the whole process. So if we came into the studio with a mindset of, “I’m fucking pissed,” we’d write a super angry song. And that’s how every track was created. We always considered what the meaning behind each song should be. We first made all the instrumental tracks. Then we gave everyone a microphone and saw who could find the right flow. Based on that, we started writing. We found that this was a very natural vibe for us, even in the band process. What we love is making each other laugh. Ultimately, we came up with crazy ideas, which we love. Those unexpected U-turns were something we could fully explore in that improvisation, so it was super fun to do.
Is it different to sing when it’s so personal?
No, I don’t think so. But that’s also because English isn’t your native language. You always feel a certain distance in the lyrics. Some songs do carry a certain weight for me. For example, when we play the title track HEX, I still feel that frustration and anger. But in the moment, I can’t feel it fully because you’re playing at an awesome festival. So the positive emotions prevail.
That makes people wonder how real the tracks are. Well, super real. In the studio, everything is dissected—how we feel. But then as an artist, you also build a certain muscle memory. Eventually, you go on autopilot, which is somewhat nice. You don’t have to think about timing or worry about getting too emotional. Everything flows naturally, and that allows you to enjoy the moment more.
Besides musical inspiration, what else inspires you? For example, there are quite a few sci-fi influences in your videos.
We love bleeps and bloops. Indeed, those sci-fi influences. Electronics in general, and all those samples. We all love different music genres. Rik has been active in producing Drum ‘n Bass-like tracks. Many people grew up with parents who listened to Queen. I didn’t; I grew up with parents who listened to DJ Tiesto and went to Sensation White. That’s where my love for electronic music started. And if you can incorporate that into your music, it’s just great.
We see it as an extra channel. It shouldn’t just be guitars and other instruments; electronics are just as important. Those electronic layers make it super dimensional. Those details. We also listen to other music in great detail. And every detail you can add makes it even cooler.
Are you perfectionists then?
Yes, definitely. We’re really good at taking a long time to write tracks and then looking at what works and what doesn’t and why. We dissect it completely. OMNI was more perfectionist than HEX in that regard. But I think HEX, based on experience, is stronger in delivery. From front to back, also visually, we do everything ourselves. We’re always thinking about what we want to convey and what our branding is.
Where do you get inspiration for that? I saw the making-of-reel for the album cover—how did you come up with that idea?
We find the advent of AI and the possibilities it offers interesting; it’s beautiful, but it feels somewhat distant, lacking emotion and impact. AI is fine to use as a tool, but not as a complete end product. You get inspiration from it. We didn’t use it for HEX. An organic way of creating is so much better. I really believe that. When I look at other bands that use AI for album covers, it has a Midjourney vibe. That’s something we don’t want.
We want to be very unique. We especially love photography. When you photograph it, it gets a certain edge, making it a bit more organic. We love coming up with visual ideas too. We just pick up the camera and have an idea or multiple ideas and just do it. Also, with the mirror idea, I think it was Gideon or Rik who came up with it. We thought, yeah, if it doesn’t work, we tried. And in the end, we were very happy with the result.
You mentioned Changing Tides earlier. Are there other bands you think deserve a shout-out?
Definitely a shout-out to our buddies in Reformist, Torn From Oblivion, SugarSpine, and many more awesome Dutch bands. For I Am King are also really good friends of ours. But also Reaching As We Fall. Basically, the whole scene, I know you all, and you know me. That world is small. Everyone supports each other, and that’s so great to see. We hope to enhance the quality of Dutch core and metal.
It used to be very difficult to build up and climb that ladder. Now, we’ve reached a point where the local scene brings so much quality. People can record themselves, work on visuals themselves; it’s super cool to see. I’m very proud to see that we’re all pushing each other to get better. It’s a very healthy vibe.
What can we expect from Another Now after 2024? Jera this year, Graspop next year?
We’re planning some shows. We want to go abroad, so we’re working on that now. Hopefully, we can make concrete plans soon. We’re also working on new music. Who knows, there might be a deluxe version of HEX with some cool tracks and features. We’re working on that. And a cool future plan. We just want to keep building. We want to push our brand to the world, making it not just a band but a whole experience.
Op vrijdag 2 augustus komt de debuut EP ‘Zenith’ van Sietse de Krieger uit. En gelukkig net op tijd is het eindelijk gelukt even met deze talentvolle gitarist te zitten voor een interview. Je zal maar zo druk zijn. Liever kijken? Dat kan ook!
Ik weet nog dat je de track Divided uitbracht, die postte je toen in de MetalFromNL groep en toen was ik al meteen heel enthousiast. Vooral ook omdat je uit het niets kwam, ik had nog nooit van Sietse de Krieger gehoord.
En toen was daar ineens Divided. Maar je bent stiekem al veel langer bezig.
Ja, klopt. Als gitarist zijnde ben ik begonnen denk ik op mn zevende. Dat heb ik van m’n vader, die speelde al gitaar en dan rol je er toch een beetje in. M’n broer die drumde altijd en ik zat eigenlijk altijd op zijn drumkit. Dus m’n ouders dachten ‘hij zal ook wel op drumles willen gaan’. Maar nee, het werd toch gitaar. Ik ben nu 22, dus ik speel inmiddels al 15 jaar. Maar ik ben pas de laatste paar jaar, eigenlijk sinds corona tijd, zelf dingen aan het schrijven en produceren.
Vanwaar de stap naar ‘alleen gitarist’ naar ook producer?
Het is natuurlijk een kunst om echt goed te kunnen spelen. Maar het is ook een beetje je creatieve uitlaatklep. Je kunt wel iets naspelen, maar probeer het maar eens te schrijven. Dat is nog veel moeilijker. En dan alles eromheen. Je kunt het misschien wel schrijven, maar het zet het maar eens neer als een echt eindproduct. Dat vond ik wel echt een uitdaging. En ik heb misschien ook wel teveel vrije tijd gehad ergens. En dan ga je gewoon proberen en dan slaat het aan, en dan wil je er ook steeds beter in worden.
Hoe ziet jouw creatieve proces er dan uit?
Dat verschilt echt. De ene keer heb ik nummers die ik goed ken aan staan in de auto maar op een heel laag volume, en dan ga je dingen die je niet goed hoort in de mix een beetje eigen invulling geven. En dan kom ik soms met een melodie die veel vetter is maar helemaal niet op die plaat staat. Meestal begint het wel met een gitaar riffje. Het is zelden dat ik een bepaalde drumbeat in mn hoofd heb, of een zanglijn, en dat ik vanuit daar een nummer ga maken. Ik kan ook totaal niet zingen.
Toen je net begon waren je filmpjes, en zelfs je logo, nog niet zo gepolished als dat ze nu zijn. Je logo is ook echt heel vet trouwens. Kan je iets vertellen over je ontwikkeling als artiest?
De eerste, Divided, is eigenlijk begonnen als een schoolproject, voor de minor van een vriend van mij. Die deed music managent als minor en die moest voor zijn minor vanuit een label positie een kleine artiest begeleiden met het opbouwen van een image. Een beetje branding, die dingen. En naar een release pushen. Maar dat was allemaal fictief, en het moest vooral op papier goed kloppen. Maar hij had zoiets van ‘als je het vet vind, kan je ook daadwerkelijk een nummer schrijven en dan gaan we het gewoon op die manier doen’. Dus zo is Divided eigenlijk ontstaan.
En daarna dacht ik eigenlijk, het is wel leuk om te doen. Zeker ook het releasen op Spotify en alles er omheen, daar heb ik heel veel van geleerd. En toen dacht ik, ik vind het eigenlijk wel leuk dus ik ga het gewoon doen.
Waar wil je als Sietse de Krieger naartoe met je muziek?
Dat is wel een lastige, want de laatste tijd gaat er natuurlijk ook heel veel tijd zitten in SugarSpine. Het is super vet wat we daar allemaal mee mogen gaan doen. En dat heeft altijd prioriteit. En natuurlijk kun je je eigen muzikale visie niet altijd binnen een band kwijt. Ik denk niet dat ik ieder jaar een EP kan releasen. Maar ik wil wel zeker regelematig, misschien eens in de twee jaar, een EP uitbrengen. Met allemaal andere artiesten eromheen, goeie vrienden. Gewoon leuke dingen maken.
Naast je solo werk speel je ook in SugarSpine en maak je muziek met Crisis Theory. Je hebt ook nog even in Wake of Dawn gezeten. Waren dat je eerste bands, of heb je daarvoor ook in bandjes gespeeld?
Ik heb nog in een lokaal bandje, Lunaticity gezeten. Vorig jaar heb ik ook nog ingevallen bij Three Eyed Kid, zjj maken een combinatie van hiphop en metal. Daar heb ik vorig jaar twee festivals voor ingevallen. Dus mijn toppunt vorig jaar was ook in zes projecten tegelijk zitten. Het is ook een beetje een meme geworden binnen de muzikanten in Nederland. ‘Oh Sietse zit in ieder project’. Maar op een gegeven moment moet je keuzes maken. SugarSpine kwam op mn pad, en op een gegeven moment moet je gewoon focussen op een ding en daar vol voor gaan. Dus dat heb ik gedaan.
Heb je nog wel tijd voor andere dingen als je zo druk bent met muziek? Want ik neem aan dat je hiernaast ook nog gewoon een baan hebt?
Het is prioritetien stellen I guess. Ik werk normaal gesproken vier dagen in de week, dus ik heb sowieso een hele dag voor muziek. En meestal zitten mijn weekenden ook wel vol met muziek.
Je gaat nu voor het eerst, na losse tracks, ook een solo EP uitbrengen, Zenith. Hoe is die EP tot stand gekomen?
Ik wilde een beetje de uitdaging aan gaan. Vooral om meerdere tracks te schrijven die een beetje in een richting liggen. Ik merkte bijvoorbeeld met Divided en Proton, dat waren compleet verschillende tracks. En nu wilde ik gewoon vijf of zes tracks maken die bij elkaar horen. Het plan was eigenlijk om zes tracks te schrijven voor de EP. Maar de eerste vijf heb ik in hele korte tijd geschreven. En toen heeft er een beetje een gat tussen gezeten en toen lukte het niet meer om in de juiste flow te komen.
Je zei net al dat je niet kan zingen. Heb jij dan wel de zanglijnen geschreven? Of heb je dat aan de vocalisten overgelaten?
Dat heb ik eigenlijk overgelaten aan iedere zanger. Zelfs de teksten. De enige tekst die ik zelf geschreven heb ik Zenith. Ik heb eigenlijk tegen iedereen gezegd ‘dit is een beetje het onderwerp, doe je ding’. Want ik vind wel dat een zanger een zanglijn uit moet kunnen dragen met een melodie die bij die persoon past, maar ook de lyrics moeten sterk zijn.
Wat was de inspiratie voor Zenith? Want er zit wel een verhaal achter.
Het gaat over iemand die een beetje in een tweestrijd zit. We kennen het allemaal, nu met social media zie je de hele tijd overal meningen. En soms is het heel lastig om je eigen mening vast te houden of uberhaupt te bedenken wat je van iets vind. En niet allemaal gestuurd worden door meningen en inzichten van anderen. Dat is een beetje waar heel de EP om draait.
We hebben The Weakest Predator, die gaat eigenlijk over veganisme. Dat de mens eigenlijk het zwakste roofdier is. Dan hebben we The Worst. Dat gaat over iemand die zichzelf aan het verbeteren is, iemand die terugblikt op zichzelf en denkt ‘ik ben nog niet perfect, maar ik ben beter dan de oude versie’. Zenith is echt de track die alles bij elkaar raapt. Die gaat echt over dat je vastgeketend zit aan meningen van anderen, en dat je dat los moet laten om je eigen weg te kunnen vinden.
Disgrace was volgens mij de eeste track waar je iets met vocals ging doen.
Disgrace is een apart verhaal eigenlijk. Die heb ik uitgebracht als instrumental. En Chris, van Crisis Theory, die hoorde die track en zei ‘waarom heb je daar geen vocals onder gezet’. Maar ja, ik kan niet zingen. Maar toen heeft hij er een Crisis Theory remix van gemaakt, we hebben Fabio, onze zanger, erop gegooid. En Leon. En Chris heeft nog wat dingen herhaald en toegevoegd. Zij gingen er helemaal los op.
Is dat dan ook een beetje het begin van deze EP geweest?
Dat denk ik wel, daardoor zag ik wel dat op mijn muziek ook gewoon vocals kunnen. Want het is natuurlijk als instrumental geschreven. Dus het was wel apart om daar vocals op te horen. Maar ik vond het eigenlijk heel erg vet. En als ik dan toch de ambitie heb om een EP te maken, dan wil ik die niet instrumental doen. Maar gewoon vocalisten zoeken die dat vet vinden om te doen. Zo is dat balletje misschien een beetje gaan rollen. Zo heb ik ook Josh leren kennen, wan ik had al bedacht dat hij The Weakest Predator zou doen voordat uberhaupt ter sprake kwam dat ik bij SugarSpine zou gaan.
Divided was best wel een technische track. Ben je nu ook anders gaan schrijven, omdat je vocals erbij wilde?
Ja, zeker. Ik laat bewust wat meer ruimte in de refreintjes omdat ik daar dan nog vocals op wil. En ook qua synthesizers, want ik prop alles meestal nogal vol.
Wat was de leukste samenwerking voor de EP?
Ik denk dat dat Zenith is geweest. Ik had de tekst voor Zenith geschreven, maar dat was een half boek, die was veel te lang. En toen ben ik met Josh en Mees bij DB’s gaan zitten en hebben we eigenlijk samen die tekst afgemaakt en opgenomen. We hebben heel veel op afstand opgenomen. Zenith was eigenlijk de enige waar we met z’n allen bij elkaar waren. En dat was wel echt heel leuk. Dus dat heb ik ook geleerd, fysiek opnemen is veel leuker om te doen.
Je bent ook onderdeel van Aristides. Hoe ben je daarbij terechtgekomen?
Eigenlijk via de gitarist van Delain. Timo Somers, die speelde destijds op een Aristides en die gaf een clinic op de muziekschool waar ik les had. En ik ben qua beroek ingineur, dus dan vind je techniek ook vet. Weten hoe iets gemaakt is. En hij vertelde dat die gitaren zijn gemaakt van glasvezel, carbon fiber, epoxy. Er komt geen splinter hout bij kijken. Dat vond ik interessant. En ik vond de sound heel vet.
En toen ben ik ooit bij Aristides terecht gekomen. Het is een Nederlands merk ook, ze komen uit Haarlem. Tim (van Man As Plague) heeft volgens mij al mijn gitaren gemaakt. En ja, je blijft een beetje contact houden met die gasten. Op een gegeven moment zeiden ze ‘we vinden het heel vet wat je doet, als je via onze socials iets wil delen, stuur maar door’. En zo is die samenwerking begonnen.
Je noemde eerder al een aantal Nederlandse bands. Welke bands zou je aanraden op dit moment?
Ik denk inderdaad Braces, Another Now, Reformist. Dat zijn voor mij denk ik drie bands waarbij ik zoiets had van, ‘deze gasten zijn wel serieuze dingen aan het doen’. Another Now heb ik ook een show mee mogen spelen met SugarSpine, die hebben live ook een hele goeie productie. Changing Tides is trouwens ook heel vet.
Ga je ooit het podium op met je eigen werk, denk je? Het zou best makkelijk te regelen moeten zijn, met zoveel support uit de community.
Ja ik zou het graag willen, maar of ik daar echt de tijd voor heb en daar prioriteit aan ga stellen, dat weet ik nog niet. Maar zeg nooit nooit. Josh zei eerst ook over SugarSpine dat het vooral een soloproject was. Maar uiteindelijk is dat nu ook een band geworden. Time will tell.
Op vrijdag 2 augustus komt Zenith uit. Wat kunnen mensen die m nog niet gehoord hebben, verwachten van de laatste twee nieuwe nummers?
De laatste twee nummers zijn ook weer totaal anders. Een van de tracks, Illusions, is samen met Mike Evans van Profiler. Qua gitaren is het een iets meer technisch nummer, maar het is zeker niet te vol gepropt. Ik heb die bewust ook wat kaler gelaten qua synthesizers, en de vocals een beetje ruimte gegeven. Er zitten cleans op, er zitten screams op, dus redelijk gevarieerd.
En de laatse track is met twee vocalisten, Josh en Mees. Dat is verstand op nul, en gewoon gaan. Eigenlijk had ik die track gewoon voor de fun geschreven, ik dacht ik ga gewoon boze muziek maken. En toen was het eigenlijk best vet. Ik liet het aan Josh horen en die wilde er heel graag vocals op doen. En toen heb ik gevraagd of hij dit samen met Mees wilde doen en iedereen was helemaal excited om dat te doen.
Stay tuned, 2 Augustus horen we de laatste twee tracks van Zenith. Blijf Sietse de Krieger volgen voor meer nieuwe muziek, want er komt ongetwijfeld meer aan!
I remember when you released the track Divided; you posted it in the MetalFromNL group, and I was immediately excited. Especially since you came out of nowhere—I had never heard of Sietse de Krieger before.
And then there was Divided. But you’ve actually been at this for much longer.
Yes, that’s right. I started as a guitarist when I was about seven. I got it from my father; he already played guitar, so I just kind of fell into it. My brother always played the drums, and I was always on his drum kit. So my parents thought, “he’ll probably want to take drum lessons too.” But no, it became the guitar. I’m now 22, so I’ve been playing for 15 years. But it’s only in the last few years, really since the COVID era, that I’ve been writing and producing my own stuff.
Why the transition from just a guitarist to also being a producer?
Playing well is, of course, an art. But it’s also a bit of a creative outlet. You can play something by ear, but try writing it. That’s much harder. And then there’s everything around it. You might be able to write it, but try turning it into a finished product. I found that to be quite a challenge. And I probably had too much free time at some point. So you just start experimenting, and when it clicks, you want to keep getting better at it.
What does your creative process look like?
It really varies. Sometimes I have songs I know well playing in the car at a very low volume, and then you start filling in the gaps in the mix with your own ideas. Sometimes I come up with a melody that’s much cooler but isn’t in the original track at all. Usually, it starts with a guitar riff. It’s rare that I have a particular drum beat or a vocal line in my head and build a song around that. I also can’t sing at all.
When you first started, your videos and even your logo weren’t as polished as they are now. Your logo is really cool, by the way. Can you tell us about your development as an artist?
The first, Divided, actually started as a school project for a friend’s minor. He was doing music management as a minor and had to guide a small artist from a label position, building an image, branding, and pushing towards a release. But it was all supposed to be fictional, mainly on paper. But he said, “if you think it’s cool, you can actually write a song and we’ll do it that way.” So that’s how Divided was born.
And then I thought it was fun to do. Especially releasing on Spotify and everything around it, I learned a lot from that. And then I thought, I actually enjoy this, so I’ll just keep doing it.
Where do you want to go with your music as Sietse de Krieger?
That’s a tough one, because lately a lot of time has also been going into SugarSpine. It’s super cool what we’re getting to do there. That always has priority. And of course, you can’t always express your own musical vision within a band. I don’t think I can release an EP every year. But I definitely want to regularly, maybe every two years, release an EP. With different artists around me, good friends. Just make cool things.
Besides your solo work, you also play in SugarSpine and make music with Crisis Theory. You also played in Wake of Dawn. Were those your first bands, or did you play in bands before that?
I also played in a local band, Lunaticity. Last year I filled in for Three Eyed Kid, they combine hip-hop and metal. I filled in for two festivals last year. So my peak last year was being in six projects at once. It’s also become a bit of a meme among musicians in the Netherlands: “Oh, Sietse is in every project.” But at some point, you have to make choices. SugarSpine came along, and at some point, you just have to focus on one thing and go for it. So that’s what I did.
Do you still have time for other things when you’re so busy with music? Because I assume you also have a job?
It’s about setting priorities, I guess. I usually work four days a week, so I always have a whole day for music. And my weekends are usually filled with music as well.
You’re about to release your first solo EP, Zenith, after releasing single tracks. How did this EP come about?
I wanted to take on the challenge, especially of writing multiple tracks that are somewhat in the same direction. I noticed with Divided and Proton, for example, they were completely different tracks. And now I just wanted to make five or six tracks that belong together. The plan was actually to write six tracks for the EP. But I wrote the first five in a very short time. Then there was a bit of a gap, and I couldn’t get into the right flow to write the sixth one.
You already mentioned that you can’t sing. Did you write the vocal lines yourself? Or did you leave that to the vocalists?
I actually left that to each singer. Even the lyrics. The only text I wrote myself was for Zenith. I basically told everyone, “this is the theme, do your thing.” Because I think a singer should be able to convey a vocal line with a melody that suits them, but the lyrics should also be strong.
What was the inspiration for Zenith? Because there’s a story behind it.
It’s about someone who is caught in a dilemma. We all know it, especially with social media, where you’re constantly bombarded with opinions. And sometimes it’s very difficult to hold onto your own opinion or even to figure out what you think about something. And not be influenced by the opinions and insights of others. That’s basically what the whole EP is about.
We have The Weakest Predator, which is actually about veganism. That humans are actually the weakest predators. Then we have The Worst, which is about someone improving themselves, looking back, and thinking, “I’m not perfect yet, but I’m better than the old version.” Zenith is really the track that ties everything together. It’s about being chained to the opinions of others, and that you have to let go of that to find your own way.
Disgrace was, I believe, the first track where you did something with vocals.
Disgrace has an interesting story. I released it as an instrumental. And Chris from Crisis Theory heard it and said, “why didn’t you put vocals on it?” But yeah, I can’t sing. But then he made a Crisis Theory remix, we put Fabio, our singer, on it. And Leon. And Chris repeated and added some things. They really went wild on it.
Was that kind of the start of this EP?
I think so, because I realized that vocals could work on my music. It was originally written as an instrumental. So it was strange to hear vocals on it. But I thought it was really cool. And if I had the ambition to make an EP, I didn’t want it to be instrumental. But to find vocalists who think it’s cool to do. So that’s how that ball started rolling. That’s also how I met Josh. I had already planned for him to do The Weakest Predator before it even came up that I would join SugarSpine.
Divided was quite a technical track. Have you also started writing differently now that you want to include vocals?
Yes, definitely. I deliberately leave more space in the choruses because I want to put vocals there. And also with synthesizers, because I tend to fill everything up quite a lot.
What was the most fun collaboration for the EP?
I think it was Zenith. I had written the lyrics for Zenith, but it was like half a book, much too long. So I sat down with Josh and Mees at DB’s, and we finished and recorded the text together. We recorded a lot remotely. Zenith was the only one where we were all together. And that was really fun. So I also learned that physically recording is much more fun to do.
You’re also part of Aristides. How did you get involved with them?
Actually through the guitarist of Delain. Timo Somers was playing an Aristides at the time and gave a clinic at the music school where I was taking lessons. And I’m an engineer by profession, so I also find the technology cool. Knowing how something is made. And he mentioned that those guitars are made of fiberglass, carbon fiber, epoxy. Not a splinter of wood involved. I found that interesting. And I liked the sound.
And then I ended up at Aristides. It’s also a Dutch brand, they come from Haarlem. Tim (from Man As Plague) has made all my guitars, I believe. And yeah, you keep in touch with those guys. At some point, they said, “we think what you’re doing is really cool, if you want to share something through our socials, just send it over.” And that’s how that collaboration started.
You mentioned a few Dutch bands earlier. Which bands would you recommend at the moment?
I think Braces, Another Now, Reformist. Those are three bands where I thought, “these guys are doing serious things.” I also got to play a show with Another Now with SugarSpine, and they have a really good live production. Changing Tides is also very cool.
Do you think you’ll ever go on stage with your own work? It should be pretty easy to arrange with so much support from the community.
I’d love to, but whether I’ll actually have the time and make it a priority, I don’t know. But never say never. Josh initially said that SugarSpine was mainly a solo project. But eventually, it’s now a band. Time will tell.
On Friday, August 2nd, Zenith will be released. What can people who haven’t heard the last two new tracks yet expect?
The last two tracks are again completely different. One of the tracks, Illusions, is with Mike Evans from Profiler. In terms of guitars, it’s a bit more technical, but it’s definitely not too crowded. I’ve deliberately left it a bit more bare in terms of synthesizers, giving the vocals some space. There are clean vocals, there are screams, so it’s quite varied.
And the last track is with two vocalists, Josh and Mees. I originally wrote that track just for fun; I thought I’d make some angry music. And then it turned out really cool. I showed it to Josh, and he really wanted to do vocals on it. And then I asked if he wanted to do it together with Mees, and everyone was super excited about it.
Stay tuned, on August 2nd we’ll hear the last two tracks of Zenith. Keep following Sietse de Krieger for more new music, because there’s undoubtedly more to come!
Het gaat lekker met Changing Tides. Door het winnen van de Guts&Glory bandbattle had Changing Tides de kans om op Jera On Air te spelen. De band heeft ook net een succesvolle crowdfund actie afgerond, om hun nieuwe album op te kunnen gaan nemen. Reden genoeg om even in gesprek te gaan met deze mannen uit Brabant. We spraken ze op Jera On Air.
Liever kijken? Onder de tekst vind je de Youtube video!
Voorstelrondje!
Wesley – Wij zijn Chaning Tides, uit Brabant. En wij hebben zojuist op Jera on Air gespeeld, voor de eerste keer. En ik denk dat ik voor ons allemaal wel spreek dat we het echt fucking vet vonden.
Kaspar– De eerste keer op Jera, het voelt nog steeds onwerkelijk dat we hier mogen spelen.
Hadden jullie uberhaupt verwacht dat jullie die wedstrijd zouden winnen?
(Changing Tides had de Guts&Glory bandbattle gewonnen om hier te mogen spelen).
Kaspar – Nee haha. Je bent natuurlijk al wel langer bezig met je band, dus je hebt misschien wel wat voordeel tegenover andere bands. Maar die bands die op die battle hebben gespeeld waren ook echt goed.
Timmy – Ja die bands staan daar met een reden. Iedereen die daar die avond gespeeld heeft had het net zo hard verdiend om hier te staan. Ik ben superblij dat wij het zijn geworden, maar iedereen had het net zo hard verdiend.
Als ik zie hoeveel mensen er bij jullie in de tent stonden, dan was dat ook wel terrecht.
Kaspar – ja het was echt super vet, ik had me geen beter optreden kunnen voorstellen hier ook.
Timmy – op een zaterdagmiddag als eerste act staan om 12 uur en gewoon een volle tent hebben, ja dat is echt niet werkelijk ofzo.
Was dit dan ook meteen jullie grootste show?
Kaspar – Ik denk niet de grootste, de een na grootste sowieso.
Timmy – Ja ik twijfel, Dynamo Metalfest was ook wel echt heel groot.
In eerste instantie stonden jullie tegelijk met Another Now op de planning. Wat vond je ervan dat de organisatie dat zo gepland had?
Kaspar – Ja we dachten als mensen nu bij Another Now gaan kijken dan hoeft het voor ons niet meer hahaha. Nee grapje hahaha. Another Now is ook een fucking vette band! Maar het is gewoon jammer, er waren twee lokale Nederlandse acts op dezelfde tijd en dat is gewoon jammer. Heel veel van onze fanbase overlapt waarschijnlijk, wij vonden het ook heel vet om bij Another Now nog even te kunnen kijken achteraf.
Timmy – Dat was ook echt de eerste reactie van heel veel mensen. Ze zagen dat we tegelijk moesten spelen en iedereen had zoiets van ‘come on man’.
Kaspar – Maar dit was echt perfect. Another Now heeft echt een fucking dikke set neergezet, wij hebben nog backstage kunnen kijken. En bij ons stond het ook lekker goed vol, dus best of both worlds.
Wesley – Iedereen z’n verdiende publiek.
Jullie speelden ook een nieuwe track en hebben beelden gemaakt voor een live-video. Denk je dat je leuke beelden hebt kunnen maken?
Kaspar – Nee. Nee grapje, is echt oprecht goed.
Bas – De camera’s stonden uit. We gaan volgende week nog een keer haha.
Timmy – De beelden zijn wel gewoon goed gelukt denk ik, het publiek ging helemaal uit z’n dak. Het kan niet tegenvallen denk ik.
Kaspar – Als het geen leuke clip wordt ligt het echt aan de camera mensen, dan moeten we echt eens gaan kijken naar wie we hebben ingehuurd haha.
Is die nieuwe track ook al opgenomen?
Kaspar – Die is al opgenomen. De eerste single van ons nieuwe album komt waarschijnlijk in Augustus.
Timmy – Voor het album moeten we misschien nog een of twee dingen checken, maar voor de rest is alles klaar
Bas – Voor het album is alles opgenomen, er zijn een paar kleine vocal dingetjes die nog opnieuw moeten. Daarna gaat alles naar de producer toe en dan is met een maand waarschijnlijk alles helemaal af.
Wat is de planning dan, wanneer komt het nieuwe album uit?
Timmy – De single die we vandaag hebben gespeeld en de videoclip die komen uit mn hoofd in Augustus. En dan zijn we van plan om elke drie weken een nieuwe single te droppen. En in November moet het complete album klaar zijn.
Hoe is de crowfunding actie verlopen?
Timmy – Die is behaald.
Daan – Ja dat was eigenlijk een beetje tegen verwachting in. In het begin ging het heel snel. En toen liep het een beetje spaak. En ik had zelf ook zo iets van, oh jee, stel je voor dat het niet gaat lukken. Wat dan? Maar richting het einde van de crowdfunding ging het ineens heel snel. En ineens zaten we ver boven de grens. En dat stelt ons gewoon gerust, het zorgt ervoor dat we heel relaxte dat album kunnen uitbrengen.
Timmy – Het voelt gewoon zo bijzonder dat er zoveel mensen zijn die ons willen supporten.
Derk – En als mensen die gedoneerd hebben dit lezen, echt dank je wel uit de grond van mijn hart. Zonder jullie hadden we niet eens een nieuw nummer gespeeld.
De Nederlandse corescene is echt super hecht, iedereen support elkaar en er zijn heel veel samenwerkingen. Horen we ook features op de nieuwe plaat?
Timmy – (heel politiek correct) Er zijn features. Hahaha 🙂
Wat staat er op de planning voor de komende periode?
Timmy – Volgend jaar maart gaan we voor de eerste keer een tour doen in de UK, van vijf dagen. Dat wordt de eerste keer dat we langdurig het buitenland in gaan. We hopen dat we dat uit kunnen breiden en meer Europse landen erbij kunnen trekken. Dus dat is wel de kant die het opgaat.
Het gaat natuurlijk nu heel lekker met Changing Tides. 2025 wordt het jaar van Chaning Tides denk ik?
Timmy – Niemand gaat er om heen kunnen.
Derk – Het wordt wel heel moeilijk om dit jaar te overtreffen moet ik zeggen hoor. We hebben echt een goed jaar gehad, afgelopen jaar.
Je vindt Changing Tides op hun eigen site, of in onze database.
Nephylim speelde tijdens Jera On Air op de Hawk stage. Een beetje een vreemde eend in de bijt, want Nephylim speelt geen core, maar melodische death metal. Maar, een beetje vreemd is best wel lekker op zo’n zomer festival. We proberen al een tijdje deze band te interviewen, maar we hebben het eindelijk voor elkaar!
Ter Ziele speelde begin juni niet een, maar twee keer op Into The Grave. Nou ja, technisch gezien was een daarvan op de afterparty in de Neushoorn, maar toch! We spraken de band op het terrein over hun inspiratie en komende plannen.
Een geschreven versie van dit interview volgt later op de site!
You just played the amazing underground festival Graveland. What was that like?
It was amazing! We never played on an open-air stage and also the Pyro was a first one. We practiced a bit differently now and the whole show felt really good for us all. It was great to play at one of our favorite festivals and with a lot of awesome bands.
Is it very different to play at a festival like this, compared to playing in an indoor venue?
Yes, the stage sound was great for us and the audience was a bit further away. But I can’t say it didn’t feel personal. We had a lot of friends in the audience. The show felt relatively normal compared to other shows but the organization around the festival was new for us. An example: our merchandise was sold for us. Also, the get-ins were new. But everything was organized really smooth.
Even though the weather was bad, metalheads will go hard no matter what. Did you enjoy your time at the festival? Were you there for the whole festival?
We certainly did! When we played the weather was still nice. We already had tickets for the festival so nothing really changed except for the fact that we get to go on the stage ourselves. We all set up our tents at the camp-site and were there the whole weekend. Of course, the death metal bands were all awesome. Big shout out to Mortiferum, Teratoma, Claustrum, Carcass and Centinex for playing a killer set. But there also were a couple of sick black metal bands (especially Lieuwe delves deep into that subgenre) and Overruled was great too.
You’ve been steadily working towards releasing your first full-length ‘Plagues of Sulfur Bound’. What has that process been like? It has been in the works for a while.
Yeah, the process of recording took around 1,5 years. I think we are just perfectionists who wanted to deliver an album as good as we possibly could. We re-recorded and re-amped some things because we knew we could play it better and just paid a lot of attention to details.
You are releasing it on cassette as well, just like your previous EP. I see a couple of other bands also release stuff on cassette. Why so retro? What’s up with that?
Haha, I think it’s just the idea of owning a physical copy and browsing through the booklet, reading the lyrics, and having a sick item. The devil is in the details. Fans of extreme music still like to collect physical media and we think that’s awesome. Support the bands you care about. All three of us do it too!
You were able to partner up with Raw Skull Recordz. How did that happen?
Jasper knew Rai from Raw Skull Records for a while. I believe the first contact with him was 2013. Rai saw a lot of potential in Deadspeak early on. So when we began working on this album it was already pretty much agreed on that we released it on this awesome label.
What can we expect from your upcoming album?
Well, if you’ve seen our live show for the past two years or so you basically know what to expect. Raw guitars, thunderous low end and tight drums. We have a couple of clean guitar parts and atmospheric interludes. But there’s also of course a lot of straight-up death metal to be found on the record.
The production for Tidal Disruption is a lot different (more polished) than Dissolve the Dreams. Was there a change in the recording process/mixing/mastering?
The first demo was a product of limited funds and limited time. We recorded the whole demo in one (long) day. We never really felt it was 100% representative of our live shows but we got a lot of great responses. Which of course was awesome! With the new album Stijn van Gestel took a lot (a LOT) of time to get a great mix and Greg Wilkinson made it come a bit more alive with his master. The process between the demo and the full length couldn’t be more different.
Your first EP is only available on bandcamp. Why is it that underground (death and black) bands mainly reside there instead of streaming services like Spotify?
It actually just went back onto Spotify! It was down for a week or two because we had to transfer accounts. We don’t mind making our music available. People who want to buy it will buy it anyway. That’s the awesome thing about this kind of music.
Last year you had a tour with Master. Are there any similar tours or gigs in the future? What will 2024 bring for Deadspeak?
That tour was sick! We’ll just be promoting the new album and trying to fix even more shows. Also looking forward to the gig with Civerous and Crematory Stench and we are working on one or two release shows for when the full length comes out.
Thank you so much for your time!
It was our pleasure. Thanks for having us and you’ll be hearing more of us. We certainly aren’t done yet!
Want to see more of Deadspeak? Check them out on Facebook, or check out their recording. And of course, stay tuned for the album!