Op 18 april kwam Black Rabbit met hun nieuwste EP ‘Chronolysis’. Dat feest vierde ze twee dagen later groots met hun eigen festival, “Black Rabbit Fest”. Met zeven bands op het podium, op, hoe kan het ook anders, Eerste Paasdag, laat deze band zien dat ze hun werk super serieus nemen. Daan dook voor ons in de EP.
Black Rabbit
Na een full-length in 2023 komt het Apeldoornse Black Rabbit met hun volgend werk. In ‘Chronolysis’ borduurd de band verder op de thematiek van de Black Rabbit. Een demonische entiteit die zich voedt met wanhoop, zo worden dromen gemanipuleerd en slachtoffers in een staat van slaapverlamming gebracht. Dat laatste is waar deze plaat over gaat.
‘Met Chronolysis breidt Black Rabbit hun duistere mythologie uit in vijf zintuiglijke stadia van terreur. Het verhaal volgt een slachtoffer dat gevangen zit in slaapverlamming, terwijl Black Rabbit aan het voeteneinde van zijn bed verschijnt. Elk nummer representeert een van de vijf zintuigen – zien, horen, voelen, ruiken en proeven – en vertaalt de marteling van het slachtoffer naar muziek en tekst.’
Aldus de band zelf over dit album.
Chronolysis
Het begin van het eerste nummer, ‘Malevolent glare’, begint bijna episch. Dit wordt al snel onderbroken met een strakke riff waarna het geweld los barst. De muziek is niet complex en beukt er goed op los, wat ook in het tweede nummer blijkt.
Het hoogtepunt van het album voor mij is de track ‘Pity the mind of the frail and the feeble’. Het begint uitdagend in elk spel, de basgitaar krijgt hier ook naar mijn idee meer lof dan op andere tracks. De band laat hiermee zien dat ze beschikken over meer dan simpele beukende muziek.
Van het hoogtepunt bijkomend gaat de band gelijk door naar de vierde track, hier begint de muziek weer episch, waarna er een break komt met een clean gitaar en vrouwelijke zang. Begrijp me niet verkeerd, afwisseling is goed maar dit komt bij mij over als een band die zoekt naar een identiteit. De zang is mooi, maar past totaal niet bij het geheel. Het doet het hele nummer af, jammer. Want in de rest van de track komt de muziek prachtig naar voren. Mooie epische composities ingespeeld door kundige mensen.
Dat ligt een beetje in lijn met mijn gevoelens over de volledige EP, het gaat veel kanten op. Naar mijn optiek blinken ze uit in het meer prog achtige en epische. De ‘beukriffs’ zijn simpel van aard en redelijk uitgevoerd, maar 13 in een dozijn.
Final Thoughts
Het klinkt naar mijn oren dat de band nog zoekend is naar een identiteit. Dat maakt dit concept en de productie niet minder tof, de band heeft nog genoeg groei in het vooruitzicht. De potentie is er zeker!
Op 1 juni viert Reformist de lanceren van hun debuut album “Voyages” in de 013 in Tilburg, samen met drie andere bands. Het gaat goed met de Nederlandse Metalcore scene, en Reformist is daar het zoveelste voorbeeld van. Tijd om met deze mannen in gesprek te gaan over inspiratie, professionaliteit en de Nederlandse metalscene.
Het interview kijken? Dat kan ook!
https://youtu.be/7_l-ZagZNEQ
Tof dat jullie tijd hebben kunnen vrijmaken om met ons in gesprek te gaan. Met wie heb ik dit interview?
Mark van Gils: Je zit hier met Reformist, met 50% van Reformist. Met onze ritmegitarist Mark van Gils. Dat ben ik.
Freek Kruijswijk: En Freek Kruijswijk op de vocals. Dat ben ik dus. Dan missen we nog Matthijs van der Hoeven, leadgitarist, en Jeffrey Vermeulen op de drums.
Reformist, wat is dat voor een band? Als je jezelf moet omschrijven.
Het is meteen een hele moeilijke vraag. Wij omschrijven onszelf, dat doen we dan in het Engels. Vaak zeggen we: wij zijn een moderne blend van metal en blend. Dan denken mensen vaak aan koffie, natuurlijk, omdat het ook een blend is, maar bij ons is het omdat het echt een mix is van verschillende, zeg, invloeden vanuit metal. En dat bedoelen wij daarmee. Dus wij proberen wel echt verschillende invloeden eigenlijk samen te brengen tot wat wij zijn en dan doen we daar een heel mooi progressief sausje overheen en dan heb je Reformist.
Elke band natuurlijk van zichzelf dat ze een eigen unieke blend van metal zijn. Welke stijlen zitten er bij jullie in dan?
Ja, als je dan toch stempels op moet gaan leggen, dan hoor je met name toch wel de… ja, het progressieve metalcore. Dat is eigenlijk een beetje als je er een label aan moet gaan hangen, dan zouden wij onszelf zo bestempelen.Iedere band zegt: wij doen het anders dan de rest. En in principe is iedereen natuurlijk ook uniek en… Maar progressief betekent niet per se dat je de dingen anders doet.
Je zoekt grenzen op. Zo zie ik dat dan. Dus je bent progressief door binnen het kader wat je voor jezelf stelt, toch daar een beetje buiten proberen te treden. Dus waarbij wij, dus als je kijkt naar metalcore, wij hebben dus meer, zeg maar, riffs dan dat we breakdowns hebben, waarbij je met de core toch vaak breakdowns is met catchy refreinen.
Wij proberen dus toch nieuwe dingen erin toe te voegen. Zo hebben we ook riffs die wat meer neigen richting bijna black metal zonder black metal te worden, maar toch die vorm te blijven.
Ik denk ook vooral dat het een beetje komt omdat wij alle vier hele andere genres ook wel leuk vinden en daar ook heel veel inspiratie uit verschillende genres halen en dat dan op die manier combineren met elkaar. En dan krijg je toch wel dat het weer wat unieks wordt. In vergelijking met met met wat er dan al vooral is op de Nederlandse markt, om maar even zo te zeggen.
Is die inspiratie wel ook veranderd in de afgelopen tijd?Of is het wel grotendeels hetzelfde gebleven?
Voor mij is het altijd het hetzelfde. Ik denk voor Matthijs, die is eigenlijk onze onze chief executive muziek schrijver. Je merkt wel dat hij wel steeds uit andere hoeken inspiratie haalt voor het schrijven van de muziek. En dat maakt het ook wel weer leuk, want dan zie je toch ook wel dat zijn hele schrijfproces en zijn hele schrijfstijl wordt dan anders, maar toch hoor je wel dat hij het is.
Dus dat is ook met met de nieuwe muziek die er aankomt. Het is heel divers in vergelijking met wat we nu al hebben, maar het klinkt wel nog steeds als Reformist, dus dat is wel een beetje de de uitgangshoek waar we naartoe neigen.
Als je dan kijkt naar de afgelopen vier jaar dat we bezig zijn. Toen we begonnen toen was het met name voor de twee leden die er nu niet zijn, Jeffrey en Matthijs. Die hadden nog niet zoveel live ervaring. En sinds wij live zijn gegaan. We hebben echt echt superveel gespeeld. Die live ervaring, die heeft ook wel echt iets met onze muziek gedaan.
Je ziet dat het nu steeds beter werkt op het publiek ook. Het is niet zo dat we daarop zijn gaan schrijven, maar het heeft gewoon een nieuwe invloed gebracht. Zoals bijvoorbeeld “Hive Mind”, onze single. Die doet het live nog steeds fantastisch goed. En dat dat nummer is eigenlijk ontstaan door onze liveshows en dat hele gevoel van live performance hoor je nu terug in onze muziek.
00:13:26:12 – 00:13:52:17 Mark van Gils: Dus alle nummers zijn nu meer dat zeg maar. Dat is wel tof om te zien als je terugkijkt.
De EP Reform Rebuild kwam uit in 2021. Jullie hebben daarna in heel veel vette optredens gedaan en toffe dingen gedaan. Wat was het leukste om tot nu toe te doen?
Ik denk toch onze tour vorig jaar. En ik vind vooral de festivals die we hebben gespeeld heel tof. Uhm. Baroeg Open Air was heel tof, maar ik denk toch uhm als ik moet vanuit het oogpunt van de band, zeg maar, als collectief denk ik toch onze Europa tour vorig jaar dat dat toch wel de de vetste ervaring is geweest voor ons alle vier.
En was daar dan nog één ding wat er bovenuit stak?
De uitverkochte show in Boedapest denk ik. Als je als band uit een land ter grootte van een speldenknop, zeg maar. Als je dan voor het eerst ook daadwerkelijk de grens over gaat en je verkoopt dan gelijk in Oost-Europa een venue uit. Ja, dat is wel echt echt wel heel bizar dat we echt zeggen: ja, heel vet!
Ik heb jullie ook al vaker gezien en daar kan je ook heel erg zien in jullie performance dat jullie echt wel bezig zijn met het neerzetten als Reformist als een professionele, sterke band. Ishet ingewikkeld om als band serieus genomen te worden?
Het ligt eraan hoe serieus je zelf genomen wilt worden. Ik denk dat dat vooral belangrijk is. Kijk dat merk je bijvoorbeeld ook in de in de coreommunity. Daar merk je dat contrast heel goed tussen tussen de bands die daar zitten. Je hebt mensen die vinden het prima om gewoon kleinschalig als een soort van hobby in kroegjes te spelen en dat soort dingen en het dan op zeg maar op een semi-serieus niveau muziek te maken. Maar er zitten ook bands bij die hier echt gewoon hun werk van willen maken of hun werk van hebben gemaakt. Maar dat ligt er echt aan aan hoe jij jezelf profileert als als band zijnde in de muziekwereld. Kijk, als jij het ambieert om om gewoon elke vrijdagavond in een bruin café te spelen dan… want dan kan je jezelf zo neerzetten. Maar als je wereldtours wilt doen, dat soort zaken, dan moet je jezelf ook denk ik wat wat serieuzer, wat professioneler profileren.
Daar hoor ik dan wel ook gelijk in dat jullie dat dan dus wel ambiëren.
Jazeker. Ik denk wel dat wij met z’n vieren wel echt naar het hoogste niveau wat wij mogelijk kunnen halen willen.
Dat moet hem toch de vraag stellen als bassist zijnde. Waarom dan zonder bassist op het podium?
Wil je het lange antwoord of het korte antwoord? Ik kan hier heel lang over praten, maar eigenlijk komt het bij ons gewoon op neer dat er in onze ogen zijn er weinig tot geen bassisten in Nederland die op het niveau kunnen bassen wat wij verwachten van een bassist. En dat is zowel muzikaal als sociaal. Je kan de sterren van de hemel spelen, maar als je gewoon met niemand botert in in de groep, ja, dan heb je er niets aan. Dus er is gewoon eigenlijk niemand die in dat hokje past.
Ja, behalve onze MacBook. Met z’n allen zijn we ook al acht jaar bezig, waarvan we dan echt vier jaar live muziek maken. Wij merken ook gewoon dat wij met z’n vieren weten wat we aan elkaar hebben en en daar doen we het ook gewoon mee en dat is heel belangrijk.
En als dat werkt voor zolang het werkt dan is dat goed. Als als er iemand bij komt en die past daar gewoon goed bij en die kan goed op niveau zijn instrument bespelen, dan is dat ook allemaal prima. Maar tot tot die tijd is het gewoon prima met z’n vieren.
Het is dus niet zo van oké, daar zijn helemaal geen goeie bassisten in Nederland. Alleen we zoeken inderdaad echt een beetje dat de perfecte match, want we hebben al twee keer van bassist gewisseld. Dat willen we gewoon niet nog een keer meemaken. En de timing was ook niet echt heel fijn. We waren gewoon al heel druk met het album wat uit gaat komen en dat heeft gewoon echt onze focus. En toen hebben we ook besloten van dat gaan we in ieder geval daar dus op focussen, dat we niet de tijd nu verliezen door een nieuw bandlid te zoeken, waarvan we eigenlijk dus al een beetje twijfels hebben of we de perfecte match gaan vinden.
Voyages komt iets voor het album release feestje op 1 juni uit. Hoe heeft dat schrijfproces eruit gezien voor “Voyages”?
Het is een lang proces geweest. Maar zoals ik net al zei, we hebben een muzikaal genie bij ons in de band, Matthijs. Die ligt ten grondslag aan alle muziek die wij maken. Hij is daar heel goed in. Dat is ook een beetje waaruit de band eigenlijk ontstaan is. Het meeste komt uit Matthijs. Maar deze nummers, sommige riffs die stammen uit tijden voordat dat we hem kenden. Sommige riffs die zijn geschreven tijdens het opnameproces zelf. Het grootste en het hardste nummer op op het aankomende album dat is geschreven in de tourbus vorig jaar.
Eigenlijk zijn we met het serieus schrijven en het opnemen van de demo’s en dat soort zaken na Hivemind begonnen, dus dat is in 2022. En we hebben eigenlijk tot de zomer van mei vorig jaar denk ik geschreven. En toen zijn we heel lang bezig geweest met het opnameproces, want ja,wij streven naar een bepaalde vorm van perfectie in de muziek. Dat is ook wel een beetje het genre waar we in zitten, alles moet gewoon strak, helder uh beluisterbaar, heavy, catchy, groovy. Het moet, het moet zeg maar alles zijn.
De gitaren moeten goed gepoetst zijn, dus de solo’s die moeten die moeten eruit springen. Alles moet hoorbaar zijn. Elke drumfill, elke toon, elke noot, elk stemmetje wat erin zit. Het moet echt allemaal goed zijn, dus er zit zoveel luisterwerk en en zoveel kijkwerk en whatever in het produceren van zo’n album. En dan is Matthijs ook echt een mierenneuker, eerste klas, dus die kan echt alles onder een loep leggen, wat ook wel goed is, maar ook heel vermoeiend. Maar daardoor heeft het wel ja, heel lang geduurd, maar mag het resultaat dan ook wel echt zijn. We hebben de lat heel hoog gelegd. Bewust.
Hebben jullie dan helemaal zelf gedaan? Of laten jullie dit wel mixen en masteren door iemand anders?
Matthijs die heeft alle instrumenten ingespeeld dus de gitaar en de bas. Dus het is geen midi bas wat je hoort. Dat heeft hij thuis gedaan.Bij Daan Nieboer van Cornerstone Audio hebben we de vocal productie gedaan en het album wordt gemixt en gemasterd door Roelof Klop.
Kunnen jullie ook al iets meer vertellen over het thema van van het album wat er aankomt?
“Voyages” is natuurlijk grof vertaald reizen. Dus reizen die je dan aflegt. Het is niet echt thematisch, maar in elk nummer op de plaat zit wel een een soort van referentie naar een bepaalde reis die je kan afmaken als mens zijnde. Fictief, maar ook vanuit persoonlijk perspectief. Matthijs heeft ook de tekst geschreven op een nummer wat hij heeft geschreven. Dat was in een periode waarin hij heel erg ziek was. Die komt ook op de plaat, die heeft hij ook zelf ingezongen, dat maakt het ook heel persoonlijk. Eigenlijk elk nummer staat in in teken van een soort van persoonlijke groei of afbouw. Dus eigenlijk een reis door jezelf. En dat is dan ook wel weer vrij interpreteerbaar.
Als ik kijk naar de teksten en de teksten en de titels van de vorige tracks lijkt het wel alsof jullie wel heel duidelijk een boodschap willen meegeven aan de mensen die jullie muziek luisteren.
Dit album is ook wat persoonlijker. Ook voor mij is dat wel wat persoonlijker geschreven en ik weet dat er net als mij heel veel mensen zijn die ook wel last van hebben gehad van bepaalde punten die worden aangesneden. En dan is het toch wel belangrijk dat , voor sommige mensen die die niet de woorden daarvoor kunnen vinden, dat jij dat voor hun kan doen op een bepaalde manier. Het is voor iedereen anders en ik hoop gewoon dat dat dat mensen voor zichzelf gewoon dat kleine stukje invulling kunnen vinden op op vragen waar ze zelf de antwoorden niet op kunnen vinden.
Met “Voyages” wilde ik toch wel wat persoonlijker op de materie in proberen te gaan, maar niet zo persoonlijk dat het er heel dik op ligt. Maar wel vanuit persoonlijke ervaringen, vanuit persoonlijk oogpunt teksten schrijven die dan wel weer vrij te interpreteren zijn voor de luisteraar.
Komen er nog meer singles uit voordat het album uit komt?
Ja, er komen nog drie singles, waarvan twee met videoclip. De volgende twee singles die komen, die zijn ook weer net iets meer persoonlijk dan die de vorige twee. Het gaat steeds meer dieper in dat verhaal van “Voyages”. Zo zal er ook een videoclip komen. Die gaat wat meer over verslaving bijvoorbeeld en wat voor effecten dat met jou als persoon heeft. Maar ook met name: wat heeft dat voor effect om de omgeving om je heen? Dat hebben we op een hele originele manier weer kunnen geven. Ook met de video. Dat is echt iets wat we nog niet eerder hebben gezien. In ieder geval niet in Nederland. En daar zit ook echt wel heel duidelijk een message bij aan het einde van: Let op, worstel jij met deze zaken? Meld je dan zijn we hier. Dat wordt letterlijk zo getoond in de video aan het einde. We willen daar gewoon heel duidelijk mee zijn van oké, super leuk wat jullie daar laten zien, maar let op, dit speelt echt! Dus vandaar ook dat we aan het eind van die videoclip over verslaving ook vermelden van joh, ben jij of ken jij iemand die uh met verslavingen kampt of met whatever. Hier heb je alle contactgegevens voor instanties die jou daarmee kunnen helpen.
Voor “The Crown” hebben jullie in ieder geval samengewerkt met Nouri en Allen van Distant. Komen er nog meer samenwerkingen aan?
Ik ga er niet te veel over zeggen. Ik ga ik ga het een beetje cryptisch houden nog, maar op de twee videoclips zit geen feature. Op de derde single die uitkomt …op die single zit een feature van een van de bands die op 1 juni in de 013 ons support op onze releaseshow
Jullie hebben in totaal straks vier videoclips voor voor het hele album. Hoe was dat om dat te doen?
Vermoeiend. Heel vermoeiend dit keer. Als je frontman bent dan heb je ook vaak dat je in clips de hoofdrol krijgt. En dat was dit keer ook.Het is het niet per se echt een doorlopende verhaallijn in de clips, maar ze passen wel heel goed bij het thema. Maar omdat het dus ook heel persoonlijk is, krijg je dus ook dat Freek steeds in beeld is.
We hadden het even over de de samenwerkingen die jullie hebben gedaan. Ik heb het al eerder met andere bands er ook over gehad, maar die core community is heel hecht in Nederland zeker? Hoe komt dat?
Ik weet wel hoe dat dat een beetje ontstaan is. Toen wij zeg maar net begonnen, was eigenlijk nog covid, dus wij wilden eigenlijk ook eerder beginnen, maar we zaten echt midden in de zoveelste lockdown. Concerten waren nog niet mogelijk. En ik weet zeker, er waren naast ons nog misschien wel honderd bands die in dezelfde situatie zaten.
En je voelde het wel. Iedereen zit met dezelfde problemen op dit moment. Toen wij op een gegeven moment live konden gaan, 2021, hebben echt geluk gehad. We konden namelijk drie maanden na de release konden we al live spelen en dat was toen echt bijzonder. We hadden eigenlijk maar een maand en toen hebben we drie shows gespeeld. Iedereen was zo blij dat we weer naar buiten konden.
En dan ga ik toch één persoon in specifiek noemen. Dat is Joyce. Joyce die kwam naar onze allereerste show in Capslock uh Capelle aan den IJssel. En zij was omvergeblazen door onze liveshow, zoals ze het zelf verwoorde en ze zei: Ik wil er iets mee doen, ik ga hier iets mee doen.Ik wil jullie een podium bieden. En toen is het eigenlijk een beetje vanuit haar persoonlijk ontstaan. Zij is die groepsapp begonnen. Die energie die zij daarin bracht, daar is heel die coremunity uit ontstaan.
Het is gewoon een groter vriendengroep.Er is ook veel meer support van elkaar als dat er tien jaar geleden was. Vooral de core wereld in Nederland daar was tien jaar eigenlijk altijd een soort van vast groepje en als je daar niet bij zat dan dan deed je bandje er niet toe. Je ziet nou wel dat dat iedereen elkaar een beetje op sleeptouw neemt en dat iedereen elkaar ook wil helpen en wil supporten. En als je dan kijkt naar de afgelopen paar maanden, er wordt zoveel muziek uitgebracht. Allemaal super hoge kwaliteit, dikke videoclips, vette optredens. Het leeft en dat is heel mooi om te zien.
Thanks voor jullie tijd.
Ja, jullie bedankt! Graag gedaan en koop allemaal een kaartje voor 1 juni zou ik zeggen. Het is in de 013 in Tilburg, Reformist en nog drie andere bands voor maar €16. Het is zondag, maar het is altijd afgelopen, dus je bent gewoon nog met de laatste trein naar huis!
Meer weten over Reformist? Je vindt ze op hun eigen website.
XII Thorns is een blackened deathcore band uit Limburg, die ontstaan is in Coronatijd. Je moet wat, als de wereld stil ligt. Van de looks tot de muziek; het is duidelijk dat XII Thorns goed nagedacht heeft over hun uitstraling. Het hele plaatje klopt, en is vooral: heel duister. Wie zijn deze gasten uit het zuiden van Nederland? Wij spraken ze voordat ze de finale van de Wacken Metal Battle spelen op zaterdag 12 april in Estrado, Harderwijk.
Het volledige interview zie je hier. Lees hieronder een verkorte versie!
Hoe was jullie halve finale optreden? Hoe ging het?
Ja, dat ging goed. We moeten zeggen, de concurrentie was erg sterk. Alle andere bands hadden ook makkelijk kunnen winnen. Het niveau is echt hoog, dus het was echt sowieso een goede avond. Verder ging de show zelf gewoon goed. Geen problemen, dat is altijd belangrijk natuurlijk. En dat alles een beetje lekker werkt, de nummers gewoon goed voelen. We waren als eerste, het publiek was nog een beetje tam. Maar Crush had een hele bus vol publiek meegenomen en die gingen helemaal los, dat was mooi om te zien.
Jullie staan volgende week in de finale met Deafened to Death en Hyla. Deafened to Death speelt hardcore. Jullie spelen blackend deathcore en Hyla, dat is eigenlijk progressieve metal, maar wel ook met wat core invloeden. Wat vind je ervan dat core ineens zo populair is?
We kunnen het alleen maar toejuichen natuurlijk. Ja, wij maken al jarenlang deathcore, we noemen onszelf al heel erg lang core. Het is waanzinnig mooi om te zien dat core een beetje meer de de de nu metal treatment krijgt, dat wat meer in de populaire sfeer zit. Dus we kunnen het alleen maar toejuichen.
Jullie spelen blackend deathcore. Voor de mensen die geen idee hebben wat dat is. Hoe zou je jullie muziek omschrijven?
We proberen echt een mix te maken. We zijn eigenlijk op zoek gegaan naar welke andere metalbands kunnen we in onze stijl toevoegen? We hebben geprobeerd bands die we vroeger vet bij elkaar te gooien. En we hebben ook wel veel geluisterd naar Lorna Shore. Dat soort bands vinden wij allemaal ook heel erg vet, dus het komt ook zeker daar vandaan.
Uit welke bands halen jullie dan inspiratie?
Op het gebied van vocals proberen we eigenlijk zo min mogelijk inspiratie uit andere bands te halen. Dat voelt dan toch alsof je probeer te klinken als iemand anders. Maar om een voorbeeld te noemen; de zanger van Cattle Decapitation heeft die goblin squeals populair gemaakt, dat proberen we dan ook toe te voegen aan black. We proberen zoveel mogelijk toe te voegen, maar wel een eigen stijl te houden.
Jullie hebben vorig jaar Exsilium uitgebracht, en er komt nieuwe muziek aan. Mogen jullie daar al wat over zeggen?
We zijn eigenlijk met het laatste nummer bezig. Het is eigenlijk muzikaal klaar. Het is nu voornamelijk even zorgen dat we de rest op orde hebben. Een video erbij, dat soort dingen. Het marketing gedeelte zeg maar. Het worden vier tracks, waarvan een een oude in een nieuw jasje. We hebben ook wat meer de samenwerking opgezocht met andere bands.
Jullie brachten voor Exsilium ook een instrumentale versie uit. Wat was daar de reden van?
We hebben dat zelf eigenlijk altijd wel heel erg cool gevonden. Het is interessant om gewoon naar de instrumenten te kunnen luisteren. Dat je heel goed kan horen van wat het is.Het is natuurlijk altijd een geweld van jewelste met blast, beter en sneller zijn en breakdowns. enzovoorts. We vinden dat eigenlijk altijd wel een stukje verrijking van een portfolio. Dat je ook nog eens een keer gewoon puur naar muziek kan luisteren en ook van kan leren.
Interviewer: Als ik naar jullie show kijk, naar jullie artwork kijk dan lijkt het alsof er best wel veel over nagedacht is. Hoe belangrijk is dat totaalplaatje XII Thorns voor jullie.
Heel belangrijk. Het is niet alleen maar muziek. Maar het is de hele beleving eromheen. De lichtshow, soundscapes eromheen en het gevoel wat je erbij krijgt, dat moet wel echt een versterkend totaalplaatje van elkaar zijn. Zo zijn we de band ook begonnen. We hebben daar ook echt bewust voor gekozen. Het idee van de band was eigenlijk vanaf het begin dat er een thema eromheen moest. En als we live zouden spelen, dat het gevoel van de muziek met erg versterkt moet worden door hoe we eruitzien of hoe de lichtshow is.
Het is allemaal occult, vreemd. Eigenlijk sinds dat we met de Kelderbode bezig zijn geweest, proberen we ook heel veel Nederlands toe te voegen. Op de nieuwe EP doen we dat ook alweer. We proberen daarmee dat de Nederlandse gemeenschap ook die klik met de muziek kan voelen. Als je naar de artwork van de Kelderbode kijkt, zit daar ook een Nederlandse vlag doorheen geweven.
Maakt dat voor de zanger uit, om het in het Engels of in het Nederlands te doen?
Het is wel anders. Vooral hij Engels of Nederlands schreeuwt en vooral op gebied van articulatie. Nu probeert hij dat steeds meer los te laten articuleren omdat het toch beter overkomt door het niet te doen. Maar Nederlandse articulatie is gewoon heel anders en het is dus het is veel mondiger. We hebben allemaal een zachte g. Maar we zijn erachter gekomen dat het accent bij het schreeuwen en grunten ineens verwijnt. Maar nogmaals, ik weet ook niet hoe het is als als buitenlander om een Nederlandse track te horen. Dus hoe dat klinkt? Misschien klinkt het wel hetzelfde zoals het Russisch van Alex van I Previal.
De vorige keer in het mini-interview zeiden jullie dat jullie voor de halve finale nog wat nieuwe nummers in de set zouden doen. Krijgen we in een in de finale set ook wat nieuwe nummers van de EP?
Er zitten er twee in en eentje nog niet. Die houden wij nog even achter de hand, maar twee tracks zitten er in. En we kunnen helaas geen titels geven, want zover zijn we nog niet. We hebben voor nu alleen nog maar werktitels.
Hoeveel reserve kabeltjes neem je mee zaterdag?
We hebben onze set een beetje veranderd nadat dat gebeurd was. Maar we hebben altijd een koffer mee met allemaal kabeltjes en en oplossingen. Dus het komt sowieso goed!
Hyla is de nieuwe prog metal sensatie uit Amsterdam. Hyla doet dit jaar mee met de Wacken Metal Battle, en met succes! We zien Hyla op 19 april terug in de finale in Estrado, Harderwijk. Hyla bestaat uit vijf bandleden. Tijd om even bij te praten met Mark (drummer), Vincent (zanger) en Niels (Bassist)!
Het volledige interview kijk je terug op Youtube. Lees een verkorte versie hieronder!
Een korte introductie van Hyla, want er is online verrassend weinig over jullie te vinden. Hoe komt dat?
Nou, we zijn eigenlijk nog een vrij jonge band. Dat is de voornaamste reden. We zaten zo’n anderhalf jaar geleden pas echt voor het eerst samen in de oefenruimte. Het initiatief kwam van onze gitarist Edwin. Hij heeft anderhalf jaar geleden het conservatorium verlaten, wat rondgekeken en ons gevonden.
Sindsdien zijn we hard aan het werk geweest met schrijven. We hebben inmiddels best wat nummers, maar we willen echt de tijd nemen om honderd procent zeker te zijn van ons product – of dat nu een EP of een album wordt – voordat we het opnemen en uitbrengen. We willen het echt goed aanpakken. We verwachten wel eind dit jaar de studio in te duiken, maar we forceren niets. We nemen rustig de tijd voor die belangrijke stap.
Komen er nog een website, Facebook of SoundCloud als jullie muziek uitbrengen? Of zit er een bewuste strategie achter om in één keer een totaalpakket neer te zetten? Hoe zien jullie dat?
Het is een beetje aftasten geweest tot nu toe, denk ik. Instagram was in het begin onze focus, omdat het naar ons idee het populairste platform is in onze kringen om dingen te posten. Maar het was ook een manier om te kijken wat voor ons werkt, hoe we het beeld dat we naar buiten willen brengen vormgeven.
Maar inderdaad, als je iets uitbrengt, dan moet je eigenlijk op alle platforms aanwezig zijn om jezelf te laten zien. Dan hebben we ook meer content om te delen. Dus we bouwen het wel een beetje op. Maar het gaat nu best snel met de Metal Battle en de andere shows. Het publiek reageert heel goed, wat natuurlijk super leuk is. Dus alles gaat nu opeens heel snel, en de socials lopen in dat opzicht nog wat achter.
We hebben wel een SoundCloud. Misschien is die lastig te vinden, maar als het goed is, staat de link in onze bio op Instagram. Daar kun je onze demo’s vinden.
Waar komt die bandnaam eigenlijk vandaan?
Dat is wel een grappig verhaal. We hebben natuurlijk best lang nagedacht over namen. In de oefenruimte kwamen we er op een gegeven moment achter dat we de naam vooral op de klank hadden gebaseerd. Vandaar dat we ook in onze bio hebben staan dat mensen het ook als “hail” kunnen uitspreken, ook al was het vanaf het begin Hyla. Oké, en toen kwamen we erachter dat het ook de wetenschappelijke naam van de Europese boomkikker is, en dat vonden we ook wel geinig.
Maar verder is het gewoon een fijne, eigen naam, zoals iemands voornaam. Dat is voor mij eigenlijk het belangrijkste. De betekenis is een leuke bonus. Het is in ieder geval een mooie, toffe, unieke naam die nieuwsgierigheid wekt en ook wel past bij…
Hetgeen wat jullie maken is wel echt heel technisch en zoals jullie aangeven hebben jullie een hoge standaard. Schrijven jullie ook echt met z’n allen?
Ik vind dat juist iets unieks aan ons. Want inderdaad, in projecten waar ik eerder in heb gezeten, die ook wat meer technical metal inslag hadden, weet je dat het door de complexiteit gewoon heel moelijk is om met z’’n allen in de oefenruimte iets te schrijven. Maar juist bij ons lukt het heel goed.
Dat vind ik echt speciaal aan onze schrijfwijze nu. Ik denk dat het er ook voor zorgt dat sommige van onze songs best wel iets organischer aanvoelen qua songstructuur. We proberen dus echt bijna alles eerst in de ruimte te laten ontstaan. Op een gegeven moment maken we er wel een demo van om het te optimaliseren.
Komt dat dan ook doordat jullie als muzikanten allemaal zo’n hoog niveau hebben, waardoor dit makkelijker gaat?
Ik kan me voorstellen, als je allemaal op het conservatorium zit of hebt gezeten, dat het wel helpt. Je hebt allemaal een bepaald niveau. Ik heb het nog nooit eerder meegemaakt in een band dat we zo snel zulke complexe dingen kunnen oppakken.
Tijdens het schrijven spelen we het nog niet super strak en maakt iedereen fouten, maar we voelen wel aan van: “Oké, dit gaat werken en dit moet in grote lijnen zo.” En dan kunnen we op die manier toch een heel organisch proces hebben, ook al is het technische muziek.
Hebben jullie een richting die je uit wil met Hyla?
Dat is ook nog een beetje in ontwikkeling. Ik vind het verhaal nog altijd heel erg belangrijk. Ik heb soms hele persoonlijke verhalen die ik graag wil delen, maar ik wil ook graag vanuit verschillende perspectieven schrijven.
Zo hebben we een nummer dat “Migraine” heet. Dat gaat over het perspectief van een jonge jongen die er eigenlijk alles aan doet om zichzelf te vernietigen en het daarna probeert te verantwoorden naar een soort groter geheel, in dit geval een of andere god die het voor hem bepaalt. Maar uiteindelijk komt het erop neer dat hij zelf steeds dezelfde fouten maakt. Dat is een van die verhalen die ik heel interessant vind. Er zit wel overlap met mijn eigen ervaringen in, maar ik schrijf voornamelijk vanuit verschillende perspectieven.
Welke muzikale invloeden en inspiratiebronnen hebben jullie zoal?
Ik denk dat onze inspiratie vanuit allerlei verschillende hoeken komt. Misschien ook wel omdat we op het conservatorium zitten. Zodra iemand metal maakt, is het al snel: “Oh nice, misschien kunnen we samenwerken.” Maar ik kom zelf bijvoorbeeld meer vanuit Jeff Buckley, Tamino vind ik ook echt te gek. We houden allemaal van prog metal, maar we hebben allemaal een net iets andere hoek waarin we het meest thuis zijn.
We proberen ook dingen te maken die je niet altijd hoort. Een goed voorbeeld is Edwin, onze gitarist. Hij is als gitarist natuurlijk erg fan van complexe riffs en veel verschillende riffs. En ik, met mijn misschien wat meer metalcore achtergrond, probeer het toch een beetje catchy te houden. Ik denk dat zo’n soort samenspel vanuit verschillende hoeken en inspiraties in onze muziek terugkomt.
Gaan jullie dan in de setlist ook iets anders doen? Jullie setlist aanpassen omdat je weet dat je tegen zulke energie moet spelen?
In zekere zin blijven we echt wel onszelf. We gaan geen andere liedjes erbij doen. Nee, ik denk dat we doorgaan met het werk dat we nu doen, dat is een soort van onze setlist. Ik denk dat we daar wel content mee zijn, en daar moeten we het mee doen.
Wat kunnen we dan verwachten tijdens de finale?
Een vette show! Een ding; onze gitarist Storm heeft helaas een heel ongelukkig agenda conflict. Hij had al een boeking staan met een andere band waar hij als muzikant speelt, dus hij is er niet bij. Maar we hebben een andere, een invalgitarist die super goed is, en het gaat zeker goedkomen. Maar dat is sowieso voor ons wel een groot ding. We hadden hem er natuurlijk graag bij gehad, maar het is niet anders. Verder gaan we gewoon honderdvijftig procent geven, zeg maar.
We hebben alle ruimte om te doen wat wij het beste doen. Dus ja, en we zijn ook met de feedback van die eerste voorronde bezig geweest, hoe we meer publieksinteractie kunnen toevoegen en eigenlijk nog meer de energie op standje honderd proberen te zetten. Daar zijn we echt flink mee bezig geweest.
Deafened to Death is een hardcore band uit Leeuwarden. De band is ontstaan omdat de bandleden, die elkaar kennen uit andere bands, op zoek waren naar een nieuwe uitdaging. Vorig jaar bracht Deafened to Death hun gelijknamige debuut album uit. Wij spraken de band toen al even in een oefenstudio in Utrecht over hun inspiratie. Dit jaar deed de band mee met de Wacken Metal Battle, en met succes! Ze staan op 19 april 2025 in de finale in Estrado, Harderwijk. Tijd om even bij te praten!
Het volledige interview kijk je terug op Youtube. Lees een verkorte versie hieronder!
https://youtu.be/1O0S9QTvQo4
Ik sprak jullie in oktober vorig jaar al even. Wat is er sindsdien allemaal gebeurd?
Nou, we hebben behoorlijk wat shows gespeeld sinds die tijd. En we hebben een nieuwe single uitgebracht, “Top Dog”. Die is nu zo’n twee dikke weken uit, volgens mij. Dus ja, dat is het belangrijkste wat er gebeurd is.
De vorige keer dat we spraken, zeiden jullie al dat de focus vooral op het live spelen zou liggen. Hoe bevalt dat tot nu toe?
Best wel goed eigenlijk! We krijgen echt goede reacties op onze shows en het publiek gaat behoorlijk los.
We hadden een optreden in Leeuwarden, in de Neushoorn. Daar ging het publiek zó tekeer dat de microfoon op een gegeven moment tegen Arend’s voortanden kwam. Die heeft nu twee kleine stukjes tand minder, dus binnenkort maar even langs de tandarts. Maar het was het zeker waard!
Dat was echt zo’n avond waar wij op hetzelfde niveau stonden als het publiek, letterlijk op de grond. Dus alles wat daar gebeurde, kon inderdaad overslaan op de band. Olaf is nog over zijn monitor geflikkerd waardoor zijn bas ontstemd was. Pieter heeft nog een gitaarwissel binnen tien seconden gedaan omdat er een snaar knapte, en volgens mij was Jim’s drumstel op een gegeven moment ook niet helemaal in orde. Maar goed, dat soort dingen gebeuren, dat houdt het wel leuk en spannend, toch?
Absoluut! Wat was jullie leukste optreden tot nu toe? Of was Leeuwarden met alle chaos het verhaal van het leukste optreden?
We vonden de halve finale van de Wacken Metal Battle echt heel leuk. Het optreden ging goed, het publiek was enthousiast, en we hebben natuurlijk gewonnen, dus dat was supervet. Frisian Metal Night was ook echt te gek! We speelden wel vroeg op de avond, maar de zaal stond al goed vol en het publiek ging helemaal los.
De Neushoorn, dat is eigenlijk altijd leuk. Eigenlijk hebben we daar wel onze leukste shows tot nu toe gespeeld, vinden wij dan.
Had je verwacht dat jullie zouden winnen?
Van tevoren dachten we wel dat we een kans maakten. We hebben wel vertrouwen in de band, volgens mij weet iedereen dat wel. Volgens mij dachten we allemaal wel dat we een kans maakten, maar we stonden gewoon met heel veel goede bands.
Het is ook een kwestie van smaak en je moet gewoon hele goede shows spelen. Nou, dat was gelukt. Maar toen we de andere bands hoorden, dachten we wel even: “Nou, ik weet het niet hoor,” want we vonden die andere mensen ook echt een supergoede show hebben op hun eigen manier.
Weten jullie al een beetje wat jullie kunnen verwachten van de finale?
Dylan heeft eerder meegedaan met Polter. Toen zijn we ook in de finale gekomen en hebben we verloren van Inferum. Terecht verloren ook, hele goede muzikanten, die kwamen vers uit de Metal Factory Eindhoven.
En vorig jaar hebben we meegedaan met KLETUS, maar dat was alleen de voorronde. Dus sommigen van ons hebben al vier of vijf keer meegedaan dus het zou wel mooi zijn om dat dan nu gewoon een keer te winnen en dan gewoon naar Wacken te gaan.
Jullie hebben best wel een grote fanbase, dat zag ik ook ook bij Frisian Metal Night. Maar ook als ik kijk naar hoeveel volgers jullie op Instagram hebben. Waar komt dat vandaan?
Dat is vooral de band veel pushen. We zitten bijvoorbeeld in een grote WhatsAppgroep in Groningen, ondanks dat we uit Friesland komen. Daar pushen we elke show heel erg. “Yo, we spelen deze datum,” en dan halverwege nog een keer, en dan de dag zelf nog een keer.
Maar ja, het is heel veel netwerken. En we hebben we ook wel eens wat gepromoot. Bijvoorbeeld een video van “Top Dog”, en daar gingen mensen uit Zuid-Oost-Azië heel goed op. Dus we hebben ook heel veel mensen uit die uhm hoek van de aarde die ons heel vet
Wat kunnen we van jullie verwachten tijdens de finale zodat we ons kunnen voorbereiden?
Het is altijd handig als je een beetje pasjes en dat soort dingen uit de kast haalt voor de mooie sfeer natuurlijk. Headbangen , Windmills, two-steps, en stage dives. Het belangrijkste is dat je het gewoon goed kan opnemen. Dus of je nou heel hard wil gaan of niet, of gewoon lekker wil luisteren, dat is voor ons altijd al genoeg. Maar ik roep altijd wel mensen op om gewoon lekker naar voren te komen en gewoon een energie eruit te knallen tijdens onze set.
Want onze set is zelf ook heel energiek dus het is leuk om dat ook terug te zien in het publiek natuurlijk. We zouden voor iedereen willen spelen, maar het is altijd leuker om een beetje mensen uit hun dak te zien gaan natuurlijk. Dus neem je energie mee en alle rage die je hebt. Hoe meer energie het publiek ons geeft, hoe meer energie wij weer teruggeven aan het publiek.
Dat zag je bijvoorbeeld afgelopen show die we gespeeld hebben.Het publiek ging heel hard. Voordat we begonnen begon het publiek al, en daardoor hadden wij direct al zoiets van: oké, let’s fucking go, let’s go! En dan zie je dat het publiek daar weer op reageert. En die wisselwerking daarin, dat is cool.
Aran Angmar released their latest album Ordo Diabolicum last weekend, on March 21st. Time to ask these guys some questions, because even though they are an international band, their vocalist is Dutch, so that still qualifies (somewhat) as being a Dutch Metalband! Let’s meet the guys behind their black-metal makeup.
Thanks for making time for this interview!
Thank you for having me!
For the people that haven’t seen you before; who are you, and what do you do?
I’m Stavros, the guitar player and composer of the band.
Aran Angmar is a relatively new band, how did Aran Angmar start?
I formed Aran Angmar in 2020, and the idea behind that was to form a band in which I could create extreme, dark, and melodic music without limiting myself to any categories.
You have international members from all over Europe. How did you guys meet?
Yes. With Jesse, we met right before the recordings of our first album ‘Black Cosmic Elements’ through a common friend. I was searching for a bass player actually and that friend suggested me Jesse. It happened to be on vacation in Italy at that time so he came to my home and we started talking about it. In the end, I recorded the bass and he handled the vocals hehe. Since I live in Italy I was trying to find members to complete the lineup and not far from where I live to be able to make rehearsals, so from friend to friend, we’ve met with the other guys. Alessandro our drummer has been a member since 2022 and lately the other guitarist, Stefano Viola joined the band.
Your vocalist is a known name in the Dutch metal scene – do you all have similar experiences?
We all have some sort of experience with recordings, tours, and live shows in general, some more, some less.
What’s it like to be an international band? Do you guys rehearse at all?
I always saw that as an issue. Jesse, as you mentioned above is Dutch and lives in the Netherlands. On the other hand, with the rest of the guys, we rehearse often but with Jesse, we had only one rehearsal before our first tour with Gorgoroth in 2023. Of course, it’s always better to be in the same place and rehearse all together but I have to say that he’s always well prepared.
On the 21st of March, your third album was released. What was the writing and recording process like?
The writing process was pretty smooth but during the recordings, many things were going on on a personal level, so it became challenging to remain focused and nail our parts. Could we do better? Definitely but after all, it was the way it was and we are satisfied with the result, this is what counts.
How do you guys write? Is it mainly you?
Yes, I’m the main composer.
What are your inspirations?
Except for bands from the Greek metal scene, bands such as Rotting Christ, Septicflesh, Varathron, Necromantia, and also bands such as Watain, Valkyrja, and Funeral Mist. I listen also to a lot of folk music. That, together with nature and history is inspiring. Emptying your mind and just feeling the vibes.
Is there a theme to the new record?
There is a sort of a concept so to speak. The darkness in us, as a form of challenge, knowledge, strength, and freedom. Often is a feeling of disorder in the beginning but as long as we are willing to accept and embrace it we learn and we can break the chains of what we are until that moment, which leads to knowledge and freedom.
What can we expect from the new record?
‘Ordo Diabolicum’ is a step forward compared to our previous album ‘Atavism & Dying Stars’, furthermore we added new elements and I hope we brought our music to a new level. Some shamanic vocals, some traditional instruments, choirs, I think it’s more rich as an album.
What (black)metal scene do you like best? Is it different in different countries?
It’s different yes, if you compare the Norwegian black metal to the Swedish, French, Finnish, or Greek for example, there are many differences. I do like many bands from different countries or the countries I mentioned above but you know, I’m Greek, I grew up listening a lot to our scene so I’d say ours which is not exactly the black metal people are referring to. It’s more exotic so to speak, with a lot of heavy metal in it but I listen a lot to the Swedish and Norwegian scene.
Any Dutch black metal bands that you enjoy?
The Netherlands has a strong metal scene and I do like some bands. I’m not sure if you can call the black metal, probably black/death in the case of God Dethroned and kind of symphonic black of Carach Angren.
Thanks!
Thank you!
If you haven’t yet, go check out Aran Angmar’s latest album Ordo Diabolicum online, or stay tuned for our review. You can find more about Aran Angmar on their website and Instagram.
Op 21 maart komt het debuut album van Photon Flux, Hypofrontality uit. Wij spraken Sjoerd over het aankomende album, zijn inspiratie en de weg naar het album. Hieronder vind je een korte versie van het interview. Voor het hele interview, check ons Youtube kanaal!
Voor de mensen die je nog niet kennen, stel je zelf even voor.
Hoi, ik ben Sjoerd Folkeringa, het gezicht achter Photon Flux.
Voordat je met Photon Flux muziek uitbracht, was je ook al actief met Hibakusha. Hoe was jouw ontwikkeling als muzikant?
Ik ben eigenlijk altijd al met muziek bezig geweest. Hibakusha was een project waarin ik veel experimenteerde met elektronische muziek en metal. Uiteindelijk voelde ik de behoefte om een project te starten waarbij ik volledige creatieve controle had, en zo ontstond Photon Flux. Het was voor mij vooral een creative outlet. Ik wilde heel graag de muziek die in m’n hoofd zat eruit, ik wilde het opnemen. In het begin was het vooral instrumentaal, maar later ben ik gaan samenwerken met vocalisten om mijn nummers verder uit te breiden. Het voegde echt een extra dimensie toe aan de muziek. Dus ben ik op zoek gegaan naar vocalisten die mijn visie begrepen en die de nummers naar een hoger niveau konden tillen.
Ben je dan ook anders gaan schrijven, omdat je er vocalisten bij ging vragen?
Ja, zeker. Ik ben meer gaan nadenken over de structuur van de nummers en hoe de vocalen daarin zouden passen. Het is een heel ander proces dan instrumentale muziek schrijven. Sommige nummers zijn wel als instrumentale tracks begonnen, en andere heb ik wel gescheven met vocals in mind. En soms heb ik dingen aangepast omdat het beter paste bij de vocals.
Volgens mij wordt Hypofrontality een concept album. Kan je daar meer over vertellen?
Het album heet “Hypofrontality”. Het is niet zo zeer een conceptalbum. De artwork en de titels van de nummers hebben wel een link met elkaar, er zit een thema in. Het thema draait om mentale gezondheid en de complexiteit van de menselijke geest. Het is een universeel thema waar veel mensen zich in kunnen herkennen.
Als mensen straks EEN track van het album luisteren, welke zouden ze dan moeten horen en waarom?
Dat ligt er een beetje aan waar je van houdt. Maar als ik iets moet zeggen, Sheogorath. Dat is een nummer waar ik erg trots op ben, en het geeft een goede indruk van de diversiteit van het album. Het is een instrumentale track, waar ik wel een beetje all over the place ga, maar die is wel heel tof gelukt.
Wat zijn de ambities met Photon Flux? En voor jou als muzikant?
Op dit moment focus ik me op het solo-project, maar ik sta zeker open voor samenwerkingen in de toekomst.
Ben je een beetje op de hoogte van bands in de Nederlandse scene, en zijn er bands die we volgens jou zouden moeten checken?
Absoluut. Ik heb het idee dat de Nederlandse metalscene enorm aan het groeien is de laatste tijd. Er zijn veel getalenteerde bands die toffe dingen doen. Ik vind Sugar Spine heel erg tof. Met Hibakusha hebben we ook veel met Inferum gespeeld, dat vind ik ook echt ontzettend goeie muzikanten. En een verplichte shoutout naar Reformist.
De rest van dit interview vind je op YouTube. Het album Hypofrontality komt op 21 maart uit, hou Spotify en natuurlijk de pagina van Photon Flux in de gaten voor meer!
Meer weten over Photon Flux? Je vind ze op instagram.
Het is alweer even geleden, maar ruim twee weken geleden, op 1 maart, speelde de laatste voorronde voor de Wacken Metal Battle 2025 in Little Devil, Tilburg. Infliktion won, en natuurlijk stelde wij de band wat vragen om ze beter te leren kennen.
Voor de mensen die jullie nog niet kennen, stel jezelf even voor! Wie zijn jullie, wat doen jullie, waar zouden mensen jullie van kunnen kennen?
Wij zijn Koen (drums), Yngwie (gitaar), Jesse (gitaar), Mees (bas) en Tijs (zang) en samen vormen wij Infliktion, een modern groove metalband met als inspiratie Machine head, pantera en nog andere namen. Mensen kunnen ons kennen van ons motto: ‘INFLIKTION, EINDHOVEN, ALLES KAPOT!!, wat het eerste is dat je hoort bij onze shows. Ook worden onze shows vaak beschreven als ‘vol met energie en zweterige moshpits’. Wij staan garant om er een feestje van te maken!
Hoe zag jullie voorbereiding voor de Metal Battle eruit?
Wij hebben ons vooral gefocust op een zo strak mogelijke show neerzetten en er een feestje van te maken. We repeteren wekelijks en dat heeft beloond, want we zijn nu door naar de halve finale!!
Hoe ging het optreden?
Heel erg goed! We hadden er heel erg veel zin in en we merkte al snel dat het publiek goed reageerde op onze energie! Er ontstonden al snel een paar moshpits en dat is waar wij het voor doen als band!
Heb je wat aan de tips en tops die je hebt gekregen van de jury?
Absoluut! We hebben waardevolle wijsheid meegekregen die ons in de toekomst nog van dienst kan zijn. Niet alleen op korte termijn maar ook op lange termijn.
Als jullie niet gewonnen hadden, wie had er volgens jullie moeten winnen?
Alle bands waren onwijs goed! Wij zouden het echt niet weten wie er anders zou hebben gewonnen.
Wat kunnen we van jullie verwachten tijdens de halve finale?
Wij gaan er een feestje van maken!
Komen jullie ook kijken?!
INFLIKTION, BARENDRECHT, ALLES KAPOT!!
Infliktion speelt weer op 22 maart in de Beuk, Barendrecht tijdens de halve finale, veldslag West.
Op 22 februari organiseerde Baroeg on Tour in de Beuk, Barendrecht, de voorronde voor regio Zuid-Holland. Redikin, Phrasing, Ditch en Ann My Dice betraden het podium, maar er kon er maar een de winnaar zijn: Redikin! Hieronder vindt je hun antwoorden op de vragen van het mini-interview.
Voor de mensen die jullie nog niet kennen, stel jezelf even voor! Wie zijn jullie, wat doen jullie, waar zouden mensen jullie van kunnen kennen?
Wij zijn REDIKIN, een band uit de omgeving Delft. De band bestaat uit ervaren muzikanten die in verschillende bands hebben gespeeld met album releases en optredens in binnen-en buitenland. Samen zijn we enkele jaren geleden begonnen met het schrijven en opnemen van nummers, waarbij veel aandacht is besteed aan het ontwikkelen van een eigen stijl en geluid.
In 2023 hebben we onze eerste single en video “Am I Really” uitgebracht, gevolgd door de gelijknamige EP. Een jaar later hebben we nog een single en video, genaamd “Nailed It”, uitgebracht met daaropvolgend ons debuutalbum “The Crux”. We hebben verschillende optredens in Nederland gedaan, en met succes meegedaan aan een aantal bandwedstrijden.
Naast de halve finale van de Metal Battle staan er voor dit jaar nog meer optredens op het programma om “The Crux” verder te promoten. Zo openen op 22 Augustus het meerdaagse ProgDreams XI festival.
Hoe zag jullie voorbereiding voor de Metal Battle eruit?
We hebben vorig jaar ook meegedaan aan de WMB, maar toen was onze podiumpresentatie net niet voldoende voor winst, alhoewel volgens de jury de band muzikaal stond als een huis. We hebben de afgelopen tijd veel tijd besteed aan het verbetern van onze podiumpresentatie, met veel aandacht voor “flow”, afwisseling in de muziek en interactie met het publiek. Dat heeft zijn vruchten afgeworpen want we staan in de halve finale!
Hoe ging het optreden?
Heel goed! We hadden er veel zin in, en hebben dan ook met veel plezier gespeeld. Het was een genot om voor zo’n enthousiast publiek op te treden en de energie vanuit de zaal te voelen!
Heb je wat aan de tips en tops die je hebt gekregen van de jury?
Jazeker! Een aantal punten waar we aan gewerkt hebben, zoals de keuze van nummers en afwisseling in de muziek, werden als heel positief beoordeeld. Daarnaast was de jury van mening dat onze podiumpresentatie en interactie met het publiek heel goed waren. Kennelijk hebben we de tips van de eerdere jury goed opgepakt en ter harte genomen…!
Als jullie niet gewonnen hadden, wie had er volgens jullie moeten winnen?
Alle bands waren op hun eigen manier heel erg goed. We hebben genoten van de heerlijke grooves van Ditch, de beukende riffs van Phrasing en de energieke core metal van Ann My Dice. Houdt ze allemaal in de gaten want die bands hebben allemaal super veel talent en potentie en maken toffe muziek!
Wat kunnen we van jullie verwachten tijdens de halve finale?
Een band die er muzikaal staat, vol spelplezier en energie zit, het publiek gaat vermaken en nog een aantal verrassingen in petto heeft!
Redikin speelt weer in de halve finale, Veldslag West, op 22 maart in de Beuk, Barendrecht. Je vindt ze op hun eigen website.
Afgelopen week was het de beurt aan provincie Drenthe om een winnaar de kronen van de voorronde voor de Wacken Metal Battle. Unmaker kwam als winnaar naar voren. Een mooie prijs, zeker nadat ze net hun debuut EP hebben gereleased. Wie is deze band uit het noord-oosten van het land?
Voor de mensen die jullie nog niet kennen, stel jezelf even voor! Wie zijn jullie, wat doen jullie, waar zouden mensen jullie van kunnen kennen?
Wij zijn Unmaker, een melodische metalband uit het pittoreske Drenthe. Jaren geleden zijn we begonnen met het spelen van covers van bands als Trivium, In Flames en Parkway Drive. Dit sloeg bij het publiek wel redelijk aan omdat het herkenning schepte. kort na de oprichting zijn we langzaam begonnen met het schrijven van eigen werk. Toen ons eerste nummer ‘Pulverize’ klaar was, smaakte dat naar meer en zijn we eigenlijk geleidelijk aan de covers gaan afbouwen en meer eigen werk gaan schrijven.
We merkten tijdens het optreden dat ons eigen werk ook erg goed werd ontvangen door het publiek. Begin dit jaar hebben we daarom ook onze eerste EP “Plague Mankind” uitgebracht op alle grote streamingdiensten, zodat men ons ook buiten de optredens om kon beluisteren. Die EP hebben we trouwens helemaal in eigen beheer uitgebracht. Het opnemen, het mixen en het masteren doen we allemaal zelf. Dat is een ontzettend leuk proces en het resultaat mag er zijn!
We hebben veel positieve reacties gehad en ‘fans’, als we dat nu al zo kunnen noemen, vragen continu wanneer er meer muziek aan zit te komen. Dat geeft ons echt een kick, daar doe je het toch ook een beetje voor.We hebben ons voor nu even volledig in de Metal Battle gestort, maar achter de schermen werken we ook aan meerdere ingeplande releases.
Zo willen we binnenkort één van onze nieuwste nummers “The End of Suffering” gaan uitbrengen en staat later dit jaar de release van onze tweede EP op het programma!
Hoe zag jullie voorbereiding voor de metal battle eruit?
Dit jaar is de tweede keer dat we meedoen aan de Metal Battle in Drenthe. Vorig jaar werden we als reserveband met spoed ingevlogen omdat er een andere band was uitgevallen en hebben we eigenlijk zonder voorbereiding meegedaan. Helaas zijn we toen, ondanks dat de jury ons bestempelde als ‘show van de avond’, gediskwalificeerd omdat we teveel covers hadden gespeeld. We mochten er maar ééntje spelen en hadden er twee gespeeld. Ondanks dat hebben we wel genoten van de ervaring en werd opnieuw duidelijk dat het publiek onze muziek kon waarderen.
Dit laatste werd vorig jaar ook de drive om meer met eigen werk bezig te gaan en om nog beter terug te komen naar de Metal Battle. Toen we dit jaar uitgeloot werden om mee te doen in de voorronde van Drenthe gingen de voorbereidingen eigenlijk vanzelf. We wilden nét dat beetje extra doen. We hebben in het afgelopen jaar veel werk verzet; we hebben voor wat podium-attributen gezorgd, denk aan banners met het ‘groene poppetje’ van de EP “Plague Mankind”, kisten met ingebouwde rookmachines, gasmaskers, verlichting en een (flinke) uitbreiding van onze merchandise.
Hoe ging het optreden?
Pfoe, dat is helaas niet vlekkeloos verlopen. We wilden eigenlijk niet als eerste band. Vooraf wordt geloot om de speelvolgorde van de bands te bepalen en de eerste band die aan de beurt is, mag ook de soundcheck doen als het publiek er al is. Je wil je eerste indruk natuurlijk knallend beginnen, met een soundcheck lukt dat eigenlijk niet.
Toen we ons lootje kregen en zagen dat we als eerste mochten, ging toch de knop om en begonnen we aan de soundcheck. Kort daarna mochten we ook al los en, zoals altijd met optredens, na drie keer met de ogen knipperen zit je 30-minutes of fame, waarin het allemaal moet gebeuren, er ook alweer op.
Tijdens ons optreden hadden we wat problemen met het geluid, maar deze hebben we samen met de geluidstechnicus ter plekke opgelost. We zijn van mening dat we als band en organisatie zo’n avond toch samen neerzetten.
Uiteindelijk klonk de mix perfect en hebben we er een mooie show van gemaakt! Het publiek zat er ook lekker in, er werd nog even flink meegeschreeuwd in de breakdown van “Demise”, onze afsluiter. Ondanks de kleine hiccups voelde het wel als een geslaagd optreden!
Heb je wat aan de tips en tops die je hebt gekregen van de jury?
Toen de jury met de uitslag kwam, kreeg elke band tips en tops. Onze tip had betrekking op de problemen met het geluid, wat mogelijk met een iets langere soundcheck opgelost had kunnen worden. Deze tip nemen we graag mee naar de halve finale, maar uiteindelijk zit er altijd een stuk afhankelijkheid (lees: samenwerken) in tussen band en geluidstechnicus. Er kan onderweg van alles gebeuren, ongeacht de voorbereiding. De charme ligt hier volgens ons meer in hoe je op dat moment met dit soort uitdagingen om gaat.
Als jullie niet hadden gewonnen, wie had er volgens jullie dan moeten winnen?
Alle andere bands die meededen waren kneitergoed. Er speelden gewoon vier bands in elk een totaal ander genre. We kenden Traversus al, zij deden vorig jaar ook mee in Drenthe. We zeiden toen al tegen elkaar ‘die band klinkt echt goed!’. Het is wel een band die progressieve muziek maakt, daar moet je van houden. Muziek technisch is het echt het luisteren waard. Vorig jaar mocht Traversus door naar de Veldslag. Als wij dit jaar niet hadden gewonnen, was Traversus voor ons de beste van de andere bands.
Wat kunnen we van jullie verwachten tijdens de halve finale?
Voor iedereen die ons nog nooit heeft gezien, kom echt eens kijken. We zijn niet in een hokje te plaatsen met onze muziek, er is geen band die klinkt zoals wij. Ons volledige repertoire bestaat uit hele uiteenlopende muziek, we hebben er in de voorronde voor gekozen om meer het stevige werk te spelen en dat zullen we nog verder uitbouwen in de halve finale. Onze gitarist mag graag met gitaar en al meedoen in de moshpit, dus misschien komt hij als we staan op te treden nog even aan zijn trekken! Verder zullen we de interactie met het publiek meer opzoeken en hopen we dat men ons na ons optreden nog even komt bezoeken bij de merch om even een praatje te maken!
Meer weten over Unmaker? Check hun website, onder andere voor meer foto’s en de videoclip!
Unmaker speelt in de halve finale Veldslag Noord op 8 maart in Simplon, Groningen.
