Releasedate 25.10.2024
Het is niet niks om als band voor het eerst op te treden in de Tilburgse Hall of Fame tijdens Roadburn. Op deze liveopname horen we de resultaten van een alchemistisch experiment van Roadburn en de Eindhovense Metal Factory. Alkahest zet een ontzettend strakke set neer waarin zij in acht hoofdstukken een verhaal over onsterfelijkheid vertellen en waarbij onder meer post-metal, death metal, sludge metal en met vlagen zelfs wat invloeden uit de black metal en doom metal voorbijkomen.
Zelf kan ik mijn eigen eerste optredens in een Belgisch jeugdhonk en een klein café in Arnhem nog maar al te goed herinneren. Die optredens werden onder meer gekenmerkt door een publiek dat op één hand te tellen was, maar waren bovendien een stuk minder strak dan wat Alkahest op deze liveplaat ten gehore brengt.
Marked for Death
De concertregistratie begint met “Marked for Death”, een nummer dat op het eerste gezicht niet zou misstaan op post-metalalbums in de stijl van Cult of Luna of Amenra ten tijde van Mass VI. In den beginne was er slechts een licht distorted gitaarloopje, maar gedurende de intro sluiten zoete, bijna ambient-achtige, gitaartonen, bedekt met een stevige laag reverb zich aan bij de eerste gitaar. De drums, gepaard met een moddervette bas, komen impactvol binnen en het feest kan beginnen. Na twee minuten zet de, naar verluidt, piepjonge drummer een dubbelbaspartij in. Eigenlijk kun je daar nooit genoeg van hebben. Intussen zwellen de gitaren aan en geeft Alkahest in wezen een masterclass in spanning opbouwen.
Een minuut later gaat het tempo omhoog en gaat het death-gehalte in de riffs enorm omhoog. Growls vervangen de clean vocalen en de Metal Factory-makkers zitten in volledige death metalmodus. Het beukwerk en de post-metal wisselen elkaar af totdat er in de brug van dit nummer een nieuw knalniveau wordt bereikt. Riffs worden als machinegeweersalvo’s de zaal in gevuurd en de zang van slechts enkele minuten geleden is overgegaan in ijzingwekkende krijsen. Er is zelfs wat ruimte voor dissonantie in de gitaarpartijen.
De clean zang in de eerste helft van dit nummer doet me eerlijk gezegd denken aan het geluid van de zangeressen in alternative rockbands zoals Metric en The Jezabels. Het is niet de meest voor de hand liggende combinatie, maar de vocalen sluiten ontzettend goed aan bij de instrumentale amalgaam waarvan alle facetten in het openingsnummer de revue al passeren.
Aan het einde van de rit, zo’n acht minuten later, klinken de gitaren lekker lang uit. De eerst riff uit de intro wordt nog zachtjes herhaald en de bas loodst ons aangenaam richting het volgende nummer. Smooth!
Posthuman Essence
Dit tweede hoofdstuk, “Posthuman Essence” genaamd, wordt afgetrapt met meer chuggy riffs. Het geheel is een stuk agressiever dan zijn voorganger, met harsh vocalen vanaf het begin. De drums dubbelbassen lekker door. Op dit punt valt de goede audiokwaliteit me pas echt goed op. Natuurlijk, we hebben het hier over een liveopname van Roadburn, maar dat maakt het niet minder prijzenswaardig. Naarmate dit nummer voortraast, introduceert de band meer dissonantie, blastbeats, tremolo riffs en stevige dosis reverb. Met die vier grondelementen zit je bij mij eigenlijk altijd wel goed, ongeacht de methode van alchemistische synthese.
Wat volgt zijn twee kortere composities. Op “Prayer” is gekozen voor een stuk spoken word bij wijze van interlude. Na het geweld van de eerste twee nummers is het een welkom rustmoment. “Purification” bestaat bijna volledig uit een heerlijke drumpartij. Complimenten gaan uit naar drummer Abe die op elk nummer een oersterk ritmisch fundament neerlegt. Een beetje gitaarfeedback leidt vervolgens “WAR (Death follows Fate)” in.
De tweede helft
Na de korte break in het midden van de set is het weer tijd voor vuurwerk. Op “WAR (Death follows Fate)” herhalen zangeres Cheyenne en gitaristen Konstantin en Martín de mantra “death follows fate” samen. In de tussentijd laat het snarentrio, gecompleteerd door bassist Sian, zich van zijn beste kant zien. Ook op “Futile Existence”, het voorlaatste nummer, komen loodzware beukriffs voorbij. Dit stuk bevat elementen van een specifieke stijl black metal (misschien hebben de genrepuristen onder ons het liever over blackened death metal) die op Roadburn ieder jaar erg populair blijkt. Het is een zeer fraai geheel en ik zal nog maar eens herhalen dat het allemaal uitermate strak wordt gespeeld.
Als kleine kanttekening wil ik overigens opmerken dat er een stukje vocalisatie is op “Futile Existence” dat me erg doet denken aan een bepaald stuk uit het nummer “Smack My Bitch Up” van The Prodigy. Dat doet verder niet ter zake, maar ik kreeg het niet uit mijn hoofd. Als ik dan toch een intermezzo inlas, kan ik dat beter gebruiken om te zeggen dat de momenten die meer richting de post-sludge leunen me doen denken aan landgenoten, en eveneens fantastische Roadburn-esque band, Yantras. Het bewijst maar weer dat het Nederlandse muzikale landschap op dit moment enorm veel te bieden heeft.
Het sluitstuk van het optreden heet “The Curse of Resurrection”. Er wordt nog één keer vol gas gegeven en het onsterfelijkheidsverhaal komt tot een einde. De inmiddels tot godheid verheven ik-persoon pleegt zelfontbranding, maar het is tevergeefs: geest en bewustzijn blijven volhardend voortbestaan. Een hypnotiserende gitaarmelodie, gepaard met wederom wat gitaarfeedback blaast het verhaal uit. Het publiek wordt bedankt en de laatste minuut van de plaat wordt vooral gevuld met luid applaus van het publiek (een al met al geinige tradities in de wereld van livealbums).
Het Alkahest-concept en alchemie
Alkahest is tot stand gekomen door een samenwerking tussen de internationale Metal Factory-opleiding en Roadburn, het Tilburgse festival voor herrieliefhebbende experimentalisten aller landen. Het gaat hier eigenlijk om een experiment waarbij er gekeken werd naar wat er behaald kon worden als een nieuwgevormde band onder veel druk moet presteren. Voeg daar een bandcoach die deel uitmaakt van metaltovenaarscollectief Autarkh aan toe en het eindresultaat is een geweldige prestatie.
Alkahest, de zogeheten universal solvent waarin elk materiaal opgelost zou kunnen worden, is een term uit de alchemie. Ik heb weinig kennis van die wereld (ik kan slechts toevoegen dat ik zowel de Australische progmetallers als de Amerikaanse hiphopproducent genaamd Alchemist gaaf vind), maar als ik het Instagramfilmpje van de band waarin wordt uitgelegd wat het concept achter deze zeven nummers is zo beluister, intrigeert het me wel degelijk. Er wordt gewezen op homunculi en de steen der wijzen als voorbeelden uit de alchemie, maar de focus ligt op onsterfelijkheid. Waar het idee van continue zelfontplooiing op het eerste gezicht erg verleidelijk lijkt, besteedt Alkahest ook aandacht aan de keerzijde. Wat gebeurt er als de onsterfelijke na duizenden jaren wordt verheven tot godheid? Het vijftal beschrijft het diepe verdriet dat in hun ogen ontstaat als degene met het eeuwige leven ziet dat er talloze oorlogen zijn gestreden in diens naam. Als concept is het niet voor de poes.
De versmelting van verschillende muziekstijlen en de diepe materie zijn een perfecte match voor Roadburn. Niet zozeer in de zin dat een muzikaal experiment als het onderhavige of ieder individueel onderdeel ervan eerder is uitgevoerd; integendeel. Alkahest brengt met deze liveregistratie juist alle vernieuwende aspecten van deze scene samen en laat zien wat metal anno 2024 (een jaar na hun eerste optreden) nog steeds zo spannend maakt. Ik ben benieuwd wat deze veelbelovende muzikanten op termijn nog meer zullen bedenken.
Meer zien van Alkahest? Check hun Facebookpagina.
Tracklisting:
Marked for Death – Live at Roadburn 2023
Posthuman Essence – Live at Roadburn 2023
Prayer – Live at Roadburn 2023
Purification – Live at Roadburn 2023
WAR (Death follows fate) – Live at Roadburn 2023
Futile Existence – Live at Roadburn 2023
The curse of resurrection – Live at Roadburn 2023
nn
[/if 118]nnn
![\"\"](\"https://www.metalfrom.nl/wp-content/uploads/formidable/4/logo_full-150x150.png\"){kind=logo}
\n\n
nn
“},{“box”:1,”content”:”<img src="
[if 48 not_like=””]
[/if 118]nnn
nn
[if 48 not_like=””]
[/if 118]nnn
nn
[if 48 not_like=””]
[/if 118]nnn