Categories
Reviews News

Eenling – The End of the Beginning (review)

Releasedate: 23.07.2024

Eenling (Dutch for Loner) is a new name in the Dutch black metal scene. And, befitting of the name, Eenling is mainly a one-man project. Abdelhakim Boutachkourt, better known as Eenling, has been the webmaster and promotor for Cradle of Filth in the Netherlands. He has worked with the band for 23 years. Because of that long relationship, Eenling is the first and so far only band to be promoted through the official Cradle of Filth and Dani Filth channels. About the first single of this EP ‘I Am Here’, Dani Filth wrote:

“The song itself is awesome, very old skool catchy thrash/black metal in the vein of  Venom/Bulldozer/Bathory/Sodom with some strong melodious guitar work. I highly recommend this if you’re a bit partial to the old command!”,

naming Hakim as a good friend. If that doesn’t spark your interest, I don’t know what will. 

The End Of The Beginning

The End of The Beginning has been produced by Devi Hisgen. We know him from The Color Of Rain, Chutuluminati, and Teitan. Hakim is the core member of Eenling. For The End of the beginning, he had the help of Devi, Matthijs Snoek and his wife. Next year, a full album is expected. Eenlings debut EP was released exactly one year after the release of the track ‘I Am Here’. A remastered version has been included on this EP. The End Of The Beginning consists of five tracks, spanning just under 13 minutes long. While that’s quite short for an EP, that isn’t unheard of in the Black Metal scene. 

About the tracks

The EP opens with the haunting instrumental intro track Preludium. If these scratchy violins and haunting piano tunes are a prelude to what’s to come, we’re in for a very interesting release indeed.  I Am Here is the first actual track on the EP. It’s an old-school song, with a modern sound. Hakim’s vocals are easy to follow, which is probably deliberate as the EP tells a very personal story. The dissonant tunes from Preludium lead us into the intro for I Am Here. After a short intro, the track is mainly fast-paced thrashy riffs. The I Am Here vocals on the chorus are layered to give it more of an impact. Hakim’s vocals have an interesting sound. Unique enough to stand out, gritty and again, old school, and strong enough to convey the message. 

Those vocals are even more interesting in the spoken word parts. We first hear those on the next track, Murder is OK. I’m not sure you can actually call it a track with just 30 seconds, but the message is loud and clear. If you want to know why (or when) murder is okay, listen to the lyrics. 

Climate Change

Climate Change is the gem of this EP. It’s a chaotic track, with lots of layers to make it even more complex. The orchestrations from the intro return for a few seconds, before we get thrown into the absolute chaos that is the verse of Climate Change. The track balances itself with the clean vocals in the chorus. It’s a really interesting track, which gets even more interesting after a break with samples. 

The final track on the EP with the fitting title ‘A Final Word’ is actually a spoken word track, again with a very personal message and beautiful lines such as ‘A spirit forged in fire and steel, a testament to wounds that heal’. If you ever needed a redemption track, this sure is one. After the spoken word intro, the orchestrations from the intro return, accompanied by acoustic guitar to bid us farewell. This track could have easily been the intro to the EP as well, leading us into the story of abuse and trauma. 

Final Thoughts

The End of the Beginning is an interesting debut EP, and it makes us want more from Eenling. While the EP has just two actual tracks, the filler tracks around it make for a complete story. My personal favorite is Climate Change, because of the complexity and chaos it brings. The balance between the heavy chaos and clean vocals makes it an interesting track. 

You can find Eenling on his website or Facebook

Categories
News Interviews

Sietse de Krieger – “…ik ga het gewoon doen…”

(For English, scroll down)

Op vrijdag 2 augustus komt de debuut EP ‘Zenith’ van Sietse de Krieger uit. En gelukkig net op tijd is het eindelijk gelukt even met deze talentvolle gitarist te zitten voor een interview. Je zal maar zo druk zijn. Liever kijken? Dat kan ook!

Ik weet nog dat je de track Divided uitbracht, die postte je toen in de MetalFromNL groep en toen was ik al meteen heel enthousiast. Vooral ook omdat je uit het niets kwam, ik had nog nooit van Sietse de Krieger gehoord.

En toen was daar ineens Divided. Maar je bent stiekem al veel langer bezig.

Ja, klopt. Als gitarist zijnde ben ik begonnen denk ik op mn zevende. Dat heb ik van m’n vader, die speelde al gitaar en dan rol je er toch een beetje in. M’n broer die drumde altijd en ik zat eigenlijk altijd op zijn drumkit. Dus m’n ouders dachten ‘hij zal ook wel op drumles willen gaan’.  Maar nee, het werd toch gitaar. Ik ben nu 22, dus ik speel inmiddels al 15 jaar. Maar ik ben pas de laatste paar jaar, eigenlijk sinds corona tijd, zelf dingen aan het schrijven en produceren. 

Vanwaar de stap naar ‘alleen gitarist’ naar ook producer? 

Het is natuurlijk een kunst om echt goed te kunnen spelen. Maar het is ook een beetje je creatieve uitlaatklep. Je kunt wel iets naspelen, maar probeer het maar eens te schrijven. Dat is nog veel moeilijker. En dan alles eromheen. Je kunt het misschien wel schrijven, maar het zet het maar eens neer als een echt eindproduct. Dat vond ik wel echt een uitdaging. En ik heb misschien ook wel teveel vrije tijd gehad ergens. En dan ga je gewoon proberen en dan slaat het aan, en dan wil je er ook steeds beter in worden. 

Hoe ziet jouw creatieve proces er dan uit?

Dat verschilt echt. De ene keer heb ik nummers die ik goed ken aan staan in de auto maar op een heel laag volume, en dan ga je dingen die je niet goed hoort in de mix een beetje eigen invulling geven. En dan kom ik soms met een melodie die veel vetter is maar helemaal niet op die plaat staat. Meestal begint het wel met een gitaar riffje. Het is zelden dat ik een bepaalde drumbeat in mn hoofd heb, of een zanglijn, en dat ik vanuit daar een nummer ga maken. Ik kan ook totaal niet zingen. 

Toen je net begon waren je filmpjes, en zelfs je logo, nog niet zo gepolished als dat ze nu zijn. Je logo is ook echt heel vet trouwens. Kan je iets vertellen over je ontwikkeling als artiest?

De eerste, Divided, is eigenlijk begonnen als een schoolproject, voor de minor van een vriend van mij. Die deed music managent als minor en die moest voor zijn minor vanuit een label positie een kleine artiest begeleiden met het opbouwen van een image. Een beetje branding, die dingen. En naar een release pushen. Maar dat was allemaal fictief, en het moest vooral op papier goed kloppen. Maar hij had zoiets van ‘als je het vet vind, kan je ook daadwerkelijk een nummer schrijven en dan gaan we het gewoon op die manier doen’. Dus zo is Divided eigenlijk ontstaan. 

En daarna dacht ik eigenlijk, het is wel leuk om te doen. Zeker ook het releasen op Spotify en alles er omheen, daar heb ik heel veel van geleerd. En toen dacht ik, ik vind het eigenlijk wel leuk dus ik ga het gewoon doen. 

Waar wil je als Sietse de Krieger naartoe met je muziek?

Dat is wel een lastige, want de laatste tijd gaat er natuurlijk ook heel veel tijd zitten in SugarSpine. Het is super vet wat we daar allemaal mee mogen gaan doen. En dat heeft altijd prioriteit. En natuurlijk kun je je eigen muzikale visie niet altijd binnen een band kwijt. Ik denk niet dat ik ieder jaar een EP kan releasen. Maar ik wil wel zeker regelematig, misschien eens in de twee jaar, een EP uitbrengen. Met allemaal andere artiesten eromheen, goeie vrienden. Gewoon leuke dingen maken. 

Naast je solo werk speel je ook in SugarSpine en maak je muziek met Crisis Theory. Je hebt ook nog even in Wake of Dawn gezeten. Waren dat je eerste bands, of heb je daarvoor ook in bandjes gespeeld?

Ik heb nog in een lokaal bandje, Lunaticity gezeten. Vorig jaar heb ik ook nog ingevallen bij Three Eyed Kid, zjj maken een combinatie van hiphop en metal. Daar heb ik vorig jaar twee festivals voor ingevallen. Dus mijn toppunt vorig jaar was ook in zes projecten tegelijk zitten.  Het is ook een beetje een meme geworden binnen de muzikanten in Nederland. ‘Oh Sietse zit in ieder project’. Maar op een gegeven moment moet je keuzes maken. SugarSpine kwam op mn pad, en op een gegeven moment moet je gewoon focussen op een ding en daar vol voor gaan. Dus dat heb ik gedaan. 

Heb je nog wel tijd voor andere dingen als je zo druk bent met muziek? Want ik neem aan dat je hiernaast ook nog gewoon een baan hebt? 

Het is prioritetien stellen I guess. Ik werk normaal gesproken vier dagen in de week, dus ik heb sowieso een hele dag voor muziek. En meestal zitten mijn weekenden ook wel vol met muziek. 

Je gaat nu voor het eerst, na losse tracks, ook een solo EP uitbrengen, Zenith.  Hoe is die EP tot stand gekomen? 

Ik wilde een beetje de uitdaging aan gaan. Vooral om meerdere tracks te schrijven die een beetje in een richting liggen. Ik merkte bijvoorbeeld met Divided en Proton, dat waren compleet verschillende tracks. En nu wilde ik gewoon vijf of zes tracks maken die bij elkaar horen. Het plan was eigenlijk om zes tracks te schrijven voor de EP. Maar de eerste vijf heb ik in hele korte tijd geschreven. En toen heeft er een beetje een gat tussen gezeten en toen lukte het niet meer om in de juiste flow te komen. 

Je zei net al dat je niet kan zingen. Heb jij dan wel de zanglijnen geschreven? Of heb je dat aan de vocalisten overgelaten? 

Dat heb ik eigenlijk overgelaten aan iedere zanger. Zelfs de teksten. De enige tekst die ik zelf geschreven heb ik Zenith. Ik heb eigenlijk tegen iedereen gezegd ‘dit is een beetje het onderwerp, doe je ding’. Want ik vind wel dat een zanger een zanglijn uit moet kunnen dragen met een melodie die bij die persoon past, maar ook de lyrics moeten sterk zijn. 

Wat was de inspiratie voor Zenith? Want er zit wel een verhaal achter. 

Het gaat over iemand die een beetje in een tweestrijd zit. We kennen het allemaal, nu met social media zie je de hele tijd overal meningen. En soms is het heel lastig om je eigen mening vast te houden of uberhaupt te bedenken wat je van iets vind. En niet allemaal gestuurd worden door meningen en inzichten van anderen. Dat is een beetje waar heel de EP om draait. 

We hebben The Weakest Predator, die gaat eigenlijk over veganisme. Dat de mens eigenlijk het zwakste roofdier is. Dan hebben we The Worst. Dat gaat over iemand die zichzelf aan het verbeteren is, iemand die terugblikt op zichzelf en denkt ‘ik ben nog niet perfect, maar ik ben beter dan de oude versie’.  Zenith is echt de track die alles bij elkaar raapt. Die gaat echt over dat je vastgeketend zit aan meningen van anderen, en dat je dat los moet laten om je eigen weg te kunnen vinden. 

Disgrace was volgens mij de eeste track waar je iets met vocals ging doen. 

Disgrace is een apart verhaal eigenlijk. Die heb ik uitgebracht als instrumental. En Chris, van Crisis Theory, die hoorde die track en zei ‘waarom heb je daar geen vocals onder gezet’. Maar ja, ik kan niet zingen. Maar toen heeft hij er een Crisis Theory remix van gemaakt, we hebben Fabio, onze zanger, erop gegooid. En Leon. En Chris heeft nog wat dingen herhaald en toegevoegd. Zij gingen er helemaal los op. 

Is dat dan ook een beetje het begin van deze EP geweest?

Dat denk ik wel, daardoor zag ik wel dat op mijn muziek ook gewoon vocals kunnen. Want het is natuurlijk als instrumental geschreven. Dus het was wel apart om daar vocals op te horen. Maar ik vond het eigenlijk heel erg vet. En als ik dan toch de ambitie heb om een EP te maken, dan wil ik die niet instrumental doen. Maar gewoon vocalisten zoeken die dat vet vinden om te doen. Zo is dat balletje misschien een beetje gaan rollen. Zo heb ik ook Josh leren kennen, wan ik had al bedacht dat hij The Weakest Predator zou doen voordat uberhaupt ter sprake kwam dat ik bij SugarSpine zou gaan. 

Divided was best wel een technische track. Ben je nu ook anders gaan schrijven, omdat je vocals erbij wilde? 

Ja, zeker. Ik laat bewust wat meer ruimte in de refreintjes omdat ik daar dan nog vocals op wil. En ook qua synthesizers, want ik prop alles meestal nogal vol. 

Wat was de leukste samenwerking voor de EP?

Ik denk dat dat Zenith is geweest. Ik had de tekst voor Zenith geschreven, maar dat was een half boek, die was veel te lang. En toen ben ik met Josh en Mees bij DB’s gaan zitten en hebben we eigenlijk samen die tekst afgemaakt en opgenomen. We hebben heel veel op afstand opgenomen. Zenith was eigenlijk de enige waar we met z’n allen bij elkaar waren. En dat was wel echt heel leuk. Dus dat heb ik ook geleerd, fysiek opnemen is veel leuker om te doen. 

Je bent ook onderdeel van Aristides. Hoe ben je daarbij terechtgekomen?

Eigenlijk via de gitarist van Delain. Timo Somers, die speelde destijds op een Aristides en die gaf een clinic op de muziekschool waar ik les had. En ik ben qua beroek ingineur, dus dan vind je techniek ook vet. Weten hoe iets gemaakt is. En hij vertelde dat die gitaren zijn gemaakt van glasvezel, carbon fiber, epoxy. Er komt geen splinter hout bij kijken. Dat vond ik interessant. En ik vond de sound heel vet.

En toen ben ik ooit bij Aristides terecht gekomen. Het is een Nederlands merk ook, ze komen uit Haarlem. Tim (van Man As Plague) heeft volgens mij al mijn gitaren gemaakt. En ja, je blijft een beetje contact houden met die gasten. Op een gegeven moment zeiden ze ‘we vinden het heel vet wat je doet, als je via onze socials iets wil delen, stuur maar door’. En zo is die samenwerking begonnen. 

Je noemde eerder al een aantal Nederlandse bands. Welke bands zou je aanraden op dit moment?

Ik denk inderdaad Braces, Another Now, Reformist. Dat zijn voor mij denk ik drie bands waarbij ik zoiets had van, ‘deze gasten zijn wel serieuze dingen aan het doen’. Another Now heb ik ook een show mee mogen spelen met SugarSpine, die hebben live ook een hele goeie productie. Changing Tides is trouwens ook heel vet. 

Ga je ooit het podium op met je eigen werk, denk je? Het zou best makkelijk te regelen moeten zijn, met zoveel support uit de community.

Ja ik zou het graag willen, maar of ik daar echt de tijd voor heb en daar prioriteit aan ga stellen, dat weet ik nog niet. Maar zeg nooit nooit. Josh zei eerst ook over SugarSpine dat het vooral een soloproject was. Maar uiteindelijk is dat nu ook een band geworden. Time will tell. 

Op vrijdag 2 augustus komt Zenith uit. Wat kunnen mensen die m nog niet gehoord hebben, verwachten van de laatste twee nieuwe nummers?

De laatste twee nummers zijn ook weer totaal anders. Een van de tracks, Illusions, is samen met Mike Evans van Profiler. Qua gitaren is het een iets meer technisch nummer, maar het is zeker niet te vol gepropt. Ik heb die bewust ook wat kaler gelaten qua synthesizers, en de vocals een beetje ruimte gegeven. Er zitten cleans op, er zitten screams op, dus redelijk gevarieerd. 

En de laatse track is met twee vocalisten, Josh en Mees. Dat is verstand op nul, en gewoon gaan. Eigenlijk had ik die track gewoon voor de fun geschreven, ik dacht ik ga gewoon boze muziek maken. En toen was het eigenlijk best vet. Ik liet het aan Josh horen en die wilde er heel graag vocals op doen.  En toen heb ik gevraagd of hij dit samen met Mees wilde doen en iedereen was helemaal excited om dat te doen. 

Stay tuned, 2 Augustus horen we de laatste twee tracks van Zenith. Blijf Sietse de Krieger volgen voor meer nieuwe muziek, want er komt ongetwijfeld meer aan!

Je vind Sietse op socials of in onze database.

I remember when you released the track Divided; you posted it in the MetalFromNL group, and I was immediately excited. Especially since you came out of nowhere—I had never heard of Sietse de Krieger before.

And then there was Divided. But you’ve actually been at this for much longer.

Yes, that’s right. I started as a guitarist when I was about seven. I got it from my father; he already played guitar, so I just kind of fell into it. My brother always played the drums, and I was always on his drum kit. So my parents thought, “he’ll probably want to take drum lessons too.” But no, it became the guitar. I’m now 22, so I’ve been playing for 15 years. But it’s only in the last few years, really since the COVID era, that I’ve been writing and producing my own stuff.

Why the transition from just a guitarist to also being a producer?

Playing well is, of course, an art. But it’s also a bit of a creative outlet. You can play something by ear, but try writing it. That’s much harder. And then there’s everything around it. You might be able to write it, but try turning it into a finished product. I found that to be quite a challenge. And I probably had too much free time at some point. So you just start experimenting, and when it clicks, you want to keep getting better at it.

What does your creative process look like?

It really varies. Sometimes I have songs I know well playing in the car at a very low volume, and then you start filling in the gaps in the mix with your own ideas. Sometimes I come up with a melody that’s much cooler but isn’t in the original track at all. Usually, it starts with a guitar riff. It’s rare that I have a particular drum beat or a vocal line in my head and build a song around that. I also can’t sing at all.

When you first started, your videos and even your logo weren’t as polished as they are now. Your logo is really cool, by the way. Can you tell us about your development as an artist?

The first, Divided, actually started as a school project for a friend’s minor. He was doing music management as a minor and had to guide a small artist from a label position, building an image, branding, and pushing towards a release. But it was all supposed to be fictional, mainly on paper. But he said, “if you think it’s cool, you can actually write a song and we’ll do it that way.” So that’s how Divided was born.

And then I thought it was fun to do. Especially releasing on Spotify and everything around it, I learned a lot from that. And then I thought, I actually enjoy this, so I’ll just keep doing it.

Where do you want to go with your music as Sietse de Krieger?

That’s a tough one, because lately a lot of time has also been going into SugarSpine. It’s super cool what we’re getting to do there. That always has priority. And of course, you can’t always express your own musical vision within a band. I don’t think I can release an EP every year. But I definitely want to regularly, maybe every two years, release an EP. With different artists around me, good friends. Just make cool things.

Besides your solo work, you also play in SugarSpine and make music with Crisis Theory. You also played in Wake of Dawn. Were those your first bands, or did you play in bands before that?

I also played in a local band, Lunaticity. Last year I filled in for Three Eyed Kid, they combine hip-hop and metal. I filled in for two festivals last year. So my peak last year was being in six projects at once. It’s also become a bit of a meme among musicians in the Netherlands: “Oh, Sietse is in every project.” But at some point, you have to make choices. SugarSpine came along, and at some point, you just have to focus on one thing and go for it. So that’s what I did.

Do you still have time for other things when you’re so busy with music? Because I assume you also have a job?

It’s about setting priorities, I guess. I usually work four days a week, so I always have a whole day for music. And my weekends are usually filled with music as well.

You’re about to release your first solo EP, Zenith, after releasing single tracks. How did this EP come about?

I wanted to take on the challenge, especially of writing multiple tracks that are somewhat in the same direction. I noticed with Divided and Proton, for example, they were completely different tracks. And now I just wanted to make five or six tracks that belong together. The plan was actually to write six tracks for the EP. But I wrote the first five in a very short time. Then there was a bit of a gap, and I couldn’t get into the right flow to write the sixth one.

You already mentioned that you can’t sing. Did you write the vocal lines yourself? Or did you leave that to the vocalists?

I actually left that to each singer. Even the lyrics. The only text I wrote myself was for Zenith. I basically told everyone, “this is the theme, do your thing.” Because I think a singer should be able to convey a vocal line with a melody that suits them, but the lyrics should also be strong.

What was the inspiration for Zenith? Because there’s a story behind it.

It’s about someone who is caught in a dilemma. We all know it, especially with social media, where you’re constantly bombarded with opinions. And sometimes it’s very difficult to hold onto your own opinion or even to figure out what you think about something. And not be influenced by the opinions and insights of others. That’s basically what the whole EP is about.

We have The Weakest Predator, which is actually about veganism. That humans are actually the weakest predators. Then we have The Worst, which is about someone improving themselves, looking back, and thinking, “I’m not perfect yet, but I’m better than the old version.” Zenith is really the track that ties everything together. It’s about being chained to the opinions of others, and that you have to let go of that to find your own way.

Disgrace was, I believe, the first track where you did something with vocals.

Disgrace has an interesting story. I released it as an instrumental. And Chris from Crisis Theory heard it and said, “why didn’t you put vocals on it?” But yeah, I can’t sing. But then he made a Crisis Theory remix, we put Fabio, our singer, on it. And Leon. And Chris repeated and added some things. They really went wild on it.

Was that kind of the start of this EP?

I think so, because I realized that vocals could work on my music. It was originally written as an instrumental. So it was strange to hear vocals on it. But I thought it was really cool. And if I had the ambition to make an EP, I didn’t want it to be instrumental. But to find vocalists who think it’s cool to do. So that’s how that ball started rolling. That’s also how I met Josh. I had already planned for him to do The Weakest Predator before it even came up that I would join SugarSpine.

Divided was quite a technical track. Have you also started writing differently now that you want to include vocals?

Yes, definitely. I deliberately leave more space in the choruses because I want to put vocals there. And also with synthesizers, because I tend to fill everything up quite a lot.

What was the most fun collaboration for the EP?

I think it was Zenith. I had written the lyrics for Zenith, but it was like half a book, much too long. So I sat down with Josh and Mees at DB’s, and we finished and recorded the text together. We recorded a lot remotely. Zenith was the only one where we were all together. And that was really fun. So I also learned that physically recording is much more fun to do.

You’re also part of Aristides. How did you get involved with them?

Actually through the guitarist of Delain. Timo Somers was playing an Aristides at the time and gave a clinic at the music school where I was taking lessons. And I’m an engineer by profession, so I also find the technology cool. Knowing how something is made. And he mentioned that those guitars are made of fiberglass, carbon fiber, epoxy. Not a splinter of wood involved. I found that interesting. And I liked the sound.

And then I ended up at Aristides. It’s also a Dutch brand, they come from Haarlem. Tim (from Man As Plague) has made all my guitars, I believe. And yeah, you keep in touch with those guys. At some point, they said, “we think what you’re doing is really cool, if you want to share something through our socials, just send it over.” And that’s how that collaboration started.

You mentioned a few Dutch bands earlier. Which bands would you recommend at the moment?

I think Braces, Another Now, Reformist. Those are three bands where I thought, “these guys are doing serious things.” I also got to play a show with Another Now with SugarSpine, and they have a really good live production. Changing Tides is also very cool.

Do you think you’ll ever go on stage with your own work? It should be pretty easy to arrange with so much support from the community.

I’d love to, but whether I’ll actually have the time and make it a priority, I don’t know. But never say never. Josh initially said that SugarSpine was mainly a solo project. But eventually, it’s now a band. Time will tell.

On Friday, August 2nd, Zenith will be released. What can people who haven’t heard the last two new tracks yet expect?

The last two tracks are again completely different. One of the tracks, Illusions, is with Mike Evans from Profiler. In terms of guitars, it’s a bit more technical, but it’s definitely not too crowded. I’ve deliberately left it a bit more bare in terms of synthesizers, giving the vocals some space. There are clean vocals, there are screams, so it’s quite varied.

And the last track is with two vocalists, Josh and Mees. I originally wrote that track just for fun; I thought I’d make some angry music. And then it turned out really cool. I showed it to Josh, and he really wanted to do vocals on it. And then I asked if he wanted to do it together with Mees, and everyone was super excited about it.

Stay tuned, on August 2nd we’ll hear the last two tracks of Zenith. Keep following Sietse de Krieger for more new music, because there’s undoubtedly more to come!

Categories
News

Vile Art

Starting a new death metal band is always fun. But what when you decide to start with a song you wrote 30 years ago to release as a single, and you cannot choose between the modern U.S. guitar sound and the Swedish chainsaw guitar sound? Right, you do both!

This a unique chance for fans to discover both sounds in untouched pure early 90’s death metal. Vile Art is formed by the Dutch musician Ivor van Beek (Non-Divine) in November 2023. Hungry to release his passion for death metal he decided to form a new band playing death metal how it’s done in the early 90’s influenced by both U.S. and Swedish bands. Furious blast beats alternated with groove riffs, screeching solos and melodic harmonies will take you back in time to the most glorious days of death metal.


The double release of the first single “Trapped In The Desert” will be on Friday, July 26th, 2024. The single is mastered by the Danish producer Jacob Hansen (Volbeat, Arch Enemy, Amaranthe, Flotsam & Jetsam, and many others) and will feature lyrics videos made by the Italian artist Andrea Mantelli (Cryptopsy, Autopsy, and many others). Next up will be a full album with new material only.

    Categories
    News

    Eenling – The End Of The Beginning

    On Tuesday the 23rd of July 2024, one year after the debut single I Am Here, the debut EP The End Of The Beginning by Eenling (who was webmaster and promotor of Cradle Of Filth from 1999 to 2023) has been released.

    See a message by Dani Filth about the debut single at the official Cradle Of Filth on Facebook and Instagram 

    The debut ep tells the story of the solitary individual Eenling (Dutch for ‘Loner’), who has suffered from traumas since his childhood. The EP can be found on all music streaming services and social media.

    You can find Eenling on the official website or on Facebook.

    The End Of The Beginning tracklist:

    1. Preludium
    2. I Am Here (And Remastered)
    3. Murder Is OK
    4. Climate Change
    5. A Final Word

    The concept of Eenling consists of a changing line-up, on The End Of The Beginning you can hear:

    Abdelhakim ‘Eenling’ Boutachkourt
    Frontman, vocals, only core member

    W.F.M. Snoek
    Instruments, lyrics

    E.M.F. Snoek – Van Zanten
    Instruments, lyrics

    D. Hisgen (Teitan, Cthuluminati)
    Instruments, lyrics, mastering, mixing

    Categories
    News Interviews

    Changing Tides – “Niemand gaat er om heen kunnen” 

    Het gaat lekker met Changing Tides. Door het winnen van de Guts&Glory bandbattle had Changing Tides de kans om op Jera On Air te spelen. De band heeft ook net een succesvolle crowdfund actie afgerond, om hun nieuwe album op te kunnen gaan nemen. Reden genoeg om even in gesprek te gaan met deze mannen uit Brabant. We spraken ze op Jera On Air. 

    Liever kijken? Onder de tekst vind je de Youtube video!

    Voorstelrondje!

    Wesley – Wij zijn Chaning Tides, uit Brabant. En wij hebben zojuist op Jera on Air gespeeld, voor de eerste keer. En ik denk dat ik voor ons allemaal wel spreek dat we het echt fucking vet vonden. 

    Kaspar– De eerste keer op Jera, het voelt nog steeds onwerkelijk dat we hier mogen spelen. 

    Hadden jullie uberhaupt verwacht dat jullie die wedstrijd zouden winnen?

    (Changing Tides had de Guts&Glory bandbattle gewonnen om hier te mogen spelen).

    Kaspar – Nee haha. Je bent natuurlijk al wel langer bezig met je band, dus je hebt misschien wel wat voordeel tegenover andere bands. Maar die bands die op die battle hebben gespeeld waren ook echt goed. 

    Timmy – Ja die bands staan daar met een reden. Iedereen die daar die avond gespeeld heeft had het net zo hard verdiend om hier te staan. Ik ben superblij dat wij het zijn geworden, maar iedereen had het net zo hard verdiend. 

    Als ik zie hoeveel mensen er bij jullie in de tent stonden, dan was dat ook wel terrecht. 

    Kaspar – ja het was echt super vet, ik had me geen beter optreden kunnen voorstellen hier ook. 

    Timmy – op een zaterdagmiddag als eerste act staan om 12 uur en gewoon een volle tent hebben, ja dat is echt niet werkelijk ofzo. 

    Was dit dan ook meteen jullie grootste show?

    Kaspar – Ik denk niet de grootste, de een na grootste sowieso.

    Timmy – Ja ik twijfel, Dynamo Metalfest was ook wel echt heel groot. 

    In eerste instantie stonden jullie tegelijk met Another Now op de planning. Wat vond je ervan dat de organisatie dat zo gepland had?

    Kaspar – Ja we dachten als mensen nu bij Another Now gaan kijken dan hoeft het voor ons niet meer hahaha. Nee grapje hahaha. Another Now is ook een fucking vette band! Maar het is gewoon jammer, er waren twee lokale Nederlandse acts op dezelfde tijd en dat is gewoon jammer. Heel veel van onze fanbase overlapt waarschijnlijk, wij vonden het ook heel vet om bij Another Now nog even te kunnen kijken achteraf. 

    Timmy – Dat was ook echt de eerste reactie van heel veel mensen. Ze zagen dat we tegelijk moesten spelen en iedereen had zoiets van ‘come on man’. 

    Kaspar – Maar dit was echt perfect. Another Now heeft echt een fucking dikke set neergezet, wij hebben nog backstage kunnen kijken. En bij ons stond het ook lekker goed vol, dus best of both worlds. 

    Wesley – Iedereen z’n verdiende publiek. 

    Jullie speelden ook een nieuwe track en hebben beelden gemaakt voor een live-video. Denk je dat je leuke beelden hebt kunnen maken? 

    Kaspar – Nee. Nee grapje, is echt oprecht goed.

    Bas – De camera’s stonden uit. We gaan volgende week nog een keer haha. 

    Timmy – De beelden zijn wel gewoon goed gelukt denk ik, het publiek ging helemaal uit z’n dak. Het kan niet tegenvallen denk ik. 

    Kaspar – Als het geen leuke clip wordt ligt het echt aan de camera mensen, dan moeten we echt eens gaan kijken naar wie we hebben ingehuurd haha. 

    Is die nieuwe track ook al opgenomen?

    Kaspar – Die is al opgenomen. De eerste single van ons nieuwe album komt waarschijnlijk in Augustus. 

    Timmy – Voor het album moeten we misschien nog een of twee dingen checken, maar voor de rest is alles klaar 

    Bas – Voor het album is alles opgenomen, er zijn een paar kleine vocal dingetjes die nog opnieuw moeten. Daarna gaat alles naar de producer toe en dan is met een maand waarschijnlijk alles helemaal af. 

    Wat is de planning dan, wanneer komt het nieuwe album uit? 

    Timmy – De single die we vandaag hebben gespeeld en de videoclip die komen uit mn hoofd in Augustus.  En dan zijn we van plan om elke drie weken een nieuwe single te droppen. En in November moet het complete album klaar zijn. 

    Hoe is de crowfunding actie verlopen? 

    Timmy – Die is behaald. 

    Daan – Ja dat was eigenlijk een beetje tegen verwachting in. In het begin ging het heel snel. En toen liep het een beetje spaak. En ik had zelf ook zo iets van, oh jee, stel je voor dat het niet gaat lukken. Wat dan? Maar richting het einde van de crowdfunding ging het ineens heel snel. En ineens zaten we ver boven de grens. En dat stelt ons gewoon gerust, het zorgt ervoor dat we heel relaxte dat album kunnen uitbrengen.

    Timmy – Het voelt gewoon zo bijzonder dat er zoveel mensen zijn die ons willen supporten. 

    Derk – En als mensen die gedoneerd hebben dit lezen, echt dank je wel uit de grond van mijn hart. Zonder jullie hadden we niet eens een nieuw nummer gespeeld. 

    De Nederlandse corescene is echt super hecht, iedereen support elkaar en er zijn heel veel samenwerkingen. Horen we ook features op de nieuwe plaat?

    Timmy – (heel politiek correct) Er zijn features. Hahaha 🙂

    Wat staat er op de planning voor de komende periode?

    Timmy – Volgend jaar maart gaan we voor de eerste keer een tour doen in de UK, van vijf dagen. Dat wordt de eerste keer dat we langdurig het buitenland in gaan. We hopen dat we dat uit kunnen breiden en meer Europse landen erbij kunnen trekken. Dus dat is wel de kant die het opgaat. 

    Het gaat natuurlijk nu heel lekker met Changing Tides. 2025 wordt het jaar van Chaning Tides denk ik?

    Timmy – Niemand gaat er om heen kunnen. 

    Derk – Het wordt wel heel moeilijk om dit jaar te overtreffen moet ik zeggen hoor. We hebben echt een goed jaar gehad, afgelopen jaar. 

    Je vindt Changing Tides op hun eigen site, of in onze database.

    Categories
    News

    MetalFromNL Tiplijst #19

    9 nieuwe tracks deze week voor jullie. Nou ja, nieuw… Sommige tracks waren al een maand uit, maar had ik gewoon niet gezien dus staan ze nu pas in de lijst. Dat maakt ze niet minder vet though! Vooral veel Death Metal in het lijstje vandaag. En over Death Metal gesproken, aankomende zaterdag op Stonehenge spelen ook weer een aantal hele vette bands! See you there! 

    Tracklist deze week:

    Galg – Hemeltergend
    Written in Blood – Flesh of the Dying
    Durden, Unnerve – Stumped
    Trust us we’re liars – Take Me To The Grave
    Cult of Carnage – Enslaved
    Unnerve – Hasselhoff
    Behind Closed Doors – A Canvas Full Of Bile
    Simone Simons (feat Ayreon) – R.E.D.
    Chaos Unleashed – I Am Chaos

    Youtube:

    Mixcloud

    Categories
    News

    Burial Remains – Soulreaper

    Burial Remains, Old School Deathmetal from the Netherlands, has been working on their 3rd album. … will be released later this year, but the band just released the first single “Soulreaper” with a video to accompany the track.

    This third album of Burial Remains is everything an OSDM fan could want; influences from the classic Swedish death metal scene mixed with the thrashier side of US death metal and topped off with a production that just screams OLD SCHOOL and captures the energy of their live shows. No compromises! Stay tuned for more!

    Spotify

    Youtube video will premiere at 12.15 on July 24th

    Categories
    News Reviews

    Jera On Air – Sunday June 30

    See more pictures below the post

    Day 4 of Jera is a weird surprise. In the past few years, Jear On Air only had three days. And when this year’s edition was announced, it only had three days. However, since it was the festival’s 30th anniversary, and the ticket sale had already started, the organization announced the 4th day. Some people were happy; it was another day of festival! Other people not so much, because they had been planning for three days. 

    Judging from the number of people that are still left on the festival grounds today, I’m not so sure the 4th day was a success. I think at least half, if not more, of the people was gone today. In a way that was nice – very easy to navigate the festival and no lines at the toilets at all. But it felt a little empty for the bands on the main stage. 

    After another load of woodchips on the now very muddy festival grounds, it was time for Deez Nuts. Even though most people already went home, there were plenty of people to get the party going. 

    Bongloard was actually a Dutch band, but since it really isn’t metal, we didn’t do a full review of their performance. However, they had a lot of energy on stage and it was a fun break in the day. The Hawk stage never disappoints in that regard. One point of feedback though. The bass player was headbanging so much, that I really don’t know what he looks like, ‘cause all we saw was hair. Talking about dedication lol. 

    Time for some solid core with The Acacia Strain. That’s a positive side to the lack of people at the festival today; plenty of room for two-stepping, mosh pits and crowd killing. Plenty of people making good use of the space, and enjoying themselves dancing. 

    I’ll say it again: I love good vocals. Make Them Suffer has those, and a female keyboard player to add not just a layer of synths and vocals, but a layer of badasserie on stage as well. While the guitarist likes to show his perfectly carved body, she is just banging her head and being a total badass on stage.

    The guitarist is fun to watch, though. I would love to see his step count at the end of the gig, ‘cause it seems he’s running a marathon during their performance going from left to right. And just when the party is going at multiple places in the main tent, and moshpits breaking out everywhere, the keyboard badass takes out a keytar to crank it up a notch. 

    Another band that’s bringing the energy is Death Before Dishonor. Again, lots of energy, and a really cool band to watch. It helps that their music is energetic and fun as well. It’s mainly the bass player and the vocalist bringing the energy though. 

    The band I was most excited for today was obviously Distant. I saw them at Jera last year, and since then, I’ve been following their releases closely. These guys are growing so fast. With a number of awesome gigs under their belt, touring with Born of Osiris and Whitechapel this year, this band has really grown out of the small stage on Jera. Just listening to one of their releases will show you why.

    Before the first tunes even start, the band hands out security vests with their Distant MoshPit Warrior logo on it. The party is on even before they start. And once the music kicks in, people go, hard. Of course, they play their latest release Loveless Suffering. A great number of tracks from Heritage are on the setlist as well.

    Their show at Jera is a perfectly produced piece as well. So well, that at the moment both the guitarist and the bass player switch out on stage, no one really notices at first. Why would they switch? Well, if you’re on the small stage, there is no pyro. So of course, you bring your own!

    After the kickass Distant show, we manage to see a small part of the Caskets set. I didn’t know this band, and when you don’t know the music and the vocals are off-key, there’s not much reason to stay. The vocalist has a really nasal tone of voice, and it’s turning me off. Maybe more people thought the same, ‘cause there aren’t many people in the tent at this point. 

    After seeing Zulu at Graspop, we went to check them on Jera as well. In my memory, Zulu was pretty hard and pretty fun. However, I might have had a beer or two too much at Graspop, ‘cause seeing them at Jera was a totally different experience. The crowd seems to love it though. Lots of stagediving and moshing again, and the energy on stage is good. It might be because I’m tired, but it just doesn’t really grasp me. It’s a bit boring, too much of the same. 

    Decking to go watch Atreyu was the best decision today. We entered while they played Euphoria, probably one of the few tracks I know from this band, and it couldn’t be better. My mood changed in an instant. Artreyu is very fun to watch. This band obviously has a very good time on stage. All of them were continuously smiling, and there was great interaction between the band members on stage. They were shaking butts, doing weird stuff, and just having fun.

    It’s refreshing to see a band with so many great vocalists, as all of these guys take turns in singing. Of course, me being a sucker for good vocals and vocal harmonies couldn’t be happier. The guitarist is having his birthday today, and the band surprises him with a cake (and of course, we all get to sing Happy Birthday to him). Just great vibes all around. 

    I wasn’t too sure if I wanted to see Lionheart. However, after hearing the great stories of their performance yesterday, and not much else to see really, we went for Lionheart. That was a good choice; their music is as straightforward as their name, and the happy vibes from Artreyu continued for a bit during their set. 

    Tesseract maybe shouldn’t have been in the line-up, and the main stage probably wasn’t the place for them, either. Even less so on this last day, the 4th day that was added later on as a surprise. As most people already went home that morning, and Tesseract didn’t really fit the ‘core’ vibe, that showed in the number of people in the tent. While it was somewhat crowded when they started their set, at the end, there were probably just 4 rows of people left in front of the stage. Maybe 50 people at most. While there were still groups of people scattered, I actually felt sorry for the band. 

    It didn’t help that the band started out with pretty technical and challenging music. Not the groovy, head-banging tunes we’ve been hearing all weekend. It’s technically really good, but it might be a bit to intellectual for this festival. Tesseract is listening music, not party music. 

    And with the tunes of Enter Shikari in our ears, we sadly have to miss them this time, ‘cause it’s a long drive back home. We were lucky enough to get our car out without the help of the tractor (of course the parking turned into one, big mud pit). See you next time, Jera!

    Distant

    Other bands

    Categories
    Interviews News

    Nephylim – “Dit is de stilte voor de storm van volgend jaar”

    Nephylim speelde tijdens Jera On Air op de Hawk stage. Een beetje een vreemde eend in de bijt, want Nephylim speelt geen core, maar melodische death metal. Maar, een beetje vreemd is best wel lekker op zo’n zomer festival. We proberen al een tijdje deze band te interviewen, maar we hebben het eindelijk voor elkaar!

    Categories
    News

    MetalFromNL Tiplijst #18

    Hele nieuwe muziek die vorige week vrijdag uitkwam, wat minder nieuwe muziek die twee weken geleden uitkwam, en muziek die al in juni uitkwam maar die we óf vergeten waren, of uberhaupt niet wisten dat het er was. Dat is wat je te wachten staat in deze extra editie van de tiplijst. 


    Wat vinden jullie van het idee om de tiplijst gewoon elke week te doen? Maar dan misschien met wat minder tracks, als er niet 10 nieuwe tracks zijn om te delen? Laat het ons weten! 

    Tracklist deze week:

    Serve – Spectre (20 juni)
    The Shiva Hypothesis – The perilous journey of the soul (28 juni)
    Reality Spill – Remedy (5 juli)
    3rd Machine – 21st Century Man (5 juli)
    Sledeon – Superhuman (5 juli)
    Vidarr – Fields of Decay (14 juni)
    Odd Obsessions – Let the Fire burn (11 juli)
    Out Of The Blue – House of Worms(11 juli)
    Charlotte Wessels – Dopamine(11 juli)