Traditiegetrouw presenteren de heren van Cryptosis hun nieuwe release bij Poppodium Metropool. Van de kleine zaal in Metropool Hengelo tijdens hun EP Release nu een Headliner productie in de grote zaal van Metropool Enschede. De heren namen The Rifts en Nephylim mee als voorprogramma. 

We lopen de zaal binnen en het eerste wat ons opvalt zijn hekken voor het podium. Menig bezoeker van Metropool weet dat die er normaliter nooit staan. Ons oog valt direct op de rookmachines en de pyro die staan te pronken voor op het podium, dat belooft wat. Een groot hoog drumpodium prijkt in het midden van het podium. De backdrops voor Nephylim en Cryptosis hangen.

The Rifts opent de avond, een alternatieve rockband opgericht in 2023 uit Enschede, op de line-up een beetje een vreemde eend in de bijt; de enige rockband van de avond. Het is het tweede live optreden van de band. Ze lopen zelf rustig het podium op om het eerste nummer in te starten. De zaal is nog niet erg gevuld, dat maakt zo te zien voor de band niets uit. De zanger, Maikel van Helsdingen staat energiek op het podium, al beperkt de microfoonstandaard hem wel in zijn bewegingsvrijheid. Vocaal doet het mij erg denken aan Nirvana, muzikaal meer rock met een soms wat meer funky bass sound van basist Douwe Hofstra. Het nummer I don’t like you wordt energie bijgezet door het refrein met zijn vieren te zingen. Met een goede portie energie brengen zij hun nummers aan het publiek. De gitarist geeft aan dat hun EP sindskort op Spotify staat, ben je nieuwsgierig geworden zoek ze dan op want in de metalscene zullen we de heren niet vaak tegenkomen. 

Na The Rifts is het tijd voor Nephylim, een vijfkoppige melodic deathmetal band uit het zuiden van het land. Na het winnen van de Dutch Wacken Metal Battle en een 4^e plek in de internationale Wacken Metal Battle in 2022 en de Rockcircus Talenttour in 2023 timmeren de heren van Nephylim flink aan de weg. Begin maart bracht de band hun nieuwe album ‘Circuition uit’. Ondanks dat alles hebben de heren nog niet eerder in Twente gespeeld. Tijdens de change over wordt het podium omgekleed en komt de vibe van Nephylim duidelijk naar voren, door aankleding met takken en de backdrop wordt er een sfeer gecreëerd die aansluit bij de stijl van Nephylim. 

Het wordt steeds drukker in de zaal, de intro start en geeft een theatrale sfeer, het kondigt een machtige set aan. Vier bandleden betreden het podium en de krachtige vocals klinken door de zaal. Later blijkt inderdaad dat we goed hebben geteld en dat het vijfde bandlid, basist Rens van de Ven, ziek is en helaas de show moest missen. Desalniettemin heeft Nephylim de bas op backingtrack uitstekend weten te mixen en konden zij zo toch nog zorgen voor een optimale set. Na het verzoek van Tijn voor een Wall of Death deelt het publiek zich keurig in tweeen, echter blijft de Wall of Death zelf uit. Het lijkt erop dat het publiek toch liever mee headbangt dan een moshpit start; de volledige front row gaat los en headbangt er stevig op los. Ondanks dat de band nog niet eerder in Twente heeft gespeeld, heeft een deel Nephylim al eerder mogen aanschouwen, voor het merendeel is dit de eerste keer. Tijn verwelkomt de mensen in de Nephylim Familie. De set is krachtig en wordt goed ontvangen door het publiek, zelfs zo krachtig dat Martijn Paauwe tijdens het laatste nummer zijn drumstok door midden slaat. Al met al laat Nephylim met een sterke set zien en maakt duidelijk waarom zij een gedegen naam zijn in de Nederlandse metalscene. Met het nieuwuitgebrachte album, en de strakke set zullen we zeker meer van deze band gaan zien in de toekomst. 

Hierna is het eindelijk tijd voor Cryptosis, een headliner production show, een nieuw album, het beloofd iets heel gaafs te worden. Het machtige drumpodium is een echte blikvanger, de grote backdrop, microfoonstaandaarden en twee banners geven direct al een bepaalde sfeer. Celestial Death is de titel van het album, met de lichten en aankleding komt deze vibe ook duidelijk naar voren. Het belooft iets gaafs te worden. We zijn zeer nieuwsgierig naar wat het drietal heeft bedacht. 

Het intro start, en in combinatie met de lichten en de aankleding wordt er een futuristische, ‘celestial’ vibe gecreëerd, een soort extase. Iedereen lijkt zeer onder de indruk, het is een nieuwe vibe, iets wat we nog niet eerder hebben gezien. Dit is echt uniek! Lang tijd om dit op ons in te laten werken hebben we niet, want dan blijkt dat de heren zeker grootst hebben uitgepakt en zetten de zaal letterlijk in vlammen. Terughoudend met de pyro’s zijn ze zeker niet de vlammen blijven maar komen, heel erg gaaf! 

Integraal komen de nummers van Celestial Death voorbij. In ‘Silent Call’ geven de backingvocals van Frank nog extra kracht bij. De balans tussen de vocalen van Frank en Laurens geven een extra laag met kracht en agressie maar ook energie komen allen duidelijk naar voren. Het vormt de sound van Celestial Death(metal).

Aan de rode wangen van de heren te zien moet dit op het podium ook ontzettend warm zijn, tussendoor vraagt Laurens aan het publiek of ze het al warm hebben, ‘zij in ieder geval zelf wel.’ Hierna volgt het nummer ‘Absent Presence’ met wat meer doom metal invloeden, maar alsnog met een opbouw naar een vlotter tempo. Het geeft een fijne afwisseling tussen de nummers. 

Hierna volgt een kort dankwoord, opluchting; het album is er eindelijk na jarenlang er hard aangewerkt te hebben. Century Media als label wordt bedankt, maar ook de mannen achter de schermen van de productie en Metropool. Daarnaast overheerst er met name trots, trots dat ze dit mogen neerzetten in hun hometown, met overwegend veel bekenden, familie, vrienden, maar ook zeker fans! 

Ondanks dat de heren met z’n drieen zijn, weten ze het podium te vullen, de rookmachines, de pyro ook maar het machtige spel en de cohesie met de backingtracks van de heren maakt dat er echt iets neer wordt gezet, het podium wordt gevuld en een machtige sound wordt overgebracht. 

De heren lopen het podium af, Celestial Death is ten gehore gebracht. Maar dat lijkt niet alles te zijn, de de backingtracks houden de spanning in de zaal hoog. Benieuwd wat er nu gaat komen. We zien Marco het podium weer betreden en start ‘Prospect of Immortality’ een nummer dat  we al van het vorige album Bionic Swarm herkennen. Wat mij ook deze keer weer opvalt naast het strakke en technische drumspel is plezier, genieten van hetgeen wat er is neergezet en genieten van de beleving van de muziek zelf. 

Tijdens het een na laatste nummer ‘Conjuring the Egoist’ ook van het album Bonic Swarm ontstaat een moshpit. Men kiest ervoor om de show te bewonderen, mee te juichen, en flink te headbangen. Maar toch lukt het hen niet om volledig stil te blijven staan waardoor een  goede moshpit toch nog zijn intrede doet. 

Ook tijdens het laatste nummer ‘Transcendence’ wordt er nog even flink gebruik gemaakt van de aanwezige rookmachines en pyro. Het publiek juicht de band toe en klapt hard wanneer de laatste noten zijn gespeeld. De heren maken nog een foto met het publiek, waarbij ook een gevoel van trots overheerst. Ze geven aan even een wat minder bezweet shirt aan te trekken waarna ze richting de merchandise komen. Hier zien we ook dat zij alle tijd uittrekken voor hun fans, familie en vrienden om een praatje te maken, de nodige foto’s te schieten en handtekeningen te zetten. 

Cryptosis heeft deze avond laten zien waar zij toe in staat zijn; een hele dikke strakke en vlammende headliner production show met een eigen sound en vibe! Hier gaan we over de hele wereld zeker nog meer van terug zien! 

Meer weten over Cryptosis? Je vindt ze op hun eigen website.