Eind juni kwam de split EP van Meslamtaea en The Color Of Rain uit. Vorig jaar was The Color of Rain ons hoogtepuntje van het jaar, dus het was een no-brainer dat we deze split EP ook met open armen ontvingen. We spraken Floris Velthuis en Gerhans Meulenbeld online over hun projecten, de split EP en de Nederlandse scene in het algemeen. Liever kijken? Klik hier!
Waarom denk je dat het zo moeilijk is om aandacht te krijgen voor jullie muziek?
Floris: De black metal scene is al vrij klein en onze stijl bevindt zich echt in een specifieke niche. Wij hebben een ander geluid en een andere uitstraling dan de traditionele black metal. Het type publiek dat naar onze muziek luistert, zijn vaak mensen die naar festivals zoals Roadburn gaan. Ze zijn meer geneigd om buiten de gebaande paden te luisteren.
Gerhans, jij komt uit een andere muzikale hoek. Hoe is het voor jou om samen te werken met Floris en te experimenteren met verschillende stijlen?
Gerhans: Ik kom veel meer uit de hardcore en metalcore hoek. Mijn eerste bands waren allemaal meer in die richting. Toen ik met Floris ging samenwerken voor The Color of Rain, kon ik meer mijn ei kwijt betreft andere muziekstijlen waar ik graag naar luister. Zoals melodieuze- en technische death metal en black metal. Ik luister bijna exclusief naar metal, maar wel naar veel verschillende soorten.
Voor mij was de samenwerking een soort samensmelting van alles wat ik tof vind. Toen Floris me ook vroeg om de solo’s voor Meslamtaea op te pakken, voelde dat als een terugkeer naar de schoolboeken. Voor Meslamtaea moest ik echt zoeken naar die specifieke balans tussen weemoed en agressie.
Het was in het begin een uitdaging. Voor andere projecten komen de solo’s automatisch uit mijn vingers, maar voor Meslamtaea moest ik veel meer nadenken over hoe ik mijn gitaarspel moest benaderen. Toen ik eenmaal mijn stem had gevonden op de gitaar, kon ik een andere kant van mijn spel verkennen die aansluit bij de belevingswereld van Floris. Meslamtaea is natuurlijk erg zwartgallig qua teksten en thematiek, en ik vond het mooi om daar mijn eigen invloeden aan toe te voegen.
Hoe belangrijk is het voor jullie om deze emotionele diepgang in de muziek te hebben?
Floris: Het is voor ons cruciaal. Elk project biedt ons de ruimte om verschillende emoties en ideeën te verkennen. Meslamtaea stelt ons in staat om onze duistere thema’s te verkennen, terwijl we tegelijkertijd de muzikale expressie kunnen behouden die ons drijft.
Hoe is die muzikale ontwikkeling van Meslamtaea geweest? Floris, jij bent echt al heel lang geleden met Meslamtaea begonnen.
Floris: Ik ben met de fundering voor Meslamtaea begonnen rond ’96 of ’97. Metal Archives zegt dat ik in 1998 officieel ben begonnen, dus ik ga daar maar vanuit, want die hebben altijd gelijk.
In die tijd was ik vooral met schoolbandjes bezig als drummer. Maar die bandjes kwamen nooit echt van de grond, en het was ook niet helemaal de muziek die ik wilde spelen. Het was meer garage, rock en punk. Toen besloot ik: “Ik ga alles zelf doen.” Ik heb alles zelf leren spelen en ben in mijn slaapkamer gaan opnemen, gewoon met twee cassette recorders en een microfoon.
In die tijd luisterde ik naast black metal en technische death metal, ook veel naar metalcore en screamo. Vooral muziek uit België (H8000) en dat mixte ik met black metal. Zo is die eclectische stijl eigenlijk ontstaan. Daar kwam de eerste Meslamtaea uit voort en ik ben mijn eigen weg gaan zoeken in de muziek.
Hoe heeft je muzikale inspiratie zich ontwikkeld in de loop der jaren?
Floris: Ik bevond me op een gegeven moment in een tweestrijd tussen het maken van muziek zoals Death en Cynic of het creëren van black metal. Bands zoals Bal Sagoth met hun bombastische geluid inspireerden me ook evenals metalcore. Uiteindelijk heb ik een manier gevonden om dat allemaal te laten samenvloeien. Gaandeweg kwam daar ook jazz bij. Meslamtaea is een smeltkroes.
Veel mensen denken bij jazz aan saaie liftmuziek, maar als je de goede fusion eruit pakt, zit er vaak heel veel sfeer in en kan het heel donker klinken. Dat is iets wat Gerhans ook wel kan beamen, sinds ik hem Allan Holdsworth heb laten horen!
Hoe ziet je schrijfproces eruit voor de recente Meslamtaea-muziek?
Floris: Wanneer ik voor Meslamtaea schrijf, zie ik vaak eerst een beeld voor me van de sfeer die ik wil creëren. De laatste tijd is dat vooral de sfeer van een vervallen stad, de triestheid daarin, eenzaamheid, alcoholisme en drugs – echt de rafelranden van de maatschappij. Dat beeld probeer ik in mezelf op te nemen en te vertalen naar muziek. Ik pak een gitaar of een keyboard en er komt iets uit. Dit kan een lang proces zijn: soms ben ik een jaar bezig met een nummer. Het schrijven is heel anders dan bij bijvoorbeeld Schavot, waar ik gewoon aan een nummer begin en het afmaak. Bij Meslamtaea is het veel meer een collage van sferen die organisch moet ontstaan en rijpen.
Over andere projecten gesproken: Hoe is de split met The Color of Rain tot stand gekomen?
Floris: De nummers aan de Meslamtaea-kant waren eigenlijk al een jaar of drie in de maak. Het waren allemaal fragmenten van nummers die nog niet af waren. Op een gegeven moment had Gerhans ook nummers voor TCOR geschreven, die hij niet als een full-length album zag. Hij had het idee dat het meer een EP zou worden.
We zagen een overeenkomst in de thematiek van Meslamtaea en The Color of Rain. Beide bands delen muzikanten én hebben een soortgelijke eclectische muzikaal uitgangspunt. Dit zorgde ervoor dat we het idee kregen om onze muziek samen te voegen. We beschouwen het ook niet als twee aparte EP’s, maar echt als een gezamenlijk project.
Gerhans: Beide bands hebben een eclectische muzikale benadering. Hoewel de manier waarop we onze verhalen vertellen verschillen, hebben we beiden een gemeenschappelijk gevoel van neerslachtigheid en bijna een anti-menselijke thematiek in onze teksten. Dit maakte het gemakkelijker om de muziek samen te brengen.
Terwijl het idee voor een split ontstond, zorgde dat ook voor een versnelling in het schrijfproces voor The Color of Rain. We voelden de vibe van de split en we besloten dat we iets op het randje konden maken: iets dat misschien wat minder conventioneel was dan wat we normaal zouden doen voor een full-length album.
De nummers van de split zijn veel eclectischer en de basis drijft meer af van de post-black metal van ons vorige album, Oceans Above. De split was een geweldige kans om een andere kant van Color of Rain te laten zien.
Hoe hebben jullie dit visueel vormgegeven op de cover van de split?
Gerhans: Dat was ook een belangrijk aspect. Bram Bruyneel heeft de cover ontworpen en we hebben geprobeerd om de basis van zowel Color of Rain als Meslamtaea samen te laten vloeien. De rand van de cover is zwart-wit en grijzig, wat refereert aan het gevoel van de stad zoals dat in Meslamtaea naar voren komt, terwijl het midden een kleurrijke versie is van de thema’s van Oceans Above, met een vleugje kosmische horror.
Wat zijn belangrijke punten geweest voor de ontwikkeling van Meslamtaea? Het lijkt erop dat je sinds 2019 in een soort stroomversnelling zit.
Floris: Voorheen had ik echter te maken met veel obstakels in de productie en het opnemen van muziek. In die tijd – Meslamtaea was nog een éénmansproject – gebruikte ik een primitief opnameprogramma op de computer dat voortdurend vastliep. Het was frustrerend om te werken met een constant op de loer liggende ‘blue screen of death’, dat je zo’n blauw scherm met error en vreemde cijfertjes krijgt. Het duurde maanden om een nummer af te krijgen, en soms raakte ik gewoon het enthousiasme kwijt. Op een gegeven moment besloot ik om Meslamtaea in de ijskast te zetten en andere projecten te verkennen.
Toen kwam Alex van Zwaertgevegt bij me tijdens een optreden van Asgrauw. Hij vroeg me of ik nog steeds bezig was met Meslamtaea en vertelde dat hij het echt te gek vond. Hij bood aan om een uitgave van het project te doen, met het idee van een split met Asgrauw op zeven inch vinyl. Dat aanbod kon ik niet weerstaan! Hierdoor begon ik weer nieuwe nummers op te nemen, en dat resulteerde in de eerste vinylrelease van Zwaertgevegt. Het gaf me daarna echt de motivatie om het project weer op te pakken.
Hoe ben je toen verder gegaan?
Floris: In die tijd was ik nog steeds zoekende naar mijn muzikale stijl. Voorheen maakte ik black metal zoals ik dat in mijn jeugd deed. Maar nu, wat jaartjes later, wilde ik iets dat bij mijn huidige persoon past. Zo ben ik gaandeweg Meslamtaea opnieuw gaan uitvinden. Het idee van expressie en het experiment bleef echter centraal staan. Ik besloot om jazz en black metal te mixen en te kijken wat eruit kwam.
Bij black metal gaat het ook om de juiste chemie en toewijding. Ik geloof dat als je niet achter je eigen muziek staat, je het niet kan overbrengen. Het allerbelangrijkste bij het maken van muziek is dat ik erin geloof.
Soms begrijp ik niet waarom bepaalde bands tegen hun zin muziek maken die hun fans van hen verwachten. Het voelt vaak niet oprecht of authentiek aan; het komt over als iets dat voor anderen is gemaakt. De juiste vibe is iets dat in metal, en vooral in black metal, erg belangrijk is. Die muziek moet echt vanuit je hart komen. Het moet rauw en authentiek zijn. Als je zingt, moet het zo intens zijn dat het pijn doet aan je keel. En als ik drum staan vaak de blaren op mijn handen. Het moet gewoon echt vanuit je tenen komen. Anders moet je het eigenlijk niet doen.
Ward Theunissen van Asgrauw werd onderdeel van het project als tweede zanger. Later kwam Izzy erbij op trompet om de jazzinvloeden te versterken. Onlangs hebben we dus ook Gerhans toegevoegd. De expressie in onze muziek is essentieel. Bij Meslamtaea wil ik dat de teksten en thematiek serieus zijn en echt voelen.
Is dat ook de reden dat de teksten voor Meslamtaea in het Nederlands zijn?
Floris: De keuze om in het Nederlands te zingen komt voort uit het feit dat ik me daarin beter kan uiten. Het Nederlands biedt me de mogelijkheid om mijn thema’s authentiek en met de juiste nuance over te brengen. Engelse taal staat wat dat betreft iets meer op afstand.
De teksten van Meslamtaea gaan ook vaak over de staat van de wereld. De recente coronapandemie heeft hier ongetwijfeld invloed op gehad. Hoe heeft die periode je muziek beïnvloed?
Floris: Ja, de pandemie heeft een enorme impact gehad. Voor de wereld was het een crisis, maar voor mij persoonlijk was het, op creatief gebied althans, juist een zegen! Door de lockdown had ik meer tijd om thuis te werken, wat me twee uur reistijd per dag bespaarde. Ook vielen veel sociale verplichtingen weg. Hierdoor kreeg ik de ruimte om me volledig te concentreren op het maken van muziek. Projecten zoals Schavot, Stuporous en The Color of Rain zijn in die tijd ontstaan.
Gerhans: Aan de ene kant gebeurde er iets ingrijpends met de wereld, iets waar je geen grip op hebt. Dat roept een bepaalde creatiedrang op. Bovendien was er geen druk van buitenaf. De hoeveelheid muziek die in en na de pandemie is uitgebracht, was gewoon krankzinnig! Je had niet echt wat beters te doen, wat zorgde voor een extra motivatie om te creëren.
Wat betreft live optredens, heb je ambitie om Meslamtaea op het podium te brengen?
Floris: Het zou een complexe uitdaging zijn. De muziek van Meslamtaea is zo gelaagd en ingewikkeld dat het lastig is om dat live te vertalen. Ik kan geen bladmuziek schrijven en na een jaar weet ik vaak niet eens meer hoe ik iets heb gespeeld. Dus de kans dat Meslamtaea ooit live gaat is nihil. Ik ben op dat gebied meer gefocust op mijn andere project, Asgrauw, waar ik mijn live-energie in kwijt kan.
Je had het net over de Zwotte Kring. Wat maakt de Nederlandse black metal scene zo bijzonder en hecht?
Floris: Eerlijk gezegd weet ik niet of ik de Nederlandse black metal scene als ‘hecht’ zou beschrijven. Voor mij voelt het meer als een verzameling eilandjes, of groepjes muzikanten die samen in verschillende bandjes spelen. Wat ik wel zie, is dat er steeds meer kruisverbanden ontstaan tussen deze verschillende groepen.
Het lijkt wel alsof er een groeiende waardering is onder muzikanten voor elkaars werk. Ons Zwotte Kring collectief begon om die reden. Eigenlijk tijdens de coronaperiode, toen we vanuit de kring van Asgrauw en Meslamtaea merkten dat we ondanks onze muzikale verschillen dezelfde dingen deden. We begonnen elkaars muziek te promoten en er kwamen steeds meer muzikanten bij, zoals Gerhans, Izzy, Devi van Teitan en de heren van Grafhond. Iedereen heeft zijn eigen kwaliteiten. Of het nu gaat om muzikaal vlak, productie, fotografie of PR.
We bundelen onze krachten om samen muziek te maken en profiteren van elkaars kwaliteiten. We hebben een groep waarin we elkaars mixen beluisteren en feedback geven. Het is gewoon heel gezellig en nuttig. Ik zou andere muzikanten echt aanraden om dit ook te doen. Concurrentie is er namelijk niet; we spelen allemaal vanuit passie en hobby. Het gaat erom dat we elkaar helpen om naar een hoger niveau te tillen.
Je merkt ook dat er raakvlakken zijn, waardoor je kunt spreken van een Nederlandse school van black metal. Hoe zie jij dat?
Gerhans: Ja, dat klopt. Ondanks dat black metal bestaat uit kleine eilandjes, hebben we veel raakvlakken. De Nederlandse black metal scene maakt momenteel een opmars, vooral met bands zoals Fluisteraars, Laster, en Walg die het goed doen. Je ziet dat er ruimte is voor experimentatie en dat er een typisch Nederlands element aan deze muziek zit, wat uniek is.
Floris: Elke regio heeft zijn eigen sound. Bijvoorbeeld, de scene rondom Groningen en Friesland heeft zijn eigen identiteit met bands als Kjeld en Salacious Gods. Utrecht en Rotterdam hebben ook hun eigen unieke geluiden. In Zwolle is er ook een groep muzikanten. Er is veel onderling respect.
Hoeveel projecten hebben jullie zelf op dit moment lopen?
Floris: Ik zit momenteel in vier actieve projecten, Asgrauw, Schavot, Meslamtaea, en The Color Of Rain. Er zijn nog een paar andere dingen in de maak. Daarnaast zijn er nog Stuporous, Sagenland en Annwfyn.
Hoe zorg je ervoor dat al die projecten hun eigen identiteit behouden, vooral als je zoveel projecten naast elkaar hebt?
Floris: Elk project heeft zijn eigen identiteit, ook omdat elk project z’n eigen bandleider heeft. Neem bijvoorbeeld The Color of Rain, waarvan de basis echt vanuit Gerhans komt. Asgrauw muziek wordt voornamelijk geschreven door Dyon, terwijl Ward zich bezig houdt met de teksten. Sagenland is iets van Arjan en mij en een pure Ulver-worship. Meslamtaea, Schavot en Stuporous worden tenslotte door mijzelf geschreven maar hebben elk een volledig andere invalshoek.
Wat zijn de ambities voor The Color of Rain of Meslamtaea?
Gerhans: Voor The Color of Rain ben ik bezig met een tweede full-length album. Zowel muzikaal als tekstueel is er nog veel te zeggen en ook qua artwork. Bram Bruyneel is eigenlijk als een extra bandlid voor ons, dus conceptueel zijn er nog veel mogelijkheden.
Floris: Voor Meslamtaea moet ik nog alles uit mijn hoofd ontspruiten. Ik heb me recent vooral gericht op een nieuw Schavot album, dat in februari uit moet komen. Gerhans heeft ook een paar solo’s op dat album gedoneerd. Eind oktober komt een nieuw Asgrauw album uit. Met Asgrauw gaan we nu ook weer een live cyclus in. De albumrelease komt eraan, en daar zijn we veel tijd mee kwijt. Het zijn spannende dingen die eraan komen.
Luisteren jullie zelf nog naar Nederlandse metal?
Floris: Ik luister voornamelijk naar de metal van de jaren ’90 en begin 2000. Daar ben ik eerlijk gezegd een beetje in blijven hangen. Van recentere metal vind ik de Nederlandse en Belgische scene wel interessant omdat ik veel mensen ken en daardoor meer binding voel met muziek. Ik wil onze scene ook uiteraard supporten.
Gerhans: Voor mij is het anders omdat ik nog recensies schrijf en ook bij Delta FM draai. Ik luister naar veel nieuw werk, ook van Nederlandse en Belgische bands. Er gebeurt momenteel veel in de scene, en ik vind het leuk om nieuwe bands te volgen. Bijvoorbeeld Walg; zij maken echt hele vette muziek op dit moment.
Floris: De metalscene komt weer helemaal terug. Het is tof om te zien dat er zoveel jonge muzikanten zijn die nieuwe bandjes beginnen, zoals Veenlijk. Het lijkt erop dat er een nieuwe generatie muzikanten opstaat en dat hebben we nodig.
