BAAS is a powerhouse band that emerged from the Groningen underground, harnessing the raw energy of metal and alternative rock. With relentless passion and a sound that resonates with rebellion, BAAS creates music that cuts through the air with razor-sharp riffs and unyielding intensity.
A Knight Under Maria’s Altar, or AKUMA for short, has released their debut album Heresy of Horror on the 17th of February during a live show. This deathcore formation, meaning they have a fluid line-up, leans heavily on the anime aesthetic. Which is why AKUMA is probably a suitable name for the band, going forward in this review. This album has been a year in the making, so let’s not linger any longer dan dive in.
AKUMA
AKUMA is a deathcore/metalcore collective. The mission of founder Akuma Jin is to unite raw individual talent, to create a space where the full potential of these individuals is realized. To make that happen, AKUMA has a few core members but a lot more quest appearances on their tracks. The total headcount that worked on Heresy of Horror is according to the internet about 20. That includes members from Braces, Nephylim, Another Now and Sugar Spine.
Heresy of Horror
The lyrics for Hersey of Horror are about the dire state the world currently is in. With titles such as A Living Mistake and Violence With Consent, we are not in for rainbows and sunshine. Instead, Heresy of Horror, even though the sparse moments of clean vocals, is one heavy wall of sound that grinds just as harshly as the lyrics.
The album starts with a short intro track that sets the mood for the album. The use of electronic influences is heard in every track on the album, and the track transits smoothly into I’d Rather Be. What follows is half an hour filled with mainly metalcore tracks with some deathcore parts. I’ve listened to a lot of metalcore and deathcore lately since there is so much in these genres nowadays, but for some reason, AKUMA doesn’t do it for me, yet. The vocals might be part of the reason because I like the tracks that don’t feature the clean vocals a lot more.
The clean vocals on this album might be a love-it / hate-it thing. For me personally, I don’t like them. And it’s not only the clean vocals by themselves, sometimes it’s also the placement of these vocals. For instance, in A Living Mistake, these vocals appear right at the heavy blast beat section of the track. To me, it doesn’t fit at all.
Another reason why I might not be into this album that much is that on a lot of the tracks, it feels incoherent. Like there are too many ideas put into one track. It breaks the flow of the track and just feels a little too chaotic.
Let’s talk about the tracks I did like on this album first. Sin Ov Pride is the first track that was released by AKUMA, and still one of my favorites. This is a good example of what AKUMA tries to do. Hard, fast, melodic, and tight AF. This track flows well and the breakdowns are as low as they can go. There are the necessary blast beats on this track, but it complements the track instead of hindering it like in A Living Mistake.
Consciousness is a Sin is another track I did like. It’s very heavy on the death metal side of the spectrum. And even though there are still a lot of ideas in this track, it feels more coherent than some of the other tracks. The drums drive the track forward, and the synths add another layer to the darkness in this track. This might be the darkest track on the album, by the way. Of course, it ends with a heavy breakdown, and that’s the perfect end to this otherwise fast and heavy track.
Then onto the tracks that I didn’t like. Again, it is probably just me, so please check it out yourself and make your conclusions. Violence with Consent starts on a good note with an interesting fast riff. There are some clean vocals on this track as well, but more sparsely used and that works a lot better for me. I still don’t like the vocals at around 1 minute in, but the rest of the track makes up for that. Especially the breakdowns.
Abyss of Malevolence has an interesting ending to the track, and that heavy riff is heard at the start of this track as well. But again, with this track, it’s the middle part that’s killing it for me. It feels too incoherent. Also, the fact that the guitar follows the vocals feel maybe too poppy. And finally; the thing that makes Metalcore so interesting is the emotion in the clean vocals. All the clean vocals feel a little too flat for me, not monotonous, but maybe emotionless is the word.
By the time we reach Unchained Harakiri, I’m not really in the mood anymore to objectively listen to the music. So while I certainly appreciate the screams in the beginning of the track, because I’m faced with again the same clean vocals, I had to really force myself to listen to the rest of the music. Again, the music is great. Clean, tight AF, heavy. Also, this track feels a lot more coherent than some of the others, and it flows a lot better because of it.
Now Will Pass sits in the middle for me as well. There are some clean vocals on here, but because they fit the underlying music a lot better than the rest of the tracks, I’m not as bothered by it. Also, they are accompanied by heavy screams. And, it’s probably a different vocalist, who can put a bit more emotion in the delivery. As with Violence With Consent, the rest of the track more than makes up for the vocal part. Again the heavy breakdowns, the heavy screams in the beginning of the track (which DO convey a lot of emotion), and the buildup towards a circle pit are great.
Final Thoughts
I like the idea behind A Knight Under Maria’s Altar and the fact that they had so many people working on one album is an accomplishment in itself. It might be just me, but Heresy of Horror doesn’t really for me yet. The clean vocals are a big part of that, but the chaos that comes from trying to put in too many ideas is probably another reason. The production of the album is really good, as is the skill level of the various artists who worked on this album. But to me, there is some room for improvement. My favorite track is probably Consciousness is a Sin.
The Unspoken Heresy I’d Rather Be A Living Mistake Sin Ov Pride Consciousness is a sin Violence with Consent Abyss of Malevolence Now Will Pas Unchained Harakiri
PERSBERICHT: Huidige pand Baroeg wordt gesloopt en herbouwd
Het oudste poppodium van Rotterdam, Baroeg, dat bekendstaat als podium voor (harde) alternatieve muziek, wordt vernieuwd. De gemeente Rotterdam, artiesten en bezoekers investeren in een podium dat klaar is voor de toekomst. Diederendirrix, bureau voor architectuur en stedenbouw, won de aanbesteding voor het maken van een ontwerp en werkt de nieuwbouw verder uit.
Foto Door ColinvanVugt – Eigen werk, CC BY-SA 4.0,
Oudste poppodium van Rotterdam
Sinds 1981 biedt Baroeg een podium voor (harde) alternatieve muziek. Een podium met nationale en zelfs internationale bekendheid. Een thuis voor gevestigde, vernieuwende en talentvolle muzikanten. En met haar 43 jarig bestaan dit jaar, mag Baroeg zichzelf ook het oudste poppodium van Rotterdam noemen. Baroeg is benoemd tot Cultureel Rotterdams Erfgoed.
Nieuwbouw
Het huidige pand, eigendom van de gemeente Rotterdam, is sterk verouderd en nodig aan vernieuwing toe. Het gebouw was destijds ontworpen als jeugdcentrum in plaats van poppodium. Baroeg kan nu uitkijken naar een gloednieuw gebouw, voorzien van een prachtige concertzaal, waar zowel artiesten als bezoekers zich welkom voelen. De indeling van het nieuwe gebouw voldoet aan de eisen van deze tijd: waaronder een ruimere backstage voor de artiesten en betere kantoorfaciliteiten.
Als muziek in de oren
Als het pand wordt opgeleverd, is Baroeg klaar voor de toekomst en kan het nog beter gaan doen waar het goed in is: het publiek vermaken, gelijkgestemden bij elkaar brengen en talent tot wasdom laten komen. Een belangrijke missie van Baroeg is het behoud van de huiskamersfeer van Baroeg.
Planning In de zomer van 2024 start de sloop. Het nieuwe podium opent naar verwachting in het najaar van 2025 de deuren. In de tussentijd gaat Baroeg bands programmeren op andere locaties in de stad, waaronder V11, Maassilo, Podium Grounds, Rotown en SoundVille en uiteraard het jaarlijkse festival Baroeg Open Air in het Zuiderpark.
Baroeg afscheidstour Om het publiek afscheid te laten nemen van het huidige pand zorgt Baroeg voor een zeer divers programma in de maanden maart en april. Op deze manier wil de organisatie elke doelgroep de mogelijkheid geven om afscheid te nemen. Zo is er op vrijdag 29 maart een laatste 80’s + More! avond met een optreden vanToontje Lager, een band die na bijna 40 jaar terugkeert in Baroeg. Ook worden er voor de laatste keer edities van Festerfest, Downward Spiral, Submit Fest enLive Hard Or Die fest opgezet. In het laatste weekend van april kan er op vrijdag 26 april tot in de late uurtjes gedanst worden tijdens Emo Night Mainland en op zaterdag 27 april vindt het gratis Koningsdag Festival plaats met zeven energieke bands uit eenlopende harde en alternatieve genres. Tot slot op zondag 28 april vinden de allerlaatste optredens in het huidige pand plaats met het festival Veneration Of The Dead. Dit is de tiende editie van het festival en is tevens het langstlopende black metal festival van Nederland.
Baroeg On Tour
Vanaf mei programmeert Baroeg onder de noemer ‘Baroeg On Tour’ in andere zalen in Rotterdam. Zo staat op 2 mei de Engelse dreampop band Cranes in Maassilo (dit wordt di. 27-2 aangekondigd), komt de Griekse stoner band Godsleepop 12 mei naar SoundVille, speelt de Italiaanse doom band Ufomammut op 25 mei in Grounds en geeft de Poolse death metal band Vader op 2 juli een optreden in Maassilo. Meer aankondigingen volgen snel.
Tickets en meer informatie zijn te vinden op de website van Baroeg: www.baroeg.nl, waar tevens ook het programma op andere locaties tijdens de sloop/nieuwbouw vermeld staat.
Welcome to the BossPit. Dat is hoe ik Baas voor het eerst aangekondigd zag, toen ze een live optreden bij 44NextDoor zouden doen. Helaas ging dat niet door, maar de BOSS energie kruipt waar het kan en kroop zijn weg naar de Metal Battle voorrondes in Groningen. BAAS won het daar van Festering Existence, Basta en 7 Black Sides om het op 22 maart 2024 op te nemen in de halve finales. Wie zijn die boze mannen?
Meer deathcore! Tenuem speelt blackened deathcore, en hun liveoptreden bracht hen de overwinning in de Metal Battle Voorronde in Overijssel. Als je deze band live wilt zien, kan dat, want aanstaande zaterdag zullen ze spelen op Bredius Brutality samen met Reformist en Canyon Literature (die ook in de voorrondes stond). We stelden de band wat vragen om ze beter te leren kennen voor de halve finales!
Goldwolff bracht nog niet zo lang geleden hun album ‘Get Fucked’ uit, en nu heeft de band ook de voorronde van de Metal Battle in Baroeg gewonnen met hun heavy rock’n roll. We stelden de band wat vragen om erachter te komen wie ze zijn en wat we verder van hen kunnen verwachten.
Nog meer winnaars van de Metal Battle Voorrondes! Dit keer de band ‘A Part Of The Problem’, die het won van Cannibalistiq Sqvirrel, Shoot the Messiah en One Remains. Ze bestaan nog niet zo lang, dus wij gingen op onderzoek.
Gefeliciteerd met jullie winst! Hoe voelt dat?
De winst voelt nogsteeds onwerkelijk omdat wij niet verwacht hadden dat we zouden winnen van zulke goede concurrentie. Maar we zijn natuurlijk enorm trots en blij dat we door zijn!
Voor degene die jullie nog niet kennen: wie zijn jullie en wat doen jullie?
Hey! Wij zijn A Part Of The Problem, een core band uit Ede die onze passie voor herrie gevonden heeft. We terroriseren lokale venues met onze harde riffs en smerige breakdowns en we bouwen feestjes als emotionele uitlaatklep. Wij bestaan nu uit 5 leden, Daniël (19J), Jesse (18J), Joël (25J), Vigo (20J) en Niels (23J). We maken muziek die een combinatie is van metalcore, deathcore en hardcore-punk met vleugjes andere subgenres er bij gemixt.
Volgens mij zijn jullie in deze formatie relatief nieuw. Kunnen jullie iets zeggen over hoe jullie bij elkaar gekomen zijn?
We komen allemaal van origine uit Ede en omgeving. We hebben elkaar de afgelopen 3/4 jaar leren kennen, deels via via en deels via poppodium Astrant in Ede. A Part Of The Problem bestaat sinds 2020. De huidige formatie bestaat sinds oktober 2023 met als laatste aanwinst Joël op de rhytm guitar.
Ik lees online dat jullie meerdere ‘core’ genres mixen, maar ik hoor toch ook wel technical deathmetal invloeden terugkomen. Door welke bands zijn jullie geinspireerd.
Leuke vraag! Het meeste van onze muziek wordt geschreven in samenwerking met, of alleen door onze gitarist Jesse. De eerdere nummers heeft hij zelfs geschreven toen hij 15/16 jaar oud was. We zijn zelf met name geïnspireerd door bands zoals Wage War, Knocked Loose, Chelsea Grin, Boundaries, Parkway Drive en Paleface.
Onze muziekstijl maakt echter binnen de metal subgenres bijna dagelijks een 180 graden twist.
Was Estrado een van jullie grotere optredens of zijn jullie gewend om al op grotere podia te staan? (En hoe was het om daar te spelen?)
Estrado was een super leuke zaal voor ons om op te treden! Het geluid was echt super en het was allemaal tot in de puntjes geregeld door de staff van de metal battle en van Estrado! Eerder hebben we in 2021 geopend voor Kabaal Am Gemaal in Wageningen, wat ook een super grote show was en we hebben in Astrant in Ede ook vaker hele gevulde zalen gehad maar het blijft enorm vet om voor zo’n grote zaal te mogen spelen!
Stel dat jullie niet gewonnen hadden, wie had er volgens jullie dan moeten winnen?
We hadden zelf van tevoren echt niet gedacht dat we uberhaupt kans maakten om te winnen doordat het niveau echt heel hoog lag. Een band als Shoot The Messiah gaat al jaren mee en zet een dijk van een show neer. De vocals van de zangeres van One Remains zijn ook echt ongeëvenaard en Canniballistic Sqvirrell zet ook een enorm vette show neer met aankleding en alles er bij! Altijd super vet om te mogen spelen met andere getalenteerde bands en om daarvan uitgekozen te worden, blijft nog steeds niet te geloven!
Wat kunnen we van jullie verwachten tijdens de halve finale?
Wij kregen als compliment van de jury dat wij een “maniacale” podium aanwezigheid hadden. Hier gaan wij extra op inzetten 😉
Reken op heavy breakdowns, moshpits, enorm veel energie en een te gekke avond!!!
More winners from the Metal Battle Preliminaries! This time the band ‘A Part Of The Problem’, who won against Cannibalistiq Sqvirrel, Shoot the Messiah, and One Remains. They haven’t been around for long, so we went to investigate.
Congratulations on your win! How does it feel?
The win still feels surreal because we didn’t expect to beat such tough competition. But of course, we’re extremely proud and happy that we made it through!
For those who don’t know you yet: who are you and what do you do?
Hey! We’re A Part Of The Problem, a core band from Ede who has found our passion for noise. We terrorize local venues with our heavy riffs and filthy breakdowns, and we throw parties as an emotional outlet. We currently consist of 5 members, Daniël (19), Jesse (18), Joël (25), Vigo (20), and Niels (23). We make music that’s a combination of metalcore, deathcore, and hardcore-punk with hints of other subgenres mixed in.
I gather you’re relatively new in this lineup. Can you tell us how you came together?
We’re all originally from Ede and the surrounding area. We’ve gotten to know each other over the past 3/4 years, partly through mutual acquaintances and partly through the pop venue Astrant in Ede. A Part Of The Problem has been around since 2020. The current lineup has been together since October 2023, with Joël being the latest addition on rhythm guitar.
I read online that you mix multiple ‘core’ genres, but I also hear some technical death metal influences. Which bands inspire you?
Great question! Most of our music is written in collaboration with, or solely by, our guitarist Jesse. He even wrote some of the earlier songs when he was 15/16 years old. We’re particularly inspired by bands like Wage War, Knocked Loose, Chelsea Grin, Boundaries, Parkway Drive, and Paleface. However, our music style almost takes a 180-degree twist within the metal subgenres on a daily basis.
Was Estrado one of your bigger gigs, or are you used to playing on larger stages? (And how was it to play there?)
Estrado was a super fun venue for us to play at! The sound was really great, and everything was arranged to perfection by the staff of the metal battle and Estrado! Previously, we opened for Kabaal Am Gemaal in Wageningen in 2021, which was also a super big show, and we’ve had packed venues at Astrant in Ede as well. But it’s always awesome to play for such a large crowd!
Suppose you hadn’t won, who do you think should have won?
We really didn’t think we had a chance to win beforehand because the level of competition was really high. A band like Shoot The Messiah has been around for years and puts on an amazing show. The vocals of the singer from One Remains are also truly unmatched, and Canniballistic Sqvirrell also puts on an incredibly cool show with props and everything! It’s always super cool to play with other talented bands, and to be chosen from among them is still unbelievable!
What can we expect from you during the semi-finals?
We were complimented by the judges for having a “maniacal” stage presence. We’re going to focus on that even more 😉 Expect heavy breakdowns, mosh pits, loads of energy, and an awesome evening!!!
“Magnefix is a hardhitting mix between hardrock and classic heavy metal, born and raised in the streets of Zaanstad! Magnefix makes sure to deliver high energy live shows full of blazing guitar riffs, smashing drums and rumbling bass”
We are Anapoda, a progressive extreme metalband from Utrecht. We combine our influences from melodeath to black into one big overlapping music style. We are a 5 piece band, consisting out of 2 guitarists, bassist, drummer and singer. We mostly use growling vocals, but sometimes like to switch it up to cleans instead.
nn
[if 48 not_like=””]
[/if 118]nnn
nn
[if 48 not_like=””]
[/if 118]nnn
nn
[if 48 not_like=””]