Afgelopen weekend stond Bibelot weer op z’n kop met een nieuwe editie van Dordrecht Metalfest. Met vijf (deathmetal) bands op het podium was het een avond vol energie, waarin bands op een hoog tempo de zaal meenamen in headbangsessies en moshpits. We hebben het eerder al gezegd, maar ook hier bleek het weer waar: de metalscene is aan een opmars bezig. Opnieuw een zaal waarbij niet 80% van de aanwezigen een gemiddelde leefijd van 40+ had. Dat had misschien ook iets te maken met de gemiddelde leeftijd van de bands; met Rectum Stretchers en Inherited werd dat gemiddelde namelijk flink naar beneden gehaald. Goed nieuws voor de metalscene, it definately ain’t dead.
Meer foto’s vind je onderaan dit verslag.
Rectum Stretchers
De jonge Dordrechtse goregrind party band Rectum Stretchers opende de avond, zonder instrumenten op het podium. Op het moment dat de drummer vanaf het podium in het publiek sprong en de feestverlichting aanging, was duidelijk dat deze band zichzelf niet heel serieus neemt, en dat we vooral op feest konden rekenen. Na een eerste polonaise door de zaal, bleek de band ineens toch over instrumenten te beschikken en werd de overgang gemaakt naar keiharde blastst en diepe grunts. Helaas gooide technische problemen wat roet in het eten. Daar raakte de band zichbaar van in de war en het duurde even voordat ze zichzelf hadden herpakt.
Twee of drie nummers verder in hun set (tja, grindcore, dus het duurt allemaal een minuut of twee) komt de energie weer een beetje terug op het podium, en gaan vooral de gitarist en de zanger lekker los en nemen het publiek hierin mee.
De bassiste, die op het podium staat in een dokterspakje met afgerukte ledematen aan haar riem (waarom ook niet) speelt haar doodse rol goed, maar het contrast met de energie van de andere bandleden is daarmee wel groot.
Rectum Stretchers zet vooral een set neer met heel veel humor. Het verhaal over het zaadmonster en een cover van ‘ik zag twee beren’ zijn daar prima voorbeelden van. De frontman had net zo goed een standup comedy show kunnen beginnen, en eigenlijk is dat wat hun show is. Stand Up Comedy, met blasbeats, grunts, en piemel waterpistooltjes. Grindcore is meestal niet zo mijn ding, maar ik heb een aantal keer keihard moeten lachen.
Een half uur later is het tijd voor Inherited. Als je de metalbattle van afgelopen jaar een beetje hebt gevolgd, dan weet je dat we fan zijn van deze band. En als je Failed To Resist op Spotify hebt gehoord, dan weet je ook waarom. Deze jonge band combineert groove, death en trash metal tot een eigen unieke sound, die super aanstekelijks is en tot in de puntjes goed is uitgevoerd. Vandaag horen we dat de band tegenwoordig ook wat nu-metal invloeden erdoorheen mixt, en ik moet zeggen, ook dat smaakt zeker naar meer.
Hoewel deze band eigenlijk pas kort op het podium staat, komt dat op het podium absoluut niet zo over. De band weet wederom een goeie show neer te zetten; veel energie, interactie onderling en een zelfverzekerdheid van doorgewinterde veterarnen. Deze jongens weten wat ze doen, en ze doen het goed.
Check ons Instagram account voor een kleine snippet van een van de nieuwere nummers van Inherited. Vooral de combinatie van de clean vocals met de diepe grunts van de frontman maken dat deze band net even die next-level aantikt. We hoorden ze al in Failed To Resist, in een bijna Machine Head-achtig stukje. In de nieuwe track krijgen we een vergelijkbare passage, en we kunnen niet wachten tot deze uitgebracht wordt.
Door met de oldschool deathmetal van Necrotesque. Deze band hebben we afgelopen jaar ook al live gezien tijdens Stonehenge festival. Wat vooral opvalt, is dat de band zelf enorm veel plezier op het podium heeft. Met dansjes en grapjes over en weer speelt de band een relaxte, maar super strakke set waarin zowel tracks van hun EP The Necrotique Grotesque en hun laatste album The Perpetual Festering de revue passeren.
Hun laatst uitgebrachte nummer Mary Wept Blood, waar overigens ook een videoclip van verscheen, was misschien wel een van de hoogtepunten van de set.
De intensiteit waarmee de band live speelt, zorgt ervoor dat weinig mensen stil kunnen blijven staan. Of, zoals de band zelf zegt, ‘wij zijn kaal, dus jullie moeten voor ons headbangen’. Dat doet het publiek graag, ook zonder dat de band er om vraagt.
Meer weten over Necrotesque? Je vind ze op hun eigen website of socials
Sad Whisperings
Na het geweld van Necrotesque is het tijd voor een andere kijk op het deathmetal genre met Sad Whisperings. Deze band combineert deathmetal met doom, en zet meteen de toon door met een keyboard op het podium te staan. Je weet dat het melodische metal wordt als er strings bij te pas komen.
Niet alleen de toevoeging van de synthlagen maakt Sad Whiserpings anders. De vocals van de frontman zijn eerder schreeuwerig dan echte grunts, en passen eerder bij heavy rock dan wat we bij deathmetal gewend zijn. Het is misschien even wennen, of misschien moet de frontman er zelf even inkomen, maar na een track of twee, vind ik het prima in de sound van Sad Whisperings passen.
Qua muziek staat Sad Whisperings dan ook als een huis. Dat mag ook wel, de band bestaat al sinds 1992. Vorig jaar kwam er een album uit met tracks die oorspronkelijke op de allereerste demo stonden van de band. In de setlist van vandaag vinden we dan ook tracks van zowel hun album Sensitive to Autumn als Return to Autumn terug. De band is bezig met het schrijven van nieuwe nummers, dus wie weet wat we komend jaar kunnen verwachten van de band.
Helaas moet ik voor Sepiroth begint alweer naar huis. Hoe dan ook; het was een meer dan geslaagde avond in Dordrecht, waarbij de zaal van begin tot einde goed vol stond. Volgende keer kom ik zeker terug!
Dutch metal formation REFORMIST brings you a modern blend of metal. Hailing from the Rotterdam and Eindhoven area, REFORMIST brings music full of thick grooves, atmospheric cleans, brutally hard-hitting riffs, and vocals possessed with emotion. Heavy progressive music with catchy and groovy riffs, melodies, and vocals.
REFORMIST has performed at Poppodium 013, Melkweg Amsterdam, Patronaat Haarlem, Mezz Breda, Pul Uden, Baroeg Rotterdam, and more. In 2022, the band was part of Popronde. The stage has been shared with bands such as InVisions, Cold Night For Alligators, and more. See REFORMIST live at one of the upcoming gigs.
Hivemind / Oblivion
REFORMIST has released two singles ‘Hivemind’ and ‘Oblivion’ that both show the versatile music that the band makes. Uptempo, heavy, groovy, and catchy progressive metal music. Both singles made an impact on the metal scene and resulted in exponential growth of fans and followers.
REFORM, REBUILD
The debut EP contains 6 dynamic songs and was released on July 2nd, 2021. The lyrical content of the EP tells a fictional story of an apocalyptic cleansing of the human race, by Mother Earth herself. After the warning signals, swarming viruses and raging natural disasters terrorize the planet. A select group of humans will survive and be given a second chance. A second chance to reform their way of living and rebuild a more harmonious world. With each passing year, this story comes frighteningly close to our reality…
REFORMIST
● Freek Kruijswijk – Vocals
● Matthijs van den Hoven – Guitar
● Mark van Gils – Guitar
● Jeffrey Vermeulen – Drums
As I said in the previous episode, we were one week behind, so we’re doing two episodes this week. That’s why this episode is getting released on a friday instead of a wednesday, so enjoy! We have a few pretty great tracks in this episode, with new music from Distant, Ilaender, Asgrauw and a personal favorite of mine in this list, Dark Matter Annnihilation.
Tracklist:
Distant feat Matt Heafy – Torturous Symphony Asgrauw – Kosmische Strijd AKUMA feat Deeproot – The Belligerence Ilaender – Crown Klaiton – Behind the Ritual Dark Matter Annihilation – Ik, Antichrist Haliphron – Art Of The Blade Noctambulist – Aderlater Daniel Brooke – Staykvnt After Taste – Sustain Me
You can listen to the tiplist on Youtube, or on Mixcloud.
Epinikion is an epic symphonic metal band from the Netherlands, founded in 2020 by Renate de Boer on keys and Robert Tangerman on guitar. What started out as a project with an ambitious rock opera album, has long since evolved into a spectacular and entertaining live act.
After Robert and Renate had ended their top sport careers, Robert came up with the idea to do something in music. The combination of his electric guitar and Renate’s classical piano almost naturally led to the choice for symphonic metal music. As a result of the passion and sports mentality of Robert and Renate, the band evolved rapidly. It gave rise to the need for professional music production.
From the very beginning Epinikion combined heavy guitar riffs with subtle progressive and heavy metal influences, completed with harmonic and bombastic orchestral lines. The typical Epinikion sound is described as ‘epic, cinematic with captivating melodic lines. Refreshing symphonic metal with a personal twist’.
Epinikion is a ‘hymne for the winner’. In Ancient Greece the heroic stories of athletes were sung in an epinikion after their victories at major events. A fitting band name for musicians rising from the ashes of their former sports careers, as reflected by the phoenix in the band’s logo.
The debut album Inquisition was met with critical acclaim from all over the world, and the positive reviews led to a need to bring the music to a live audience, initially with session musicians for the first shows. In 2023 Kimberley Jongen joined the band on vocals, followed by Maarten Jungschläger on lead guitar, and Rutger Klijn on bass. In 2024 Michal Gis joined on drums to complete the permanent lineup, bringing together a group of talented and like minded people.
Ambitious as they are, Epinikion is ready to further evolve their sound. Music for a second album is already in the works, building on the foundations laid down with Inquisition. Epinikion’s unique story continues…
We should have posted this tiplijst last week, but I was away on holiday so that would have been a little bit difficult. Instead, this week I’m releasing two! Some of these tracks have already been removed from the latest releases playlist, because I try to keep that at 20 tracks so it stays relevant. However, I still felt these tracks deserved some love, so here we are!
Tracklist:
Death Moth – R.I.N. Athena’s Warship – Hell Elizium – Shadow & Dust Changing Tides – Sands of Time (feat Adam on Earth) Unnerve – Filter Ecocide – Embers Betonblok – B.O.B. Klaiton – Scavenger XII Thorns – Exsilium
You can listen to the tiplist on Youtube, or on Mixcloud.
De Rectum Stretchers zijn een jonge band met leden tussen de 16 en 18 jaar oud.
Geïnspireerd door bands zoals Rompeprop, Macabre en Gronibard weten zij hoe ze een goed feestje moeten geven.
Met de meest dikke, groovy riffs, snelle blastbeats en ranzige pitch shifting vocals weten zij met overtuiging te spelen en de zaal er bij te betrekken.
Dus zet je feestmuts op en maak jezelf klaar voor de Rectum Stretchers!
Op 10 oktober had ik een online interview met Ward, ofwel Kaos, de bassist en vocalist van Asgrauw en Floris, ofwel Batr, de drummer. Vaal, de andere gitarist, kon er helaas niet bij zijn. We hadden het over hun aankomende nieuwe plaat Oorsprong, en de inspiratie achter die plaat. Op 1 november presenteert Asgrauw hun nieuwe plaat in de Pul in Uden tijdens een releaseparty. Goed voorbereid erheen? Lees hieronder het interview.
Liever kijken? Dat kan. Het hele interview is terug te zien via Youtube.
Naast Asgrauw zitten jullie allebei ook nog in andere projecten. Daar gebruik je vaak je eigen naam, terwijl jullie voor Asgrauw allemaal een stagenaam hebben. Waarom is dat?
Ward – Waarschijnlijk omdat Asgrauw het enige project is wat optreedt, haha.
Floris – Dat is het denk ik, maar ook omdat Asgrauw zo’n twaalf jaar geleden is ontstaat. In die tijd was dat vrij normaal om te doen als black metal band. Meslamtaea is natuurlijk nog ouder, maar dat is als eenmans project ontstaan. En voor mij persoonlijk, Floris is een prima naam om op een cd-hoesje te zetten.
Ward – Ik denk dat het bij Asgrauw ook meer was omdat we het als band deden. Vanuit die eenheid hebben we allemaal een andere identiteit aangenomen. En dat kan je op het podium ook uitdragen. Ik moet wel echt in een andere rol komen, en ergens is dit ook gewoon een rol van mezelf.
Op 31 oktober, op Halloween komt jullie zesde album, of zevende plaat, “Oorsprong” uit. Waarom op die dag?
Ward – We hadden bedacht dat de nieuwe plaat in Oktober uit moest komen, als een mooi punt na de zomer. Na het festivalseizoen vonden we een mooi moment om een album te releasen. En ik ben van mening dat je beter aan het einde van de maand kan releasen. Dan hebben de meeste mensen net loon gehad. En hebben ze wellicht iets extra’s over om een album te kopen. En als je dan toch al eind Oktober zit, waarom dan niet op de 31e.
Jullie tracklist voor de nieuwe plaat was al online te vinden. Er staan wat titels op waarvan ik niet helemaal weet wat het betekent. Ik had bijvoorbeeld Apada even opgezocht, toen die track net uitkwam. Ik kwam uit bij dat het Hindi is voor ‘catastrophe’.
Ward – Dat zou best kunnen, maar nee. Apada is een vertaling van de naam die aan de eerste mens is gegeven. De eerste mens heette Adama, in bepaalde boeken beter bekend als Adam. Het bekent iets als ‘uit de grond geboren’. Waar het voor mij over gaat is de creatie van de mens.
Een andere die je misschien lastig vond om te begrijpen is waarschijnlijk Redres. Dat betekent een soort van reset. Iets kapot maken om opnieuw te kunnen beginnen. En het nummer Weeral gaat dan ook vooral over het opnieuw beginnen. En ook Kapoeres betekent verloren gegaan, kapot.
Het gaat dus vooral over ‘opnieuw beginnen’. Is dat dan het overkoepelend thema voor ‘Oorsprong’?
Ward – Het overkoepelende thema is eigenlijk de Anunnaki theorie. De reset, de Redres die wij hierin hebben omschreven, ook wel bekend als de Great Flood, kan je als de ark van Noach zien. En dan krijg je daarna de Weeral, hoe de aarde opnieuw ingedeeld moest gaan worden. En Kapoeres gaat meer over dat bijvoorbeeld een Atlantis zou zijn vertrokken omdat de aarde kapot ging.
Floris – In feite gaat het album over de theorie die Erich van Däniken heeft omschreven in zijn boeken. Dat de mensheid is geschapen vanuit een buitenaards ras, dat door de mens als ‘Goden’ werd beschouwd. De bijbel en heel veel andere heilige boeken die omschreven dat op een religieuze manier. Maar dit album is, zeg maar, een alternatieve vertelling daarvan.
Je noemt nu Erich van Däniken als inspiratie. Hoe is Oorsprong dan tot stand gekomen?
Floris – Ik heb zelf eigenlijk al jarenlang de boeken van Erich van Däniken in de kast. Toen Ward eens bij mij was is hij dat gaan lezen. Ward is vervolgens veel dieper in die materie gedoken.
Ward – Ik heb geloof ik ergens in de twintig boeken gelezen voor dit album.
Neem je dan al die boeken ook echt als inspiratie voor je teksten?
Ward – Het is een hele grote theorie. Er zijn vast ook wel boekjes die de hele theorie in een klein compact verhaal weten te maken. Maar dan ga je dus iemand’s verhaal op cd zetten. Daar ben ik zelf niet zo van. Ik wilde alle informatie hebben om daar mijn eigen vertaling van te kunnen maken.
Floris – De basisvraag van de theorie is ‘Waren de goden Kosmonauten’? En die Anunnaki theorie is daar eigenlijk een soort uitleg van, hoe het zou kunnen zijn geweest.
Als ik de muziek luister die nu al van Oorsprong beschikbaar is, is het bijna een soort positieve blackmetal. Heeft dat ook met die theorie te maken?
Floris – De muziek wordt voornamelijk in basis geschreven door Dyon, onze gitarist. Hij haalt vooral ook inspiratie uit de Finse en Noorse scene, folk en Pagan. Het klinkt trots. Als je die Pagan invloeden mixt zoals wij dat doen met een beetje punk- en hardcore invloeden, krijg je iets wat best uplifting kan zijn.
Vergeleken met jullie vorige album heb ik wel het idee dat het jullie iets meer de rust opzoeken met Oorsprong.
Ward – Ik weet niet of het of het of het rust is. Ik snap wel wat je bedoelt. De vorige plaat was echt gewoon pissed off, die was gewoon boos. Vol gas vanaf het begin eigenlijk. En deze plaat? Die is wat meer atmosferisch. Die vorige plaat is in de Corona periode opgenomen. Die is echt in heel veel losse sessies opgenomen, want dan mochten we weer niet bij elkaar.
Floris – Het is gewoon wat er op dat moment uitkomt en waar we op dat moment zin in hebben. Dat nemen we op. En als er toevallig iets meer rustige nummers zijn dan is dat zo. En we zijn nu ook weer met nieuw werk bezig en dat is juist weer van begin tot eind doorstampt.
Hoe zit dat dan bij jullie, dat schrijfproces? Aan de ene kant zeg je ‘het komt zoals het komt’ maar je hebt wel heel erg nagedacht over het verhaal dat je wil vertellen.
Floris – Ik denk wel dat we daar heel erg mee bezig zijn. Als we een album schrijven met acht nummers en we hebben vier nummers klaar, dan inventariseren we op de helft ongeveer wat we hebben, welke sferen het zijn. Welke nummers hebben we en op welke plek komen die ongeveer op het album. En dan merk je vanzelf of je nog meer snellere nummers of wat meer atmosferische nummers nodig hebt. Dus dat doen we wel vrij bewust. Maar als we schrijven, zitten we wel echt in het moment.
De artwork van jullie nieuwe plaat is een schilderij van Ronarg. Hoe is die samenwerking ontstaan?
Ward – Ik kende hem al en had zijn artwork gezien voor de Azaghal plaat, die vond ik heel tof. Ik heb een minimale schets gemaakt en hem verteld waar de plaat over gaat. En toen hij heeft dit schilderij gemaakt.
Kunnen we nog hele verassende dingen verwachten op jullie nieuwe plaat? Of als we Kosmische Strijd luisteren, dan heb je wel ongeveer alles te pakken?
Floris – Voor Asgrauw doen we nooit echt hele bijzondere dingen die je niet van ons zou kunnen verwachten. We hebben wel een keer een split gemaakt met Meslamtaea waar we een uitstapje maakten naar een andere thematiek en andere stijl.
Qua muziek is Oorsprong vergelijkbaar met de 4-way split met Hellevaerder, Duindwaler en Schavot, maar qua thematiek totaal niet. Voor die split zijn alle vier de bands echt in de Nederlandse volksverhalen gedoken. s
Ward – Die split EP was eigenlijk een verlengde van ons derde album Gronspech, die had een vergelijkbaar thema. En muzikaal gezien, Schijngestalten was een veel ruwere versie van de muziek die we tegenwoordig maken. Vanaf Schijngestalten zijn we ieder album beter geworden zowel op technische gebied, als op opname kwaliteit en sound.
Floris – Schijngestalten is bijna een live opname. In een middagje hebben we de drums opgenomen, en ook de gitaren en zang zijn in een middagje gedaan. Tegenwoordig nemen we heel ruim de tijd voor de opnames. We zijn nu wel een jaar bezig. En dat hoor je ook in de sound terug. Het is gepolijst, het is wat perfecter. Dat is ook het fijne van alles zelf doen. Dan kun je gewoon de tijd nemen om het goed te maken. En dan maand of twee later luister je dingen terug en dan ga je net zo lang schaven tot het perfect is.
31 oktober komt Oorsprong officieel uit. Daarvoor kun je hem al online horen, geloof ik?
Ward – Even uit mijn hoofd komt het album 29 oktober op Youtube. Via Black Metal Promotions is hij dan volledig te horen. De dag daarvoor is hij al te horen op Bandcamp met een listening party. Dan kan je hem alleen in een bepaald tijdslot horen en daarna is hij weer weg. En op 1 november hebben we de album release in de Pul, in Uden. Er zijn nog wel wat extra shirtjes te koop.
Bedankt weer voor het interview! Check de eerste drie tracks van het album vast op Spotify, en hou de band in de gaten voor meer updates!
Het gaat goed met de Nederlandse deathmetal. Niet alleen hebben we in Nederland een aantal toffe underground festivals zoals Stonehenge en Graveland festival waar een breed scala aan deathmetal bands staat, ook zijn er steeds meer death metal bands die toffe dingen uitbrengen. Deadspeak liet eerder dit jaar al van zich horen met een aantal singles van hun debuut album en op 20 september kwam Plagues Of Sulfur Bound dan officieel uit. Ingeborg ging er goed voor zitten. In hoe verre het lukte om te blijven zitten lees je hieronder.
Entering Realms Infernal
We beginnen met een welkom in de (Entering) Realms Infernal. Een instrumentaal begin van 1:48 op deze EP. Het is duister, onheilspellend en het zet dan ook meteen de toon van Plagues of Sulfur Bound.
Plagues of Sulfur Bound
Na de instrumentale interlude, gaan we door met de self titled track Plagues of Sulfur Bound van dit album. De oldschool deathmetal sound is meteen goed hoorbaar. Ik zet mijn volume een tandje harder en ga op in de vibe van dit album. Lekkere groove zet de toon en de welbekende stankface komt tevoorschijn. Ik ben gecharmeerd van het algemene geluid en de productie, de vocalen liggen er goed in (en niet te veel op) en wordt nog getrakteerd op een smaakvolle solo.
Parallel Existence
De dubbele bass zet in en mijn hoofd gaat dan ook meer op en neer. En ik wordt wederom weer getrakteerd op een heerlijk potje stevige deathmetal. Wat mij nu al opvalt, is dat de sound van dit album echt zo tussen het rijtje ‘klassiekers’ past. De sound klinkt wel van nu maar met een knipoog naar de sound van de jaren 90. Mij hoor je niet klagen want ik hoor ineens een phaser in de verte en ineens is daar weer een solo. De drums zetten weer in, de vocalen bulderen weer verder en we eindigen weer met onheilspellend. Is dit een aankondiging voor wederom een instrumentaal nummertje?
Tidal Disruption & Knee Deep in Death
Zagen, zagen en nog eens zagen! Tidal Disruption & Knee Deep in Death zijn toch wel mijn persoonlijke favorieten van Plagues of Sulfur Bound. Het is lekker lomp, zwaar, de gitaren snijden er heerlijk doorheen en de vocalen klinken goed. Het geheel wordt afgewisseld met de nodige tremolo’s en een tasty solo’s. En blijven zitten wordt inderdaad steeds moeilijker, want een moshpitje in de huiskamer zou nu best goed van pas komen eerlijk gezegd.
Polarisation in Times of Disposession
Ja, daar is hij dan zoals ik al had voorspeld bij Parallel Existence, de muzikale interlude. Nog onheilspellender en duisterder dan de eerste maar ook ergens teder en beetje hoopvol?
Into Endless Divinities
Het intro van Into Endless Divinities zou zo een nummer van de begintijden van George bij Cannibal Corpse kunnen zijn. Ik ben enthousiast! De vocalen zijn in dit nummer bijzonder sterk moet ik zeggen, er zit wat meer variatie en emotie in dan bij de andere nummers. I like.
Death Shall Rise
We knallen er uit met Death Shall Rise. Het einde van dit verhaal en dit erg solide album. Het geheel wordt weer sterk aan elkaar gebreid met als einde het geluid van een ijzige wind die je achterlaat in een leegte. Ik ben enthousiast.
Tot slot
Een dijk van een album. Punt. Deze moet je zeker in je collectie hebben als je fan bent van de oldschool death metal legendes. De productie is top en de nummers wijken niet te veel van elkaar af wat het 1 solide geheel maakt. Niks meer aan toe te voegen.